รวมบ่นที่น่าสนใจ

ลำดับตอนที่ #1 : การเปลี่ยนมุมมอง

เรื่องบางเรื่องในชีวิตจริงบางครั้งเรามักมองบางอย่างเป็นเรื่องยาก แต่ถ้าเราเปลี่ยนมุมมองอาจมีวิธีการที่ง่าย ๆในการทำก็ได้ ยกตัวอย่างเช่น

มีงานอยู่งานหนึ่ง จะใช้คีมเรียบจับชิ้นงานแล้วไปเจาะรู แต่ชิ้นงานที่เอามาจับผิวมันไม่เรียบ ทำให้จับงานได้ไม่นิ่ง จึงเกินปัญหาเจาะรูเสียเยอะมาก และงานแต่ละชิ้นผิวขรุขระไม่เหมือนกัน จึงออกแบบคีมได้ยาก เมื่อเกิดปํญหามากแล้วโดนหัวหน้าด่าก็ทำงานไม่ไหวลาออกไป

คนเข้ามาใหม่พบปัญหานี้เหมือนกัน แต่เขาคิดหาวีธีการที่ทำงานได้ง่ายขึ้นโดยติดยางเข้าไปที่ตัวคีม เพื่อให้ตัวยางที่นิ่มไปแทนที่ส่วนที่ไม่เรียบ แต่ยางที่ติดเข้าไปต้องเหมาะสมเพราะแข็งไปก็จะเกิดปัญหาเดิม นิ่มเกินไปก็จับชิ้นงานไม่อยู่ เมื่อได้ยางที่เหมาะสมแล้ว เค้าก็หยิบชิ้นงานได้รวดเร็วขึ้น งานที่ออกมาก็ไม่มีปัญหา และได้ยอดการผลิตเพิ่มขึ้นอีกเกือบเท่าตัว

..........................
 

ถ้าใครทำงานกับบริษัทญี่ปุ่นเขาจะมีเรื่องไคเซ็น คือการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงคือ ลด เลิก เปลี่ยน ในการทำไคเซ็นนั้นไม่มีคำว่าผิดครับ แต่มันดีกว่าเดิมแล้วหรือยัง มีอะไรจะดีกว่าได้มัย การที่เราคิดว่าไอ้นั้นก็ทำไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่อยู่ในหลักเกณฑ์ มันจะเป็นตัวลดการพัฒนา นาน ๆ เข้าเราก็จะมีกรอบเกิดขึ้นเรื่อยๆ เมืองไทยผู้ใหญ่มักสร้างกรอบให้เด็กตั้งแต่เกิด ทำให้เกิดแนวความคิดใหม่ ๆยากครับ ดูอย่างญี่ปุ่นเค้ามีความคิดสร้างสรรมากกมาย แค่เห็นกล่องใส่ขนมก็ไม่อยากแกะแล้ว หรือถ้าใครเคยดูรายการพวกทีวีแชมป์เปี่ยนเป็นต้น

ถ้าใครนึกไม่ออก เช่นบริษัทหนึ่งจะตั้งโต๊ะเพื่อจะผลิตงาน แต่พื้นโรงงานจุดนั้นเอียง

ทำให้โต๊ะไม่ได้ระดับ มีคนเสนอว่าเอากระดาษรองขาโต๊ะ แต่ผู้มีอำนาจคนหนึ่งบอกว่าไม่ได้มันไม่แข็งแรงและกระดาษก็อาจหลุดได้ ต้องทำการปูนพื้นใหม่ทั้งหมด เมื่อคนมีอำนาจมากำหนดกรอบแล้วก็ไม่มีใครกล้าคิดอะไรต่อ ต้องเสียเวลายกของอื่น ๆในโรงงานออกแล้วปูพื้นใหม่ ทาสีใหม่ รอให้แห้งกว่าจะได้ผลิตอีกเป็นสัปดาห์

แต่ถ้าผู้มีอำนาจคนนั้น เปลี่ยนเป็นพูดว่ากระดาษมันก็ดีนะแต่ยังดูไม่แข็งแรงเท่าไร ใครมีข้อเสนออื่นอีกมัย ก็จะมีความคิดเห็นเปิดเกิดขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะเป็น เทปูนตรงจุดที่ตั้งโต๊ะ เปลี่ยนขาโต๊ะใหม่ให้สูงขึ้นฝั่งที่มันลาด เปลี่ยนขาโต๊ะให้ปรับระดับได้จะได้ย้ายไปที่อื่นได้ทุกที่ เปลี่ยนที่ตั้งโต๊ะใหม่ให้เป็นตั้งที่อื่นแทนที่ระดับเท่ากัน เป็นต้น

 ...............................

ถ้าเรายึดติดกับความคิดว่าลูกบอลมันต้องตกพื้น

ก็จะไม่สามารถทำให้ลูกบอลลอยจากพื้นได้

น่าจะเรียกว่าออกนอกกรอบก่อนแล้วสร้างกรอบใหม่ที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมออกมา แน่นอนว่ากรอบใหม่ถึงใหญ่ขึ้นแต่ก็ยังไม่สามารถตีรอบความคิดเราได้ แต่ในอนาคตเราตีกรอบใหม่ไปเรื่อยๆ มันก็ใหญ่ขึ้นตามความสามารถของตัวเรา และโลกของเราครับ

ทำไม่ได้ กับทำได้ยาก กับยังไม่สามารถทำได้ในตอนนี้มันต่างกัน

แต่คนเรามักพูดแต่ว่าทำไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่คิดจะทำด้วยซ้ำไป

ลองเปลี่ยนจากคิดว่าทำไม่ได้

เป็นถ้าคิดจะทำจริง ๆ จะทำอย่างไรให้ทำได้จะดีกว่า

 

สุดท้ายอยากจะบอกว่า ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดสมบูรณ์แบบ ไม่มีใครได้สิ่งที่ต้องการทุกอย่าง และไม่มีใครที่ไม่ได้อะไรเลย สิ่งสำคัญคือ การใช้ชีวิตประจำวันตามธรรมชาติ ตามครรลองที่ควรจะเป็น

เหมือนร้านก๊วยเตี๋ยวชื่อดังแต่เรากลับไปกินแล้วไม่อร่อย สู้กินมาม่าต้มเองก็ไม่ได้(ไม่เกี่ยวกันเลยค่ะ: อริส)