ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : sick
ความฝัน .....
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมากลางความมืด ก่อนจะมองไปรอบข้าง ... ความฝันประหลาดที่เขาเป็นเเค่คนเฝ้าดู .....
ความฝันที่ร่างบางในอาภรณ์สีเเดงสด ติดเเต่ว่า หน้าตาหวานที่ควรจะเป็นกลับกลายเป็นใบหน้าคมคายสมบุรุษ ไม่เหมือนใบหน้าที่คล้ายสตรี ที่นอนพักอยู่ข้างๆห้องเขา ส่วนผู้หญิงอีกคนที่อยู่ในฝันด้วย กลับหน้าตาคล้ายคุณทวดของเขาอย่างประหลาด เรื่องราวในฝันผ่านไปเร็วมาก จนเขาไม่ทันจับใจความเรื่องราวทั้งหมด
" นายท่านคะ ตื่นหรือยังคะ " เสียงเรียกจากภายนอก พร้อมกับเสียงเคาะประคูที่ตามมา ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะตรงไปเปิดประตูออก
" นายท่านคะ ท่านเหยา ...เขา ... " เสียงรีบร้อนจากสาวใช้คนสนิทดังขึ้น ทำให้หัวใจของประมุขเเห่งปราสาทสีลูกกวาดหลนวูบไปทันที
" เกิดอะไรกับ เขา ครับ ? "
" ท่านเหยา ไข้ขึ้นสูงมากคะ ดิฉันไปปลุกเเต่เช้า ไม่มีเสียงตอบรับ ก็เลยไขประตูเข้าไป พบท่านเหยา นอนหน้าเเดง เหงื่อออก เต็มไปหมด เมื่อครู่เพิ่งดีขึ้น ดิฉันก็เลยรีบ มาเรียนท่านคะ " เฟรย่าอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมด
ชาบหนุ่มเดินกลับมาในห้อง หยิบเสือคลุม ก่อนจะเดินไปยังห้องข้างๆ
ร่างบางที่สาวใช้รายงานเมื่อครู่ นอนหลับไ่ม่ได้สติ ข้างๆมีสาวใช้สองสามคน คอยดูเเลอาการเบื้องต้น ด้านซ้ายของเตียงมี ชายหนุ่มอีกคนยืนอยู่ ใบหน้าใต้กรอบแว่นดูเคร่งเครียด กับ อาการที่ปรากฏของคนบนเตียง
" นั่นไทยคุง หรือเปล่า " ชายหนุ่มเอ่ยปากถามอย่างลังเล
คนที่กำลังเคร่งเครียดเบนหน้าจากคนไข้บนเตียง หันหน้ามาพบกับคนถาม
" ครับ คุณ คือ อีวาน สินะครับ พี่ชายของผมป่วยแบบไม่มีสาเหตุ คุณทำอะไรกับพี่ของผม ดีนะครับที่ มีจดหมายเชิญเทียบประชุมด้านโลกร้อนที่นี่ " เขาระเบิดคำถาม ถามร่างสูงที่เพิ่งเข้ามา พี่ชายของเขา คนที่อารมณ์ีดีเสมอ เเข็งเเกร่งเเละ ไม่เคยป่วย อยู่ดีๆถึงล้มป่วยโดยไม่มีสัญญาณก่อนหน้านี่้
" ผมก็ไม่รู้จะบอกคุณยังไง เพราะผมก็เพิ่งทราบ " ชายร่างสูงตอบ ก่อนจะตบบ่าไทยคุงเบาๆ ดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้สึกแย่ จีงขอเขากอดโดยไม่มีสาเหตุ โดยไม่ทันสังเกตว่า คนร่างบางที่นอนบนเตียง ลืมตามาเห็นพอดี ร่างบางขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะจ้องไปที่ชายร่างสูงอย่างไม่ค่อยพอใจ
" ถ้าจะไปกอด ก็ ไปกอดด้านนอก " เสียงประชดประชันจากร่างบนเตียง ทำให้สองคนที่กำลังกอดกัน ผละออกจากกัน ร่างสูงยิ้มบางๆให้กับร่างที่นอนบนเตียง ส่วนอีกคนทำหน้าเหยเก
" แล้วอั็๋วเป็นอะไร ถึงมีผ้ามาเเปะไว้บนหน้าผากอั๋วได้เนี่ย อาไทย ลื้อมาได้ยังไง ไหนบอกจะอยู่บ้านไม่ใช่หรอ ส่วนอีวานลื้อ ...... !! " คำบ่นที่จะเตรียมต่อว่า หายไปทันที เมื่อชายร่างสูงยื่นหน้าเกือบมาจะชนหน้าผากของเขา ใบหน้ารูปไข่ขึ้นสีก่อนจะผลักร่างสูงออกไป
" ผมก็จะวัดไข้คุณไงครับ " ชายหนุ่มตอบ
" ให้หมอวัดให้ก็ได้ ไม่เห็นต้องลำบากเลย " อาเหยาตอบเบาๆ
" ผมว่าพี่พักผ่อนก่อนเถอะครับ เดี่ยวอาการจะกำเริบขึ้นมา เเล้วจะเเย่ลงนะครับ " คนเป็นน้องกล่าวขึ้นมา
" ผมเห็นด้วยนะครับ คุณควรพักผ่อนเยอะๆ ไว้ผมจะมาเยี่ยมตอนเย็นๆนะครับ " ร่างสูงตอบก่อนจะก้มหน้าลงหอมแก้มคนป่วย
"......ลื้อ !! .... " คนป่วยที่เพิ่งรู้สึกตัวว่าโดนหอมเเก้ม ทำเสียงขู่ ส่วนใบหน้านั่นเเดงไปหมดเเล้ว
อีวานหันหน้ามายิ้มให้กับร่างบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป ร่างบางมองคนตัวสูงออกไป อย่างใจลอย
" กรี้ดดดดดดดดด " เสียงร้องตกใจของคนบนเตียงดังขึ้น ไม่ทันที่เขาจะออกจากห้องดี ทำให้ชายหนุ่มต้องกลับมาภายในห้องอีกครั้ง
เขาเห็นร่างบาง หลับตาเเน่น มือปิดหน้าเอาไว้
" เกิดอะไรขึ้นน่ะ อาเหยา " ชายหนุ่มร้องถาม ก่อนจะค่อยๆจับมือของร่างบางที่ปิดหน้าไว้เเน่นออก
" อั๋ว.... เห็นลื้อถูกฟัน เลือดไหลออกมาเป็นทาง .... " อาเหยาตอบร่างสูง
" งั้น....คุณลองลืมตาสิครับ " เขาเเนะนำร่างบนเตียง ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
ร่างบางทำตามที่เขาเเนะนำ นัยต์ตาสีดำมองเขาไม่กระพริบ ราวกับจะจดจำคนตรงหน้า
" อั๋วเห็นภาพ.... น่าจะเป็นภาพหลอน เเต่มันก็เหมือนฝันเมื่อคืน อั๋วเห็นคนหน้าคล้่ายลื้อ เเต่เขาตายไปเเล้ว ตาบต่อหน้าอั๋วด้วย " เขาเล่าให้ร่างสูงฟัง ทำให้อีวานดึงตัวอาเหยามากอดไว้เเน่นๆ
" ไม่มีใครจะทำอะไรอย่างที่คุณกลัว หรือ คิดไว้หรอก ถ้าคุณอยู่กับผมที่นี่ " อีวานปลอบคนในก้อมกอดเบาๆ พลางลูบหัว
" ว่าเเต่ เมื่อคืน คุณส่องกระจกหรือเปล่า " เขาถามขึ้น
" กระจก ? ลิ้อหมายถึงกระจกบานนั้นหรอ " คนในอ้อมกอดถาม พลางชี้ไปที่กระจกโบราณ
เขาพยักหน้า เเทนคำตอบ อาเหยาเงยหน้ามองคนพูดก่อนจะตอบกลับไป
" อั๋ว....มองมันเมื่อคืน เเต่ไม่ได้หมายความว่า อั๋วมองมันตอนเที่ยงคืนนนะ " ร่างบางตอบ
" ไม่เป็นไรครับ ยังไงก็ไม่ต้องกังวลไปนะ เดี่ยวผมจะให้เฟรย่า มาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ คุณจะได้ไม่คิดมากนะ " อีวานกล่าวก่อนจะลุกจากเก้าอี้
เขาเรียกเฟรย่ามาเป็นเพื่อนคนป่วยขี้ระเเวง ก่อนจะเรียกผู้เป็นน้องของคนป่วย ตามหลังไปด้วย
" ดูเเลสิ่งที่ีค่าของเจ้าให้ดี ก่อนที่จะถูกกาลเวลา พรากของที่เจ้ารัก ไปจากเจ้า "
เสียงหวานดังเเผ่วเบา ลอยผ่านร่างสูงที่เป็นถึงเจ้าของปราสาท ทำให้เขาหันหาต้นเสียง ก็พบร่างของหญิงสาวยืนอยู่ ร่างของหล่อนเหมือนจะเลือนลางหายไป ....... ราวกับไม่มีใครอยู่ตรงนั้น
*** เฮๆ ไทยคุงโผล่มาเเล้ว เเต่นั้นไม่ใช่ตัวร้ายหรอกคะ ........ ยังไง จะทยอยเขียนไปเรื่อยๆนะคะ ถ้าอยากติดตามต่อก็ส่งความเห็นมาได้เลยคะ
ช่วงนี้ปิดเทอมเเล้ว ก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ***
ป.ล. เอารูปมาลง ให้ชมก่อนลงตอนต่อไปคะ 555
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมากลางความมืด ก่อนจะมองไปรอบข้าง ... ความฝันประหลาดที่เขาเป็นเเค่คนเฝ้าดู .....
ความฝันที่ร่างบางในอาภรณ์สีเเดงสด ติดเเต่ว่า หน้าตาหวานที่ควรจะเป็นกลับกลายเป็นใบหน้าคมคายสมบุรุษ ไม่เหมือนใบหน้าที่คล้ายสตรี ที่นอนพักอยู่ข้างๆห้องเขา ส่วนผู้หญิงอีกคนที่อยู่ในฝันด้วย กลับหน้าตาคล้ายคุณทวดของเขาอย่างประหลาด เรื่องราวในฝันผ่านไปเร็วมาก จนเขาไม่ทันจับใจความเรื่องราวทั้งหมด
" นายท่านคะ ตื่นหรือยังคะ " เสียงเรียกจากภายนอก พร้อมกับเสียงเคาะประคูที่ตามมา ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะตรงไปเปิดประตูออก
" นายท่านคะ ท่านเหยา ...เขา ... " เสียงรีบร้อนจากสาวใช้คนสนิทดังขึ้น ทำให้หัวใจของประมุขเเห่งปราสาทสีลูกกวาดหลนวูบไปทันที
" เกิดอะไรกับ เขา ครับ ? "
" ท่านเหยา ไข้ขึ้นสูงมากคะ ดิฉันไปปลุกเเต่เช้า ไม่มีเสียงตอบรับ ก็เลยไขประตูเข้าไป พบท่านเหยา นอนหน้าเเดง เหงื่อออก เต็มไปหมด เมื่อครู่เพิ่งดีขึ้น ดิฉันก็เลยรีบ มาเรียนท่านคะ " เฟรย่าอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมด
ชาบหนุ่มเดินกลับมาในห้อง หยิบเสือคลุม ก่อนจะเดินไปยังห้องข้างๆ
ร่างบางที่สาวใช้รายงานเมื่อครู่ นอนหลับไ่ม่ได้สติ ข้างๆมีสาวใช้สองสามคน คอยดูเเลอาการเบื้องต้น ด้านซ้ายของเตียงมี ชายหนุ่มอีกคนยืนอยู่ ใบหน้าใต้กรอบแว่นดูเคร่งเครียด กับ อาการที่ปรากฏของคนบนเตียง
" นั่นไทยคุง หรือเปล่า " ชายหนุ่มเอ่ยปากถามอย่างลังเล
คนที่กำลังเคร่งเครียดเบนหน้าจากคนไข้บนเตียง หันหน้ามาพบกับคนถาม
" ครับ คุณ คือ อีวาน สินะครับ พี่ชายของผมป่วยแบบไม่มีสาเหตุ คุณทำอะไรกับพี่ของผม ดีนะครับที่ มีจดหมายเชิญเทียบประชุมด้านโลกร้อนที่นี่ " เขาระเบิดคำถาม ถามร่างสูงที่เพิ่งเข้ามา พี่ชายของเขา คนที่อารมณ์ีดีเสมอ เเข็งเเกร่งเเละ ไม่เคยป่วย อยู่ดีๆถึงล้มป่วยโดยไม่มีสัญญาณก่อนหน้านี่้
" ผมก็ไม่รู้จะบอกคุณยังไง เพราะผมก็เพิ่งทราบ " ชายร่างสูงตอบ ก่อนจะตบบ่าไทยคุงเบาๆ ดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้สึกแย่ จีงขอเขากอดโดยไม่มีสาเหตุ โดยไม่ทันสังเกตว่า คนร่างบางที่นอนบนเตียง ลืมตามาเห็นพอดี ร่างบางขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะจ้องไปที่ชายร่างสูงอย่างไม่ค่อยพอใจ
" ถ้าจะไปกอด ก็ ไปกอดด้านนอก " เสียงประชดประชันจากร่างบนเตียง ทำให้สองคนที่กำลังกอดกัน ผละออกจากกัน ร่างสูงยิ้มบางๆให้กับร่างที่นอนบนเตียง ส่วนอีกคนทำหน้าเหยเก
" แล้วอั็๋วเป็นอะไร ถึงมีผ้ามาเเปะไว้บนหน้าผากอั๋วได้เนี่ย อาไทย ลื้อมาได้ยังไง ไหนบอกจะอยู่บ้านไม่ใช่หรอ ส่วนอีวานลื้อ ...... !! " คำบ่นที่จะเตรียมต่อว่า หายไปทันที เมื่อชายร่างสูงยื่นหน้าเกือบมาจะชนหน้าผากของเขา ใบหน้ารูปไข่ขึ้นสีก่อนจะผลักร่างสูงออกไป
" ผมก็จะวัดไข้คุณไงครับ " ชายหนุ่มตอบ
" ให้หมอวัดให้ก็ได้ ไม่เห็นต้องลำบากเลย " อาเหยาตอบเบาๆ
" ผมว่าพี่พักผ่อนก่อนเถอะครับ เดี่ยวอาการจะกำเริบขึ้นมา เเล้วจะเเย่ลงนะครับ " คนเป็นน้องกล่าวขึ้นมา
" ผมเห็นด้วยนะครับ คุณควรพักผ่อนเยอะๆ ไว้ผมจะมาเยี่ยมตอนเย็นๆนะครับ " ร่างสูงตอบก่อนจะก้มหน้าลงหอมแก้มคนป่วย
"......ลื้อ !! .... " คนป่วยที่เพิ่งรู้สึกตัวว่าโดนหอมเเก้ม ทำเสียงขู่ ส่วนใบหน้านั่นเเดงไปหมดเเล้ว
อีวานหันหน้ามายิ้มให้กับร่างบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป ร่างบางมองคนตัวสูงออกไป อย่างใจลอย
" กรี้ดดดดดดดดด " เสียงร้องตกใจของคนบนเตียงดังขึ้น ไม่ทันที่เขาจะออกจากห้องดี ทำให้ชายหนุ่มต้องกลับมาภายในห้องอีกครั้ง
เขาเห็นร่างบาง หลับตาเเน่น มือปิดหน้าเอาไว้
" เกิดอะไรขึ้นน่ะ อาเหยา " ชายหนุ่มร้องถาม ก่อนจะค่อยๆจับมือของร่างบางที่ปิดหน้าไว้เเน่นออก
" อั๋ว.... เห็นลื้อถูกฟัน เลือดไหลออกมาเป็นทาง .... " อาเหยาตอบร่างสูง
" งั้น....คุณลองลืมตาสิครับ " เขาเเนะนำร่างบนเตียง ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
ร่างบางทำตามที่เขาเเนะนำ นัยต์ตาสีดำมองเขาไม่กระพริบ ราวกับจะจดจำคนตรงหน้า
" อั๋วเห็นภาพ.... น่าจะเป็นภาพหลอน เเต่มันก็เหมือนฝันเมื่อคืน อั๋วเห็นคนหน้าคล้่ายลื้อ เเต่เขาตายไปเเล้ว ตาบต่อหน้าอั๋วด้วย " เขาเล่าให้ร่างสูงฟัง ทำให้อีวานดึงตัวอาเหยามากอดไว้เเน่นๆ
" ไม่มีใครจะทำอะไรอย่างที่คุณกลัว หรือ คิดไว้หรอก ถ้าคุณอยู่กับผมที่นี่ " อีวานปลอบคนในก้อมกอดเบาๆ พลางลูบหัว
" ว่าเเต่ เมื่อคืน คุณส่องกระจกหรือเปล่า " เขาถามขึ้น
" กระจก ? ลิ้อหมายถึงกระจกบานนั้นหรอ " คนในอ้อมกอดถาม พลางชี้ไปที่กระจกโบราณ
เขาพยักหน้า เเทนคำตอบ อาเหยาเงยหน้ามองคนพูดก่อนจะตอบกลับไป
" อั๋ว....มองมันเมื่อคืน เเต่ไม่ได้หมายความว่า อั๋วมองมันตอนเที่ยงคืนนนะ " ร่างบางตอบ
" ไม่เป็นไรครับ ยังไงก็ไม่ต้องกังวลไปนะ เดี่ยวผมจะให้เฟรย่า มาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ คุณจะได้ไม่คิดมากนะ " อีวานกล่าวก่อนจะลุกจากเก้าอี้
เขาเรียกเฟรย่ามาเป็นเพื่อนคนป่วยขี้ระเเวง ก่อนจะเรียกผู้เป็นน้องของคนป่วย ตามหลังไปด้วย
" ดูเเลสิ่งที่ีค่าของเจ้าให้ดี ก่อนที่จะถูกกาลเวลา พรากของที่เจ้ารัก ไปจากเจ้า "
เสียงหวานดังเเผ่วเบา ลอยผ่านร่างสูงที่เป็นถึงเจ้าของปราสาท ทำให้เขาหันหาต้นเสียง ก็พบร่างของหญิงสาวยืนอยู่ ร่างของหล่อนเหมือนจะเลือนลางหายไป ....... ราวกับไม่มีใครอยู่ตรงนั้น
*** เฮๆ ไทยคุงโผล่มาเเล้ว เเต่นั้นไม่ใช่ตัวร้ายหรอกคะ ........ ยังไง จะทยอยเขียนไปเรื่อยๆนะคะ ถ้าอยากติดตามต่อก็ส่งความเห็นมาได้เลยคะ
ช่วงนี้ปิดเทอมเเล้ว ก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ***
ป.ล. เอารูปมาลง ให้ชมก่อนลงตอนต่อไปคะ 555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น