คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : +++++2
ร่างบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบากเพราะฤทธิ์ยาสลบชนิดแรงที่เธอโดนเข้าไป เธอลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบกายที่ตอนนี้เธออยู่ในห้องๆ หนึ่งที่ใหญ่กว่าห้องเช่าของเธอ ข้าวของทุกอย่างในห้องล้วนเป็นสีขาวเกือบทั้งหมดแม้แต่เตียงใหญ่ที่เธอนั่งอยู่ก็เป็นสีขาว เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนได้เธอก็วิ่งมาที่ประตูทันที
เธอพยายามเปิดประตูแต่เป็นเรื่องยากเมื่อมันถูกล็อกเอาไว้ ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงพาร่างทรุดลงกับพื้นเมื่อนึกถึงเรื่องที่อาจเกิดขึ้นข้างหน้า
เจ้าหนี้ นั่นคือคำที่เธอใช้เรียกเขา ชายหนุ่มผู้มีรอยยิ้มและสายตาที่แสนยากจะคาดเดา เขามาปรากฏตัวที่ห้องเช่าของเธอเมื่อคืนและจู่ๆ คนของเขาก็วิ่งเข้ามาประกบพร้อมกับใช้ผ้าที่ชุบยาสลบปิดจมูกเธอก่อนที่สติของเธอจะดับลง
“ทำไมชีวิตของฉันถึงได้เจอเรื่องแย่ๆ หนักขึ้นเรื่อยๆ นะ”
ซอฮยอนนั่งลงที่เก้าอี้ตรงปลายเตียง เธอถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าทั้งที่เธอพยายามอย่างหนักเพื่อทำงานหาเงินมาใช้หนี้ ที่ผ่านมาเธอก็ใช้หนี้ไปมากแล้วแต่มันก็คงช้าไปสำหรับเขา
ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับสาวเทียมร่างใหญ่และหญิงสาวอีก 4 คนที่ถูกพาเข้ามาในห้องก่อนที่ประตูจะปิดลง พวกเธอรีบตรงเข้ามาหาซอฮยอนที่ยืนอึ้งอยู่ คนเหล่านั้นจับเธอถอดเสื้อผ้าและพาเข้ามาในห้องน้ำ พวกหล่อนจัดการอาบน้ำและตัวให้ซอฮยอนจนสะอาดก่อนจะพาออกมาให้หญิงสาวอีก 2 คนจับเธอลองชุดมากมายที่พวกหล่อนเตรียมมา พูดง่ายๆ คือพวกหล่อนกำลังจับเธอแปลงโฉม
ซอฮยอนสวยสง่าด้วยชุดราคาแพงและเครื่องประดับหลังจากที่เธอถูกจับแต่งตัวจนเสร็จ ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับเธอที่ถูกชายชุดดำพามายังห้องๆ หนึ่งที่อยู่ชั้นบนสุดของบ้าน
เธอมองไปรอบๆ อย่างตื่นตา บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ต่อให้เที่ยวชมทั้งวันก็ไม่หมด คิดแล้วอย่าว่าแต่หาทางหนีเลย คงไปไม่รอดเพราะหาทางออกไม่เจอ ไหนจะการ์ดอีกตั้งมากมายที่เดินวนเวียนอยู่
“มาแล้วเหรอ ลูกหนี้ของฉัน”
ชายหนุ่มใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง คนที่ซอฮยอนไม่รู้จักแม้แต่ชื่อนอกจากรู้เพียงว่าเขาคือเจ้าหนี้ เขาหันมาหาเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยอันตราย
ซอฮยอนยืนนิ่งมองเจ้าหนี้ของเธอ ถึงจะเคยเห็นมาหลายครั้งแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเขาแบบชัดๆ โชคชะตาจะเล่นตลกกับเธอผู้นี้ไปถึงไหนแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วสำหรับเธอไม่ใช่หรือ?
“เพิ่งรู้นะว่าเธอเองก็ซ่อนรูป ถ้ารู้ว่าสวยแบบนี้ฉันคงไม่ให้เธอลำบากหาเงินอยู่ แบบนั้นหรอก”
สายตาของเขาช่างยากจะคาดเดาเสียเหลือเกิน ไหนจะคำพูดที่สื่อได้หลายความหมายนั้นอีก นั่นแหละคือเขา
ซอฮยอนยืนนิ่งมองเจ้าหนี้ของเธอที่เดินเข้ามาหาเธอด้วยแววตาและรอยยิ้มที่เธอเห็นแล้วก็นึกขนลุก มือหนาเอื้อมมาสัมผัสใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบา สายตานั้นกำลังมองเธออย่างสำรวจก่อนที่รอยยิ้มแฝงเลศนัยจะปรากฏ
“ต่อไปนี้เธอไม่จำเป็นต้องลำบากทำงานตัวเป็นเกลียวเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ฉัน อีกแล้ว เธอจะอยู่ที่นี่และทำอย่างอื่นเพื่อเป็นการชดใช้หนี้แทน”
“หมายความว่ายังไง?”
หัวใจของซอฮยอนเริ่มสั่นรัว เธอกลัว..กลัวเหลือเกินกับคำตอบของเขา
เขาคลี่ยิ้มที่แฝงเลศนัยนั้นให้เธอพร้อมกับเลื่อนใบหน้าเข้ามาที่ข้างหูของเธอแล้วกระซิบเบาๆ คำตอบที่ซอฮยอนกลัวและไม่อยากได้ยินที่สุด
“เพราะหน้าที่ของเธอ..คือบำเรอฉัน”
ซอฮยอนผลักร่างของเขาออกไปจากตัวเธอทันที แววตานั้นจ้องมองเขาอย่างโกรธเคือง ถึงเธอจะเป็นลูกหนี้และเขาเป็นเจ้าหนี้แต่เขาไม่มีสิทธิ์มาตัดสินชีวิตของเธอแบบนี้
เขาไม่สะทกสะท้านกับแววตาท่าทีของซอฮยอนแม้แต่น้อย เขาเพียงยิ้มให้เธอเหมือนเดิม
“อย่าเพิ่งตกใจไป เธออยู่สูงกว่านางบำเรอทั่วไปเยอะเพราะเธอจะต้องจดทะเบียน เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉัน และอยู่ในฐานะภรรยาของฉันจนกว่าจะใช้หนี้หมด”
“นี่มันบังคับกันชัดๆ”
“เธอไม่มีทางเลือก ซอฮยอน”
เขานั่งลงที่เก้าอี้ตัวสวยอย่างสบายๆ
ซอฮยอนมองจ้าหนี้ของเธอทั้งน้ำตา เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีจุดจบแบบนี้ สิ่งที่เธอเกลียดและกลัวที่สุดกลับกำลังเกิดขึ้นกับเธออย่างไม่อาจเลี่ยง หากฟังดูเผินๆ อาจเป็นเรื่องดีที่อย่างน้อยเธอก็อยู่ในฐานะภรรยาที่ถูกต้อง แต่หากคิดดีๆ เธอเองก็ไม่ต่างอะไรจากการถูกจองจำให้อยู่กับเขาอย่างไม่มีทางเลี่ยง และไม่ต่างอะไรกับนางบำเรอชั้นสูงที่มีเกียรติ
“เธอจะอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของฉันนับจากนี้และพรุ่งนี้ฉันกับเธอจะมา จดทะเบียนกัน จะไม่มีงานแต่งหรืองานเลี้ยงใดๆ เกิดขึ้น เข้าใจที่ฉันพูดนะ”
ซอฮยอนร้องไห้อย่างหมดหนทาง เพราะเธอเป็นหนี้เขาและหนี้ของเธอก็ยังเหลือเยอะพอสมควรกว่าจะใช้หมดคงอีกหลายปี เธอไม่มีทางเลือกเหมือนที่เขาบอก
“ถ้าไม่ตอบฉันถือว่าเธอเข้าใจ เตรียมตัวไว้ล่ะบางทีฉันอาจแวะมาหาเธอ”
เธอถลึงตามองเขาอย่างไม่พอใจ ต่อให้ตายฉันก็ไม่มีวันให้คนอย่างคุณมาเหยียบย่ำฉันเด็ดขาด
เขาลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาหาเธออีกครั้ง รอยยิ้มมีเลศนัยนั้นยังคงมองมาที่เธอในขณะที่เธอเดินถอยหลังมาเรื่อยๆ เมื่อเขาเข้ามาใกล้
หลังของเธอชิดกับผนังห้องเมื่อหมดทางหนี มือหนาเกลี่ยใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบาพร้อมกับรอยยิ้มเดิมที่ยังคงไว้ ใบหน้าหวานเลื่อนเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นลมหายใจหอมๆ จากเขา
หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อใบหน้านั้นเลื่อนเข้ามาใกล้แต่กระนั้นเธอก็ยังคงมองตาของเขาด้วยแววตาที่โอหังอย่างไม่กลัว
“เก่งแบบนี้ให้ได้ตลอดล่ะ”
เขาก้มเข้ามาประชิดจนริมฝีปากของทั้งคู่ใกล้แตะกันแต่โชคดีที่เสียงเรียกของคนด้านนอกดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อนทำให้เขาผละออกมาอย่างขัดใจ
ซอฮยอนกุมหัวใจตัวเองที่เต้นแรงแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
“คุณลู่ฮานครับ มีแขกสำคัญมาพบครับ”
ครั้งแรกที่เธอได้รู้ชื่อของเขา
เสี่ยว ลู่ฮาน หันมายิ้มให้ซอฮยอนที่กำลังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
“ครั้งนี้อาจไม่ใช่เวลา แต่ครั้งหน้าเธอไม่รอดจากฉันแน่”
เขาเดินออกจากห้องไปก่อนที่ชายชุดดำคนที่พาเธอมาจะเข้ามาในห้องแล้วพาเธอกลับมาที่ห้องเดิมที่เธอฟื้นขึ้นมา
เสี่ยว ลู่ฮาน เจ้าหนี้ของซอฮยอน ชายหนุ่มใบหน้าหวานและรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ของเขา เขาคือประมุขมาเฟียใหญ่ตระกูลเสี่ยวคนปัจจุบัน อิทธิพลของเขากว้างขวางที่สุดในจีน ไม่มีใครที่ไม่รู้จัก ชายหนุ่มที่แสนยากจะเข้าใจ และตอนนี้..ซอฮยอนอยู่ที่จีน
งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ที่มีบรรดาแขกเรื่อคนสำคัญทั้งนักการเมือง และนักธุรกิจมากมายที่เชิญมาร่วมงานครั้งนี้ เพราะเป็นงานแต่งงานของลูกสาวคนโตของตระกูลคิม ว่าที่ทายาทบริษัทคิมอินเตอร์กรุ๊ป กลุ่มบริษัทที่มีเครือข่ายใหญ่ที่สุดในเอเชีย
แทยอนนั่งอยู่หน้ากระจกมองตัวเองในชุดเจ้าสาวด้วยใบหน้าเศร้า วันที่เธอไม่อยากให้มาถึงในที่สุดก็มาถึงจนได้
“พี่แทยอนคะ”
ซอลลี่วิ่งเข้ามากอดแทยอนทางด้านหลังด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทำให้แทยอนต้องปั้นหน้ายิ้มเมื่อเห็นน้องสาวของเธอ
“พี่สาวของซอลสวยจัง”
เธอเอ่ยชมเมื่อมองแทยอนที่สวยสง่า แทยอนยิ้มบางๆ ให้ซอลลี่ตอบแทนคำชมของเธอ ใครจะรู้ว่าตอนนี้เธอแทบจะร้องไห้เมื่อนึกถึงสถานการณ์ในตอนนี้
ซอลลี่หอมแก้มแทยอนฟอดใหญ่เหมือนที่เธอทำอยู่ทุกวัน
“ซอลอยากสวยเหมือพี่แทจัง”
แทยอนดึงอ้อมแขนของซอลลี่ที่กอดเธออกแล้วหันหน้ามามองหน้าของซอลลี่ที่ตอนนี้กำลังยิ้มกว้างให้เธออย่างมีความสุข
“พี่ก็อยากน่ารักและมีความสุขแบบนี้เหมือนซอล”
ซอลลี่หน้ามุ่ยเมื่อตีความหมายคำพูดของแทยอนได้ เธอมองแทยอนที่ตอนนี้ไม่อาจปั้นหน้ายิ้มได้อีกแล้ว
“พี่แทไม่อยากแต่งงานเหรอคะ?”
แทยอนฝืนยิ้มอีกครั้งเมื่อซอลลี่ถามอย่างเป็นกังวล เธอรู้ว่างานครั้งนี้จะล่มไม่เป็นท่า ถ้าซอลลี่รู้ว่าเธอไม่เต็มใจและพ่อของเธอจะเสียหายทั้งหน้าตาทางสังคมและธุรกิจ งานแต่งงานครั้งนี้เกี่ยวโยงกันมากมายหลายด้านจนไม่อาจประเมินได้ว่าถ้างายล่มจะเสียหายไปมากแค่ไหน
“เปล่า พี่แค่ไม่อยากจากพ่อกับซอลไปอยู่ที่อื่น”
“พี่แทก็ แต่งงานนะไม่ใช่ไปตายทำอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีก เรือนหอของพี่ก็ อยู่ไม่ไกลจากบ้านเราไม่ถึงกิโล”
“ก็พี่อดไม่ได้นี่”
ซอลลี่กอดพี่สาวของเธออีกครั้งอย่างปลอบประโลม แทยอนคือพี่สาวคนเดียวของเธอและเป็นพี่สาวที่เธอรักและยกให้เป็นไอดอล หากใครทำพี่เธอเจ็บเธอจะไม่ยอมอยู่เฉยแน่
“อย่ากังวลไปเลยคะ ซอลจะแวะไปหาบ่อยๆ สัญญา”
“จริงนะ?”
“คะ ออกไปเถอะคะ ถึงเวลาแล้ว”
แขกที่มาร่วมงานต่างนั่งรอการปรากฏตัวของเจ้าสาวอยู่ที่โบสถ์อย่างพร้อมเพรียง ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมแล้วเหลือเพียงเจ้าสาว เจ้าบ่าวของงานนี้ก็ยืนรออยู่ที่แท่นพิธีแล้ว
ชายหนุ่มร่างสูง ผมสีทอง ดูดีในชุดสูทสีดำเช่นเดียวกับใบหน้าของเขาที่ดูหล่ออย่างไร้ที่ติ ใบหน้านั้นยืนนิ่งอยู่บนแท่นพิธีเหมือนกับความคิดของเขาที่ตอนนี้ก็หยุดนิ่งเช่นกัน ทำไมน่ะหรือ? การแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้มาจากความเต็มใจน่ะสิ
ประตูโบสถ์ถูกเปิดออกพร้อมกับชายแก่ที่เป็นเจ้าภาพงานแต่งในครั้งนี้ ข้างกายของเขาควงคู่มากับเจ้าสาวของงานซึ่งเป็นลูกสาวคนโต ทุกสายตาต่างถูกสะกดด้วยเจ้าสาวของงานที่สวยสง่าแม้แต่เจ้าบ่าว...
“สวยจังเลยนะ”
แขกเหรื่อต่างยิ้มชื่นชมเธอกันยกใหญ่
เจ้าบ่าวของงานมองเจ้าสาวของเขาเองที่กำลังเดินยิ้มมาหาเขา เขาเหมือนต้องมนต์แม้ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนแต่เขาก็มักจะได้ยินพ่อของตัวเองชมเธออยู่บ่อยๆ จนวันนี้เขาได้เห็นเธอ เจ้าสาวถูกส่งให้เจ้าบ่าวเมื่อมาถึงแท่นพิธี เขายื่นมือมารับเธอให้มายืนบนแท่นพิธีก่อนที่พิธีจะเริ่มขึ้น
บาทหลวงมองเจ้าบ่าวเจ้าสาวตรงหน้าก่อนจะเริ่มพิธีที่มีผู้คนกำลังเฝ้ารอ
“คุณอู๋ อี้ฟาน คุณจะรับคุณคิม แทยอนเป็นภรรยาของคุณหรือไม่?”
“รับครับ”
อู๋ อี้ฟานหรือคริส ลูกชายคนเดียวของประธานคิม เขาเป็นคนจีน ตั้งใจทำงานและซื่อสัตย์ต่อผู้มีพระคุณอยู่เสมอ แต่ถึงอย่างนั้นอันตรายของเขาคือความเจ้าเล่ห์
แทยอนฝืนยิ้มบางๆ และตอบรับคำถามทุกข้อจากบาทหลวงเพราอยากให้พิธีนี้เสร็จสิ้นลงไวๆ
“พ่อขอประกาศว่าคนทั้งสองเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง ไม่ว่าอะไรจะเกิด ขึ้นพวกเขาจะยังคงเป็นสามีภรรยากันตราบจนวันตาย”
พิธีจบลงเมื่อบาทหลวงประกาศ แต่ยังไม่ใช่แค่นั้นเพราะตามธรรมเนียมเจ้าบ่าวเจ้าสาวต้องจุมพิตกันต่อหน้าแขกที่มาร่วมงานด้วย ทั้งคู่เองก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน
แทยอนมองหน้าคริสที่ตอนนี้ก็กำลังมองเธอเช่นกัน เสียงเชียร์ยังคงดังขึ้นไม่มีหยุดเหมือนกับซอลลี่ที่กำลังมองเธออยู่
คริสรั้งตัวเธอให้เขามาใกล้ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าเข้ามาจุมพิตที่ปากเธอเบาๆ และรวดเร็ว พร้อมกับเสียงเฮที่ดังขึ้น แทยอนตัวแข็งทื่อเพราะนี่เป็นจูบแรกของเธอ จูบที่เธอไม่เต็มใจแต่หากทำให้หัวใจของเธอกลับเต้นแรงอย่างไม่เหตุผล
เขาเป็นคนแรกที่ทำให้หัวใจของผู้หญิงคนนี้เต้นแรงอย่างนั้นหรือ?
ความคิดเห็น