คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Special Friend Special : คำว่าครอบครัว
Special
คำว่าครอบครัว
ปัง!
เสียงปิดประตูห้องนอนดังลั่นของภรรยาคนสวย ทำเอาดงแฮแทบยกมือขึ้นมากุมขมับ ปวดหัวจิ๊ดๆเหมือนเส้นเลือดในสมองจะแตก
อีดงแฮกำลังกลุ้ม
และเหตุเนื่องจากที่ทำให้ดงแฮกลายสภาพเป็นแบบนี้ก็คงเป็นเพราะเรื่องเมื่อกลางวันที่จู่ๆคุณภรรยาสุดสวยก็แวะไปหาที่บริษัท และมันจะไม่เป็นเรื่องเลย ถ้าฮยอกแจไม่เปิดประตูเข้ามาเจอตอนที่ยายเลขาอลิลนมโตนั่นกำลังนั่งอยู่บนตักเขา แต่นั่นก็คงไม่เท่าที่ยายเลขาอลิลนมโตเอานมโตมาถูไถแผ่นอกเขาจนเขาถึงกับเคลิ้น เผลอครางออกมาอย่างลืมตัว และนั้นก็เป็นเหตุให้เขาโดยภรรยาสุดสวยงอนอยู่ ณ ตอนนี้
โทรไปปรึกษาใครก็มีแต่คนพูดเป็นคำเสียงและประโยคเดียวกัน
‘สมน้ำหน้า’
เฮ้อ! ทำไมไม่มีใครเข้าใจเขาเลยว่าเรื่องแบบนี้ของผู้ชายมันเกิดขึ้นได้ และเขาเองก็เป็นพวกความต้องการสูงด้วย ยิ่งมาเจออกขาวๆ ก้มกลมๆที่มานั่งอยู่บนตักถูไถๆน้องชายของเขาเป็นใคร ใครจะไม่เคลิ้มล่ะจิงไหม
จะมีก็แต่ซองมินล่ะมั่งที่ความคิดแปลกไปจากคนอื่น แต่นี่ก็ดูโหดร้ายจนเกินไป
‘ถ้าเป็นซองมินนะ ซองมินจะไม่แค่ปิดประตูแล้ววิ่งออกไปเหมือนที่ฮยอกแจทำหรอก ซองมินจะเดินไปกระชากหัวยายอลิลอะไรนั่นมาตบซักฉากสองฉาก แล้วเอาอะไรฟาดให้นมแฟบไปเลย’
แล้วดูความคิดซองมิน เขาล่ะกลุ้มจิงๆ ง้อฮยอกแจจนไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว ขนาดที่ว่าทันทีที่ฮยอกแจปิดประตูห้องทำงานเขาลงแล้ววิ่งออกไป เขาก็สะบัดยายเลขาอลิลออกก่อนจะวิ่งตามออกไป ขนาดวิ่งไปขวางหน้ารถแล้วฮยอกแจยังเกือบจะชนเขา ตามไปงอนที่ร้าน (ฮยอกแจเปิดร้านเบเกอรี่) ก็ถูกลูกน้องในร้านของฮยอกแจยืนขวางประตูไว้ไม่ให้เข้า
พอกลับมาถึงบ้าน พอจะเข้าไปคุยด้วยดีๆ ฮยอกแจก็เอาแต่เดินหนี แล้วสรุปผลก็เป็นอย่างที่เป็นปิดประตูห้องนอนดังปัง และล๊อกอีกตังหาก
ถ้าฮยอกแจร้องไห้ โวยวายแบบเมื่อก่อนเขาจะไม่กังวลใจแบบนี้เลยซักนิด นี่เขากับฮยอกแจก็แต่งงานกันมาจะครบสองปีแล้ว ยิ่งนานวันฮยอกแจก็ยิ่งเข็มแข็งขึ้น เวลาง้อก็ง้อยาก จนเขาไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน บ้านหลังนี้เขาเอาเงินในบัญชีซื้อเพื่อเป็นเรือนหอสำหรับเขาและฮยอกแจ ถึงจะใหญ่กว่าที่คอนโดหลายเท่า แต่เขาก็ชอบที่จะอยู่แบบนี้ มีพื้นที่อำนวยความสะดวกที่ทำให้อยากจะทำอะไรก็ทำ
“เฮ้อ!”
“เป็นอะไรไปอีกล่ะดงแฮ”
น้ำเสียงคุ้นหูที่ทำให้ดงแฮเงยหน้าขึ้น ก็พบกับหญิงสูงวัยที่มีศักดิ์เป็นแม่กำลังนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ดงแฮยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกับคุณนายอี
“แม่มาได้ไงครับ” เอ่ยถามออกไป ทั้งๆที่ในใจกำลังกังวลเรื่องของฮยอกแจ
“พอแกมาส่งแม่สักพักแล้ว แล้วพอจะเห็นด้วยว่าหนูฮยอกกำลังงอนแก” คุณนายอีเอ่ยตอบออกไป ทันทีที่เขาก้าวเท้าเขามาภายในบอก ก็ได้ยินเสียงลูกชายเรียกแต่ฮยอกแจ ฮยอกแจ ซ้ำไปซ้ำมา จนเสียงเงียบลงหลังจากที่ได้ยินเสียงประตูปิดอย่างดัง
“สงสัยคราวนี้คงไม่ใช่แค่งอนหรอกครับแม่ สงสัยจะโกรธจิงแน่ๆ”
“แล้วลูกไปทำอะไรให้หนูฮยอกโกรธล่ะ หืม?” ยกมือขึ้นมาลูบที่หัวลูกชายเบาๆ ดงแฮยิ้มเบาๆ ก่อนจะเอนตัวนอนหนุมตักคุณนายอี
“ก็เรื่องมัน...” และเหตุการณ์ในวันนี้ก็ถูกเล่าให้ผู้เป็นแม่ฟังโดยระเอียด ย้ำว่าโดยระเอียดเอ่ยเล่าแม้กระทั่งว่าตัวเองมีอารมณ์กับยายเลขานมโตนั่นด้วย
“รู้ไหมว่าพ่อแกตอนแต่งงานกับแม่ใหม่ๆก็เป็นแบบนี้” ทันทีที่ดงแฮเล่าจบ คุณนายอีก็เอ่ยถามออกไป
“พ่อน่ะหรือครับ” ทวนถามอย่างไม่น่าเชื่อ ก็จะเชื่อได้ยังไงกัน ในเมื่อพ่อเขารักแม่มากแค่ไหนทำไมเขาจะไม่รู้ เขาไม่เคยเห็นพ่อนอกใจแม่เลยซักครั้งเดียว
“ใช่ พ่อแกนั่นแหละ สถานการณ์เดียวกับแกแบบนี้”
“แล้วตอนนั้นแม่ทำยังไงหรือครับ”
“จะทำยังไง ก็โกรธพ่อแกเป็นฝืนเป็นไฟน่ะซิ นี่ถือว่าฮยอกแจอารมณ์เย็มมากน่ะ เพราะตอนแม่ แม่ไปกระชากหัวตบยายนั้นทันทีที่เห็นเลยล่ะ”
ดงแฮแอบกลืนน้ำลายลงคออย่างช้าๆ เมื่อนึกถึงภาพที่แม่ไปตบกับผู้หญิงคนนั้นและเอามาเปรียบเทียบกับฮยอกแจ ถ้าเป็นฮยอกแจคนก่อนเขาคิดว่าไม่ใช่แค่ยายอลิลนมโตนั่นจะโดนตบ แต่เขาเนี่ยแหละจะโดนด้วย
“แล้วทำไมต้องนี้พ่อถึงไม่มีเรื่องแบบนั้นล่ะครับ”
“...ก็เพราะพ่อแม่นึกถึงครอบครัวมาเป็นอับดับแรกไง แม่รู้น่ะว่าเรื่องแบบนี้ผู้ชายมันย่อมเป็นกันได้ที่ว่ามีใครมายั่วแล้วจะไม่เกิดอารมณ์ แต่พ่อแกน่ะ ...เขานึกเสมอว่าแม่ดีกว่าผู้หญิงพวกนี้เป็นไหนๆ แค่อดทนอีกนิดก็จะได้กลับมาหาแม่แล้ว ...ส่วนแกแม่ก็ไม่รู้จะแนะนำยังไงแต่แม่อยากให้แกคิดไว้ว่าหนูฮยอกแจคือภรรยาของแก เป็นภรรยาที่ดีกว่าทุกคนบนโลก เป็นภรรยาที่พร้อมจะให้แกได้ทุกเมื่อ เมื่อแกต้องการ” คุณนายอี เอ่ยแนะนำดงแฮด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะแนะนำลูกยังไง เพราะมันเป็นเรื่องของคนสองคน แม่อย่างเขาก็ทำได้แค่ยืนดูอยู่ไกลๆเท่านั้น
“ไปพูดกับหนูฮยอกดีๆ ค่อยๆอธิบายให้หนูฮยอกฟัง แม่เชื่อหนูฮยอกต้องฟัง แต่ถ้าพูดดีๆไม่รู้เรื่อง ก็จับลากขึ้นเตียงซะเลย”
แต่ผมรู้สึกว่าถึงผมจะพูดไปฮยอกแจก็คงจะไม่ฟัง งั้นทางเดียวก็คงจะมีแต่ลากขึ้นเตียง
- - - - - Special Friend 2 - - - - -
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จดงแฮก็มานั่งก็มานั่งคอยภรรยาสุดสวยอยู่ที่เตียงนอนไซค์คิง ในใจกำลังกังวนว่าฮยอกแจกำลังทำอะไรอยู่ เพราะฮยอกแจอาบน้ำเสร็จนานแล้ว แต่ก็หายเข้าไปในห้องเสื้อผ้านานแล้วเหมือนกัน จนร่างสูงอดจะสงสัยไม่ได้เลยตัดสินใจลุกออกจากเตียงมุ่งตรงไปที่ห้องเสื้อผ้าที่มีประตูเชื่อมกันทันที
“ฮือ ฮือ ฮึก”
ทันทีที่มือหนาจับลูกบิดดประตู แต่ยังไม่ทันจะเปิดออกเสียงที่เล็ดรอดออกไปจากประตูอีกฝั่งก็ทำเอาใจของดงแฮชาวาบไปหมด
ฮยอกแจกำลังร้องไห้
เมื่อคิดได้ดังนั้นดงแฮก็ไม่รีรอให้เสียเวลา เมื่อมือหนาจัดการบิดลูกบิดแล้วเปิดออก ภาพที่เห็นทำเอาดงแฮแทบอยากจะฆ่าตัวให้ตายเสียให้ได้
สภาพร่างบางที่ยังคงอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำกำลังนั่งร้องไห้อยู่หน้าตู้เสื้อหน้า มือเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นมาปิดหน้าไว้เหมือนไม่อยากให้เขาเห็นว่ากำลังร้องไห้
“ฮยอกแจ...”
“ออกไป!!!” เสียงตะวาดของร่างบางทำเอาดงแฮหยุดเท้าที่กำลังก้าวเข้าไปหาร่างบางทันที
“บอกให้ออกไป ฮือ” ฮยอกแจตะวาดออกมาอีกรอบเมือรู้สึกว่าดงแฮกำลังขยับตัวเข้ามาใกล้เขา
“ฮยอกแจ...”
“ฮือ ฮึก ฮือ”
มือหนากำเข้ามากันแน่น เมื่อเสียงร้องไห้ของร่างบางทำเอาเขาแทบขาดใจ ฮยอกแจไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้ ไม่เคยเลย
หมับ!
ดงแฮตัดสินใจเอาวินาทีนั่น เสียงร้องไห้ที่ยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่องทำให้ดงแฮสาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างบาง ก่อนจะสวมกอดร่างบางเอาไว้
“ปล่อย!!!” ตะวาดออกมาอีกครั้ง แล้วพยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดของคนใจร้าย
“ฮยอกแจคุยกันดีๆก่อนได้ไหม” แรงดิ้นของร่างบาง ทำให้ดงแฮต้องกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“จะคุยอะไรอีก ฮึก ไม่มีอะไรต้องคุย ปล่อย!”
“ฮยอกแจฟังก่อน...” พยายามพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่สุด
“ไม่ฟังไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น” มือเรียวยกขึ้นมาปิดขึ้นหู พยายามไม่รับรู้สิ่งที่ดงแฮกำลังจะพูด
“ฮยอกแจ...”
“พรุ่งนี้จะไป ‘หย่า’ ให้”
คำพูดออกฮยอกแจทำเอาดงแฮตัวชาวูบทันที เหมือนมีของแข็งมากระแทกที่หัวจนสมองเบลอไปหมด เมื่อเห็นดงแฮนิ่งไปฮยอกแจก็ใช้จังหวะนั้นสะบัดออกจากอ้อมกอดของดงแฮทันที ร่างบางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเต็มที่จะวิ่งออกไปจากห้องนี้ ห้องที่มีคนใจร้าย
หมับ!
แต่ก็คงช้าไปกว่าดงแฮที่สติกลับเข้าร่างมาตอนที่ฮยอกสะบัดออก มือหนารั้งเอวเบาเข้ามาชิดกับตัว กระชับกอดร่างบางจนแน่นแทบจะกลืนหายไปกับร่าง ใบหน้าคมสบเข้าที่ไหล่มน
“...กูขอโทษ” น้ำเสียงที่สั่นคลอ พร้อมทั้งหยดน้ำอุ่นที่ซึมผ่านชุดคุลมอาบน้ำ ทำเอาฮยอกแจหยุดการดิ้นลง
ดงแฮกำลังร้องไห้ ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่เสียใจ ดงแฮก็เสียใจ
“...กูขอโทษ จะให้กูทำอะไรก็ได้ แต่อย่าทิ้งกูไป อย่าทิ้งให้กูต้องอยู่คนเดียว”
“ฮือ ฮือ”
ความเงียบเข้าปกคลุมเมื่อร่างบางไม่ยอมพูดอะไรออกมา มีเพียงเสียงสะอื้นและมือเรียวที่กำลังพยายามแกะมือหนาออกเท่านั้นที่กำลังเป็นคำตอบของฮยอกแจได้เป็นอย่างดี
ตุบ!
ดงแฮถึงกับคุกเข่าลงกับพื้น มือหนากอดขาร่างบางเอาไว้แน่น ยอมทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่างเพื่อให้คนๆยอมยกโทษให้เขา
“ฮยอกแจ... กูขอโทษ”
“พอแล้วดงแฮ ฮึก...”
“ฮยอกแจ...”
“พอแล้วไม่โกรธ ฮึก แล้ว อย่าทำแบบ ฮึก นี้”
“ฮยอกแจ!”
ฮยอกแจหมุนตัวกลับ ก่อนจะออกแรงดึงให้ดงแฮยืนขึ้น มือหนาสอดเข้าที่เอวบาง แล้วรั้งเข้ามาให้แน่นชิดมากยิ่งขึ้น
“ต่อไปนี้จะไม่มีอีกแล้ว ไม่มีแบบนี้อีกแล้ว”
“ฮึก ฮึก”
มือหนาผละร่างบางออกจากอ้อมกอด แล้วยกขึ้นเช็ดน้ำตาให้ร่างบางอย่างเบามือ เรื่องแบบนี้มันจะไม่มีอีกแล้ว เขาจะไม่ยอมให้ฮยอกแจร้องไห้อีกแล้ว
ริมฝีปากหนาประกบจูบลงบนริมฝีปากบางอย่างเชื่องช้า จูบที่เพียงแตะเบาๆ แต่ทำให้ฮยอกแจเกร็งวูบ มือเรียวเอื้อมไปโอบรอบลำคอแกร่งช้าๆ
จูบที่เริ่มจากการแทะเล็มริมฝีปากบาง ลิ้นร้อนกำลังสอดแทรกเข้าหาโพลงปากหวาน ปลายลิ้นที่กวาดต้อนน้ำหวานอย่างอ่อนหวาน แล้วเริ่มเพิ่มความร้อนแรงเข้าไป เกาะเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่ตอบโต้อย่างรู้งาน
มือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามเรียวขาขาว ก่อนจะเลื่อนขึ้นมากระตุกปมชุดคลุมออกไป แล้วถอดมันออกจากร่างของร่างบาง
“กูต้องการมึง ฮยอกแจ” เสียงที่กระซิบชิดริมฝีปากบาง ทำเอาหน้าฮยอกแจร้อนวูบไปหมด
“เหมือนกัน” เอ่ยบอกอย่างแผ่วเบา มือเรียวดึงรั้งเสื้อของร่างสูงออก
จิ้ม................................................^
ค่ำคืนที่อากาศหนาวเหน็บแต่สองร่างยังคงโอบกอดกันอย่างอบอุ่น เรื่องราวในวันนี้ทำให้พวกเราได้เรียนรู้อะไรเพิ่มมากขึ้น
คำว่าครอบครัววางอยู่บนรากฐานของความเข้าใจ อันนี้มันเป็นเรื่องจิงอยู่แล้ว แต่เรื่องราวในวันนี้ทำให้ดงแฮรู้ว่าคำว่าครอบครัวมันยังวางอยู่บนรากฐานของคำว่า “เรา” อีกนึงคำ
………………………………………………………………..
จบแล้ว T^T เสียดายนิดๆ ขอบคุณทุกการติดตามนะค่ะ อย่าลืมติดตามเรื่องอื่นๆของไรเตอร์นะ สัญญาว่าจะแต่งให้จบทุกๆเรื่อง จะไม่ทิ้งให้ค้างๆคาๆ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาจนจบเรื่องนะค่ะ ^^
บ๊ะบาย ….รักรีดเดอร์นะค่ะ
Haeล่ำ ขยันขย้ำEun
ความคิดเห็น