ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2---การพบเจอ---
การพบเจอ...
ณ คฤหาสน์ใหญ่
"ซอฮยอน!!" ทิฟฟานี่วิ่งเข้าไปกอดซอฮยอน
"ซอเธอเป็นแวมไพร์นะ รู้หรือยัง ?" เจสสิก้าถาม
"ฉันรู้มาตั้งแต่เด็กแล้ว" ซอฮยอนยิ้มให้
"ทำไมไม่บอกพวกเราล่ะ ฉันนึกว่าเธอรู้แล้วซะอีก" ยูรินั่งลงบนโซฟาเพื่อพักเหนื่อย
"ฉันกลัวพวกเธอจะหาว่าฉันบ้าน่ะซิ" ซอฮยอนเริ่มก้มหน้า
"ฉันจะไปเดินเล่นในสวนนะ ฝากเก็บของให้ด้วย" ยูริพูดก่อนจะเดินออกไป
"พวกฉันเอาของไปเก็บก่อนนะ เดี๋ยวลงมาหานะซอ" แทยอน เจสสิก้า และทิฟฟานี่ยกของเข้าห้องตัวเอง โดยที่เจสสิก้าอาสาเก็บของให้ยูริด้วย
Yuri Part
ยูริเดินเข้ามาในสวนดอกไม้ที่แม่ของซอฮยอนเป็นคนปลูกไว้
'ตุ๊บ..' มีบ้างอย่างตกลงมาจากต้นไม้ด้วยความตกใจยูริจึงวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่ข้างๆ
"ใครน่ะ ?"
"ฉันเอง" หญิงสาวปริศนายกมือขึ้นเพื่อให้รู้ว่าเป็นคนไม่ใช่สัตว์ที่จะมาทำลายเธอ
"เธอเป็นใคร ?" ยูริถาม
"ฉันชื่อโชรง ปาร์ค โชรงจ้า"
"แล้วเธอเป็นใคร ?"
"โชรงไง" โชรงตอบด้วยความใสซื่อ
"เธอมาทำอะไร ? (-_-)" ยูริเริ่มเหนื่อยใจ
"อ๋อออ.. ฉันเป็นผู้พิทักษ์องค์หญิงประจำตัวท่านยูริน่ะ ขอโทษทีที่มาแปลกๆนะคะ ท่านยูรินี่สวยมากๆเลยนะคะ"
"ขอบใจที่ตอบตรงคำถามฉันนะ ว่าแต่ฉันเป็นองค์หญิงจริงๆหรอ ?"
"ใช่แล้วค่ะ ก็พ่อท่านเป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งเมืองแวมไพร์ทั้งหมดไง" ยูริพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยมีโชรงเดินตาม
Seohyun Part
ตอนนี้ฉันสับสนมาก ฉันควรจะทำอะไรต่อไป "ฮึก.." ฉันเริ่มร้องไห้เพราะคิดถึงพ่อยิ่งรู้ความจริงเหมือนฉันจะยิ่งรับไม่ได้
"ซอฮยอน ร้องไห้ทำไม ?" แทยอนผู้ที่ลงมาคนแรกเห็นซอฮยอนร้องไห้จึงถาม
"ฉันคิดถึงพ่อ ฉันเป็นห่วงพ่อ"
"พ่อต้องกลับมาแน่ ฉันเชื่ออย่างนั้นนะ" แทยอนพูดปลอบใจ
"เหตุการณ์ที่พ่อต่อสู้อยู่ตอนนี้มันเข้ามาอยู่ที่หัวฉัน พ่อได้รับบาดเจ็บสาหัส ฉันเป็นห่วงพ่อจัง
ฮึกก.." ซอฮยอนร้องไห้หนักกว่าเดิม
"ไงสาวๆ" ทิฟฟานี่เดินลงอย่างร่าเริง
"ซอฮยอนเห็นเหตุการณ์เห็นเหตุการณ์ที่พ่อต่อสู้อยู่ตอนนี้ด้วย" แทยอนบอกให้ทิฟฟานี่รับรู้
"ว้าววว..!! จริงหรอ ? เจ๋งจัง" ทิฟฟานี่ตบมือ
"ทิฟฟานี่เธอควรไปดูซอฮยอนแทนที่จะมาตบมือดีใจนะ" ยูริที่แอบฟังอยู่นานเดินเข้ามาพร้อมกับโชรง
"ตอนนี้เป็นไงบ้างซอ"
"มืด มันมืดไปหมดแล้ว มองไม่เห็นอะไรแล้ว!!" เมื่อซอฮยอนพูดจบก็สลบไปทันที
"ซอฮยอน!!" ทิฟฟานี่เรียกชื่อซอฮยอนเสียงดัง
"โชรง ไปเอาน้ำอุ่นมาเช็ดตัวซอไป" เมื่อยูริสั่ง โชรงก็วิ่งไปของที่ยูริบอกทันที
ตกดึก
"ซอยังไม่ฟื้นเลยอ่า" ทิฟฟานี่เริ่มใจสั่น
"เฮ้!!! ทุกคน" เจสสิก้าหน้าแจ่มใสหลังจากนอนเต็มอิ่ม
"ซอฮยอนเป็นลม" แทยอนพูดบอกเจสสิก้า
"จริงหรอ ? ท่านซอเป็นลมได้ยังไง คงเป็นเพราะความสามารถพิเศษแน่เลย" หญิงสาวปริศนาโผล่มาจากหน้าต่าง
"เธอเป็นใคร ?" แทยอนล๊อกตัวสาวปริศนาไว้
"ฉันชื่อโบมีเป็นผู้พิทักษ์ท่านซอนะ"
"จริงหรอ ?" เจสสิก้าถาม
"จริงๆ เขาชื่อโบมีและฉันชื่อโชรงสำหรับคนที่ยังไม่รู้อ่ะนะ" โชรงเข้าไปแกะแทยอนที่ล๊อกแขน
โบมีออก
"แล้วพวกเธอมาจากที่ไหนกันล่ะ ?" เจสสิก้าถาม
"พวกเราบอกไม่ได้หรอก เดี๋ยวพอถึงเวลาพวกท่านก็จะรู้เอง"
"ฉันว่าพวกเธอไม่ใช่คนดี" เจสสิก้าเริ่มจับผิดแต่ก็ต้องตกใจเมื่อโชรงตอบกลับมาว่า
"พวกเราไม่ใช่คนพวกเราเป็นแสมไพร์" โชรงกระโดดดึ๋งๆ ผู้ที่ได้ฟังคำตอบก็รู้สึกเหนื่อยใจกับโชรง
"ทำไมเธอไม่พูดบ้างล่ะ โบมี" โบมีสะดุ้งอย่างแรงเมื่อได้ยินยูริถามมา
"คือ.....ฉัน...."
"พ่อ...." ซอฮยอนสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับเหงื่อไหลเต็มตัว
"ซอ ฟื้นแล้วเป็นไงบ้าง ?" แทยอนหยิบผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดหน้าซอทันที
"ฉันจะไปช่วยพ่อ" ซอฮยอนเตรียมตัวจะลุกขึ้น
"ซอ ฉันว่าเธอยังไม่พร้อมนะ ขอฉันตรวจสุขภาพเธอหน่อยล่ะกัน" ยูริเดินไปหยิบกล่องพยาบาล
"ท่านซอไม่ต้องพักก็ได้ แค่ฉันมองแค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าท่านซอไม่ได้เป็นอะไร" เมื่อโบมีพูดขึ้นโชรงก็ตีเข้าไปที่แขนของโบมีทันที
"ท่านซอควรจะนอนพักผ่อนเยอะๆนะคะ เดี๋ยวพวกเราจะคอยปกป้องเอง"
"แต่......" เมื่อโบมีจะพูดอีก โชรงสังเกตและรู้ได้ว่าโบมีจะพูดว่าอะไร เธอจึงลากโบมีออกไปข้างนอก
เมื่อยูริตรวจสุขภาพเสร็จผลปรากฎว่าไม่ได้เป็นอะไร แค่เมื่อกี้กังวลมากเกินจนเป็นลมไปเท่านั้นเอง แต่ถึงยังไงทุกคนก็ลงความเห็นกันว่าจะให้ซอนอนพักก่อนอีกซักคืนแล้วค่อยออกเดินทาง
-------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วตอนที่ 2 ไม่มีเม้นเลย เสียใจจัง
555 แต่ไม่เป็นไรช่างเถอะๆ
ขอให้อ่านให้สนุกแล้วอย่าลืมเม้นกันด้วยนะคะ
"ซอฮยอน!!" ทิฟฟานี่วิ่งเข้าไปกอดซอฮยอน
"ซอเธอเป็นแวมไพร์นะ รู้หรือยัง ?" เจสสิก้าถาม
"ฉันรู้มาตั้งแต่เด็กแล้ว" ซอฮยอนยิ้มให้
"ทำไมไม่บอกพวกเราล่ะ ฉันนึกว่าเธอรู้แล้วซะอีก" ยูรินั่งลงบนโซฟาเพื่อพักเหนื่อย
"ฉันกลัวพวกเธอจะหาว่าฉันบ้าน่ะซิ" ซอฮยอนเริ่มก้มหน้า
"ฉันจะไปเดินเล่นในสวนนะ ฝากเก็บของให้ด้วย" ยูริพูดก่อนจะเดินออกไป
"พวกฉันเอาของไปเก็บก่อนนะ เดี๋ยวลงมาหานะซอ" แทยอน เจสสิก้า และทิฟฟานี่ยกของเข้าห้องตัวเอง โดยที่เจสสิก้าอาสาเก็บของให้ยูริด้วย
Yuri Part
ยูริเดินเข้ามาในสวนดอกไม้ที่แม่ของซอฮยอนเป็นคนปลูกไว้
'ตุ๊บ..' มีบ้างอย่างตกลงมาจากต้นไม้ด้วยความตกใจยูริจึงวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่ข้างๆ
"ใครน่ะ ?"
"ฉันเอง" หญิงสาวปริศนายกมือขึ้นเพื่อให้รู้ว่าเป็นคนไม่ใช่สัตว์ที่จะมาทำลายเธอ
"เธอเป็นใคร ?" ยูริถาม
"ฉันชื่อโชรง ปาร์ค โชรงจ้า"
"แล้วเธอเป็นใคร ?"
"โชรงไง" โชรงตอบด้วยความใสซื่อ
"เธอมาทำอะไร ? (-_-)" ยูริเริ่มเหนื่อยใจ
"อ๋อออ.. ฉันเป็นผู้พิทักษ์องค์หญิงประจำตัวท่านยูริน่ะ ขอโทษทีที่มาแปลกๆนะคะ ท่านยูรินี่สวยมากๆเลยนะคะ"
"ขอบใจที่ตอบตรงคำถามฉันนะ ว่าแต่ฉันเป็นองค์หญิงจริงๆหรอ ?"
"ใช่แล้วค่ะ ก็พ่อท่านเป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งเมืองแวมไพร์ทั้งหมดไง" ยูริพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยมีโชรงเดินตาม
Seohyun Part
ตอนนี้ฉันสับสนมาก ฉันควรจะทำอะไรต่อไป "ฮึก.." ฉันเริ่มร้องไห้เพราะคิดถึงพ่อยิ่งรู้ความจริงเหมือนฉันจะยิ่งรับไม่ได้
"ซอฮยอน ร้องไห้ทำไม ?" แทยอนผู้ที่ลงมาคนแรกเห็นซอฮยอนร้องไห้จึงถาม
"ฉันคิดถึงพ่อ ฉันเป็นห่วงพ่อ"
"พ่อต้องกลับมาแน่ ฉันเชื่ออย่างนั้นนะ" แทยอนพูดปลอบใจ
"เหตุการณ์ที่พ่อต่อสู้อยู่ตอนนี้มันเข้ามาอยู่ที่หัวฉัน พ่อได้รับบาดเจ็บสาหัส ฉันเป็นห่วงพ่อจัง
ฮึกก.." ซอฮยอนร้องไห้หนักกว่าเดิม
"ไงสาวๆ" ทิฟฟานี่เดินลงอย่างร่าเริง
"ซอฮยอนเห็นเหตุการณ์เห็นเหตุการณ์ที่พ่อต่อสู้อยู่ตอนนี้ด้วย" แทยอนบอกให้ทิฟฟานี่รับรู้
"ว้าววว..!! จริงหรอ ? เจ๋งจัง" ทิฟฟานี่ตบมือ
"ทิฟฟานี่เธอควรไปดูซอฮยอนแทนที่จะมาตบมือดีใจนะ" ยูริที่แอบฟังอยู่นานเดินเข้ามาพร้อมกับโชรง
"ตอนนี้เป็นไงบ้างซอ"
"มืด มันมืดไปหมดแล้ว มองไม่เห็นอะไรแล้ว!!" เมื่อซอฮยอนพูดจบก็สลบไปทันที
"ซอฮยอน!!" ทิฟฟานี่เรียกชื่อซอฮยอนเสียงดัง
"โชรง ไปเอาน้ำอุ่นมาเช็ดตัวซอไป" เมื่อยูริสั่ง โชรงก็วิ่งไปของที่ยูริบอกทันที
ตกดึก
"ซอยังไม่ฟื้นเลยอ่า" ทิฟฟานี่เริ่มใจสั่น
"เฮ้!!! ทุกคน" เจสสิก้าหน้าแจ่มใสหลังจากนอนเต็มอิ่ม
"ซอฮยอนเป็นลม" แทยอนพูดบอกเจสสิก้า
"จริงหรอ ? ท่านซอเป็นลมได้ยังไง คงเป็นเพราะความสามารถพิเศษแน่เลย" หญิงสาวปริศนาโผล่มาจากหน้าต่าง
"เธอเป็นใคร ?" แทยอนล๊อกตัวสาวปริศนาไว้
"ฉันชื่อโบมีเป็นผู้พิทักษ์ท่านซอนะ"
"จริงหรอ ?" เจสสิก้าถาม
"จริงๆ เขาชื่อโบมีและฉันชื่อโชรงสำหรับคนที่ยังไม่รู้อ่ะนะ" โชรงเข้าไปแกะแทยอนที่ล๊อกแขน
โบมีออก
"แล้วพวกเธอมาจากที่ไหนกันล่ะ ?" เจสสิก้าถาม
"พวกเราบอกไม่ได้หรอก เดี๋ยวพอถึงเวลาพวกท่านก็จะรู้เอง"
"ฉันว่าพวกเธอไม่ใช่คนดี" เจสสิก้าเริ่มจับผิดแต่ก็ต้องตกใจเมื่อโชรงตอบกลับมาว่า
"พวกเราไม่ใช่คนพวกเราเป็นแสมไพร์" โชรงกระโดดดึ๋งๆ ผู้ที่ได้ฟังคำตอบก็รู้สึกเหนื่อยใจกับโชรง
"ทำไมเธอไม่พูดบ้างล่ะ โบมี" โบมีสะดุ้งอย่างแรงเมื่อได้ยินยูริถามมา
"คือ.....ฉัน...."
"พ่อ...." ซอฮยอนสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับเหงื่อไหลเต็มตัว
"ซอ ฟื้นแล้วเป็นไงบ้าง ?" แทยอนหยิบผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดหน้าซอทันที
"ฉันจะไปช่วยพ่อ" ซอฮยอนเตรียมตัวจะลุกขึ้น
"ซอ ฉันว่าเธอยังไม่พร้อมนะ ขอฉันตรวจสุขภาพเธอหน่อยล่ะกัน" ยูริเดินไปหยิบกล่องพยาบาล
"ท่านซอไม่ต้องพักก็ได้ แค่ฉันมองแค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าท่านซอไม่ได้เป็นอะไร" เมื่อโบมีพูดขึ้นโชรงก็ตีเข้าไปที่แขนของโบมีทันที
"ท่านซอควรจะนอนพักผ่อนเยอะๆนะคะ เดี๋ยวพวกเราจะคอยปกป้องเอง"
"แต่......" เมื่อโบมีจะพูดอีก โชรงสังเกตและรู้ได้ว่าโบมีจะพูดว่าอะไร เธอจึงลากโบมีออกไปข้างนอก
เมื่อยูริตรวจสุขภาพเสร็จผลปรากฎว่าไม่ได้เป็นอะไร แค่เมื่อกี้กังวลมากเกินจนเป็นลมไปเท่านั้นเอง แต่ถึงยังไงทุกคนก็ลงความเห็นกันว่าจะให้ซอนอนพักก่อนอีกซักคืนแล้วค่อยออกเดินทาง
-------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วตอนที่ 2 ไม่มีเม้นเลย เสียใจจัง
555 แต่ไม่เป็นไรช่างเถอะๆ
ขอให้อ่านให้สนุกแล้วอย่าลืมเม้นกันด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น