คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : InTro > เเตกต่าง {๓๕%}
intro
สิ่งไหนที่มองแล้วทำให้ยิ้มได้นั้นคือความรัก ...
25/08/13 05:30 น.
Minimarket XOXO School
ชายหนุ่มวัยทำงานแอบยืนมองนักเรียนชายชั้นม.ปลายคนหนึ่งที่กำลังยืนจัดถุงขนมในร้านอย่างรวดเร็วและชำนาน สายตาที่เขามองเด็กหนุ่มเป็นสายตาของความเอ็ดดูน้าหลาน ซึ่งน้าคนนี้ก็ไม่เข้าใจในตัวเด็กหนุ่มคนนี้เท่าไรนัก หรือ เรียกว่ามึนงงเลยก็ว่าได้เพราะไงน่ะเหรอ ?
ก็พอจริงๆเด็กหนุ่มนี้ไม่ต้องมาเป็นคนจักขนมในร้านมินิมาร์คเล็กๆในร.รนี้ก็ได้มันไม่จำเป็นเลยแต่เด็กหนุ่มนี้พยายามบอกกับเขาเสมอว่าเขาแค่อยากเพิ่มสีสันในชีวิตไม่ใช่วันๆเขาเอาแต่นอนตื่นเวลาเดิมๆกลับบ้านเวลาเดิมๆเจอคนหน้าเดิมๆทำไรที่เดิมๆ พูดง่ายๆคือ เบื่อ
เด็กหนุ่มคิดว่า การที่ได้มาเป็นเด็กช่วยงานในมินิมาร์กนี้เป็นอะไรที่มีความสุขมาก ทั้งได้ตื่นแต่เช้านั่งรถมาร.รแบบคนไมเยอะเหมือนตอนเขามาร.รตอน7โมงคนจะแน่นแย่งกันขึ้นรถ และสิ่งสำคัญที่ได้รับจากที่นี้คือได้เห็นหลากหลายสีหน้าของทุกคนในร.รที่เข้ามาซื้อของในร้านนี้
บางคนทำหน้าเครียดเลือกของไม่ถูก
บางคนก้มหน้ายืนนับตังอย่างตั้งใจ
บางคนตกใจทำของในร้านหลน ฮ่าๆ
บางคนยืนยิ้มเวลาได้อ่านหนังสือในร้านฟรี
และ
บางคนมั้กของซาลาเปาเพิ่ม
...ดาวหน้าอกด้านขวา 3 ดวง…
มิตรภาพกับความรักมันก็คืออันเดียวกันแร่ะคิดไรมากว่ะ ..
25/08/13 06:00 น.
บ้านเลขที่ 10/423
“ม๊าครับผมไปล่ะน่ะครับสวัสดีครับ”
“ตั้งใจเรียนน่ะจิงโจ้ของม๊า ^^”
“จิงโจ้ไรม๊า ผมออกจะหล่อลากดินขนาดนี้ -_- ”
“5555 ไปได้แล้วลูกเดี๋ยวไปร.รสายน่ะ”
“คร้าบบบบบบบบ~”
สิ้นเสียงบทสนทนาแม่ลูกคนลูกชายร่างสูงโปร่งที่อยู่ในชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงินดูสะอาดตาตั้งแต่หัวจรดเท้าก็เดินออกจากบ้านอย่างไม่รีบร้อนนัก …
ชายหนุ่มรูปร่างสูงผิวขาวจมูกเป็นสันได้รูปดวงตากลมโตประดับแว่นสีดำกรอบใหญ่มือข้างนึ่งกระชับกระเป๋าหนังของร.รชื่อดังแห่งนึ่งเดินอย่างสบายๆพร้อมกับมืออีกข้างก็ทำการสไลน์น่าจอมือถือเพื่อเลือกเพลงที่ถูกใจฟังระหว่างทางไปร.รของเขา
“เชี่ย..ไมคนเยอะจังว่ะ -_-” ร่างสูงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายหลังจากที่เขาเดินมาเห็นสภาพตอนเช้าๆที่น่าป้านรถเมล์ขาประจำที่จะไปร.รของเขาเต็มไปด้วยผู้คนต่างวัยมากมายที่เดาได้ว่าจะขึ้นรถเมล์คันเดียวกับเขา
ร่างสูงถอนหายใจเสียงดังแล้วจึงจำใจเดินไปหาที่สิงสถิท....จากนั้นเขาจึงจมลงสู้โลกแห่งเสียงเพลงของตน ...
...ดาวหน้าอกด้านขวา 2 ดวง…
ความรักคือสีสันชีวิต ...
25/08/13 06:10 น.
บ้านเลขที่ 10/423
ปิ้กๆ ๆ ๆ
รถตู้นักเรียนสีเทาจอดเทียบเท่ารั้วประตูหน้าบ้านอยู่ได้สักพักก็ประกฎชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดนักเรียนม.ปลายที่อกปักรูปดาว1ดวง ... ใช่คุณดูถูกแล้วเขามีดาวที่อกข้างขวาแค่ 1 ดวง
ถึงความสูงของเด็กชายคนนี้จะปาไปเกือบ 190 แล้วก็เถอะ ...?!
“bye mom I love you. ~” พูดจบร่างสูงก็น้อมตัวลงไปกอดหญิงวัยกลางคนอย่างอ่อนโยน
ใช่ คุณอ่านถูกแล้วเขาบอกแบบนั้นจริงๆ ถึงรูปร่างหน้าตาจะติดเข้มคล้ายๆมาเฟียแต่จิตใจของเขาอบอุ่นน่ะ ^^
สิ้นสุดการจากลาของแม่ลูกร่างสูงจึงเดินตรงไปขึ้นรถทันทีและทันทีที่เขาได้นำสองขาของตนสำผัสกับพื้นในรถเต็มๆเท้า เขาก็แปลกใจนิดๆที่ทุกสายตาจำจ้องที่เขา มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งมันไม่แปลกเท้าไม่ใช่เพราะเขาหล่อ(มาก)แต่เป็นเพราะเขาคือเด็กใหม่ที่หน้าตาไม่คุ้นเคยเลยสักนิด
สายตาเข้มของชายหนุ่มมองตอบกับไม่ถูกสายตาแล้วจึงเดินไปนั่งเบาะท้ายรถแล้วหยิบ ipod ขึ้นมาเสียบต่อสายหูฟังเปิดเพลงที่ชอบยัดหูฟังใส่หูสองข้าง
เตรียมเข้าสู่โลกส่วนตัวของเขา
...ดาวหน้าอกด้านขวา 1 ดวง…
แบบไหนที่เขาเรียกว่าความรัก ... ?
25/08/13 06:20 น.
บ้านเลขที่ 20/534
กิ๊กๆ ๆ ๆ ๆ ~ ปึก!
มือเรียวเล็กจากที่ซุกอยู่ในผ้าห่มค่อยๆเอื้อมมือออกจากผ้าห่มผืนโตไปกดอยู่เสียงนาฬิกาปลุกสิ่งน่ากลัวใจของเจ้าของเรือนร่างเล็กๆที่นอนคดตัวบนเตียงขนาดปานกลาง
เวลาผ่านไปกว่า10นาทีเจ้าของเรือนร่างเล็กก็ยังนอนคดอยู่บนเตียงแบบเดิม...บรรยากาศในห้องโทนสีขาวตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบสนิทมีเพรียงเสียงหายใจเบาๆและเครื่องปรับอากาศ..
….
ปิ้กๆ ๆ ๆ
รถตู้นักเรียนสีเทาจอดเทียบเท่าหน้าบ้านเดียวที่ดูแล้วสะอาดตาแต่หลังจากที่รถตู้บีบแตนรถเสียงดังแล้วหลายรอบทั้งบ้านก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นความรู้สึกเหมือนบ้านที่ไม่มีคนอยู่นักเรียนบนรถตู้ต่างก็สงสัยว่าทำไมรถถึงจอดนานนักต่างมองออกทางน่าต่างเพื่อดูสิ่งที่กำลังจะทำให้พวกเขาทั้งหลายไปร.รช้า..และเพรียงแค่สายตาของทุกคนมองเห็นป้านบ้านเลขที่ 20/534 ก็เป็นอันเข้าใจแจ่มแจ้ง...ว่า...ลูกชายบ้านนี้น่ารัก...แต่ขี้
เกรียจสุดๆ
...ยังไม่ใส่ชุดนักเรียนระบุไม่ได้…
ความคิดเห็น