รักวุ่นๆในโรงพยาบาลบ้า!!

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่องตูก็ซวยอีกแย้วววววว(ฉบับบแก้ไข ตามคห.ที่5คะ )(ถ้าเพิ่มน้อยก็ขอโทษคะ)

                พักเที่ยง!! พักเที่ยง!!
เป็นเวลาอะไรที่ฉันรอคอยที่สุด จากการทำงานอันแสนทรหดที่สำนักพิมพ์ที่ทำงานของฉัน ปลานึ่ง

        ไก่ยางถูกเผา~ ไก่ย่างถูกเผา เนื้อเกรี้ยมๆ มาให้ท่านปลานึ่งเขมือบสะดีๆ
พอคิดถึงเพลงนี้ ก็นึกถึงไก่ย่างส้มตำขึ้นมาเลยแฮะ งั้นเที่ยงนี้ไปกินซกเล็กส้มตำตรงหน้าบริษัทดีกว่า   เอิ๊กๆ น้ำลายหก>.<


            "ป้าค่า เอาส้มตำปลาร้า 1 จานเอาเผ็ดนะคะป้า เอาไก่ยางกะข้าวเหนียวด้วย

ยยยย" ฉันร้องสั่งจากป้าผู้กำลัง ออกร่างกายด้ยท่าตำส้มตำอยู่ คนแน่ชะมัด อย่างนี้กว่าอีก 100 ล้านปีแสงละเนี่ยก็ฉันจะได้เสวย 

                "ขอโทษนะคะ ขอนั่งด้วยได้ไหม" ฉันร้องเสียงหวานพลางสะกิดชายผู้นั่งจก ส้มตำอยู่หงึมๆ ชายคนนั้นหันหน้ามาทางฉันแล้วจ้อง จ้องมันอยู่อย่างนั้นแหละ นี่นายหน้าฉันมันมีกางเกงลิงประทับตราอยู่หรือไงจ้องอยู่ได้ ฉันเริ่มหงุดหงิด ไม่ให้นั่งก็อย่าจ้องดิ๊วะ รู้ว่าฉันสวยแต่ถูกจ้องนานๆมันเขินเฟ้ย

           ฉันหันหลังเดินกลับไม่ให้นั่งก็ไม่เป็นไร ชิ ชะ เชอะ 

           "จะนั่งด้วยกันก็ได้ครับ" เสียงผู้ชายคนนั้นร้องทักฉันไว้ รู้หรอกน่าไม่ได้เห็นหน้าคนสวยแล้วมันจะตาย

            ฉันหันไปยิ้มอย่างมารยาทแล้วนั่งลงตรงหน้าเค้า พอดีที่ส้มตำมาถึงโต๊ะเลยไม่ได้เงยหน้าให้เค้ามองหน้าสวยๆของฉันอีก กักๆๆๆ( แกจะหลงตัวเองอีกนานไหม: คุณผู้อ่านและผู้แต่ง)
                
            "ยัยปลานึ่งงงงงงงงงง>O<" เสียงแหลมยังกะกระเทยที่ไหนก็ไม่รู้ดังข้างหู

ฉันอยู่ตลอดเวลา นี่แกไม่เห็นหรอไงวะว่าคนจะนอน -_-a (หลังจากกินส้มตำเสร็จมันก็ต้องมีหนังตาหย่นมั้งน่า~)

             "โอ้ยยยย หนวกหูโว้ยยยยย-O- คนกำลังจะหลับจะนอน ถ้าจะไปตามหาผัว

ก็นู่นไปไปถามแถวปอเต็กตึ่ง เพื่อจะช่วยแกได้แต่อย่ามากวนฉ้านนนนนน>.<" ฉัน

พูดทั้งที่ยังหลับตาแล้วพลิกหน้าไปนอนอีกด้านของโต๊ะทำงาน

              "อีนังปลานึ่งงงงงงง นี่แกจะไม่ตื่นใช่ไหมมมมมม >O<"

              "อะไรวะ คนจะนะ...นอน~ OO" ฉันรี่เสียงลงทันทีเมื่อเปิดตากะจะมาด่า
แหลกสักหน่อย -_-เจอเจ๊แต๋ว บก.สำหนักพิมพ์ที่ฉันกำลังทำงานอยู่(ฉันมันอู้แอบหลับในเวลาทำงานอ่ะ -^-)ยืนเท้าสะเอวพลางถือขวดน้ำ อึ่ยยยย จะสาดฉันแน่ๆเลย~__~ งะ เจ๊แกยิ่งทำตัวยังกะยมทูตขี้งกอยู่ =__=                

               "คราวนี้ตื่นเต็มตาได้ยัง*O* อู้งานมากๆเดี๋ยวแม่จับหักเงินเดือนสะเลย-O-" เจ๊แต๋วนั่งไขว่ห้างบนโต๊ะทำงานฉันพลางกอดอก เอ่อ.. เจ๊โต๊ะหนูมันจะมีกาลกิณีได้นะ =.,=;;

               "อย่าสิเจ๊>[]< ตกงมีไรให้นึ่งรับใช้เหรอ"

                "งานไง แกคงไม่คิอว่าที่ฉันจ้างแกมาเพื่อจะให้แกมานั่งหลับ -_-ที่โต๊ะทำงานใช่ไหม" หนูอยากให้มันเป็นอย่างนี้มากๆเลยอ่ะเจ๊ ^^ เจ๊แกใช้สายตาเหี่ยวๆจิกฉันแล้วพูดต่อว่า

                "งานที่ฉันจะให้แกไปทำคือแกจะต้องไปทำสกู๊ป..."

                "สกู๊ปอะไรอ่ะ O-O"

                 "ทำสกู๊ปในโรงบาลบ้า นี่แกหัดฟังให้ฉันพูดจบก่อนไม่ได้หรือยะ"

                 "อะไรนะ OoO" ฉันถึงกับอุทานออกมา เจ๊แกประสาทกลับเรอะถึงคิดสกู๊ปบ้าๆนี่ออกมา รุ้อยู่ว่าคนบ้ามันบ้าไม่ใช่ป็นดาว์สินโดม  -__-สักหน่อย

                 "แกหูตึ่งหรือไงยัยปลานึ่ง ก็ฉันบอกแกให้ไปทำสกู๊ปที่โรงบาลบ้าแกก็ยังมาถามว่าอะไรนะ ว่างๆแกไปเช็คประสาทมั้งนะยะ =..= ฉันไม่ได้อยากมีลูกน้องเป็นคนหูตึ่ง" เจ๊นั่นแหละที่ต้องไปเช็คประสาท เพราะหนูก็ไม่อยากมีเจ้านายเป็นโรค
ประสาทกลับเหมือนกันนน :p
      
                 "ให้คนอื่นไปไม่ได้เหรอเจ๊ -{}-"ฉันทำสายตาอ้อนนนสุดริด แต่เจ๊กลับตอบมาว่า

                 "ไม่ได้ เด็กใหม่อย่างแกต้องเจองานยากๆ สะใจดี^O^ อ้อ ระยะเวลาการทำสกู๊ปนี้ หนึ่งเดือน โอเค๊ ถ้าภายในหนึ่งเดือนนี้แกยังไม่ได้สกู๊ปอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเห่ยๆของแกอีก -^- นะยะ" เฮือกกกกกก O_Oหนึ่งเดือนสกู๊ปอะไรฟ่ะ แมร่งงงงง ตั้งหนึ่งเดือนนึง คนยิ่งเกลียดโรงบาลบ้าอยู่ เจ๊แกตั้งใจจะแกล้งฉันหรือไง T^T ไม่รู้เหรอว่าฉันมีอคติกับโรงบาลบ้า หึ่ยยยย แถมฉันเคยสัญญาว่าชาตินี้ฉันจะไม่ไปเหยียบโรงบาลบ้าไม่ว่าที่ไหนก็ตามอีก ทำไมฟ่ะ ทำไมมมมมมม >O<


        รถเขียวๆสลับสีเหลือ ที่ชื่อว่าแท็กซี่ก็แล่นเข้ามาจอด ณ โรงบาลที่เข้าขนามว่าคนบ้านั่นแหละ-_-^^ให้ตายสิทำไมฉันจะต้องฝืนใจตัวเองและผิดสัญญาแค้นแสนรัก เอ๋~ เฮ้ยยย ผิดเรื่อง ^w^ หมายถึงสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองเพื่ออีนังเจ๊กระเทยแก่ที่ใกล้เชียดไปเยี่ยมเยียนเพื่อนๆยมทูตเต็มทนแล้วด้วยฟ่ะ=..= ฉันจ่ายเงินแล้วก้าวขาออกมา 

         "เฮ้ยยยยย O_o" ฉันร้องออกมาเหมือนคนบ้าที่นี้เข้าสิง นี้มันโรงบาลนี้นี่หว่า โรงบาลเวรที่ทำให้แม่ฉันต้องตายเพราะไอ้โรงบาลเวรเนี่ยมันรักษาแม่ฉันไม่ได้ ใช่แล้วนี่แหละที่ฉันมีเหตุผลเกลียดโรงบาลบ้า ฉันไม่อยากเดินเข้าไปเลยอ่ะ มันทำให้ฉันคิดถึงแม่ แม่ที่ต้องมาทนอยู่กับคนบ้า และรอการรักษาทั้งที่สติฝั่นเฝือง โอ้ยยยย พูดแล้วน้ำตาจะไหลTTOTT 
           
             แต่เมื่อยัยป้าแต๋วบัชชาการมาจะให้ฉันขัดได้ไง ขืนไม่ทำตามได้ไปเยี่ยมแม่ที่นรกแน่(โอ้ววว ไม่น่ะแม่ฉันต้องอู่บนสวรรค์ สิ)   เพื่อเงินนนนนนๆๆๆๆๆๆๆ $O$ จำไว้นะยัยปลานึ่งเพื่อเงินๆๆ โอเคฉันพร้อมแล้วไอ้โรงพยาบาลมาร มาสู้กันสักตั่งแดะ :P(ทำท่ายังกะจะไปรบกับใครแนะ)

.........................................

 ::hunny club:;
 
.....   เอารูปพระนางมาฝากค่า ยังไงก็เม้นให้ด้วยนะคะ  ...........
   (<<< นางเอกเราเอง เก๋ป่าวววว)
( <<<< ส่วนนี่ก็พระเอกไง เท่ห์สุดยอดดดด)
  

 ฝากรักวุ่นๆในโรพยาบาลบ้าด้วยนะคะ ^__^