รักวุ่นๆในโรงพยาบาลบ้า!!

ลำดับตอนที่ #3 : โรงบาลบ้าที่ไม่ได้รับแต่คนบ้า

                "ขอโทษนะคะที่ใบชาพูดอย่านั้นนะคะ"คุณพยาบาลใจดีสวยปิ๊งแต่เข้าวัยป้าหันมาพูดกลับฉันแล้วหันไปตำหนินายใบชา

              "ไปพูดอย่างนั้นได้ไงจ้ะใบชา ไม่ดีเลยรู้ไหม"ใบชาย้อนสายตาไปยังคุณพี่(หรือป้า)พยาบาล แต่สายตาเข้าเปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นใสกิ๊งยังกะเด็กสามขวบ เป็นไปไงอ่ะ เมื่อกี้ยังตาหื่นอยู่เลย อะไรวะคนบ้าก็หัดเล่นแสดงละคนแกล้งดัดสายตาเป็นนู่นเป็นนี่ได้ด้วยให้มันได้อย่างนี้สิ 

            โครกกกกก โครกกกก เอ่อ...ไม่ใช่เสียงกดชักโครกนะมันคือเสียงท้องฉันร้องเอง ใบชาและพยาบาลหันมาทางฉัน อะไรอ่ะก็มันไม่ได้กินข้าวจะมองทำซากอะไรฟ่ะ

             "ระหว่างรอเนี่ย คุณไปเดินซื้อข้าวที่ตรงโรงอาหารก่อนของโรงบาลก่อนก็ได้นะคะ"น้ำเสียงจากเจ๊พยาบาล(สรรพนามเริ่มเปลี่ยนเนื่องจากโมโหหิว)ดูกลั้น
หัวเราะเต็มที ดูมัน อึ่ยยยยย เดี๋ยวถ้าแกตดออกมาเมื่อไหร่นะแม่จะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย ฉันกัดฟันยิ้มแล้วเดินออกมา มาหาของกินนั่นแหละตั้งแต่เช้า จนนี่ปาไปเที่ยงยังไม่มีของกินเลย

          เออ แล้วไอ้โรงอาหารเนี่ยมันอยู่ไหนฟ่ะ เจ๊บาลแกก็ไม่ได้มาด้วย บอกอีกรอบว่าฉันจะไปตรัสรู้ป่เนี่ย (กรรม)

         แล้วอยู่ๆก็มีเด็กคนนึงวิ่งมาจับมือฉันพลางเขย่า เฮ้ยยย ฉันไม่ใช่แป๊ปซี่นะเฟ้ยที่จะมาจับเขย่าแล้วเวลาเปิดมันจะมีฟองพุ่งออกมานะ

         "พี่ๆๆๆๆๆๆ ปะ...ปะ.ไป ละ..เล่น กะ...กานเฮอะ คะ" รู้สึกว่าโรงบาลนี้ไม่ได้รับแต่คนบ้าแหะ ติดอ่างยังมีเลย เอาเฮอะน่าสงสารน้องเค้าเล่นกับเด็กติดอ่างสักวันก็ได้

วะยัยปลานึ่ง น้องเค้าพาฉันมายังลานของเล่นเด็ก เหมือนบ้านบอลนั่นแหละแต่ว่า

มันไม่มีบอลเท่านั้นเอง มีเด็กเล่นเตาะเตะไปมาตั้งเยอะ ใบหน้าไร้เดียงสาน่ารักจัง

เลย แต่ว่า.. หลายคนกลับรังเกียจ ไม่ยอมเล่นด้วย ไม่ยอมเข้าหา เพราะเหตุผลว่า

เป็นบ้าเท่านั้นเอง ฉันเล่นลอดอุโมงกับน้องที่มาชวน เอ่อ..น้องเค้าชื่อ อลิสนะ เป้

นเด็กผู้หญิงที่ร่าเริงแต่ติดอ่าง (น่าสงสารสุดๆ)

        โครกกกกกกกก โครกกกกกกกกกก

อึ่ยยยยย เล่นจนลืมไปจริงๆว่าเมื่อกี้ฉันหิวข้าว แต่หาโรงอาหารไม่เจอ ไปถามต้องอ

ลิสน้องเค้าจะรู้ไหมน้า

        "อลิสจ้ะ รู้ไหมว่าโรงอาหารอยู่ไหนนะ" แล้วน้องอลิสก็บุ้ยใบ้ที่ไปโรงอาหาร แต่

ละคำที่น้องพูดมากว่าจะฟังออกต้องให้สมองประมวณผลสัก 5วิ จนฉันลืมหิวไปเลย
ช่างเฮอะเดี๋ยวค่อยไปเขมือบเอาตอนมือเย็นเลยก็ได้ แต่อตอนนี้คงต้องกลับไปหา

เจ๊บาลกะนายใบชาก่อนละ 
 
      "บะ... บายนะคะ..พะ...พี่นึ่ง"น้องอลิสยังคงพูดติดๆขัดเหมือนเดิม(ก็น้องเค้าติดอ่างนี่หว่า) ฉันโบกมือบ๊ายบายน้องแล้วหันหลังเดินกลับไปยังตึกคนไข้ของนายใบชา
...........................
    ::hunny club::
 
เม้นให้เราด้วยน้า เราเพิ่งลองแต่งเป็นครั้งแรก ช่วยติให้เราด้วย พลีสสสสสสสสส

 เพื่อเราจะได้แต่งให้มันดีๆขึ้นอ่ะ 

.....         อิมเมจ ปลานึ่ง  ( ยุนอึลเฮ ของเรื่องเจ้าหญิงวุ่นวายกับเจ้าชายเย็นชา)  .........