คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : +++++CHAPER 2
อัพให้อ่านเล่นๆ แต่อย่างนั้นก็อย่าลืมเม้นนะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ยัยซอ!”
เสียงเรียกอันแหลมปรี๊ดของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นในห้องแต่งตัวทำให้คนที่ถูกเรียกต้องขานกลับอย่างหงุดหงิดก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาหาเป้าหมายที่ตอนนี้กำลังนั่งแต่งหน้าอย่างบรรจงอยู่ที่หน้ากระจก
เธอคนนั้นคือ ซอฮยอน สาวสวยสุดฮอตของทางร้าน ผู้ที่เป็นตัวเรียกแขกให้กับร้านที่ทำงานที่นี่มาพร้อมกับหญิงวัยกลางคนคนนั้น
“เสร็จรึยังแขกเขารอนานแล้วนะ” เธอเท้าสะเอวมองร่างบางที่ดูจะไม่กระทกสะท้านกับสิ่งที่เธอพูด
“เสร็จแล้ว” เธอตอบพร้อมกับลุกออกจากหน้ากระจก เธอยืนเต็มความสูงทำให้เห็นว่าเธอนั้นมีความสูงที่เฉียดร้อยเจ็ดสิบ หุ่นราวกับนางแบบที่ทำให้ใครหลายคนอิจฉา ไหนจะใบหน้าที่งดงามราวกับเทพธิดาที่แม้จะแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางแค่บางๆ
หญิงวัยกลางคนมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ในท่าทีของเธอแต่ก็ไม่อยากหาเรื่องเพราะเธอคือคนที่เรียกลูกค้าให้กับร้าน เรียกได้ว่าเป็นคนกุมชีวิตของคนในร้านก็ว่าได้
“เสร็จแล้วก็ไปทำหน้าที่ของตัวเองได้แล้ว อย่าให้แขกรอนาน”
สิ้นคำหญิงสาวก็เดินออกมาทันที ทิ้งให้หญิงวัยกลางคนคนนั้นมองตามอย่างหมั่นไส้ก่อนที่จะหันมาโวยวายใส่สาวๆ คนอื่นที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จ
บรรยากาศในผับหรูยามค่ำคืนล้วนเต็มไปด้วยเสียงเพลงที่ดังอึกทึกชวนให้ประสาทหูเสีย แสงไฟที่สลัวจนบางครั้งเดินชนคนอื่นอย่างไม่ได้ตั้งใจถึงกระนั้นสำหรับเธอก็เป็นสิ่งที่ชินชาไปเสียแล้ว ร่างบางเดินตรงมาที่ชั้นสองซึ่งในชั้นนี้ถือว่าเป็นชั้น VIP ของทางร้านซึ่งลูกค้าแต่ละคนล้วนเป็นพวกกระเป๋าหนักทั้งนั้น ดวงตาคู่สวยกวาดสายตาหาเป้าหมายซึ่งคือแขกที่เธอต้องมานั่งดริ้งค์ด้วยในคืนนี้ และไม่นานเธอก็เจอ
ร่างบางเดินเข้ามาที่โต๊ะตัวในสุดของชั้นแล้วนั่งข้างชายหนุ่มสวมแว่นท่าทางเนี๊ยบคนหนึ่งซึ่งเมื่อเขาเห็นเธอรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้านั้น เธอมองชายหนุ่มคนนั้นแล้วยิ้มตอบ
...ไม่ควรตัดสินคนที่ภายนอกสินะ...
มือหนาเอื้อมมาวางทาบลงบนไหล่บางของเธอพร้อมกับกระตุกให้เธอเข้ามาแนบชิดกับตัวเอง เธอมองชายหนุ่มคนนั้นด้วยใบหน้านิ่งเพราะเธอทำงานที่นี่มาตั้งแต่เรียนจบและเจอเรื่องแบบนี้ประจำจนทำให้เธอรู้ว่าควรทำยังไง
“อยู่กับผมทั้งคืนนะครับคนสวย” เขากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของเธอ และสิ่งที่เธอตอบกลับแทนคำพูดคือรอยยิ้มยั่วยวนที่ไม่ว่าชายหนุ่มคนไหนเห็นก็ต้องศิโรราบ
มือซุกซนของเขายังคงไม่หยุดแค่การโอบไหล่ของเธอเพราะตอนนี้มืออีกข้างลูบต้นขาของเธออยู่ ซอฮยอนมองหน้าชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังมองเธออยู่อย่างหลงใหลและแววตาของเขาก็เจ้าเล่ห์เสียเหลือเกิน
...อยากให้ฉันอยู่ด้วยทั้งคืน ได้..ฉันจะจัดให้...
มือบางของเธอลูบใบหน้าของเขาอย่างยั่วยวนเล่นเอาชายหนุ่มทนไม่ไหวพุ่งเข้ามาหวังจะจูบเธอแต่เธอเร็วกว่าเอียงหลบเขาได้ทัน
สีหน้าของชายหนุ่มดูหงุดหงิดเล็กน้อยแต่กับเธอ...เธอกลับหัวเราะออกมาราวกับเป็นเรื่องสนุก
“ใจเย็นๆ สิคะ จะรีบไปไหน เวลาของเรายังเหลืออีกเยอะ” เธอบ่ายเบี่ยงอย่างมีทักษะและทำให้ชายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย
ในบรรดาแขกทั้งหมดของวันนี้ทุกคนล้วนแต่อิจฉาชายหนุ่มคนนี้กันทั้งนั้นที่คืนนี้เขาได้นางฟ้าอย่างซอฮยอนมานั่งอยู่ข้างๆ นั่นเพราะ..กระเป๋าเขาหนักกว่าใครยังไงล่ะ
“ผมไม่อยากดื่มแล้ว แต่อยากทำอย่างอื่นมากกว่า” เขาทำสายตาเจ้าเล่ห์ให้กับเธอ แต่คิดเหรอว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขากำลังหมายถึงเรื่องอย่างว่า!
...ผู้ชายก็เป็นอย่างนี้ซะทุกคน...
“แต่ฉันต้องทำงานนะคะ ถ้าทิ้งงานไปตอนนี้มีหวังถูกด่าพอดี ดีไม่ดีอาจถูกไล่ออกก็ได้” เธอพูด
ชายหนุ่มทำหน้าไม่พอใจอีกครั้งพร้อมกับเบือนหน้าหนี ซอฮยอนเห็นแบบนั้นก็กระตุกยิ้มพร้อมกับใช้มือประคองใบหน้าของเขาให้หันมาหาเธออีกครั้ง
“อย่าทำให้ฉันลำบากใจสิคะ” เธอพูดกับเขาด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่ออดอ้อนและมันก็ได้ผลเสมอ เขาหันกลับมาหาเธออีกครั้งพร้อมด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั้น
“ก็ได้ แต่พอเลิกงานแล้วคุณต้องไปกับผมนะ” ซอฮยอนกระตุกยิ้มอีกครั้ง
“ได้สิคะ”
ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจหลังจากที่ได้คำตอบที่ต้องการจากซอฮยอน แต่สำหรับซอฮยอนแล้ว...มีหรือที่เธอจะยอมเป็นฝ่ายถูกล่า
เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาเลิกงานและแน่นอนว่าซอฮยอนเดินควงชายหนุ่มคนนั้นออกมาจากร้านเพื่อไปต่อ เธอนั่งอยู่ที่ข้างคนขับในขณะที่ชายหนุ่มทำหน้าเป็นคนขับรถในคืนนี้ เขาขับรถมาตามถนนใหญ่ด้วยความเร็วผิดรูปลักษณ์ของเขาที่น่าจะเป็นพวกอยู่ในกฎระเบียบ บนถนนมีรถเพียงไม่กี่คันที่นานๆ ทีจะขับสวนมาให้เห็น นั่นเพราะตอนนี้เป็นเวลาตี 3 แล้ว
“จะไปห้องผมหรือห้องคุณดี?” เขาเอ่ยถามในขณะที่สายตายังคงจับจ้องถนนตรงหน้า
ซอฮยอนกระตุกยิ้มอย่างรู้ทันและให้คำตอบที่เขาพอใจ
“ห้องฉันดีกว่าคะ เพราะที่นั่นมีพร้อมทุกอย่าง” ทั้งสองคนยิ้มให้กันอย่างรู้ทันอีกฝ่าย แต่มีบางอย่างที่ชายหนุ่มรู้ไม่หมด...
ทั้งสองคนก้าวเข้ามาในคอนโดหรูซึ่งเป็นของซอฮยอน คอนโดนี้เป็นคอนโดที่เธอใช้เงินก้อนสุดท้ายของพ่อซื้อมาและเป็นที่อยู่แห่งเดียวของเธอ เธอเดินนำเขาเข้ามาในห้องในขณะที่เขาไม่รีรอที่ชักช้าเพราะทันทีที่ประตูห้องปิดลงชายหนุ่มก็พุ่งเข้ามาหาซอฮยอนทันที
มือหนาโอบรัดตัวของเธอเอาไว้ จมูกของเขาสูดดมกลิ่นหอมจากตัวของเธออย่างหื่นกระหายก่อนที่จะประทับริมฝีปากลงบนซอกคอของเธอ
“คุณนี่น่าหลงใหลมาก ทำเอาสติของผมหายไปเลย”
“เหรอคะ” เธอตอบด้วยเสียงเซ็กซี่ทำเอาชายหนุ่มยิ่งหลงเธอมากขึ้นไปอีก
ทั้งสองแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม มือของชายหนุ่มลูบไล้ร่างกายของเธออย่างเป็นเจ้าของ บีบคั้นสัดส่วนของเธออย่างมันมือ สัมผัสที่เขามอบให้เล่นเอาเธอเกือบลืมสติไปถ้าไม่มีใครบางคนขัดขึ้นซะก่อน...
ร่างสูงของชายหนุ่มผมทอง เจ้าของใบหน้าหล่อ ท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าเผยให้เห็นซิกแพกเล็กๆ ยืนนิ่งมองคนทั้งคู่อยู่ที่ประตูห้องนอนด้วยใบหน้าเรียบเฉย ซอฮยอนสบตากับเขาทำให้สติของเธอกลับมาอีกครั้ง
“ยังไม่นอนอีกเหรอ?” เธอเอ่ยถามเขาทำให้ชายหนุ่มที่กำลังหลงใหลกับร่างกายของเธออยู่ต้องหยุดชะงักและลากสายตามาหาบุคคลที่มาขัดเขา ชายหนุ่มคนนั้นมองผู้มาใหม่อย่างไม่พอใจก่อนจะหันมาหาซอฮยอนเพื่อต้องการคำอธิบาย
เธอกระตุกยิ้มพร้อมกับเดินเข้ามาหาร่างสูง
“ฉันถามนายอยู่นะ วี”
วี นั่นคือชื่อของเขา วีมองซอฮยอนด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหันมายิ้มให้ชายหนุ่มคนนั้นที่กำลังมองเขาอยู่อย่างไม่พอใจ
“ก็รอเธอกลับมา ค่อยนอนพร้อมกัน” คำตอบของเขาทำให้ชายหนุ่มคนนั้นไม่พอใจอย่างมาก เขาหันมาหาซอฮยอนที่ตอนนี้ดูจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย
“นี่หมายความยังไง?” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่เริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
“ก็ไม่มีอะไร เราแค่อยู่ด้วยกัน” เธอตอบอย่างไม่คิดอะไรแต่มันทำให้ชายหนุ่มคนนั้นหัวเสียอย่างมากก่อนที่เขาจะเดินปึงปังออกไป
ซอฮยอนหันกลับมาหาวีที่ตอนนี้กำลังมองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนที่เคยทำเมื่อเธอพาผู้ชายคนอื่นมาที่นี่
“ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบ” เขาพูดแล้วเดินเข้าห้องไปทันที
ใช่ ที่นี่เป็นคอนโดของเธอที่เธอใช้เงินของพ่อซื้อมา แต่วีก็คือเพื่อนคนเดียวของเธอที่รู้จักกันมานาน เขาเลยเป็นคนเดียวที่ได้เข้ามาในห้องนี้และนอนค้างที่นี่ได้ทั้งที่จริงแล้ว...เขาก็มีบ้าน แต่ไม่ยอมกลับ
ซอฮยอนถอนหายใจกับท่าทีเด็กๆ ของวีทั้งที่จริงแล้วเธอกับเขาอายุเท่ากัน เธอเดินเข้ามาในห้องของเขา ไม่สิ ต้องเรียกว่าห้องของเธอแต่ถูกเขายึดไว้มากกว่า
“อย่าทำตัวเป็นเด็กได้ไหม” เธอบอกกับเขาที่นอนหันหลังให้เธออยู่บนเตียง
“ถ้าฉันร่านขนาดนั้นคงไม่พาเขามาที่นี่เพื่อป้องกันตัวเองหรอกนะ”
วีลุกแล้วเดินเข้ามาหาเธอ สีหน้าของเขาตอนนี้หากเป็นคนอื่นคงกลัวจนถอยหลังแต่สำหรับซอฮยอนมันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด
“ก็ฉันไม่ชอบนี่”
“ทำไงได้ล่ะ ฉันทำงานหาเงิน” เธอพูดแล้วเดินเลี่ยงเขาออกมาทันทีแต่มือหนากลับคว้าตัวเธอเข้ามากอด
วีกอดเธอไว้แน่นในขณะที่เธอได้แต่ยืนนิ่ง ทั้งที่เป็นเพื่อนกันแท้ๆ แต่ท่าทีของเขากลับไม่บอกว่าเป็นแบบนั้นเลย บ่อยครั้งที่เขาทำเธอสับสนและใจเต้น เขาแคร์เธอ หวงเธอ ราวกับว่าเขารักเธอและเป็นแฟนเธอ เขาทำให้เธอชอบคิดเข้าข้างตัวเองบ่อยๆ
“ถ้าเธอยอมรับข้อเสนอฉันแต่แรกก็จบ”
“อย่าทำแบบนี้ ฉันเลี้ยงตัวเองได้” เธอแกะมือของเขาที่โอบกอดเธอออกก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
วีมองตามเธอด้วยแววตาเศร้า ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาไม่รู้สึกแบบนี้เมื่อเห็นท่าทีเย็นชาและคำตอบที่เธอให้ คำตอบที่ตอบเขาในทันทีแบบไม่ต้องคิดทั้งที่เขาแสดงออกกับเธอมากขนาดนี้แต่เธอ...ไม่มีทีท่าว่าจะรับรู้มันเลย
“เธอไม่รู้เลยจริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ ..ซอฮยอน”
CRY .q
ความคิดเห็น