รักไม่วุ่น(มั้ง)

ลำดับตอนที่ #2 : แนะนำตัวเจ้าค่ะ

“ไม่หรอก ฉันว่าหล่อนเขินมากกว่า”

“เหรอ แล้วสองคนนั่นไปคบกันตอนไหน”

“อยากรู้เหรอ”

แล้วเสียงวิพากษ์วิจารก็ขยายวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ

อ้อ...โทษที ฉันชื่อไอติม ที่มาที่ไปของชื่อไม่ทราบแน่ชัด สันนิฐานว่าตอนเกิดแม่อยากกินไอติม   (เอ่อ...แต่แม่ไม่ได้กินฉันหรอกนะ) ((แหงล่ะสิ ขืนกินเธอเข้าไปแล้วจะหาใครมาเป็นนางเอกเรื่องนี้ยะ))

คติประจำใจของฉันคือ ใจเย็นๆไม่งั้นละลายแน่ และตอนนี้ฉันกำลังใช้มันอยู่ ... 
แว๊บหนึ่ง___ฉันเงยหน้าขึ้นมองนายปีศาจ อยากรู้นักว่าหมอนั่นจะจัดการกับเสียงพวกนี้ยังไง  แต่หมอนั่นกลับทำสีหน้าเรียบเฉยจน...น่าหมั่นไส้

ชิ!!!!

ทีกับฉันล่ะ อาราวาดซะใหญ่โตราวกับว่าจะให้ตายไปข้าง

นึกแล้วอารมณ์เสีย  เหตุการณ์แย่ๆเมื่อเช้าโผล่เข้ามาในหัวอีกครั้ง