คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : +++++CHAPER 6
นายไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ
ฉันว่าฉันต่างหากที่ต้องพูดแบบนั้น
พวกนายสองคนน่ะหยุดสักทีได้ไหม!
..........................................
การปะทะกันของสองหนุ่มสุดหล่อดึงความสนใจของผู้คนที่ผ่านไปมาอย่างมากแต่สำหรับซอฮยอนที่เป็นตัวกลางของเรื่องนี้กลับทุกข์ใจและอายอย่างที่สุด ครั้นจะแยกพวกเขาก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายมีแต่จะทำให้แย่กว่าเดิม
ซอฮยอนกุมขมับตัวเองอย่างกลุ้มใจ
“นายเป็นใคร?” วีถามด้วยท่าที
“งั้นฉันขอถามกลับ นายล่ะ เป็นใคร?” แอลถามกลับด้วยน้ำเสียงยียวนเพื่อเรียกน้ำโหจากวี
“ฉันถามก่อนดังนั้นนายก็ควรตอบฉันก่อน”
“ได้ ผมคือแอล เจ้าของผู้หญิงคนนี้” แอลพูดพลางเหลือบมองซอฮยอนที่กำลังมองเขาอย่างไม่พอใจในคำพูดของเขา
“งั้นผมฉันก็ขอตอบ ฉันคือวี คนที่จะอยู่เคียงข้างเธอและปกป้องเธอไปชั่วชีวิต” วีตอบด้วยท่าทีนิ่งเช่นเดิม
ซอฮยอนมองคนทั้งคู่สลับกันไปมาอย่างไม่รู้ทางออกของปัญหานี้ในขณะที่พวกเขากำลังเล่นสงครามประสาทกันอยู่ ...ฉันต้องทำยังไงดีเนี่ย?
“ขอบคุณสำหรับหน้าที่นั้นของนาย แต่ต่อไปนี้ไม่จำเป็นเพราะฉันจะดูแลคนของฉันเอง”
“แอล!” ซอฮยอนขึ้นเสียงใส่เพื่อปรามเขาก่อนที่อารมณ์ของวีจะปะทุ เธอหันกลับมาหาวีอีกครั้งซึ่งเขายังคงอยู่ในท่าทีเดิมราวกับรูปปั้นไร้ความรู้สึกแต่สำหรับเธอที่รู้จักเขามานานท่าทีของเขาตอนนี้หมายถึงใกล้หมดความอดทนแล้ว
“นายไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ” น้ำเสียงที่นิ่งเกินไปของวีทำให้ซอฮยอนยิ่งกังวล แอลก็ใช่ว่าจะยอมเพราะเขาตอบกลับวีด้วยน้ำเสียงยั่วโมโห
“ฉันว่าฉันต่างหากที่ต้องพูดแบบนั้น”
“อย่าทำตัวเป็นมาเฟียหน่อยเลย”
“ฉันว่าฉันเปล่านะ ฉันแค่เรียกสิทธิ์ของฉันเท่านั้น” แววตาที่ลุกโชนของทั้งคู่จ้องกันอย่างไม่ละ นั่นยิ่งทำให้ซอฮยอนกลัวมากกว่าเดิม
ผู้คนที่ผ่านไปมาและหยุดดูเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ บางคนถึงขนาดถือโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย บางคนก็โทรเมาท์กับเพื่อนอย่างไม่นึกถึงใจคนที่กำลังเป็นจุดสนใจอยู่เลยแม้แต่น้อย
“พวกนายสองคนน่ะหยุดสักทีได้ไหม!” ความอดทนของเธอขาดผึงพร้อมกับเสียงตะวาดที่บอกถึงความไม่พอใจแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นซะทั้งหมดเพราะใบหน้านิ่งของคนทั้งสองมองเธอเพียงแวบเดียวเท่านั้น
เธอมองชายหนุ่มทั้งสองอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ
“เอาเลยจะทำอะไรก็ทำ” ว่าจบเธอก็เดินออกมาทันทีโดยไม่หันหลังกลับไปมองชายหนุ่มทั้งสองที่ตอนนี้กำลังมองมาที่เธออย่างสนใจ
ซอฮยอนเดินกระฟัดกระเฟียดมาที่ลานจอดรถโดยลืมไปว่าเธอต้องกลับพร้อมวีเพราะเธอติดรถเขามากว่าจะนึกได้ก็สายเสียแล้ว
“อะไรกันเนี่ย” เธอสบถอย่างหงุดหงิดก่อนจะมายืนพิงรถรอวีกลับออกมา
เธอยืนรออย่างร้อนใจ อยากจะเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้นรึเปล่าแต่พอนึกก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเพราะพวกเขาเข้ามาวุ่นวายในชีวิตของเธอจนยุ่งเหยิง จะโทษวีไม่ได้นอกจากแอลคนเดียว...ทั้งหมดเพราะเขา
แอลกับวียังคงยืนจ้องกันเช่นเดิมแม้ว่าซอฮยอนจะเดินหนีออกไปแล้ว พวกเขายังคงไม่มีใครยอมใครง่ายๆ มาก่อนมาหลังไม่เกี่ยวเพราะสิ่งเดียวที่จะตัดสินได้คือซอฮยอน คนหนึ่งมาเพื่อเอาคืนแต่อีกคนอยู่เพื่อปกป้อง ...ช่างเหมือนอัศวินกับปิศาจเหลือเกิน
“นายต้องการอะไรจากเธอ?”
“ไม่จำเป็นที่ฉันต้องบอก เพราะนั่นเป็นเรื่องของฉันกับเธอ”
คงไม่มีทางได้คำตอบจากีกฝ่ายเป็นแน่ ยิ่งถามก็เหมือนยิ่งยื้อเวลา ยิ่งอยู่นานความอดทนก็ยิ่งน้อยลง อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
“งั้นฉันก็จะไม่ถาม สิ่งเดียวที่นายควรรู้คือฉันจะไม่ให้นายเข้าใกล้หรือทำร้ายเธอแน่” วีพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดแต่มันไม่ได้ทำให้แอลกลัวเลย หนำซ้ำแอลกลับยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“นายคงต้องเหนื่อยหน่อยล่ะ เพราะมันคงเป็นไปได้ยาก ...ที่จะห้ามฉันไม่ให้ทำร้ายเธอ” แววตาของแอลตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากแววตาของนักล่าที่มีแต่ความกระหายและเปลวไฟที่กำลังลุกโชน แววตาของเขามันทำให้วีกังวลเหลือเกินถึงความปลอดภัยของซอฮยอนเมื่อต้องพบเจอผู้ชายคนนี้
“ซอฮยอน” เสียงเรียกที่ดังขี้นทำให้ซอฮยอนต้องละสายตาออกจากมือถือแล้วมาสนใจเจ้าของเสียงนั้นที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ
“นึกว่าตายกันไปซะแล้ว” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงประชด
“ขึ้นรถ เราจะกลับบ้านกัน”
“บ้าน?” เธอทวนคำพูดของเขาเมื่อพูดถึงคำว่าบ้านซึ่งแน่นอนว่าความคิดของเธอไม่ได้หมายถึงคอนโด
“ใช่ จากนี้เธอจะย้ายไปอยู่ที่บ้านของฉัน” น้ำเสียงและแววตาที่เด็ดขาดของวีตอนนี้มันบ่งบอกชัดแล้วว่าเขาจะไม่ปล่อยโอกาสให้แอลเข้าใลก้เธอได้แน่นอน และมันยิ่งแย่หากคนอย่างแอลจะพยายามมากขึ้นเพื่อจะได้แก้แค้นเธอ ...ความวุ่นวายกำลังจะมาเยือนต้นเหตุก็เพราะเธอ!
สายตาคมกริบมองคนทั้งคู่ที่ค่อยๆ หายไปต่อหน้าหลังจากที่คุยกันสักพัก เพราะอยู่ไม่ไกลจากพวกเขามากและบทสนทนาของทั้งคู่แม้จะไม่ได้ยินอย่างแจ่มชัดเขาก็พอจะรู้ว่าวีกำลังจะพาเธอหนีและทำหน้าที่ปกป้องเธออย่างที่เคยพูด
“มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก เพราะฉันไม่ยอมให้มันจบง่ายๆ แบบนี้แน่”
น้ำเสียงนิ่งแลฟังดูเย็นชาถูกเปล่งออกมาเหมือนกับหัวใจของเขาที่กำลังบีบรัดอย่างเจ็บปวดและทรมาน ความแค้นที่ยังไม่ได้เอาคืน หัวใจที่กำลังถูกทำร้ายโดยหญิงสาวคนเดิม และเธอคนนั้นกำลังถูกคนอื่นแย่งไป ซึ่งเขาจะไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นอีกแล้ว
...ฉันจะไม่มีวันกลับไปเป็นคนอ่อนแอและเป็นไอ้ขี้แพ้อีกแน่นอน!...
จะโชคร้ายไปหรือไม่หากวันนี้ซอฮยอนต้องเผชิญความอับอายและความกลัดกลุ้มเพราะชายหนุ่มทั้งสองที่ต้องก่อสงครามกันเพราเธอ แต่ความโชคร้ายนั่นก็ไม่ได้เกิดกับเธอแค่คนเดียวเพราะยังมีอีกคนที่โชคร้ายเหมือนเธอเช่นกัน
...หักหน้าฉันเกินไปแล้วนะ แอล...
หญิงสาวมองคู่หมั้นของเธอที่กำลังก่อสงครามประสาทกับชายหนุ่มอีกคนเพื่อแย่งหญิงสาวเพียงคนเดียวซึ่งไม่ใช่เธอด้วยสายตาโกรธและเมื่อมองหญิงสาวคนนั้นแววตาของเธอก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่คู่หมั้นของตัวเองสนใจคนอื่นมากกว่าเธอ
และมันก็แปรเปลี่ยนเป็นความโชคร้ายคูณสองสำหรับหญิงสาวคนนั้นซึ่งคือ..ซอฮยอน เมื่อเธอคนนี้จะไม่ยอมให้คู่หมั้นของเธอถูกแย่งไปเช่นกัน
“เธอได้เจอดีที่มาเข้ามายุ่งกับคนของฉัน!”
ความคิดเห็น