คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ~~หา!!!!....มาได้ยังไงหล่ะเนี้ย T^T
“พี่ พี่มาทำไมที่นี่”
“ยัย ฟะ ฟูจิ แกกับมาได้ยังไง”
“พี่ ฉันสวยขึ้นใช่ไหม^^ฉันก็ว่างั้นและ”ฉันมองไปยังไยเด็กข้างหน้าผมของหล่อนเป็นสีม่วง ดวงตาโตใส ขาว สูง แต่ดูเหมือนจะผอมมากเลย ลบจะพัดไปไหมเนี้ย
“ยังมีหน้ามาถามแกกลับมาบอกใครมั่งหรือยัง ฉันจะโทรไปบอกป๊ากับม๊า”= =”ช่ายแกสวยแต่มันก็ยังน้อยกว่าฉันที่เป็นพี่แกแล้วกัน
“ไม่ต้องโทรหรอก ฉันกลับมาเพื่อจะเอาพี่กับเพื่อนไปด้วย อ่าวพี่ฟันนี่ Hello ไม่ได้เจอตั้งนานสวยขึ้นเป็นกองเลยนะ”ฟูจิทักเพื่อนฉันอย่างสนิทสนม จริงๆแล้ว2คนนี้สนิทกันมากกว่าที่ฉันสนิทกะฟูจิส่ะอีก
“หา!! อ่อ อื้ม ไม่เจอตั้งนานไยฟู แกกลับมาทำไมเนี้ย”ฟันตอบฟูจิด้วยท่าทางเอ่อ
“ฉันก็คิดถึงพี่นะอ่านี่พี่ฟอง ไหนๆก็ไหนๆ เอารถมาใช่ไหม ฉันจะกลับบ้าน อ่าวพี่3คนตรงนั่นอ่ะ สวัสดีค่ะ ชื่อฟูจิ เป็นน้องพี่ฟองอ้อ เรียกฟูจินะอย่าเรียกฟูมันน่าเกลียดนะ^^”ฟูจิพร่ามยาวยืดเป็นขนมตังเมย์ ฉันหล่ะเชื่อแกจริงๆเลย
“อื้ม หวัดดีฟูจิ พี่ชื่ออายนะ^^”อายเริ่มทักทายฟูจิเป็นคนแรก
“อ่าชื่อน่ารักจังพี่ชื่อเจี๊ยบนะ>///<”เจี๊ยบทักทายอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีเรียกฉันว่าแพนนะ-O-“แพนดูแปลกไป หรือว่าเขายังคงโกรธฉันอยู่นะ
“สวัสดีค่ะ พี่อาย พี่เจี๊ยบ แล้วก็พี่แพน ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ>///<”ฟูจิทักทายเพื่อนฉันอย่างเป็นมิตร
“ไปกันเหอะ”แพนชวนให้ฉันออกมาเร็วๆ
“อื้ม รถพี่อยู่ตรงนู้น”ฉันชี้ไปตรงที่รถจอดอยู่ ในขณะที่ฟันเดินคุยกะฟูอย่างสนุกสนาน และเจี๊ยบกับอายคงคุยกันเรื่องวันนี้ ฉันเลยต้องเดินกะแพน2คน
“กี้...”แพนเรียกฉันราวกระซิบ
“ฉันรู้ว่าแกกำลังคิดอะไร มันก็เป็นคนแบบนี้ฉันบอกแล้วมันแตกต่างกับฉันราวฟ้ากลับดินนะ”
“แกรู้งั้นหรอ”แพนถามฉันอย่างสงสัย
“ใช่ ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบไยนั่น แต่ยังไงไยนั่นก็เป็นน้องฉันนะ^^”
“อื้ม เข้าใจหล่ะ”ฟันพยักหน้าหงึกๆ ให้ฉันเล็กน้อย
“เฮ้อ ต้องไปดูส่ะหน่อยส่ะแล้วว่าใต้เบาะมันมีอะไร ตื่นเต้นๆ >///<”ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียว
“พี่กี้พี่เป็นอะไร พวกฉันอยากขึ้นรถแล้วนะ”ฟูจิบ่นๆ แล้วก็บ่นใส่ฉันเฮ้อ ตกลงมันเป็นน้องหรือเป็นแม่กันเนี้ย –O-
“รู้แล้วหล่ะหน่า แป๊ปหนึ่งนะ ขอเอาของใต้เบาะก่อน”พูดแล้วฉันก็เปิดรถข้างหลังแล้วขวานหาของใต้เบาะ อยู่ไหนว๊า เอ๊ะเจอและเล็กชะมัดเลย ชิส์ พอหาเจอฉันก็รีบเอาใส่กระเป๋าทันทีก่อนที่จะมีใครเห็น
“อะไรอ่ะกี้ ปวดฉี่ๆ เร็วๆหน่อยสิ”เจี๊ยบพูดพลางจับท้องเพราะปวดฉี่ เฮ้อจริงๆเลย
“ขึ้นรถเส้ ปวดนักนิ”ฉันพูดแล้วก็ส่ายหน้า
“รู้แล้วหล่ะน้า แกเป็นอะไรของแกเนี้ย 2-3 วันนี้แกทำตัวแปลกๆนะ”อายพูดพลางทำหน้างง
“อะไรเล่าขึ้นรถสิจะไปส่งหน้าปากซอยบ้าน” ฉันพูดเหมือนจะตะหวาดคนถามแต่คงไม่ใช่ตะหวาดหรอก ฉันคิดว่างั้นนะ
“บ้ายบาย นะ ขอบใจมากไว้วันหลังไปตามผู้ชายด้วยกันอีกนะ”เพื่อนที่แสนดีของฉันทั้ง3 ยกมือ Good bye แล้วเดินออกไป
“อื้ม”ฉันและฟันตอบรับ
“บ้ายบายค่ะพี่ๆ”นี่เป็นเสียงฟูจิน้องคนเดียวของฉัน
“ไปเถอะแม่คงรอแกอยู่หน่ะ”ฉันพูดพลางมองหน้าน้องสาวตัวดี
“อื้มๆ”
“ส่วนแกฟันลงตรงนี้ถึงบ้านแล้วโทรหาฉันด้วย เป็นหวง โทษทีนะวันนี้ฉันรีบไป”ฉันพูดพลางไล่ฟันนี่ลงจากรถเพราะถึงหน้าปากซอยบ้านมัน
“บ้ายบายค่ะพี่ฟันแสนสวย”หึหึ ไปชมมันเข้าไป ฉันพี่แกไม่เคยชม ไปเลยไปน้องไม่รักดีผ่านไป 10 นาทีก็ถึงบ้านนะ
“เอาหล่ะได้เวลากลับบ้านกันได้แล้วไยตัวดี แกนี่ปัญหาเยอะกว่าที่ฉันคิดส่ะอีกนะ เฮ้อให้ตายสิ แกกลับมาทำไมทำไม่ไม่เรียนต่อไปเรื่อยๆ”ฉันพูดพลางส่ายหัว
“นี่เจ๊ ฉันกลับมาเพื่อจะเอาเจ๊ไป ด้วยฉันต้องย้ายมาทำรายงานชั่วคราว แล้วอีกอย่างครั้งก่อนที่ฉันคุยกับมาแม่ฉันก็บอกแม่แล้วด้วยพี่นั่นและที่ไม่รู้เรื่อง เหอะหายตายสิ” นี่แกแน่ใจนะว่าแกเป็นน้องของฉันจริงๆ เห๊อะ ขับรถมาได้ซักแป๊ปหนึงก็มาถึงบ้านของฉัน
“แม่ขา หนูคิดถึงแม่จังเลย แม่ดูสวยกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะค่ะ”ฟูจิเข้าไปทักแม่
“อ่าวฟูจิ ทำไมกลับมากลับพี่เขาหล่ะ”แม่ถามฟูจิด้วยความสงสัย
“โธ่แม่ค่ะ หนูเคยบอกแม่แล้วไง หนูจะกลับมาเอาตัวพี่ไปอยู่เป็นเพื่อน” 2 คนนี้เคยเห็นฉันในสายตาไหม
“อ่า จริงหรอเนี้ย ฟองกี้ของเราจะได้ไปต่างประเทศ ไปอยู่กับลูก ลูกต้องดูแลพี่เขาด้วยนะ”= =”นี่แม่กี้ไม่ใช่เด็ก 3 ขวบแล้วอีกอย่างกี้ก็เป็นพี่มันด้วย กี้ต้องดูแลมันถึงจาถูกสิ
“ได้เลยค่ะ แม่แต่หนูคงต้องรีบหน่อยนะค่ะ แม่ช่วยบอกให้พี่ฟองเขาเก็บเสื้อผ้าเลยได้ไหมค่ะ”จาเอาอะไรเร็วๆนี้เลยหรอไง ให้ตายสิ
“ได้เลยลูกรัก ฟองไปเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กลับน้อง”สั่งได้สั่งดี เชอะ
“แม่ค่ะฟูจิมันโตแล้วนะแล้วจะให้หนูไปอยู่อเมริกาหนูก็ไม่ไปหรอ”ฉันตอบน้องสุดที่รัก
“ใครบอกพี่ว่าฉันจะกลับไปที่นู้นฉันบอกพี่แล้วไงว่าฉันไปทำงานส่งอาจารย์ ฉันจะไปเกาหลีพี่ เข้าใจไหม”มันตอบส่ะฉันหน้างาย เพราะพึ่งไปส่งดาราเกาหลีมาเมื่อตะกี้
“หา!!! เกาหลี แกจะไปทำไม รายงานทำที่ไทยก็ได้”ฉันตอบเด็กน้อยที่ทำตาบ๊องแบ๊วข้างๆฉัน
“ก็ฉันมีแฟนเป็นคนเกาหลีฉันจะไปหาเขานิ แม่ดูพี่สิ เขาไปยอมไปกับฉันอ่ะ”หึหึ ฟ้องได้ฟ้องไป
“แล้วแกพูดภาษาเกาหลีได้หรอ”ฉันถามน้องผู้อันเป็นที่รัก(มาก)ของฉัน
“แหงอยู่แล้ว อ้อแฟนฉันหล่อนะ แม่ค่ะวันหลังหนูจะพาเขามาหาแม่นะ”ฟูจิหันไปบอกแม่ที่ทำท่างง
“เอางั้นหรอ ฟูจิ พี่เขาไม่อยากไปเท่าไหร่เลยนะ”อย่างงั้นและแม่เอาเลย
“แต่แม่ค่ะ แล้วแม่จะให้หนูไปอยู่คนเดียวหรอค่ะ มันไม่ใช่อเมริกาที่มีป้ากับลุงคอยดูแลนะค่ะ”ฟูจิอ้อดอ้อนแม่ด้วยวิธีต่างๆ นาๆ เพื่อจะเอาฉันไปให้ได้ๆ
“นั่นสิฟองกี้ ลูกไปเป็นเพื่อนน้องหน่อยไม่ได้หรือไง”อ่าวทำไมพูดง่ายๆอ่ะค่ะแม่ แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยหล่ะเนี้ย ทีงานฉันยังไปทำคนเดียวได้เลย เฮ้อ ==
“หนูขอตัวนะค่ะแม่ จะไปเก็บเสื้อผ้า”ฉันพูดพลางหันมองด้วยสายตาอาฆาต
“แม่ค่ะ เข้าไปนั่งข้างในกันเถอะค่ะ ข้างนอกมันร้อนนะค่ะ อ้อพี่ฟองเราจะไปวันนี้ตอนเย็นนะ พี่อยากเอาเพื่อนไปด้วยไหมหล่ะ”ฟูจิพูดพลางมองฉันและแม่สลับกัน
“มากไปมั้งเย็นนี้หรอ หึหึ ถ้างั้นฉันไม่ไปหรอกนะ”ฉันตอบพลางประจด
“ไม่ได้นะพี่ฟอง แฟนฟูรออยู่ที่สนามบินเขาอุส่าไม่กลับไปพร้อมเพื่อนเขานะ”ฟูจิพูดพลางมองหน้าฉันก็หันไปอ้อออนแม่ เฮอะแกนี่มันนิสัยแย่ชำมัดเอาแต่ใจ ==”
“โอเค แล้วฉันจะได้อะไรบ้าง แล้วทำไมแกไม่ให้แฟนแกมาพักที่บ้านเราก่อน”ฉันถามฟูจิด้วยความสงสัย
“พอเถอะฟองกี้ เธอก็ไปเป็นเพื่อนน้องหน่อยมันจะเป็นอะไร”T^Tใจร้ายไม่เข้าข้างฉันเลย
“แล้วทำไม...”T^Tทำไมต้องขัดกันด้วย
“พอเลยนะฟองกี้แม่จะโทรศัพท์ไปขอคุณแม่ของฟันนี่ ให้เขาไปเป็นเพื่อนลูก โอเคไหม”บังคับจิตใจที่สุดY^Y
“แม่ค่ะนี่โทรศัพท์ค่ะ”นังน้องโรคจิต ฉันชักไม่มั่นใจแล้วว่าแกเป็นน้องฉันจริงๆ
“ขอบใจมากนะลูกฟูจิ ลูกปพักผ่อนเถอะเด๋วพ่อกลับมาเราจะไปส่งลูกกัน”แม่พูดพลางมองฟูจิแล้วก็หันไปคุยกับโทรศัพท์ที่ฉันนั่งกดเบอร์แม่ของฟันนี่ให้
“ค่ะ”ฉันตอบพลางเดินขึ้นห้องอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
“ขอบคุณนะค่ะแม่ แล้วหนูจะซื้อสาหร่ายมาให้นะค่ะ^^”ฟูจิทำหน้ายิ้มแย้วเหลือเกินนะแกซักวันแกจะโดนฉันตี = =” กริ้งๆ ใครโทรมาว่ะ กำลังเครียดๆอยู่
“ฮัลโหล ใครว่ะ ไม่มีอารมณ์คุยด้วยนะ = =”
“ฮัลโหล อีฟองแม่แกโทรมาให้ฉันไปไหนกลับแกไม่รู้อ่ะ แล้วจะไปที่ไหนกันหรอ แม่ฉันบอกให้มาถามแกเองอ่ะ” = =”รวดเร็วเหลือเกินเนอะคนเรา
“เงียบปากไปเลย จะไปประเทศที่แกอยากไปนั่นและ ไปเย็นนี้เตรียมตัวด้วยแล้วกันเฮอะรีบร้อนเหลือเกิน หวังว่า Passport ของแกคงยังไม่หมดอายุนะ”ฉันพูดพลางดูนาฬิกาไป เฮ้อ อีก 3 ชั่วโมงฉันต้องไปแล้วหรอเนี้ย
“ประเทศไหนว่ะที่ฉันอยากไป Passport ฉันแม่ไปต่อมาให้ตั้งนานแล้ว เฮ้อจะบ้าตาย”แม้นแต่ฟันมันยังงงกับแม่ฉันเลย
“เกาหลีไง อยากไปไม่ใช่หรอ อ้อ อีก 3 ชมเจอกันที่สนามบินนะ”ฉันพูดพลางกำลังจะวางโทรศัพท์
“จริงป่ะ เกาหลีหรอ เย้ๆ ขอไปไม่เคยให้ไป แม่แกโทรมาทีเดียวได้ไปเลยหรอว่ะ แล้วน้องแกจะไปทำอะไรที่เกาหลีอ่ะ~~~”หึหึ ตื่นเต้นเหลือเกินนะเพื่อนยาก
“อย่าตะโกนได้ไหมหล่ะ แสบแก้วหูชิบเป๋งเลย เงียบปากไป น้องฉันมันมีแฟนเป็นคนเกาหลี ไปทำอีท่าไหนถึงเจอกันก็ไม่รู้แล้วตอนนี้น้องเขยฉันก็กำลังรอที่สนามบิน โอเคแกควรไปเก็บเสื้อผ้าได้แล้วนะ อีก 3 ชั่วโมงเจอกัน บาย วางแล้วนะ” ฉันกำลังจะวางแล้วนะ T^T
“ตู๊ดๆ “มันชิ้งวางก่อนหรอว่ะเนี้ย พระเจ้า หึหึ ไม่เคยทันเลย ฉันต้องมานั่งเก็บเสื้อผ้า ไม่สิ ฉันไม่ได้เก็บเสื้อผ้าฉันเก็บของที่ฉันรักไป ไดอารี่ อ่าใช่สร้อยเส้นนี้ แล้วก็พวกของที่มันต้องใช้ที่นู้นที่ไม่ใช่เสื้อผ้า ฉันคิดว่าฉันจะไปซื้อใหม่ทั้งหมดเลย เพราะเขาให้ฉันไปเอง หึหึ นี่ฉันยัดของทั้งหมดลงไปในกระเป๋าใบเดียวได้หรอเนี้ย ชั่งเป็นคนที่น่าพิศวงจริงๆเลย(ตรงไหนว่ะเนี้ย) พูดไปพูดมาก็ เวลาก็ผ่านไปไวยังกับโกหก 2.30 ครึ่งแล้วหรอเนี้ย
กริ๊งๆ โทรศัพท์บนห้องดังอีกแล้วหรอเนี้ยให้ตายสิ มือถือก็ดันอยู่กลับแม่ ถ้ามีเอ่อ เห้ย ... ซวยแล้ว อ๊ากกกกก
“ฮัลโหล กี้ มีคนโทรมาแม่ขี้เกลียดขึ้นไป ลงมารับด้วย อ้อเอากระเป๋าของลูกลงมาเลยนะ”สั่งๆ เห็นฉันเป็นกับข้าวตามสั่งหรอไงเนี้ย เห๊อะ
“ค่าๆ จะไปเดี๋ยวนี่และค่ะ”==”
“พี่เร็วๆสิ เขารอนานแร้วนะ”ฟูจิตะโกนขึ้นมา
“อะไรย่ะ ทำไมต้องยิ้มแบบนั่นด้วย มีอะไรเอาโทรศัพท์มา”ฟูจิยิ้มให้ฉันแล้วเอาโทรศัพท์ให้ฉัน นี่และความน่ารักของไยนี้
“ฮัลโหล อ่า แป๊ะนะ ออกไปไกลๆเส้ ฉันจะคุยโทรศัพท์”ฉันตะโกยใส่ฟูจิที่เอาหูมาฟังฉันพูดโทรศัพท์
“ก็ได้นะ แต่คุยเสร็จพี่ต้องเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง”ฟูจิต่อรองฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“โอเค”ฉันพูดจบฟูจิก็เดินออกไป โดยที่ฉันยังไม่รู้เลยมันจะให้ฉันเล่าอะไรให้มันฟัง
“ฮัลโหล ต่อๆ นี่ใครอ่ะ”
“ฮัลโหลว่างคุยเปล่า นี่พี่ถึงเกาหลีแล้วนะ ไม่ต้องหวง”อ่าพี่นั่นเอง อิอิ รักนะพี่โง่
“อ่อ อื้มฉันกำลังจะไปเกาหลีนะพี่”ต้องบอกๆ
“จริงหรอ อีกนานไหม พี่จะพาเธอเที่ยวนะ ….”ชั่งเป็นผู้ชายที่น่ารักมากจริงๆด้วย
“ตอนนี้และกำลังจะไปสนามบินแล้ว”
“อ่าดูเหมือนว่าเธออาจจะได้ขึ้นเครื่องกับ 1 ในเพื่อนพี่นะเนี้ย มันไม่ยอมกลับมาพร้อมกันน่ะ อ่าต้องไปและนะ ค่อยคุยกันถึงเกาหลีโทรหาพี่ด้วยนะ บาย”
“เอ่อ ....ตู้ดๆๆๆ”วางไปแล้วหรอเนี้ย ชั่งเป็นผู้ชายที่น่ารักจริงๆ
“พี่ แฟนหรอ พี่มีแฟนเป็นคนเกาหลีหรอ >< อะไรกันไม่เห็นบอกน้องสาวคนนี้เลย แม่ขา พี่มีแฟนแล้วนะ อย่าไปว่าพี่เขาเป็นสาวโสดอีกนะค่ะ”อะไรจะตื่นเต้นขนาดนั่น
“จริงหรอลูก ตายและฟองกี้ทำไมถึงไม่บอกแม่หล่ะ”เอาอีกคนจะตื่นเต้นอะไรเนี้ย
“ไม่ใช่แฟน จะไปกันได้ยังค่ะ”ฉันตอบแบบไม่สบายใจนัก เพราะเขาไม่ใช่แฟนฉัน
“ไปกันเถอะลูก”พ่อฉันออกมาจากไหนไม่รู้แต่ก็ดีขี้เกลียดตอบคำถาม
“ค่ะ เดี๋ยวนะค่ะ พี่ฟอง ไม่เอากระเป๋าไปเลยหรอ”ฟูจิหันมาถามฉันอย่างสงสัย
“แล้วทำไมฉันต้องเอาไป ในเมื่อฉันไปเป็นเพื่อนแก แกก็ต้องซื้อของให้ฉันสิ ถ้าไม่งั้นฉันไม่ไปนะ”
“หา+++ พี่ แต่พี่ก็มีเงินนะ จะเกาะน้องกินหรอ”ถามแปลกๆถ้าไม่เกาะน้องพี่จะใส่อะไรอ่ะ
“งั้นฉันไม่ไปนะ”ฉันตอบสั่นง่ายๆแต่ตัดใจความ
“ไม่เอา ก็ได้พี่อยากได้อะไรฉันจะซื้อให้พี่เกิดมาเพื่อขโมยเงินฉันหรอไง”ดีมากไอน้องรัก
“ไปขึ้นรถสิ แกทำให้พ่อกับแม่รอนะ”ต้องตัดบท ฮ่าๆ ผ่านไปไม่ถึงครึ่ง ชม. เราก็มาถึงสนามบิน เห็นฟันนี่กำลังโบกมาทางเราหยอยๆ
“กี้ๆ ฉันอยู่นี่ แกน่าจะไปรับฉันนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ว่างซักคน เปลืองค่ารถเป็นบ้าเลย”นี่เสือเจอกับจระเข้จริงๆ
“อื้อ ไปเหอะเครื่องจะออกและ พ่อแม่ไปนะ ดูแลสุขภาพด้วย”ฉันเดินตรงไปนั่งใกล้ๆกับฟันนี่
“แม่ค่ะ นี่แฟนหนูค่ะ” ฟูจิคุยกับแม่พลางชี้นิ้วๆไปที่คนใส่แว่นดำคนหนึ่ง
“หรอ หล่อดีนะ”อ่าวแม่ทำไมพูดสั่นๆหล่ะ ไม่ห้ามมันหน่อยหล่อ
“พี่ๆนี่ไงแฟนฉันหล่อใช่ป่ะ”ฉันกับฟันนี่มองหน้ากันอย่างหน้าสงสัย
“ก็ดี นี่ไอหน้าตี่แกจะไม่สวัสดีพี่สะใภ้คนนี้หน่อยหรอ”ฉันพูดพลางจ้องหน้าตานั่นพลาง แต่มันก็หล่อจริงๆและ
“อื้อ หวัดดี”ไอคนไร้มารยาท ฉันเป็นพี่แกนะ พูดแค่นี่ได้ไง
“นี่ฟันนี่แฟนแกเป็นดาราใช่ป่ะ”ฟันนี่ถามด้วยความสงสัย
“พี่รู้ด้วยหรอ งั้นต้องให้เขาไปรอในเครื่องแล้วและ”อะไรของมันเนี้ย สรุปแฟนมันเป็นดาราเกาหลีงั้นสิ
“ฉันไปก่อนนะ” ฉันพูดพลางดึงแขนของฟันนี่มาด้วย
“นี่แกฟันนี่มันเสน่าแรงจริงๆนะ นั่นมันใครว่ะหน้าคุ้นว่ะ เออว่าแต่น้องแกทำไมไม่เหมือนแกเลยอะ “= =”เคืองตอนสุดท้าย
“แล้วไงแกหุบปากแล้วไปขึ้นเครื่องกัน”= =”
“รู้แล้วหล่ะนะ”ฟันนี่เดินตามฉันเพลางจ้องคู่นั่นตลอดเวลา
“นี่เครื่องจะออกแล้วนะ พาแฟนแกมาขึ้นเครื่องเร็วๆสิ อยากตกเครื่องหรอไง”ฉันตะโกนไปทางเด็ก 2 คนที่กำลังคุยกันแบบหนุงหนิงอยู๋ อย่าให้มีแฟนมั้งแล้วกัน
“รู้แล้วไปกันเถอะ”ฟันนี่ตะโกนมาทางฉันอีก 5 นาทีเครื่องก็จะลง แล้วแต่ทำไมฟันนี่มันหลับเป็นหลับตายแบบนี้ส่วนคู่ของน้องฉันก็หลับ แต่ดูเหมือนว่าหลับคนเดียวก็คือน้องฉัน นี่พวกแกไม่มีอารมตื่นเต้นกันมั้งเลยหรอไงเนี้ย
“นี่พี่สะใภ้”ตานั่นตะโกนมา
“มีอะไร”เรานั่งห่างกันแค่ที่เดียวเอง จริงๆไม่ต้องตะโกนก็ได้นะ
“เธอตื่นเต้นหรอไง”
“อะไรของนาย หุบปากไปเลยนะ แล้วไอแว่นตาดำจะใส่จนตอนอาบน้ำเลยไหม”ไม่ถูกชะตากับนายนี่จริงๆนะเนี้ย
“หา!!! เธอเป็นพี่ของฟุจิจริงๆรึเปล่าเนี้ย นิสัยต่างกันชิบเป๋งเลย”นายนั่นดูเหมือนจะตกใจกลับสิ่งที่ฉันพูด
“เงียบเถอะนะ อายคนอื่น”ฉันพูดพลางมองคนที่หันมามองเรา
“ก็ได้ เคลียร์กันต่อข้างล่างนะ”= =” คงจะหมายถึงสนามบินอ่านะ
“ดาราหน้าหอย”ฉันงึมงำๆ
“อะไรคือหอย”ยังเยินอีกเนอะ
“หอยแปลว่าสายรุ้งนะ”หึหึหลอกให้เข็ดเลย อ่าเครื่องกำลังจะลงแล้วตื่นได้แล้วพกนอนกินบ้านกินเมือง
“ถึงแล้วหรอฟอง”==”ฟันนี่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับปาดน้ำลาย หวังว่าเสื้อฉันคงไม่เลอะนะ
“เอาหน้าแกไปไกลๆฉันหน่อยได้ไหม”==”
“ทำไมอ่ะ”ยังมีหน้ามาถาม
“เหอะนะ”แต่ดูเหมือนว่าฟูจิจะตื่นมาในสภาพที่ใช้การได้แล้วแตกต่างกำเพื่อนหน้าหมาของฉัน
“อื้มรู้แล้ว”อื้ม ตอนนี้ก็ถึงแล้วพวกเราก็กำลังเดินจากสนามบินกันอยู่ แล้วก็เหมือนเราจะเจอเพื่อนที่คุ้นเคยของตาน้องเขยของฉัน
“พวกพี่มารับผมหรอ”ตานั่นพูดกับหนึ่งในนั่นที่กำลังโบกไม้โบกมือมาทางฉัน
“แกไม่เกี่ยวไปไกลๆเลยฉันมารับแฟนฉัน”ผู้ชายคนนั่นพลางพูดแล้วเดินมากอดคอฉัน เห้ยอะไรเนี้ย ใครว่ะ แกจะลากฉันไปข่มขืนแล้วย้ำยีฉันใช่ไหม (ไม่มีทางเป็นไปได้)
“อะไรอ่าพี่ นี่แฟนพี่หรอ”ฟูจิหันมาพูดกับฉัน
“ใช่แล้วน้องสาว อ่าเธอเปนแฟนของคยูน้อยของพวกเรานี่หน่า แสดงว่าเธอคนนี้ก็เปนน้องสาวเธอใช่ไหมยายี”
“พอเถอะพี่ พี่จะแกล้งน้องผมมากเกินไปแล้วนะ”มีคนพูดพลางโผล่หน้าจากผู้คนที่หน้าตาดีราว5-6คนได้
“พี่................”ฉันตะโกนอย่างดัง
++++++++++++++++มาลงฟิกต่อเเล้วนะค่ะ ช่วยๆกันอ่าน+คอมเม้นหน่อยนะค่ะ ขอบคุนมากค่ะ+++++++++
ความคิดเห็น