ความโศกเศร้านำความตาย

เนื้อเรื่อง

ความโศกเศร้านำหาความตาย

                มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นคนเงียบๆ เวลามีอะไรก็จะไม่แสดงออกมาให้ใครได้รู้ จนเธอ กลับกลายเป็นเด็กเก็บกดไปโดยไม่รู้ตัว เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าสงสารมากทีเดียว พ่อแม่ของเธอเสียไปตั้งแต่เธอยังเด็กตอนนั้น ตอนที่ท่านทั้งสองคนลาโลกไป เด็กหญิงคนนั้นร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง เสื้อทั้งตัวแทบจะเปื้อนไปด้วยน้ำตาของเธอ และหลังจากนั้นมาเธอก็ไม่เคยยิ้มอีกเลย ไม่ว่าจะมีเรื่องสนุกหรือตลกแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้เธอยิ้มได้ ทุกคนจึงไม่ชอบเธอสักเท่าไหร่ เธอเริ่มสังเกตเห็นปมด้อยของตัวเอง เธอพยายามจะฝืนยิ้มออไป แต่ทว่าทุกคนก็คิดว่าเธอยิ้มเพื่อ เย้ยหยัน ตอนนี้เธออาศัยอยู่กับพี่ชายสองคน อายุห่างกับเธอราวๆ 7-8 ปี พี่ทั้งรักและดูแลเธออย่างดี แลเขาคนนี้สามารทำให้เธอยิ้มได้ แม้จะไม่บ่อยครั้งก็ตามที แต่แล้ว พี่ชายที่แสนคนนี้ ก็กลับมาจากเธอไปอีกคน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอยิ่งเสียใจมากเข้าไปอีก แต่ในครั้งนี้ เธอไม่ร้องไห้ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ตอบสนอง ตอนนี้เธออายุประมาน 14 ปี เธอมุ่งเรียนเพียงอย่างเดียว เพราะเธอรู้ว่าเพราะเรียนเธอถึงจะสามารถได้ดีได้ แต่ว่า เพื่อนที่โรงเรียนก็ยังย้ำความเจ็บปวด ที่เธอผ่านมา หลายครั้งหลายครา ที่เธออดกลั้น และไม่มีทีท่าว่าจะได้ยินด้วยซ้ำ แต่ความจริงแล้วเธออยากร้องไห้ อยากจะตอบสนองคืนบ้าง แต่มันก็ทำไม่ได้  เธอเกลียดเพื่อนของเธอมาก แต่เธอก็ไม่แสดงออกแต่อย่างใดและการที่เธอตั้งใจเรียนมันเป็นผลดีกับเธอมาก ตอนนี้อนาคตของเธอกำลังไปได้สวย จนวันหนึ่ง เพื่อนที่แสนจะ*** ของเธอก็กลับมาย้ำความปวดร้าวของเธออีกแต่ตอนนี้เธอไม่ทน และไม่จำเป็นต้องทนอีกต่อไป เธอลุกขึ้น กำหมัดแน่น และต่อยหน้าของเพื่อน*** ที่มารุมว่าเธอ ความแค้นที่เธอมีทั้งหมดมันเข้าไปสู่หมัดนั้นและสร้างความเจบปวดให้คนที่โดนเป็นอย่างยิ่ง เพื่อนของเธออึ้งกิน(แด๊ก) แต่เธอกลับรู้สึกสบายใจ ตอนนี้เธอจะไม่ยอมใครอีกแล้ว แต่ว่า วันหนึ่งเธอฝันถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมา เธอมีน้ำตาไหลรินที่ข้างแก้ม ของเธอความเจ็บปวดที่มันผ่านไปแล้ว ยังย้อนกลับมาทำเธอเจ็บปวดอีกงั้นหรอ ตอนนี้เธอคิดว่า อยู่ต่อไปคงไม่มีค่า ไม่มีวันที่เธอจะมีความสุขได้ ไม่มีวัน  แต่ก่อนที่เธอจะไม่อยู่ที่โลกนี้ เธอได้ส่งจดหมายไปเพื่อนๆ  แต่ก็ยังมิวายใส่ความเคียดแค้นลงไปด้วย  และเธอก็จากโลกนี้ไป  อย่างสงบนิ่ง เธอหลับ และไม่มีวันตื่นอีกต่อไป