คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : +++++CHAPER 3
เพราะต้องทำงานตอนกลางคืนทำให้เวลากลางวันแบบนี้คือเวลานอนของเธอ ร่างบางนอนิ่งอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้สึกตัวว่ามีใครบางคนแอบเข้ามาในห้องของเธอ ร่างสูงนั่งลงข้างๆ เธอพร้อมกับมองใบหน้าของเธออย่างหลงใหล ไม่มีครั้งไหนที่เขารู้สึกเบื่อหน่ายเธอคนนี้ ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาไม่กังวลยามที่เห็นเธอนั่งอยู่ข้างกายผู้ชายบ้ากามเหล่านั้น และไม่มีครั้งไหนเลย...ที่เขารู้สึกไม่รักเธอ มีแต่เธอเท่านั้นแหละที่เมินเฉยทั้งที่เขาแสดงออกชัดขนาดนี้ว่าคิดยังไงกับเธอ
“เธอซื่อหรือโง่กันแน่ ซอฮยอน หากเธอยอมรับข้อเสนอของฉันเธอคงไม่ต้องเหนื่อย และฉันก็คงไม่เป็นห่วงเธอทุกวันแบบนี้”
มือหนาของเขาเกลี่ยผมที่ปรกหน้าของเธอออกอย่างแผ่วเบาที่สุด อย่างน้อยก็จะไม่ต้องรบกวนเวลาพักของเธอ
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน....
“เชื่อฉันเถอะซอฮยอน เธอบอกว่าฉันเป็นเพื่อนเธอไม่ใช่เหรอ?” วีพยายามเกลี้ยกล่อมซอฮยอนที่ตอนนี้เอาแต่ดึงดัน
“ฉันเลี้ยงตัวเองได้ ขอบใจนะสำหรับข้อเสนอ แต่ฉันไม่อยากทำอะไรที่ฝืนใจตัวเอง” เธอตอบเขาด้วยใบหน้านิ่ง ตอนนี้ครอบครัวของเธอล้มละลาย พ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ที่แย่ไปกว่านั้นคือญาติเพียงคนเดียวของเธอก็หอบเอามรดกทุกอย่างที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้หนีหายไป สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ตอนนี้คือคอนโดที่ใช้เงินของพ่อซื้อไว้ก่อนหน้านี้
“แล้วเรื่องเรียนล่ะ?” เขาถามเธอ อย่างน้อยมันก็น่าจะใช้เป็นประโยชน์ให้เธอรับข้อเสนอได้
“ฉันจะลาออก”
“อะไรนะ จะลาออกตั้งแต่อยู่ปี 1 นี่นะ”
“ก็มันไม่มีทางเลือก สิ่งเดียวที่ฉันต้องทำนับจากนี้คือหาเงินเลี้ยงตัวเอง ขอบคุณอีกครั้งนะ แต่ข้อเสนอของนายมันมากเกินไป”
เธอพูดจบก็เดินออกมาจากเขาทันที ทิ้งไว้เพียงเขาที่ได้แต่ยืนนิ่งกับคำตอบของเธอ คำตอบที่ทำให้เขารู้สึกแย่เสียเหลือเกิน
...มันมากเกินไปอย่างนั้นเหรอ? ฉันขอแค่นี้มันมากเกินไปสำหรับเธออย่างนั้นเหรอ?...
ร่างบางลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในช่วงบ่าย อันที่จริงเธอก็ไม่อยากตื่นหรอกแต่ที่ตื่นนั่นเพราะกลิ่นอาหารหอมๆ ที่ลอยออกมาจากครัวนั่นแหละที่ปลุกเธอให้ตื่น ซอฮยอนเดินครึ่งหลับครึ่งตื่นออกมาจากห้องนอนมาที่ห้องทานอาหารซึ่งตอนนี้ตรงหน้าของเธอคืออาหารหน้าตาน่าทานวางเรียงกันอยู่บนโต๊ะ และพ่อครัวที่ทำอาหารเหล่านี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก...วี
“จมูกไวดีนะ”
“ชมหรือว่าด่า?”
“แล้วแต่จะคิด” เขายักไหล่พร้อมกับนำอาหารที่เหลือมาวางไว้บนโต๊ะ ถึงภายนอกเขาจะดูหยิ่ง มาดเหมือนลูกเศรษฐีแต่สำหรับเธอเขาเป็นคนที่ใจดี เป็นที่ปรึกษา และเป็นพ่อครัวที่ทำอาหารได้อร่อยเลิศ แม้ว่าบางครั้งเธอเองก็มองเขาไม่ออกก็เถอะ
“อร่อยเหมือนเดิม” เธอวิจารณ์หลังจากที่กินเข้าไปคำหนึ่งและตามด้วยอีกหลายๆ คำอย่างหยุดไม่ได้
วีมองเธอแล้วอมยิ้ม สำหรับเขาแล้วขอแค่มีเธออยู่ข้างๆ ได้เห็นเธอมีความสุข แค่นี้เขาก็มีความสุขที่สุดแล้ว จะว่าไปมันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เขารู้จักกับเธอแล้วล่ะ
“วันนี้เธอไม่ไปทำงานได้ไหม?”
“ทำไม?”
“ฉันอยากชวนเธอไปที่แห่งหนึ่ง”
“ที่ไหนล่ะ?”
“ตอบตกลงก่อนสิ” ซอฮยอนกระตุกยิ้มกับข้อต่อรองของเขา ยังไงเธอก็ต้องตอบตกลงหากอยากรู้สินะ แต่เสียดายที่เธอไม่ได้รู้สึกอยากรู้สักนิด
“ไว้คราวหลังแล้วกัน ช่วงนี้คนที่นั่นยิ่งหาเรื่องฉันอยู่ ฉันยังไม่อยากตกงาน”
คำตอบของเธอทำวีหน้าเจื่อนลงในขณะที่เธอกินข้าวต่ออย่างไม่สนใจ ที่ไม่สนใจไม่ได้แปลว่าเธอไม่เห็นหรอกนะ แต่เพราะเธอไม่อยากให้เขารู้ว่าถูกเธอจับได้ต่างหาก
ผับหรูที่ซอฮยอนทำงานอยู่ยังคงหนาแน่นด้วยบรรดาลูกค้ากระเป๋าหนักเหมือนกับทุกวัน และวันนี้ดูจะพิเศษกว่าวันอื่นเพราะซอฮยอนถูกจับแต่งตัวใหม่ด้วยชุดใหม่ที่ทางผับเตรียมไว้ให้ เธอเองก็ไม่ได้เอะใจถามเพราะปกติหากมีลูกค้า VIP อย่างเช่นเป็นแขกสำคัญของเจ้าของร้านเธอก็มักถูกเลือกให้ไปนั่งดริ้งเป็นเพื่อนเสมอ เหมือนกับครั้งนี้ที่เธอเองคิดเช่นนั้น
“เสร็จแล้วไปที่ห้อง VIP ด่วน!” หญิงวัยกลางคนคนเดิมที่เคยจิกกัดเธอเข้ามาตามเธอและไม่ลืมที่จะแอบกัดเธอเบาๆ เหมือนเคย ซอฮยอนได้เพียงปรายตามองหล่อนเท่านั้นก่อนจะแต่งหน้าต่ออย่างใจเย็น
ร่างบางยืนมองตัวเองอยู่ที่หน้ากระจกอีกครั้งเพื่อดูความเรียบร้อยก่อนที่สองขาจะก้าวออกมาจากห้องแต่งตัวเพื่อไปยังห้องลูกค้าที่เธอต้องไปนั่งเป็นเพื่อนเขาในคืนนี้
ตึก ตึก
เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นเมื่อเท้านั้นก้าว บนชั้น VIP ถือเป็นชั้นที่สงบที่สุดเพราะเสียงดนตรีจากชั้นแรกดังเข้ามาได้น้อยมาก และบนชั้นนี้ค่อยข้างเงียบและห้องที่ถูกจัดไว้ก็ถือว่าหรูหราที่สุด ภายในห้องครบครันด้วยอุปกรณ์ให้ความบันเทิงหรือพูดง่ายๆ คือไม่ต่างอะไรจากโรงแรม
ซอฮยอนยืนอยู่หน้าห้องที่เป็นเป้าหมาย เธอสูดหายใจลึกเข้าปอดอีกครั้ง ความรู้สึกของเธอครั้งนี้มันแปลก ความคิดของเธอมันกำลังสั่งให้เธอหันหลังกลับ รู้สึกเสียวสันหลังราวกับจะเจอเรื่องไม่ดี แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นได้แค่ความรู้สึกและความคิดเท่านั้นเพราะความจริงคือเธอต้องเดินหน้า
“ขออนุญาตนะคะ”
เมื่อประตูเปิดออกเธอก็กล่าวทักคนด้านในอย่างมีมารยาททั้งที่ยังไม่เห็นหน้าแขกในห้องเลยด้วยซ้ำ เธอปิดประตูลงตามเดิมพร้อมกับก้าวเดินมานั่งข้างแขก แต่ทันทีที่สายตาของเธอปะทะกับสายตาของแขกคนนั้นเธอก็แทบทำอะไรไม่ถูก
ใบหน้าหล่อคม แววตาเรียบนิ่งที่ยิ่งมองยิ่งขนลุก และรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั้น ไม่ผิดแน่...เขาคือผู้ชายคนที่เธอเจอในห้องน้ำคืนนั้น!
“คุณ...”
“ดีใจจังที่คุณยังไม่ลืมผม” เขาส่งยิ้มให้เธอ มันเป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าวางใจเสียเลย
ซอฮยอนยืดตัวอย่างมั่นใจอีกครั้งพร้อมกับเดินเข้ามานั่งข้างเขา ชายหนุ่มคนนั้นไม่แม้แต่จะละสายตาจากเธอเหมือนกับชายหนุ่มคนอื่นๆ เพียงแต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาแตกต่าง นั่นคือ...แววตาของเขามันทำให้เธอรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่นึกเลยนะว่าคุณจะเป็นแขก VIP”
“บังเอิญผมเป็นเพื่อนกับเจ้าของร้านน่ะ”
“อ๋อ มิน่าล่ะ...” เธอเอ่ยอย่างเป็นเรื่องธรรมดา เพราหากเป็นเรื่องจริงเขาก็คงไม่ต้องมีความเกรงใจหากจะทำอะไรที่นี่
เขายังคงมองเธออยู่อย่างนั้น มองทุกอย่าง ทุกการเคลื่อนไหวของเธอราวกับเขาต้องมนต์
“เลิกมองฉันได้แล้วคะ” เธอเอ่ยทั้งที่สายตาของเธอไม่ได้มองเขาแม้แต่นิดเดียว
“ขอโทษที บังเอิญคุณมีบางอย่างที่ทำให้ผมละสายตาจากคุณไม่ได้” เขาพูดจาอย่างหว่านเสน่ห์แต่คนอย่างเธอคงไม่หลงกลเขาหรอก
“เหรอคะ อะไรเหรอคะที่ทำให้คุณละสายตาจากฉันไม่ได้?” เธอเอียงคอถามเขาอย่างสงสัย ท่าทางของเธอตอนนี้ช่างดูไร้เดียงสา ...แต่มันก็แค่การแสดง
เขากระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับเลื่อนใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ มือหนาโอบเอวของเธอไว้พร้อมกับดึงเธอให้เขามาใกล้เขา
“สิ่งนั้นก็คือใบหน้าที่งดงาม และริมฝีปากที่น่าลิ้มลองของคุณยังไงล่ะ” แววตาของเขาช่างเจ้าเล่ห์เสียเหลือเกิน ทั้งที่เธอเจอคนแบบนี้มาเยอะแต่เขาถือเป็นคนแรกที่ทำให้เธอรู้สึกสั่นๆ ขึ้นมา
ใบหน้าหล่อเลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าของเธอในขณะที่เธอมองเขาด้วยใบหน้านิ่ง ตอนนี้จมูกของทั้งคู่ชนกันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย เขาหยุดอยู่แค่นั้น มีเพียงรอยยิ้มและแววตาเจ้าเล่ห์ของเขาที่ยังคงปรากฏให้เห็น
“จะว่าไป เรายังไม่รู้จักชื่อกันเลยนะ” เขาเอ่ยถามและเธอก็ตอบกลับอย่างมีมารยาท
“ฉัน ซอฮยอนคะ” เธอยิ้มหวานให้กับเขา ส่วนเขาก็เอนใบหน้าเข้าใกล้ก่อนจะเลี่ยงมากระซิบที่ข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ผม แอล หรือชื่อจริง คิม มยองซู ยินดีที่ได้พบอีกครั้งนะ”
+++++++++++++ไรท์มาอัพแล้ว อย่าลืมเม้นล่ะ++++++++++
ความคิดเห็น