คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : one {35%}
Chapter 1
ผมแอบชอบพี่ชานยอลมาตั้งแต่ขึ้นปีหนึ่งใหม่ๆละครับ ตอนที่ผมขึ้นปีหนึ่งได้ไม่นานผมก็อยากทัวร์ทั่วมหาลัยหน่อยก็คิดว่ามันใหญ่นะครับแต่ก็อยากเดินเล่นอยู่ดีแหะๆ ผมเลยเดินไปเรื่อยเปื่อยแล้วอยู่ดีๆก็มีลูกบาสลอยอากาศเคว้งคว้างมาใส่หัวผมเต็มๆเลยครับ.. อธิบายสั้นๆก็คือผมโดนลูกบาสอัดใส่หัวเต็มๆเลยล่ะครับ ตอนแรกผมก็คิดคำด่าประมาณห้าร้อยล้านคำไว้ในหัวสมอง ณ ตอนนั่น แต่พอผมหยิบลูกบาสพร้อมเงยหน้าขึ้นมา.. ผมรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน แน่นอนครับว่าเป็นพี่ชานยอล ตอนนั่นพี่เขาทำหน้าโครตรู้สึกผิดเลยอ่า น่ารักงื้อ..
“อ่า.. น้องเป็นอะไรมากรึป่าวครับ พี่ขอโทษนะครับ เจ็บมากรึป่าวครับ?” พี่ชานยอลมองซ้ายมองขวามองหน้าผมว่ามีร่องรอยอะไรจากการโดนลูกบาสของพี่เขาไหม งื้ออย่ามองผมงี้ดิเขินนะ ….
“อื..อืมคือว่า.. ไม่เป็นอะไรครับ..” หลบตาพี่ชานยอลแล้วมองรองเท้าคู่ใหม่ของตนเอง ให้ทำไงได้อ่า.. มันเขินนิน่า -//-
พอพี่ชานยอลได้คำตอบที่น่าพอใจก็ยกมือขึ้นมาขยี้ผมอย่างหมั่นใส้แล้วแย่งลูกบาสจากมือผม แล้ววิ่งหนีไป ฮอลลลลลลลลลลลล นี้ขนาดยังไม่รู้จักกันนะครับ
คิดแล้วก็เขินนะครับ งืออ -/-
“เซฮุน เมื่อกี้ใครพูดกับกูวะได้ยินแว่วๆ” เสียงทุ้มดังขึ้น เป็นเสียงของพี่ชานยอลถามพี่เซฮุน รึป่าว? ผมได้ยินตอนพี่เขาเถียงกันหน้าร้านอ่ะ
“ข้างหลังมึงอะ” พี่เซฮุนพูดแล้วชี้มาทางผม พี่ชานยอลหันตามแล้วก็……
สบตากับผม ปิ๊งๆ
เฮ้ยอะไรเนี่ย T/////////////T ผมก้มหน้างุดๆอยู่กับแก้วคาราเมล มัคคิอาโต้สุดโปรดของผม อย่ามองกันอย่างนี้สิเขินนะ
“เมื่อกี้พูดอะไรกับพี่รึเปล่าครับ … อ้าว น้องหมาน้อยคนนั่นนิครับ เฮ้พูดกับพี่หน่อยอย่าสนแต่กาแฟสิ” พี่ชานยอลโบกมือให้ผมแล้วยิ้มตาหยีอย่างน่ารัก
อะไรคือน้องหมาน้อยครับ.. งื้อ พี่จะด่าหรือพี่จะชมผมอ่า ถ้าจะชมก็ขอเป็นหมาพันธุ์ชิวาว่าหรือชิสุนะครับน่ารัก.. คือผมไม่ได้หมายความว่าตัวเองน่ารักเลยนะครับ 5555555
แต่เดียวนะ.. ตะกี้พี่เขาให้ผมเงยหน้าไปคุยด้วยหรอ.. เดียวนะ !! ฮือออออออ ถึงผมจะชอบพี่ชานยอลมานานแล้วแต่ใช่ว่าจะได้คุยกันนะครับ ผมเคยคุยกับพี่เขาครั้งล่าสุดก็ตอนที่เจ็บตัวเพราะลูกบาสนั่นแหละครับ
จะให้มาคุยกันต่อหน้าตรงๆแบบนี้ก็เขินแย่สิ ..
ไม่สิแค่นี้ก็เขินจะตายแล้ว งืออออออ /- ////////////////////////// -\
#น้องแบคนาวโกโก้ครันซ์บึ้ม yeah
Chanyeol Part
“ฮัลโหลน้อง.. น้องหมาน้อยครับได้ยินพี่ไหมครับ” เรียกมาตั้งหลายครั้งแล้วยังไม่ได้ยินอีกเหรอเนี่ย ยังงี้รึป่าวครับที่เขาว่าคนน่ารักจะหูไม่ดี อ้าวไม่มีหรอครับลืมตัวไปหน่อย..
“ห๊ะ ครับๆได้ยินครับ !!!!!!!!!!!” ตะโกนเสียงดังแล้วก็ลุกขึ้นพรวดจนกาแฟกลิ่นคาราเมลสุดเกลียดของน้องที่ถืออยู่หล่น…..
…………………
………
………..
และแน่นอน
กาแฟสาดเต็มตัวผมเลยครับ ฮ่าๆ… ผมลุกพรวดทันที
ผมไม่ชอบกาแฟ!!!!!!!!!!!!!!!! โอ้ยม้ายยยยยยย ปาร์คชานยอลเกลียดมัน ไหนจะกลิ่นไหนจะรสชาติ แถมมันยังวีไอพีสุดๆแถมกลิ่นคาราเมลเลี่ยนๆที่ผมเกลียดมาด้วย มันพ่วงมาด้วยกันหลายอย่าง ม่ายยยยยยยยยยยยยย !!!! ม่ายยยย ผมสติกู่ไม่กลับแล้วนะทำไงดีๆๆๆ
“เฮ้ยพี่ยอล ผมขอโทษ ขอโทษครับๆ” แบคฮยอนขอโทษขอโพย ก่อนจะเดินเข้ามาดูเสื้อของผม แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋ากางเกงน้องเขามาเช็ดเสื้อผมอย่างเบามือ
“...” ผมยืนเงียบ เพราะความโกรธหรืออะไรก็ไม่รู้ ผมเห็นคนตัวเล็กทำปากยู่และพองแก้มน้อยๆด้วยแหละ ผมรู้สึกว่าคงไม่โกรธหรอกครับเพราะคนตรงหน้าช่าง…
น่ารัก..
“เปื้อนหมดเลย ผมขอโทษนะครับ T T”
“อ่า.. ไม่เป็นไรๆ ถือว่าเจ๋ากันกับตอนที่พี่ทำลูกบาสอัดหัวน้องนะครับ” ผมพูดอย่างพระเอกเพื่อให้น้องสบายใจ ไอ้ที่บอกว่าไม่เป็นไรจริงๆเป็นแล้วครับเป็นหนักด้วย.. ถึงขั้นเป็นบ้าเลยด้วย
เพราะไอ้กาแฟสุดแสนเกลียดกับ…
น้องหมาที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเสื้อผมเพื่อจะเช็ดเสื้อของผมหวังจะให้มันหายไป ก็นะครับยังไงก็คงเป็นคราบกลับไปเป็นที่จารึกอยู่ดี แต่ว่า..น้องตัวหอมไปรึป่าวครับบบบบบฮรึ่มมมมม พี่จะไม่ค่อยทนนน อย่าว่าผมโรคจิตนะครับ แต่ผมแอบแตะอั๋งน้องแล้วดมกลิ่นประจำตัวของน้องไปหลายครั้ง แถมเหมือนน้องจะไม่รู้สึกตัวด้วย .. น่ารักจังเลยครับ ..
ว่าแต่..
“น้องชื่ออะไรเหรอครับ ?”
“แบคฮยอน.. บยอนแบคฮยอนครับพี่ชานยอล” พูดแล้วก็ยิ้มจนตาหยีให้ ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ …
"อ้าวทำไมรู้จักชื่อพี่ล่ะครับ ?" ผมทำหน้างงตึ้บใส่น้องเขาตอนนั่นยังไม่เคยถามชื่อกันเลยนิหว่าทำไมถึงรู้จักผมล่ะ?
"เอ่อ...คือ.. พี่เป็นถึงเดือนนะทำไมผมจะไม่รู้จักล่ะ!" ร่างเล็กรีบตอบจนลิ้นแทบพันกัน
“อ๋อ พี่ก็ว่าอยู่ ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ผมลูบหัวน้องแบคฮยอนสุดแสนจะน่ารัก ยังไงอิไรท์มันก็แต่งมาแล้วนะครับผมก็เลยขอบ่นบ้าง บางทีผมก็เบื่อกับการเป็นเดือนนะครับ เดินไปไหนเจอแต่คนทัก ทักไม่พอขอลายเซ็น ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันนะครับว่าขอลายเซ็นผมทำไม ผมแค่เป็นเดือนนะครับ ไม่ได้เป็นนักร้องน้องแสดง พอขอลายเซ็นเสร็จก็ขอถ่ายรูป แล้วก็กรี๊ดๆๆๆกัน วันๆไม่ได้ทำไรเลยครับเซ็นอย่างเดียว นี่ว่าจะไปแข่งเซ็นมาราธอน ถึงการเป็นเดือนจะน่าเบื่อแค่ไหน ถ้ามันทำให้น้องแบคชอบผม ผมก็โอเคคคค อะไรที่น้องแบคชอบผมก็ชอบหมด จริงผมไม่ใช่คนขี้บ่นนะครับแต่ที่ร่ายมาข้างบนนั่นผมคิดว่าคงเป็นร่ายสุภาพที่อิไรท์พึ่งได้สอบไป มันเลยเก็บกดมาลงกับฟิค ความจริงคือผมสุดจะทนแล้วครับเลยบ่นไม่มีอะไรมากกว่านั่น ด้านหน้าที่พึ่งพูดไปคือผมแค่โยนขี้ใส่ไรท์ไม่มีอะไรมาก . _ .
แหม บ่นขนาดนี้น้องแบคของผมหมดฉากออกมาเลยสิครับ งั้นผมเลิกบ่นดีกว่าเนอะ
“งื้อ… พี่ชานยอลอ่า …” น้องแบคก้มหน้างุดมองรองเท้าคู่สวยของตัวเอง ผมยังขยี้หัวน้องเขาต่อไปเรื่อยๆ ผมน้องแบคลื่นดีนะครับเพลิน น้องแบคเงยหน้ามามองผมครั้งหนึ่งก่อนจะรีบหลบตาไปอีกทาง แถมแก้มขาวใสของน้องเขายังขึ้นสีแดงฟาดๆด้วย มันน่าฟัดมากขนาดไหนรู้ไหมครับ !
“หืม ? เป็นอะไรไปครับ” เชยคางน้องแบคให้สบตากัน จริงๆผมก็รู้นะครับ ว่าอาการที่น้องกำลังเป็นคือ เขิน..
น้องแบคหลบตาของผมไปอีกทาง สายตาของน้องลอกแลกไปมาทำอะไรไม่ถูก ผมจึงตัดสินใจยื่นหน้าไปใกล้ๆ เพื่อจะดูว่าน้องเป็นอะไรมากรึป่าว? ผมยื่นเข้าไปจนเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกัน น้องยังไม่รู้สึกตัวว่าผมเข้ามาใกล้เพราะมองแต่รองเท้าของตน …
“ไอ้ปาร์ค !!!!!!!” เสียงตะโกนของเพื่อนปีศาจดังลั่นร้าน ผมสะดุ้งนิดหน่อย ส่วนน้องแบคนั่น .. ตกใจผวาถอยหลังแถมทำหน้าเลิกลั่กด้วยครับ น่ารักจังตัวเล็ก…
“อะไรของมึงว่ะไอ้โอ ???” ผมหันหน้าไปมองมันที่ทำหน้ากวนประสาทใส่ อะไรว่ะครับอยู่ดีก็เรียกกันซะดังเลย..
“หัดเกรงใจสถานที่บ้านนะครับมึง ที่นี่ไม่ใช่พื้นที่ส่วนตัวนะห่า แถมยังยืนเอาหน้าปากแทบชนกันอีก รู้ป่ะโต๊ะอื่นมองมึงหมดล่ะ พอดีกูเป็นคนขี้อายกูเลยรีบบอกมึง ไม่งั้นนี้ไม่อยากจะพูดเลย ว่าต้องเลยเถิดกว่านี้แน่ๆๆๆๆๆๆๆ ก็รู้ว่าน้องเขาน่ารัก เก็บอาการหน่อยก็ดีนะหูกาง”
น้องแบคที่ถูกพาดพิงรีบกลับไปนั่งเก้าอี้ของตน แล้วรีบซดกาแฟแก้ขัดเขิน แถมยังทำหน้ามึนงงกับเรื่องที่ไอ้เซฮุนพูด คงจะเป็นเรื่องที่ปากแทบจะชนกัน สงสัยน้องยังไม่รู้ว่าผมเอาหน้าเข้าไปไกลซะขนาดนั่น ซื่อจังเลยนะครับตัวเล็กเนี้ย.. ผมก็แค่เผลอนิดๆหน่อยๆเองนะครับ ..
“ว่า.. ว่าแต่ พี่ชานยอลครับ” น้องแบคที่นั่งโต๊ะด้านหลังผม ทักผมขึ้นมาอีกครั้ง ผมรีบหันหน้าไปด้วยความเร็วแสงยิ่งกว่าเสียงฟ้าฝ่า
“หืม ? ว่าไงครับ ?”
“คือ.. ขอเสียมารยาทถามหน่อยนะครับ .. คือ .. พี่ชานยอลไม่ชอบกาแฟหรอครับ ?”
พรวดดดดดดดดดดด !!! เดียวนะ น้องถามอะไรครับเนี้ย = [ ] =!!!
{ 65% }
ความคิดเห็น