พันธนาการสีนิล
ผู้เข้าชมรวม
158
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
158
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 16 ก.พ. 58 / 22:33 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
โครงเรื่อง
ประเภท : นวนิยายขนาดสั้น
ชื่อเรื่อง : พันธนาการสีนิล
แก่นเรื่อง : แสดงให้เห็นถึงแก่นแท้ของจิตใจมนุษย์ ทั้งความรัก โลภ โกรธและ หลง ที่ซ่อนอยู่ในตัวของทุกคน
ตัวละครหลัก : โรซาเลีย อัศวินหญิงประจำหน่วยป้องกันประตูทิศเหนือ แห่งเมือง ฟิเอเนียร์ มีนิสัยเคร่งขรึม คล้ายเย็นชา โดนคำสาปพันธนาการจากจอมเวทย์ที่เคยถูกเธอทำร้าย ให้ติดอยู่ในพันธนาการ ที่เธอต้องเผชิญหน้ากับด้านมืดในจิตใจของเธอจนกว่าเธอจะยอมรับและเปิดเผยเรื่องนี้แก่ประชาชนในเมือง
อีกฟริด จอมเวทย์สาวผู้ให้คำสาปแก่โรซาเลีย เธอเป็นจอมเวทย์ที่ไม่เคยทำความผิด แต่ด้วยเหตุบางอย่าง บังคับให้โรซาเลียต้องทำร้ายเธอ เธอจึงโกรธแค้นและให้คำสาปแก่โรซาเลีย
เซเนียร์ เพื่อนสาวอัศวินของโรซาเลีย คอยช่วยเหลือโรซาเลียในทุกเรื่อง
เรเนียร์ เพื่อนอัศวินของโรซาเลียอีกคนหนึ่ง เธอศึกษาเรื่องเวทย์มนตร์ และเป็นคนที่ส่งให้โรซาเลียไปเผชิญหน้ากับจิตใจของตนเอง เพื่อที่จะแก้คำสาปนั้น
ฉาก : เมืองฟิเอเนียร์ ,คฤหาสน์โรซาเลีย, หุบเขาสายลมทมิฬ
เปิดเรื่อง : โรซาเลียยืนเผชิญหน้ากับอีกฟริด แม่มดสาวที่เธอเคยไปทำร้าย อีกฟริดได้ร่ายคำสาปแห่งพันธนาการสีนิลให้แก่โรซาเลีย มันทำให้เธอต้องเผชิญหน้ากับด้านมืดในจิตใจของตนเอง
ดำเนินเรื่อง : โรซาเลียต้องเผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆที่อยู่ในจิตใจของเธอทั้ง ความรัก ความโลภ ความโกรธและความหลงของตัวเธอเอง
ปิดเรื่อง : โรซาเลียแก้ไขคำสาปนั้นได้ โดยการยอมแพ้ต่อตัวตนของตนเอง และประกาศให้ชาวเมืองรู้ถึงเรื่องในตอนนั้น แน่นอนว่าเธอถูกลดขั้นจากหน่วยปกป้องประตูทิศเหนือมาเป็นแค่อัศวินกองหนุน แต่เธอก็ไม่เสียใจในสิ่งนี้ เพราะเธอได้ยอมรับความผิดนั้นและพร้อมเผชิญหน้ากับผลที่จะเกิดขึ้นแล้ว
ปมขัดแย้ง : โรซาเลียเผชิญหน้ากับจิตใจของตนเอง ในที่สุดเธอจึงยอมรับด้านมืดเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเธอแต่ไม่ยอมให้มันครอบงำจิตใจของเธอได้ทั้งหมด
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พันธนาารสีนิล
BlackAlice and Belief
แสันทร์สาส่อพื้นิน หิสาวในุเราะสีเินวาวเินรวราบริเวหน้าประูเมือฟิเอเนียร์ เธอเือบัาบึ้นมาหลายรั้ ้วยเสียลมบวับวามมืบริเวนั้น
“เินรวอนลาืนนี่มันน่าลัวริๆนะ” เธอพู ่อนเรียมัวะเินไปยัสะพาน้ามแม่น้ำ่อนเ้าประูเมือ
ทันในั้น วาสีแอเธอ ไ้สัเเห็นว่า มีใรบานำลัเินมา หิสาวไม่รอ้า ัาบึ้นมาาฝั และ่อไป้านหน้า ่อนประาศร้าวึ้นมาว่า
“หยุเี๋ยวนี้นะ ถ้าแอยาะผ่านรนี้เ้าไป บอื่อและธุระอแมา”
บุลปริศนาไม่อบ แ่ลับเินเ้ามาใล้เรื่อย หิสาวไม่หวั่น เธอยัยืน่อาบไป้านหน้าเ่นเิม ่อนะไ้ยินเสียพูัออมาาบุลผู้นั้น
“เ้ายัเหมือนอนที่เอ้ารั้แร ทะเยอทะยาน เย่อหยิ่ และน่ารัเีย”
เสียนั้นเียบไป พร้อมับหมวฮู้ที่เปิึ้น เผยให้เห็นใบหน้าามอหิสาวนนั้น ผมสีำยาวสลวย วาสีฟ้า้อไปยัอัศวินสาว ริมฝีปาสีมพูยิ้ม เหมือนมีเลศนัย หิสาวปริศนาเินเ้าไปใล้อัศวินสาว
“ันไม่เยรู้ัับเธอ พวเร่ร่อน” อัศวินสาวะโนออไป
“หึ หึ วามเย่อหยิ่อเ้ามิไ้ลลไปเลยนะ” หิสาวพูออมา เธอยืนนิ่ ่อนะยมือึ้นไป้านหน้า และพึมพำอะไรสัอย่าออมา ่อนที่แสสีม่วะพุ่ามืออเธอ ทะลุผ่านเสื้อเราะออัศวินสาวไป
“อเ้าื่ม่ำับ้านมือนเอให้เ็มที่เถอะ อัศวิน โราเลีย” เธอพู ่อนหายไปาสะพานนั้น ปล่อยให้อัศวินสาวล้มัวลไป ในอนนี้ สิอเธอำลัเลือนหายไป อย่า้าๆและับไป
เธอสลบลไป พร้อมับพลัานสีำที่แผ่ออมารอบัวเธอ ่อนะลายเป็นรูปร่า วาสีเหลือนั้น้อมอเธอ้วยแววาอาา
“ห๊ะ!!” โราเลียสะุ้ื่นึ้น เธอมอไปรอบัว ไม่มีหิสาวปริศนา ไม่มีเสื้อเราะใส่อยู่ เธอไม่มีาบในมือ อนนี้เธออยู่ในห้อนอนอนเอ หิสาวเือบิไปแล้วว่าเหุาร์เมื่อรู่ือวามฝันอเธอ ถ้าเธอไม่ไ้สัเเห็นอะไรบาอย่าที่อยู่ในระ้าเียอเธอ
เป็นรูปเาสีำอเธอยืนอยู่้าๆเีย!!!
เธอหันมอไป้าๆเียอย่าใ ่อนะเิอาารปวหัวอย่ารุนแร ภาพในอีเริ่มวิ่ย้อนเ้ามาในสมออเธอ เป็นภาพอหิสาวปริศนานนั้น ในหุบเาแห่หนึ่ เธอำมันไ้ี นั่นือวันออภาสนามรั้แร มันเป็นหุบเาที่สายลมพัผ่านอย่ารุนแร หุบเาสายลมทมิฬ!
“โอ้ย!!! มันอะไรันเนี่ย!?”
เธอุมมับ ่อนะพยายามลุึ้นเินไปยัประูห้อ ้าวอามทาที่เธอเินผ่านนั้นระัระายไปทั่ว ภาพในหัวเริ่มย้อนไปอีรั้ เป็นภาพในอนที่เธอยาบนั้น่อไปที่หิสาวนนั้น ่อนะแทไปที่แนวาอย่ารุนแร
“อั๊!!”
มาถึรนี้ โราเลียล้มล เธอพยายามลานไปให้ถึประูให้เร็วที่สุ เธอเปิประูออไป้วยอาารเหนื่อยล้า อาารปวหัวเริ่มทุเลาล เธอเริ่มทรัวยืนึ้นไ้อีรั้ เป็นัหวะเียวับที่หิสาวอีนหนึ่ำลัเินมาพอี
“ายแล้ว!” หิสาวนนั้นใ “เธอยัลุออมาไม่ไ้นะ โราเลีย ไปนอนพั่อนเถอะ เมื่อืนเธอสลบอยู่หน้าประูเมือระหว่ารวรานะ”
หิสาวหันไปมอ ่อนะเอ่ยอย่าแผ่วเบาออไปว่า “เเนียร์…”
เเนียร์ เพื่อนสาวอัศวินอโราเลีย พยุัวเธอมาที่ั้นล่า ที่ห้อรับแ หิสาวที่นั่อยู่รเ้าอี้ไม้รีบลุึ้น เธอมอไปยัโราเลีย้วยสายาสสัย ่อนผายมือให้โราเลียนั่
“เรเนียร์…แม้แ่เธอ็มารึ” โราเลียเอ่ยึ้น เมื่อเห็นเพื่อนอีนอเธอ
ทั้สอนมาเพื่อูอาารอเพื่อนสนิทอย่าโราเลีย เธอึเล่าเหุาร์ที่เิเมื่อืนไปให้ทัู้่ไ้ฟั ั้แ่อนที่เธอรวรานถึอนที่เธอหมสิไป
“เธอโนำสาปเ้าแล้วล่ะ” เรเนียร์พูึ้น “มีเรื่อเล่าว่า ในหุบเาสาบลมทมิฬเป็นที่อยู่อนเผ่าผู้ศึษาำสาป พวนเหล่านั้นะร่ายำสาปใส่นที่เียแ้นและปล่อยให้พวเาทรมานนาย”
เมื่อไ้ยินันั้น โราเลียถึับหน้าีเผือ เธอพยายามนึหน้าอหิสาวลึลับนนั้น ว่าเธอเยไปทำอะไรให้เธอนนั้นโรธหรือไม่ แ่ยิ่นึ อาารปวหัว็ลับมา เธอล้มลไปับพื้นอีรั้ นเพื่อนสาวทั้สอ้อ่วยพยุึ้นมา
“ยิ่นึ็ยิ่ปวนะ อย่าพยายามีว่า” เรเนียร์บอ
“แล้วะ…ะให้ันทำยัไเล่า!? ะปล่อยให้ัวเอายไปน่ะหรอ!?”
โราเลียเถียลับ เรเนียร์ทำท่านึอยู่รู่หนึ่ ่อนะเินไปหยิบระเป๋าผ้าอนึ้นมาและลมือ้นอะไรบาอย่าในนั้น สิ่ที่เธอหยิบออมาือ หนัสือสีเทามีอัษรประหลาเียนอยู่ หิสาวเปิู และมาหยุที่หน้าหนึ่ เธอูให้โราเลียอยู่
มันเป็นรูปอเาสีำ ที่มีวาสีเหลือ!!
“นี่ล่ะ แบบนี้เลย เาอัน็เป็นแบบนี้”
“ั้น็ใ่แล้วล่ะ เธอโนพันธนาารสีนิลเ้าไปแล้ว” เรเนียร์ึหนัสือลับไป “ำสาปนี้ะทำให้เธอนึถึเรื่อในอีที่พวนั้นอยาให้เห็น และเมื่อเธอนึถึมัน ิใอเธอะรับภาระหนัาวามเียแ้นนั้น ทำให้เธอทรมาน”
ทั้โราเลียและเเนียร์่ามอหน้าันอย่าวิ
“ไม่้อลัวน่า ันพอะเรียนวิธีแ้ำสาปมาบ้า เพราะั้น เี๋ยวันอเรียมพิธี่อน แ่อบอไว้นะ ถ้าอยาแ้ำสาป เธอเรียมใเผิับ้านมือัวเอให้ีล่ะ”
“อะ…อืม”
10 นาทีผ่านไป
“เอาล่ะ เธอไปยืนลาวเวทนั่นะ”
โราเลียไปยืนลาวเวทย์ที่มีแ่อัษรโบรา ึ่อนนี้ถูวาอยู่ที่สวนหลัฤหาสน์อเธอ หิสาวรู้สึแปลๆ เธอเห็นเรเนียร์ำลัพึมพำอะไรบาอย่าอยู่ ทันในั้น…เธอรู้สึเหมือนร่าายหนัอึ้ เปลือาเริ่มปิลนสนิท
เเนียร์ะวิ่เ้าไป่วยเพื่อน แ่เธอถูห้ามไว้้วยเสียอเรเนียร์
“อย่าเ้าไป อนนี้ยัยนั่น้อ่อสู้ับิใอนเอ ถ้านะไ้ ำสาปะลาย แ่็้อทำามสิ่ที่นให้ำสาป้อาร้วย แ่ถ้าเธอพลา ิในั้นะรอบำเธอ ให้เธอทำในสิ่ที่เลวร้ายว่าอนนี้”
“อึ” เเนียร์ลืนน้ำลาย “เธอ้อลับมานะ โราเลีย”
ทัู้่ไ้แ่เฝ้ารอ เพราะานี้ไป โราเลีย้อพยายาม้วยัวเอแล้ว…
โราเลียลืมาึ้น เธออยู่ในหุบเาสายลมทมิฬพร้อมับอาารปวหัวเล็น้อย เธอมอไปรอบๆ ไม่มีวเวท ไม่มีฤหาสน์ ทั้เรเนียร์และเเนียร์หายไป
“ใล่ะสิ”
เธอหันไปมอทันที สิ่ที่เธอพบือเาอเธอเอ วาสีเหลือนั้น ยั้อมาที่เธอ้วยแววาเ่นเิม แ่เธอไม่ลัวอี่อไปแล้ว
“เ้ามาเลยสิ ่อให้มีแ่มือัน็ะสู้”
แ่เานั่นไม่สนใ มันลับหัวเราะึ้นมา
“วิธีสู้ับันน่ะ แ่ออไปาที่นี่ไ้็พอแล้ว หึ หึ หึ”
ทันในั้น รอบัวเธอ็เปลี่ยน ในอนนี้เธออยู่ในบ้านไม้แห่หนึ่ พร้อมาบในมือและหิสาวลึลับร้าหน้าอเธอ
ยัไม่ทันที่หิสาวะสั่ัวเอ มืออเธอ็ยับไปโยอัโนมัิ าบนั้นเสียบทะลุแนอหิสาวลึลับ หิสาวใมา ไม่ใ่ที่มืออเธอยับไปเอ แ่เป็นาบที่อนนี้มันมาแทเ้าที่แนอเธอเอ!!!
“อ๊า!!!”
โราเลียร้อลั่น วามเ็บปวแล่นาแนผ่านเส้นประสาทไปสู่สมอ เธอุมแนอัวเอไว้ ่อนมอไป้าหน้า ภาพเปลี่ยนไป อนนี้เธออยู่่อหน้าประานทั้หลายแห่เมือฟิเอเนียร์ พร้อมาบในมือที่เปื้อนไป้วยเลือ!!!
“ท่านโราเลียผู้ล่าแม่ม!”
“ท่าน่วยพวเราาเผ่าพันธุ์้อสาป!!”
“เราอสรรเสริท่าน!!!”
เสียประานในเมือโห่ร้อแสวามยินี แนอเธอยับไปโยอัโนมัิอีรั้ เธอยาบึ้น ูึ้น ล้ายสัาว่า ันนี่แหละ ือผู้ที่ำราบเผ่าพันธุ์นั้นลไ้
“อึ”
้วยวามเ็บที่แนอเธอ ทำให้เธอพยายามะเอามือล แ่ไม่ไ้! เธอึมันลไม่ไ้ เหมือนมันถูรึไว้ หิสาวพยายามแล้วพยายามอี เธอ็ไม่สามารถที่ะเอาลไ้ เธอึ้อทนับวามเ็บปวนั้น
“รู้สึหรือยั วามเ็บปวที่พวันไ้รับ และแน่นอนเธอ็ือัน ันือิอเธอ แ่วามเ็บปวอันส่ไปไม่ถึเธอ วามรู้สึทั้หมไ้ถูลบล้าไป้วยวามระหายอำนา เียริยศและเินทออเธอ เพราะั้น ลิ้มรสให้เ็มที่ะเถอะ!!!”
ทันในั้น พื้นที่เธอยืนอยู่็หายไป เธอล่วหล่นลไป ระแทับอเหรียทอนาให่ โราเลียับสะโพ ารระแทอย่าแรทำให้เธอเ็บระบมไปทั้ัว
ยัไม่ทันะไ้พั ็มีสิ่หนึ่มาระแทหัวอเธอ มันเป็นเหรียทอ เธอเริ่มมอึ้นไป ็้อพบับเหรียทอำนวนมหาศาลำลัร่วหล่นลมา หิสาวร้อลั่น
“รี๊!!!”
านั้น าทั้หม็หายไป ลายเป็นำแพที่มีเ็มำนวนมา มันเรียเป็นรูปอสัลัษ์แห่เมือฟิเอเนียร์ เธอั้ใะหนี แ่มีำแพมาวาไว้อี้าน มันเริ่มันเธอเ้าไปหาเ็มทั้หลายร้อยอันนั่น
เ็มทั้หลายทิ่มแทไปที่แนทั้สอ้าอเธอ รวมไปถึาอเธอ ทันในั้น เสียในหัว็ัึ้น
“นี่ไล่ะ เียริยศที่เธออยาไ้น่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”
ทันในั้นา็เปลี่ยนไปอีรั้ ราวนี้เธออยู่รหุบเหวสายลมทมิฬ ทหารทั้หลายเินามเธอมา มือที่เปื้อนเลืออเธอยับไปโยอัโนมัิอีรั้ ราวนี้เป็นารูาบไป้าหน้า ในเิทำารบุในารรบ แ่ลับไม่มีทหารนใยับเลย
“นี่มัน…อะไรัน?”
“อำนาอเธอไ…ที่วันหนึ่ มันะลับมาทำร้ายเธอเอ!!!” เสียเาำัึ้น ่อนที่ทหารนหนึ่ะเินมา และผลัเธอลไป้านล่าอหุบเา แ่หิสาวมีารอบสนอที่ี เธอเาะหินแถวนั้นไว้ไ้ ในอนนี้ ทุสิ่ที่เผิมา ทำให้เธอิึ้นมาไ้
“ทาออาิอัวเอั้นหรอ…หึ หึ”
เธอพยายามปีนึ้นมา แ่ทันในั้น เาสีำนั่น ไ้มายืนรที่เธอำลัเาะอยู่ และใ้เท้าเหยียบไปที่มืออเธอ ทำให้เิวามอ่อนล้า โราเลียไม่ไ้มีสีหน้าหวาลัวแ่อย่าใ เธอลับเยหน้าึ้นเผิับเานั่น
“ันนะเธอแล้ว”
เาำทำหน้าสสัยเล็น้อย เมื่อสิ้นเสียอโราเลีย ร่าอเาำนั่นลับลายเป็นแสสีาวและหายไป เหลือ็แ่ัวเธอที่เหมือนันั่ระ แ่า็ที่ัวเธออีนนั้นมีรอยยิ้มที่สใสว่าัวเธอในอนนี้มา
“ิอัน ันวบุม อารม์่าๆอัน ันวบุม แน่นอนว่าถ้าเธอือวามมืในิใัน ัน็ะใ้วามสนุอันเ้าสู้!!”
หิสาวปีนึ้นมาไ้สำเร็ เธอมอไปยััวเธออีนนั้น ที่มีรอยยิ้มที่สใส ทำให้เธอนึถึเรื่อเมื่ออนที่พ่อแม่อเธอยัมีีวิอยู่!!!
“อบุนะะ พ่อ แม่ พวท่านไ้่วยหนูเอาไว้ ทั้เมื่อ่อนและในอนนี้”
เธอปาน้ำา ่อนะับมือับร่าอัวเออีน านั้น ทั่วทุทิศ็สว่าไป้วยแสสีาว เธอหลับาล และิถึวามสุในอนนั้น…
“เฮือ!”
โราเลียฟื้นึ้นมา เธอเห็นเพื่อนอเธอทั้สอทำท่าสะุ้ เธอึเล่าเหุาร์ทั้หมให้ฟั ในอนนี้เธอำไ้แล้วว่า หิสาวนนั้นือแม่มที่ื่อ อิฟริ เธอเป็นแม่มที่เป็นเพื่อนอแม่เธอ และในอนที่มีารล่าแม่มำ อิฟริึหนีไปในหุบเาสายลม ปะปนไปับนเผ่าำสาปและเรียนรู้ำสาปมา ในอนที่เธอออภาสนามรั้แร เผ่าำสาปไ้หนีไปแล้ว เธอไ้เออิฟริเ้าโยบัเอิ แ่ในอนนั้น ไม่มีใรำอิฟริไ้นอาเธอ
หิสาวึัสินใ แทไปที่อิฟริเพื่อให้าบมีเลืออนในหุบเานั้นิอยู่ เพื่ออำนา เียริยศ และื่อเสีย แ่ในอนนี้ เธอะแ้ไทุอย่าเอ
โราเลียลุึ้นยืน ่อนะเินไปที่หน้าประูฤหาสน์ เพื่อนทั้สอเห็นันั้นึสสัย
“นั่นเธอะไปไหนน่ะ โราเลีย”
“ันะไปแ้ไในสิ่ที่ันทำพลาไปยัไล่ะ”
หิสาวเินออไป อนนี้เธอรู้แล้วว่า ไม่มีสิ่ใสำัไปว่าีวิัวเธอเอ และ่อานี้ เธอะั้ใวบุมิใและวามเ็บปวไว้ให้ี เพื่อวันหนึ่ เธอะไ้ลับไปมีรอยยิ้มนั้นอีรั้…
2 ปี่อมา เมือฟิเอเนียร์
โราเลียยืนรับลมอยู่ที่ระเบียั้นสอ ในอนนี้เธอถูปลาำแหน่อัศวินแล้ว หลัาเธอประาศวามริเรื่อออิฟริ าวเมือ่าพาันประนามเธอในานะนหลอลว แ่เธอ็ไม่สะทสะท้านอะไร เพราะเธอยอมรับมันไว้เรียบร้อยแล้ว ที่สำั มันยัีว่าารมีอาารปวหัวที่แสนทรมานนั่นะอี…
วาู่หนึ่้อเธอผ่านลุ่มพลัานที่รวมัวันเป็นระเา อิฟริมอูะาอโราเลียหลัาที่ำสาปอเธอทำาน แม่มสาวหัวเราในลำอ ่อนะพูึ้น
“หาเ้ายัมีวามสุับอำนาอมปลอม เ้าะลสู่้านมือิใมาึ้น เ้าิถูแล้วที่ยอมรับิ้านมืนั่นเ้ามา และใ้ีวิร่วมไปับมัน เ้า่าเหมือนแม่อเ้าริๆ โราเลีย”
สิ้นเสียพู อิฟริ็ไ้หายไป เหลือทิ้ไว้แ่เาสีำที่พร้อมะปราออมาาัวอ
ทุน
เาสีำที่ื่อว่า ้านมืในิใ
ผลงานอื่นๆ ของ BlackAlice ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ BlackAlice
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น