ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF] Special Friend "เพื่อน" [HaeEun]

    ลำดับตอนที่ #7 : Special Friend : 7

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.15K
      5
      5 พ.ย. 55

    7.

    “เพื่อน”...กับคำว่า...“ก็แค่รัก”

                    ท่ามกลางห้องที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงสะอื้นของร่างบาง กับเสียงของเครื่องปรับอากาศเท่านั้น

    ตุบ!

                    มือเรียวปล่อยกระเป๋าที่ถืออยู่ทิ้งลงข้างลำตัวน้ำตาหยุดหยดแล้วหยดเล่าไหลลงมาตามแก้มเนียน แต่ร่างบางก็ไม่คิดท่จะเช็ดมันออก คำว่าบอกรักที่พึ่งได้ยินมาเมื่อกี้ยังคงดังก้องอยู่ในโสตประสาท

                    “ได้ยินไหมฮยอกแจ” แขนหนาโอวกอดเอวบางจะทางด้านหลัง ก่อนจะดึงเข้ามาให้แนบชิตกับตัวเองยิ่งขึ้น ใบหน้าซุกลงกับลำคอระหงษ์ ก่อนจะจูบซับเบาๆ

                    “ฮึก ฮึก”

                    “ได้ยินที่กูพูดไหมฮยอกแจ มึงได้ยินกูไหม” กอดรัดเอวบางให้แน่นชิดยิ่งกว่าเดิม แล้วจูบไล่ตั้งแต่ลำคอ ขึ้นไปถึงแก้มเนียน

                    “ฮึกได้ยินแล้ว พะ พูดอีกที ฮึก ได้ไหม” ตอบร่างสูงออกไปพร้อมกับเสียงสะอื้น ที่พยายามบังคับไม่ให้มันสั่นมากเกินไป

                    “กูรักมึง อีดงแฮรักอีฮยอกแจ มึงได้ยินไหม” หมุนตัวร่างบางให้กลับมาพะเชิญหน้ากัน ก่อนจะตะโกนบอกรักตามคำขอของร่างบาง

                    “ได้ยินแล้ว กูก็รักมึง อีฮยอกแจรักอีดงแฮเหมือนกัน รักมากที่สุด” โผล่กอดร่างสูงทันทีที่พูดจบ เพื่อหลบไม่ให้ร่างสูงเห็นแก้มที่ขึ้นสีระเรือ

                    “รักมากเหมือนกัน” จูบลงบนกลุ่มผมของร่างบาง ก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ

     

                    - - - - - Special Friend - - - - -

     

                    “ดงแฮ รักกูแต่งแต่เมื่อไรหรือ” เอ่ยถามออกมา ทั้งที่ๆตัวเองนอนซุกหน้าลงกับแผ่นอกของร่างสูง

                    “ไม่รู้ซิ ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ” ดึงร่างบางให้เข้าแนบชิดกับตัวเองมากยิ่งขึ้น ก่อนจะจูบเบาที่ขมับเบา

                    “ก็แค่อยากรู้อ่ะ” เงยหน้าขึ้นมองร่างสูง ก่อนจะจูบเบาๆที่ปลายคาง

                    “อาจจะนานแล้วมั่ง แต่กูไม่รู้ตัว”

                    เขาเองยังไม่รู้ตัวเลยว่ารักคนในอ้อมกอดไปตั้งแต่เมื่อไร ไม่แน่นะ เขาอาจจะรักรฮยอกแจตั้งแต่วันแรกที่เขาสองคนรู้จักกันเลยก็ได้

                    แต่ความรู้สึกที่พยายามบอกกับตัวเองมาตลอดว่าฮยอกแจเป็นแค่เพื่อน มันเลยทำให้เขาเข้าใจความรู้สึกของตัวเองช้าไปหน่อย

                    “นี่ดงแฮ...”

                    “หืม?” ขานรับร่างบางในลำคอ ก่อนจะก้มลงมามองคนที่กำลังจ้องเขาตาแป๋ว

                    “รักนะ” ว่าก่อนจะจุ๊บเข้าที่ปากหนาเบาๆแล้วผละออก

                    “คิดจะยั่วกันหรือ”

                    “ป่าวซักหน่อย ถ้ายั่วกันจิงๆมันต้องแบบนี้หรอก” ว่าก่อนจะลุกจากเตียงขึ้นไปเปิดตูเสื้อผ้า เพื่อหยิบอะไรบ้างอย่างออกไป

                    “คิดจะเล่นอะไรน่ะ” เอ่ยถามออกไปทันทีที่ร่างบางขึ้นมาคร่อมอยู่บนร่างเขา

                    “ก็จะแสดงให้ดูไงว่ายั่วเขาทำกันยังไง”



    ^.................................................................จิ้ม

     

                   สองร่างทิ้งตัวนอนลงอย่างหมดแรง ก่อนจะร่างสูงจะกดจูบเบาไปที่แก้มเนียนของร่างบาง แล้วถอดกายแกนออกทิ้งตัวนอนลงข้างๆกัน

                    “แฮ่กๆ เหนื่อยชมัดเรย” เอ่ยบอกร่างสูง ก่อนจะขยันตัวเองเข้าไปใกล้

                    มือหนาตวัดเอวบางให้เข้ามาแนบตัว ก่อนจะกดหัวถุยของร่างบางให้ซุกับแผ่นอกกว้าง จูบเบาที่ขมับของร่างบางแล้วผละออกๆ

                    “แล้วอยากยั่วก่อนทำไมล่ะหืม?”

                    “ป่าวยั่วซะหน่อย” เอ่ยเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ

                    “หึๆ”

                    หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะกระชับอ้อมอกให้แนบแน่นมากยิ่งขึ้น พรุ่งนี้ยังมีอะไรหลายอย่างที่รอพวกเขาอยู่ วันนี้ต้องพักผ่อนเก็บแรงไว้พรุ่งนี้

                   

    - - - - - Special Friend - - - - -

     

                    “ลูกว่าอะไรนะดงแฮ!!!

                    “ผมบอกว่าผมกับฮยอกแจเรารักกันครับ”

                    คำบอกของลูกชายเพียงคนเดียวทำเอาร่างสูงวัยของคุณนายตะกูลอีกแทบลมจับ มือที่เหยี่ยวย้นตามอายุ ยกยาดมขึ้นมาบรรเทาอาการอยากจะเป็นลม ก่อนจะหันไปทางสามีที่กำลังนั่งนิ่งๆ

                    “คุณค่ะ นี่ฉันกำลังหูฟาดไปหรือป่าว” เอ่ยถามสามีให้แน่ใจว่าเมื่อกี้คนเธอไม่ได้ผิดปกติ ที่ได้ยินลูกชายบอกว่ารักกับหนูฮยอกแจ

                    “ผมก็ได้ยินแบบคุณ”

                    “งั้นไปคุณ” ว่าก่อนลุกขึ้นยินแล้วดึงสามีให้ลุกขึ้นตาม

                    “แม่ครับ ผมรู้ว่าแม่อาจไม่เห็นด้วยที่ผมกับฮยอกแจรักกัน แต่อย่าขัดขว้างความรักของผมกับฮยอกแจเลยนะครับ” เอ่ยบอกคนเป็นแม่ด้วยน้ำเสียงขอร้อง และอ้อนวอนไม่ว่ายังไงเขาก็จะไม่ให้มาขัดขว้างความรักของเขากับฮยอกแจเด็ดขาด

                    “หยุดพูดเลยดงแฮ แล้วตามแม่มา”

                    “แม่ครับ...”

                    “แม่บอกให้หยุดพูดแล้วตามแม่มา”

                    “แม่...”

                    “เอ๊ะ! ดงแฮนี่ แม่บอกให้หยุดพูดแล้วตามแม่มาไง ...เดี๋ยวก็ไปขอหนูฮยอกแจไม่ทันกันพอดี”

                    คำพูดของคนเป็นแม่ทำเอาร่างสูง แทบจะอ้าปากพะงาบๆ เมื่อกี้แม่เขาพูดอะไรนะ แม่เขาบอกว่าอะไรนะ

                    เมื่อกี้แม่พูดว่าอะไร !!!

     

                    ทางด้านบ้านตะกูลอี คุณนายอีแม่ของร่างบางกำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างอารมณ์ เพราะเมื่อสักพักลูกสาว (?) คนเดียวของบ้าง เดินเข้ามาบอกว่า...

                    “แม่ฮะ ฮยอกแจกับดงแฮเป็นแฟนกันแล้นนะ”

                    ทำเอาคนเป็นแม่ยิ้มแก้มปริเลยทีเดียว ความหวังที่เธอหวังมาตลอดคือยากให้ดงแฮและฮยอกแจเป็นแฟนกัน แล้ววันนี้ก็มาถึงจิงๆ เธอบอกแล้วว่าเธอมองไม่ผิด ดงแฮรักฮยอกแจมาตลอด แต่ก็พยายามปิดกั่นตัวเองมาตลอดเช่นกัน

                    แค่เห็นว่าฮยอกแจมีคนดูแลแล้วเธอก็แทบจะไม่ห่วงอะไรเลย ดงแฮเป็นคนดี มองแวบเดียวก็รู้ว่าสามารถดูแลลูกสาวจอมดื้อของเธอได้

                    แค่นี้คนเป็นก็มีความสุข จนไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว

    .............................................................................

    เปง NC ทียาวมากที่สุด เท่าที่เคยเขียนมาเรย TOT

    ผิดพลาดยังไง ก้ขออภัย ณ ตอนนี้

    ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายของ Special Friend ภาคแรกแร้วนะ


    ต่อจากนั้นก็จะเปงภาคสอง


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×