( APH ) The final flower

ลำดับตอนที่ #3 : Mirror

 ~ ก็อก ก็อก ~

เสียงเคาะประตูดังขึิ้น พร้อมกับร่างของหญิงสาวในชุดสาวใช้. เธอถือถาดของว่างเข้ามาวาง ก่อนจะกวดตามองไปรอบๆห้อง ที่ขณะนี้ถูกจับจองโดยเหล่าคณะทูตจากประเทศจีน

" สายัณห์สวัสดิ์คะ ทุกท่าน ดิฉัน เฟรย่า เลอดีลองค์ หัวหน้าเมดรับใช้ ยินดีต้อนรับสู่ปราสาทเเห่งมอสโคคะ เนื่องจากท่านอีวานติดภารกิจด่วน จึงมิอาจนำท่านไปห้องพักโดยตัวเองได้ ดิฉันจึงเป็นคนรับหน้าที่นี้ต่อคะ ก่อนอื่นดิฉันจะมอบกุญเเจห้องพักให้เเต่ละท่าน โดยเเต่ละห้องจะพักได้ท่านละสองคนเท่านั้น ยกเว้นท่านเหยา ท่านอีวานได้กำหนดให้ท่านพักห้องเดี่ยวเท่านั้น " เฟรย่าอธิบาย สร้างความฉงนเเก่ร่างบางที่นั่งอยู่มุมห้อง

เเต่ไม่ทันที่จะไถ่ถามเหตุผล เหล่าบรรดาที่ติดตามกันมาในคณะทูตก็พากันรีบเดินไปรับกุญเเจจากมือของหัวหน้าเมด ก่อนจะทยอยเดินออกจากห้องไปพร้อมกับกระดาษใบเล็กที่บอกเเปลนห้องต่างๆในปราสาทเเห่งนี้. คงเหลือเเต่เขาที่ยังงงกับเหตุการณ์เมื่อครู่

" ท่านเหยา โปรดตามดิฉันมาคะ ห้องของท่านไม่ได้อยู่ในปีกตึกเดียวกับผู้ติดตามของท่าน "หญิงสาวกล่าวก่อนจะเดินนำเขาออกทางอีกประตูหนึ่ง
เเสงอาทิตย์เริ่มอ่อนเเสงจวนจะลับขอบฟ้า เมื่อเขาเดินออกมาจากห้องพร้อมกับหัวหน้าสาวใช้ ตามทางเดินนั้นมีคบไฟถูกจุดไว้เป็นระยะ ข้างนอกปราสาทมีเเต่หิมะขาวโพลนดูไร้จุดสิ้นสุด บรรดาผู้ที่เดินผ่านเขาเเละเฟรย่าต่างก้มหัวทำความเครพ จนเขาอดไม่ได้ที่จะทำตอบ หากเฟรย่าไม่จับเเขนเขาพลางส่งสายตาปรามไม่ให้เขาทำ

" นี่คือห้องของท่านคะ " เฟรย่ากล่าวก่อนจะไขประตูเข้าไป เเล้วหลบมาให้เขาเดินเข้าไปเป็นคนเเรก
ห้องที่เขาได้เห็นก็เหมือนห้องทั่วไปตามโรงเเรมหรูระดับห้าดาว. หากเเต่ตรงริมห้องกลับมีกระจกบานใหญ่ตั้งอยู่. รูปร่างเเละลวดลายของมันดูล้าสมัยขัดตากับการตกเเต่งห้องอย่างมาก เหนือบานกระจกสลักภาษาที่เขาไม่เข้าใจ เฟรย่าอธิายว่ามันเป็นภาษาโบราณ ที่ไม่มีใครอ่านออก พร้อมกับทิ่้งคำเตือนว่าอย่าส่องมันตอนเที่ยงคืน...... 

หลังจากที่เฟรย่าออกไปจากห้องเเล้ว เขาก็มัวเเต่เพลินกับการเเต่งห้องของปราสาทสีลูกกวาดเเห่งนี้ โดยไม่ทันสังเกตว่ามีบุคคลคนหนึ่งอยู่ในห้องด้วย
" ดูท่าทางคุณจะชอบห้องนี้นะครับ " เสียงทุ้มกล่าวขึิ้นเบาๆทำให้เขาต้องหันไปหาต้นเสียง 

" คุณ....อีวาน... " เสียงอุทานจากร่างบาง เมื่อเขาหันหน้ามาพบเจ้าของเสียง ร่างสูงใหญ่ยิ้มให้เขา

'' ผมนึกว่าคุณจะจำผม ..., ไม่ได้สักอีก. รู้ไหมว่าเราไม่ได้เจอกันห้าปี คุณยังดูสวยเเละสง่างามไม่เปลี่ยนไปเลย'' ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะเข้ามากอดด้านหลังร่างบาง
 '' ลื้อ หยุดเลย อีวาน ! ''เขาเอี้ยวตัวหลบการพยายามกอดของร่างสูงตรงหน้า เเม้ใบหน้านั้นจะเเดงขึ้นมาเพราะความอายก็ตา

''อั๋วขอพักผ่อนก่อนได้ไหม เพิ่งเดินทางมาเหนื่อยน่ะ '' เขาดบี่ยงประเด็นคนตรงหน้า เพราะอยากพักผ่อนเต็มทนเเล้ว ชายตรงหน้าพยักหน้าเชิงรับรู้

'' ผมอยู่ห้องข้างๆคุณ มีอะไรก็เรียกผม ไม่ก็เคาะกระดิ่งเรียกเฟรย่าก็ได้ '' ชายตรงหน้าเขากล่าวก่อนจะชี้ไปที่กระดิ่งใบใสที่เเขวนอยู่เหนือเตียง อาเหยากล่าวขอบคุณ ก่อนจะส่งชายหนุ่มที่หน้าประตู

หลังจากที่เขาส่งเเขกกิตติมศักดิ์เเล้ว. เขาก็ยุ่งกับการจัดข้าวของที่เตรียมมาสำหรับหนึ่งเดือนของการเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศ ก่อนจะหายไปในห้องน้ำ เพื่อชำระร่างกายที่เหนื่อยจากการเดินทางมาทั้งวัน

ภายในห้องนั้นปราศจากเสียงอื่นนอกจากเสียงน้ำไหลที่เขาใช้อาบ กระจกที่เคยตั้งสงบอยู่ที่มุมห้องเริ่มสั่นสะเทือนเบาๆ ก่อนที่ผิวกระจกจะปรากฎร่ลงของสตรีร่างโปร่ง เเววตาโศกเศร้า หล่อนมองไปทางห้องน้ำก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย

'' ในที่สุดเจ้าก็มา เด็กน้อยของทานตะวัน ทายาทเเห่งเเสงอรุณ''

หญิงสาวในกระจกกล่าวขึ้น ก่อนที่ร่างของนางจะค่อยๆเลือนหายไป พร้อมกับเสียงเปิดประตูห้องน้ำของร่างบาง. .........

   !เย้! ได้ตอนที่ 3 เเล้ว ส่งทางมือถือสดๆเลยทีเดียว ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ ใครอยากให้ใครโผล่มาก็รีเควสมาเลยคะ เดี่ยวคนเขียนจะสนองให้คะ !!