คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Special Friend : 5
5.
“เพื่อน” กับคำว่า... “มากกว่าเพื่อน”
พึ่บ!
ผ้าห่มผืนหนาถูกมือหนาตวัดออกจากตัวทันทีที่สิ้นเสียงครางของร่างบาง ตามด้วยร่างสูงที่ขึ้นไปทับทาบร่างบางเอาไว้
ตาคู่คมจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่เรียวที่ฉ่ำเย้ยเพราะร้ายอารมณ์ แก้มที่ขึ้นสีระเรือ เสียงหอบหนักๆที่เกิดขึ้นจากอารมณ์ที่ยังไม่รับการปลอดปล่อย
“ดงแฮ~” ครางชื่อคนที่ครางตัวเอง ก่อนมือเรียวจะเอื้อมไปจับที่แขนแกร่ง แล้วบีบมันเพื่อจะให้คนตัวได้รับรู้ว่าตัวเองอยากที่จะได้รับการปลดปล่อย
“ถ้าทำไปแล้ว หวังว่ามิตรภาพของมึงกับกูจะไม่ไปเปลี่ยน มึงจะไม่ทิ้งกูใช่ไหม” ถามคนใต้ร่างด้วยคำเสียงหนักแน่น แววตาที่แสดงความจิงใจสือให้คนใต้ร่างได้รับรู้
“...” ร่างบางเม้มปากแน่น ไม่ตอบคำถามด้วยคำพูด แต่ร่างบางเลือกที่จะตอบทางภาษากาย โดยเด้งตัวขึ้นไปจูบที่ปากหนาเบาๆ
^.........................................................................................................จิ้ม
- - - - - Special Friend - - - - -
แสงแดดที่สอดส่องเข้ามาภายในห้องนอนกว้างส่องกระทบเปลือกตาของคนที่กำลังอยู่ในห้วงนิทาให้หันหนี มือเรียวควานไปทั่วเตียงนอนคิงไซต์เพื่อหาคนที่ซุกหาไออุ่นเมื่อคืน แต่ว่า...
ว่างป่าว...
ดงแฮหายไปไหน
ไวเท่าความร่างบางเด้งตื่นขึ้นมาจากที่นอนทันที อาการปวดแปลบที่สะโพกทำให้จำยอมต้องนั่งอยู่กับที่เฉยๆ
“ดงแฮ อยู่ไหนน่ะ ในห้องน้ำหรือป่าว”
“...”
ไม่มีแม้แต่เสียงตอบรับกลับมา ร่างบางพยายามยันตัวเองลุกขึ้นจากที่เตียงนอน เดินไปหยิบชุดคลุมมาใส่ไว้ลวบๆ ก่อนจะเดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้าน
“ดงแฮ ดงแฮอยู่ไหนน่ะ”
“ตื่นแล้วล่ะลูกฮยอกแจ แล้วทำมยังไม่อาบน้ำอีกล่ะ” คุณนายลีที่เดินออกมาจากห้องนั่งเล่น เอ่ยทักร่างบางที่อยู่ในชุดคลุม
“แม่ฮะ ดงแฮล่ะ ดงแฮอยู่ไหน”
“ดงแฮกลับไปแล้วจร้า เห็นบอกว่ามีธุระน่ะ อ้าวนั้นลูกจะไปไหนน่ะฮยอกแจ” ยังพูดไม่ทันจะจบ ลูกสาว ? ก็วิ่งกลับขึ้นไปที่ชั้นบนทันที
มือเรียวกระชากประตูห้องนอนออก ก่อนตาคู่เรียวจะสอดส่องหาโทรศัพท์เครื่องหรูที่ตัวเองวางไว้ที่หัวเตียงเมื่อคืน
มือเรียวตวัดผ้าห่มออกก่อนจะโยนมันลงไปไว้ที่พื้น ควานหาไปทั่วเตียง ก่อนจะพบโทรศัพท์ของตัวเองสอดอยู่ใต้หมอน
ทำไมรู้สึกใจไม่ค่อยดีเลย
จัดการกดรันเบอร์ทันที ก่อนจะพบชื่อบุคคลที่ตัวเองต้องการจะโทรหา
Donghae
‘เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาฝากข้อความ’
ปลายสายที่มีสัญญาณตอบรับกลับมาเพียงว่าดงแฮปิดเครื่องทำให้ร่างบางกดโทรออกซ้ำๆ แต่ผลก็เป็นเหมือนเดิม ...ปิดเครื่อง
นี่มันเรื่องอะไรกัน ดงแฮเป็นอะไร
- - - - - Special Friend - - - - -
เกือบอาทิตย์แล้วที่ฮยอกแจไม่ได้เจอดงแฮเลย ไปหาที่บ้านก็ไม่อยู่ คอนโดก็ไม่กลับ มหา’ลัยก็ไม่มา ดงแฮเป็นอะไรไป อยู่ๆทำไมถึงหายตัวไปแบบนี้ ไม่ติดต่อใครเลย คิดจะเล่นอะไร ทำไมต้องทำให้คนอื่นเป็นห่วงด้วย
“อ้าวฮยอกแจ หวัดดี ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะเนี่ย ไอดงแฮมันไปไหนซะแล้วล่ะ” คิบอมเอ่ยทักร่างบางที่นั่งเหงาหงอยคนเดียวอยู่โต๊ะม้าหินใต้คณะ ทุกๆพักกลางวันฮยอกแจก็จะมานั่งอยู่ตรงนี้ประจำ แต่ที่แปลกไปคือ ไอดงแฮมันไปไหน
“....”
“อ้าวคุยด้วย ดันไม่คุยกับเราอีก นี่ได้ยินหรือป่าว ที่ถามว่าดงแฮมันไปไหนน่ะ”
“....”
“อ่า~! หรือว่าจะโดนมันทิ้งซะแล้ว ก็งี้แหละของมันเก่ามันก็ต้องเบื่อกันบ้างซิ” เอ่ยทีเล่นทีจิง แค่หวังจะให้อีกฝ่ายด่าเขาเท่านั้น ไม่ใช่เงียบแบบนี้ แต่เมื่อว่าสิ่งที่คิบอมได้รับมันจะไม่ใช่คำด่าน่ะซิ
“ฮึก ฮึก อื่อ~~~” เสียงสะอื่นที่ดังมาจากคนร่างบาง ทำให้คิบอมต้องหยุดชะงักกระทันหัน นี่เขาทำอะไรผิดหรอ
“เฮ้ย~! ระ ร้องไห้ทำไมเนี่ย เดี๋ยวไอดงแฮมันก็นึกว่าฉันแกล้งนายอีกหรอก”
“ฮึก อื่อ~~~ คิบอมบ้า มันพูดแทงใจดำกันทำไม ฮึก”
“แทงใจดำเรื่องอะไร ที่ดงแฮมันทิ้งนายอ่ะนะ”
“ฮึก อื่อ~~ จะตอกย้ำกันทำไมเล่า ฮึก” รู้แล้วว่าโดนทิ้ง แต่ทำไมต้องพูดแทงใจดำกันแบบนี้ด้วย คิบวมคนนิสัยไม่ดี
“เฮ้ย จิงดิ ไอดงแฮมันทิ้งนายจิงดิ” คิบอมเองแทบจะไม่เชื่อว่าสิ่งที่ตัวเองตั้งใจจะแกล้งพูดเฉยๆ มันกลับเป็นความจิง
“ก็เอ่อน่ะซิ ไอดงแฮคนบ้า คนสารเลว คนเฮงซวย ไอฟันแล้วทิ้ง ฮึก ไม่รักก็บอกกันดีๆซิ ฮึก” ด่าไปก็ทุบตีคิบอมไปประหนึ่งว่าคิบอมเป็นตัวแทนของดงแฮ
“นี่นายเข้าใจอะไรผิดหรือป่าวฮยอกแจ ดงแฮเนี่ยนะ จะทิ้งนาย” รวบมือของร่างบางที่กำลังประทุษร้ายตัวเองอยู่ไว้ แล้วดึงคนที่กำลังร้องไห้โวยวายเข้ามาในอ้อมกอด ครั้งนี้แหละมั่งที่คิบอมคนนี้ดูเป็นคนดี
“ไม่รู้ก็มันทิ้งไปแล้วอ่ะ ฮึก”
“เฮ้อ~~” ร่างโปร่งได้แต่ถอนหายใจออกมา ตัวเองก็เป็นคนนอก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ทำก็ได้แค่กอดปลอบร่างบางก็เท่านั้น
ว่าแต่ไอดงแฮมันไปไหน
ช่วงบ่ายของวันเดียวกัน ร่างบางเข้าเรียนตามตารางปกติ แต่มันคงไม่ปกติก็คงจะเป็นเก้าอี้ตัวข้างๆที่มันว่างป่าว ไร้คนนั่ง
เสียงพูดคุยของเพื่อนในห้องไม่ได้ทำให้ร่างบางหันมาสนใจเลยแม้แต่น้อย ตาคู่เรียวยังคงมองตรงไปอย่างไร้จุดหมาย
คิดถึงดงแฮ
คิดถึงจนแทบบ้า ทำไมไม่คิดจะมาดูดำดูดีเขาเลย อย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน ไม่ใช่หรอ
“ฮยอกแจ ดงแฮมา” เสียงของคยูฮยอนที่ดังมาจากหน้าห้องเรียกว่าสนใจของร่างบางที่กำลังนั่งเม่อ ดวงตาคู่เรียวมองตรงมายังหน้าห้อง ก่อนจะสบเข้ากับตาคู่คมที่ไม่ได้เห็นกันเป็นอาทิตย์
“ดงแฮ” เอ่ยเรียกอีกฝ่ายเบาๆ
“ไอคยู กูฝากส่งรายงานให้อาจาร์ยด้วย กูกลับล่ะ” ร่างสูงส่งรายงานเล่มหนาให้กับคยูที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก่อนจะหันหลังเตรียมตัวเดินออกจากห้อง
“เฮ้ยเดี๋ยว ฮยอกแจมัน...”
“ดงแฮ”
กึก
เสียงเรียกที่ฟังดูโหยหาทำให้ร่างสูงต้องหยุดเท้าที่กำลังจะก้าวออกไปทันที อยากหันไปมองหน้า อยากหันไปคุยด้วย แต่ความผิดที่เขาทำลงไปมันมากเกินจะให้อภัย
“ดงแฮ เป็นอะไร ทำไมไม่หันมามองหน้ากัน”
“....”
“ดงแฮ...”
“ขอโทษฮยอกแจ”
พูดไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้าออกไป เขายังไม่พร้อม ยังไม่พร้อมที่จะเพชิญหน้ากับร่างบางตอนนี้ เขามัน...เลวเกินกว่าจะให้อภัยง่ายๆ
“ดงแฮกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาพูดกันให้รู้เรื่อง ไหนบอกมิตรภาพของเราจะเหมือนเดิมไง มึงบอกไม่ให้กูทิ้งมึง แต่มึงทิ้งกูแบบนี้เนี่ยนะ ดงแฮ!!!”
ได้แต่ก็พูดออกไปหวังว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน ฮยอกแจทรุดตัวนั่งลงกับพื้น น้ำตาไหลรินอาบสองแก้มเนียน
ทำไมมึงทิ้งกูล่ะ ทำไม
ร่างบางเองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมดงแฮถึงกลายเป็นแบบนี้ เพราะเหตุอะไรทำให้ดงแฮเมินเขา เพราะเรื่องคืนนั้นหรอ ก็ไหนดงแฮเป็นคนพูดเองไม่ใช่หรอว่ามิตรภาพของเราจะไม่เปลี่ยน
แล้วทำไม....
คนที่เปลี่ยนไปกลับเป็นดงแฮ เขาทำอะไรผิดหรอ เขาเผลอทำอะไรไม่ดีไปตอนไหน ทำไมเขาไม่รู้ ก็แค่หวังให้ดงแฮกลับมาพูดคุยกันเหมือนเดิม
แม้จะลืมเรื่องคืนนั้นเขาก็ไม่ว่าหรอก เพราะเรื่องคืนนั้นมันก็เหนือความคาดหมายของเขาเกินไปแล้ว ไม่ได้หวังให้ดงแฮมารับผิดชอบอะไร
ก็แค่....
อยากได้ดงแฮคนเดินกลับมา ดงแฮคนที่คอยดูข้างๆเขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดงแฮที่คอยปกป้องเขาในสถานการณ์ต่างๆ ดงแฮที่คอยเช็ดน้ำตาให้เขา คอยดูแลเขาเวลาที่เขาเมากลับมา ดงแฮคนที่ค่อยเดินตามเขาเป็นเงาไม่ว่าจะไปไหนมาไหน ดงแฮคนที่คอยดุเขาเวลาเขาเปลี่ยนคู่ควงบ่อยๆ
อยากได้...ดงแฮคนนั้นกลับมา ไม่เอาคนที่เมินเขาแบบนี้ ไม่มีเหตุผลเลยซักนิด
........................................................
ลงครบแร้ววววววว
ฝากเรื่องใหม่ด้วยค่ะ
โฮ TOT เปง NC ที่สั้นที่สุดเท่าที่เคยแต่งเรย
ตั้งแต่ % เหลือ และตอนต่อๆไป เตรียมตัวให้ดี "ดราม่ากำลังจะมา !!!!"
ส่วนใครที่สั่งจองหนังสือไปแร้ว ไรเตอร์ขอยกเลิกก่อนนะค่ะ
เหตุผลเพราะ ไรเตอร์จะทำโปรเจคเรื่องเพื่อนต่อเรย
จำเรื่อง "YOU WIN เกมนี้เธอชนะ" ได้ไหม
อันนั้นจะเอาลงให้อ่านกันในนี้เรยค่ะ
จะมีต่อทั้งหมด 3 เรื่อง
พอจบ 3 เรื่องแร้ว จะเปิดให้จองกัน
แร้วตอนนั้นค่อยตัดสินใจกันอีกทีก้ได้ ว่าจะสั่งไหม
เพื่่อให้แฟร์สำหรับ รีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน ^^
ความคิดเห็น