ยัยโก๊ะจอมเปิ่นกับประธานนักเรียนสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : นายชื่ออะไรอ่ะ

ฉันเดินขึ้นตึกที่ดูใหม่ที่สุดในโรงเรียน และท่าทางห้องเรียนทุกห้องจะติดแอร์ซะด้วย หุๆๆ แล้วฉันก็มาหยุดอยู่หน้าห้อง ที่มีป้ายแขวนไว้ว่า 4/1

ครืดดดด

    ฉันเปิดประตูบานเลื่อนออก เห็นนักเรียนในห้องรวมตัวกันเป็นกลุ่มๆ กลุ่มนึงนั่งอ่านหนังสือ อีกกลุ่มนั่งเล่นกีต้าร์ร้องเพลงอยู่หลังห้อง อีกกลุ่มเป็นผู้หญิงนั่งคุยกันอยู่ริมหน้าต่าง เสียงดังเอะอะโวยวาย ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นห้องของเด็กเรียนดี และจู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งส่งยิ้มให้ฉัน

‘เพื่อนใหม่ของฉัน ฮี่ๆ >o<’ เธอคนนั้นเดินเข้ามาเรื่อยๆ ฉันยิ้มตอบกลับไป แต่.....

“คินจ๋า” เธอเดินเข้าไปทักชายหนุ่มที่เดินอยู่ข้างหลังฉัน

‘โธ่ - -,’ ฉันจึงเดินเข้าไปนั่งโต๊ะว่างๆข้างๆโต๊ะริมหน้าต่างซึ่งโต๊ะริมหน้าต่างนั้นมีกระเป๋านักเรียนวางไว้อยู่

“ฉันไม่ชอบนั่งข้างใคร ลุกออกไปซะ” น้ำเสียงที่เย็นชา มาพร้อมกับเจ้าของกระเป๋าใบนั้น

“ที่อื่นเต็มหมดแล้ว”

“จะลุกไปเองรึว่าต้องให้ลงมือ”ผู้มาใหม่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อยๆ

“พอๆๆๆฉันไปแล้ว”ฉันผลักนายนั่นแล้วเดินออกจากห้องไป

    กึง

‘ทำไมมันซวยอย่างงี้นะ’

“นี่ๆนักเรียนคนนั้นน่ะ”

“หนูหรอคะ” ฉันหันไปตามเสียงเรียก

“ใช่ เธอมาใหม่ใช่มั้ย”

“อ๋อ ค่ะ”

“งั้นตามครูมา” อาจารย์ที่น่าจะวัยกลางคนแล้วพาฉันเข้ามาในห้อง 4/1 อีกครั้ง

‘เฮ้ย!!!แล้วห้องเมื่อกี้หายไปไหนแล้วอ่ะ’ ฉันกระพริบตาถี่ๆเพื่อให้รู้ว่าไม่ได้เข้าห้องผิดไป เพราะตอนนี้นักเรียนนั่งเงียบเรียบร้อยกันหมด

“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”

“สวัสดีค่ะ/ ครับ”

“วันนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายมาอยู่ห้องเรา แนะนำตัวหน่อยจ้ะ”อาจารย์ยิ้มให้ฉันแล้วถอยหลังไป

“เอ่อ...ชื่อภรนันท์  ชื่อเล่นชื่อ แพรค่ะ”

“งั้นภูวนาทให้เพื่อนนั่งด้วยนะ”

‘ตายๆๆๆๆ ทำไมมันซวยอย่างงี้ T^T’ ภูนาทก็คือเจ้าของโต๊ะคนเมื่อเช้านี่เอง แล้วฉันก็จำใจไปนั่งที่โต๊ะเดิมอีกครั้ง

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน”

“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”

“สวัสดีค่ะ/ ครับ” เมื่ออาจารย์ออกไปห้องเรียนจึงกลับเข้าสู่สภาพเดิมอีกครั้ง

“เธอชื่อแพรหรอ เราแก้วนะ” เด็กผู้หญิงที่นั่งข้างขวามือขชองฉัน ซึ่งอยู่คนละแถวกันเข้ามาทักฉัน เธอหน้าขาว หมวยๆ ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อ

“อืม”ฉันยิ้มกลับให้เธออย่างอ่อนโยน

“เธอ...”แล้วแก้วก็คุยกับฉันจนอาจารย์เข้ามาสอนคาบแรก เธอจึงหันกลับไปเหมือนเดิม

“อาจารย์มมาแล้ว”ฉันหันไปสะกิดนายภูวนาทที่นอนหลับอยู่

“หืม....”เขาสลึมสลือ เงยหน้าขึ้นมองกระดาน

“นายชื่ออะไรอ่ะ”

“ภูวนาท”

“ชื่อเล่นล่ะ”

“เรื่องของฉัน”

“ชื่อเล่นแค่นี้บอกไม่ได้หรอ”

“โอ้ย!เธอนี่จุ้นจังเลยนะ”นายนั่นเริ่มขึ้นเสียง

“แล้วนายชื่ออะไรเล่า”ฉันกระซิบถามด้วยความหงุดหงิดและรำคาญ

“กะหล่ำ”

ฉันแอบหัวเราะกับชื่อของเขา ชื่อกับนิสัยนี่ไม่เข้ากันเล้ย

“หัวเราะทำไม”เขาตวาดฉัน

“ป่าวนิ่”ฉันตีหน้าซื่อ

“เพราะอย่างนี้แหละฉันถึงไม่อยากบอก”แล้วเขาหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง จะว่าไปตานี่ก็หน้าตาไม่เลวนะ คิ้วหนา ตาคม ผิมขาว  ทำไมห้องนี้มีแต่คนหน้าตาดีนะ (รวมถึงฉันด้วย 55+ล้