| ใต้ฟ้าทะเลดาว |
ผศ.ดร.รักษ์ จิรารักษ์คือผู้ชายที่ทำให้ผมแทบบ้าทุกครั้งที่เจอ เขาเป็นข้อพิสูจน์อย่างดีว่าพระเจ้าลำเอียงไม่น้อยเลย #พระเอกพูดน้อยอ้อยเก่ง
ผู้เข้าชมรวม
39,055
ผู้เข้าชมเดือนนี้
40
ผู้เข้าชมรวม
แท็กนิยาย
ความรัก yaoi ฟิน น่ารัก อาจารย์ก็มีหัวใจ แฟนเก่า เรียล แอบรัก รักสามเศร้า รัก
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผศ.ดร.รักษ์ จิรารักษ์ คือชื่อของผู้ชายที่ทำให้ผมเหมือนคนไร้สติทุกครั้งที่ได้เจอหรือกระทั่งแค่ได้ยินชื่อ
ตอนแรกผมรู้จักอีกฝ่ายอย่างผ่านๆ ในฐานะรุ่นพี่คณะวิศวกรรมศาสตร์ที่เรียนจบเกียรตินิยมเหรียญทอง
จนกระทั่งผมได้บังเอิญมารู้จักอีกฝ่ายตัวเป็นๆ ในฐานะอาจารย์คนใหม่
เขาเป็นข้อพิสูจน์อย่างดีว่าพระเจ้าลำเอียงไม่น้อยเลย
ผมไม่เคยรู้ว่าความสมบูรณ์แบบคืออะไรจนกระทั่งได้พบเขา
ต้องการกำลังใจมาก <3
#ใต้ความรักษ์
_____________________________________________________________________________________________________________
“ไม่ยิ้มให้กล้องหรอครับ” อาจารย์รักษ์ถามหน้าตาเฉยราวกับไม่รับรู้อารมณ์ของผมตอนนี้ด้วยซ้ำ
“ไม่ครับ”
“ไม่สงสารตากล้องเลยนะครับ” อาจารย์รักษ์ทำเหมือนปรารภกับตนเองแต่เข้าสองหูผมเต็มๆ
“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวสิ” มือใหญ่คว้ามาจับไว้ทัน ครั้งนี้เขากุมฝ่ามือผมไว้แน่นทำให้รับรู้ว่าอีกฝ่ายมือเย็นเยียบขนาดไหน ขนาดผมที่ใส่เสื้อโค้ทคลุมอยู่ยังรู้สึกหนาวเลย อีกฝ่ายที่ไม่ยอมใส่อะไรจะหนาวเหน็บขนาดไหนกัน “ไม่ใส่ถุงมือแล้วหรอครับ”
ผมไม่ตอบคำถามที่แลดูไร้สาระนั่นแต่พยายามจะสลัดออกแต่กลายเป็นอีกฝ่ายกลับกระชับฝ่ามือแน่นกว่าเดิม
“แต่แบบนี้ก็ดี...อุ่นกว่าเยอะเลย”
“ผมไม่ใช่คุณทิชานะครับ” ผมตัดสินใจพูดขึ้นทำลายบรรยากาศที่อบอวลห้อมล้อมเราสองคนเอาไว้เพื่อกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง
อาจารย์รักษ์แลดูชะงักไปก่อนจะค่อยๆ ยิ้มออกมาบางเบา มันไม่เหมือนรอยยิ้มปกติของอีกฝ่ายที่มักส่งไปไม่ถึงดวงตา ครั้งนี้มันแลหม่นแสงจนผมอดรู้สึกโศกเศร้าตามไม่ได้
“ทิชากับผม...เราจบไปนานแล้ว” อาจารย์รักษ์บอกเสียงเรียบแต่แววตากลับบ่งบอกว่าเรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อตัวเองไม่น้อยทีเดียว เขายกมือที่ยังสัมผัสกันขึ้นมาพลางเป่าใส่เบาๆ ทำเอาผมเขินจนเก็บสีหน้าไม่อยู่แล้ว ตอนนี้ทั้งใบหน้าทั้งหูคงขึ้นสีชัดเจนไปหมด ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าแพ้ทางอีกฝ่ายไปเสียหมด แค่คำพูดไม่กี่คำของอีกฝ่ายก็ทำเอาเรื่องขุ่มมัวในจิตใจหลายวันมานี้หายวับราวกับไม่เคยมีมาก่อนเสียอย่างนั้น
“ผมเคยรักเขา แต่มันก็ผ่านมานานแล้ว”
ถึงจะรู้ว่าไม่ควรเชื่อลมปากใครง่ายๆ แต่จะให้ทำอย่างไรเมื่อทั้งหัวใจมันส่งมอบให้อีกฝ่ายไปเสียแล้ว
“และตอนนี้...ผมอยู่กับคุณ”
_____________________________________________________________________________________________________________
ผลงานอื่นๆ ของ panalist ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ panalist
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น