คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Rhino 5 ( ChanBaek & HunHan )
*อ่านกันนิดนึงก่อนอ่านคะ
- เนื้อหาในตอนนี้มีคำหยาบคาย ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
- ใครที่อายุต่ำกว่า 15 ปี ควรจะหลีกเลี่ยงการอ่านเนื้อหาในตอนนี้
ขอบคุณคะ #จากไรท์ผู้แสนดี #แอะ ๔๔๔
Rhino 5
“ พี่ชานยอลลล พาแบคเข้าร้านตุ๊กตาตรงนั้นหน่อยสิ น่ารักมากเลยนะ ”
ผมโดนอีแรดแบคลากเข้าลากออกร้านค้าที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาและสีชมพู ! มานานเกือบสองชั่วโมงได้แล้ว และแล้ววันทั้งวันผมกับมันก็ไม่ได้ไปโรงเรียนกันเลย เพราะมันไปดักรอผมถึงหน้าบ้านและลากผมออกมาโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว บางทีผมก็คิดว่าอีเชี่ยนี่มันรู้จักบ้านผมได้ยังไง ในเมื่อมันถามผมเท่าไหร่ผมก็ไม่ยอมบอกมันเลย หรือว่ามันจะมีสายสืบฟ่ะ ! คิดแล้วโมโหหหห แล้วทีนี้ผมจะหนีมันไปอยู่หน่ายยยยยยย
“ พี่ชานยอล ช่วยแบคเลือกตุ๊กตาไปจับฉลากที่โรงเรียนหน่อยสิ พรุ่งนี้ก็ปีใหม่แล้วนะ เร็วเข้าพี่ชานยอล ”
“ อะไรกันนักกันหนาหวะ อยากเลือกก็เลือกไปเองดิหวะจะลากกูมาเพื่อ ? ”
“ ทำไมพี่ยอลพูดงี้กับแบคอะ คนเป็นแฟนกันไปไหนมาไหนก็ต้องไปด้วยกันสิ พูดแบบนี้แบคน้อยใจนะ ”
“ จะเอาอะไรมากมายกับกูหะแบค มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้อยากเป็นแฟนมึง ที่กูเป็นเพราะมึงบังคับกูนะ ”
“ มันยากมากนักรึไงที่จะเปิดใจรับแบคอะ แบคไม่ดีตรงไหนอะ แบคก็แค่แรดไปวันวัน หาจ้องจับผู้ชายหุ่นล่ำบึกอยู่ตลอดเวลา แอบจับก้นผู้ชายหล่อ แอบส่งสายตามารยาให้คนอื่น เรียนแบคก็เรียนไม่ได้ย่ำแย่ ก็แค่เกือบเรียนซ้ำชั้นเพราะไม่ได้เข้าเรียนเกือบหนึ่งเทอม แต่แบคมีเหตุผลของแบคที่ไม่ได้เข้าเรียนนะ มันเป็นเหตุผลที่ร้ายแรงมากและแบคก็จำเป็นจริงจริง ”
“ แม่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายต้องรีบกลับบ้านนอกเพื่อไปดูใจ ? ”
“ เปล่า หนีตามผู้ชาย ”
“ ถรุย !! ”
“ คนอย่างแบคศรี ถ้าไม่เริดก็เชิดใส่ ! ”
“ งั้นกูกราบลา ”
“ พี่ยอลอ่า ! ”
หลังจากที่จบบทสนทนาไปอย่างไม่ได้ตั้งใจเท่าไหร่ ผมก็โดนอีแบคศรีลากเข้าร้านตุ๊กตาอีกร้านหนึ่งซึ่งมีหนุ่มสาววัยรุ่นเป็นจำนวนมากเลือกซื้อของขวัญและพวกตุ๊กตาอยู่ในร้าน บางกลุ่มก็เป็นนักศึกษา บางกลุ่มก็เป็นเด็กมัธยมปลายซึ่งถ้าเดาไม่ผิดกลุ่มคนพวกนี้ก็คงจะโดดเรียนมาเพื่อซื้อของขวัญจับฉลากวันปีใหม่ที่โรงเรียนในวันพรุ่งนี้หรือไม่ก็หนีมาเที่ยวกับแฟน พูดถึงแฟนแล้วผมคิดถึงแฟน ‘ ตัวจริง ’ ขึ้นมาเลยแหะ มันก็นานแค่ไหนแล้วนะที่ผมกับเขาไม่ได้ไปเที่ยวสองต่อสองแบบนี้ด้วยกัน คบกันมาก็เกือบจะหนึ่งปีอยู่แล้ว ทุกวันนี้เวลาจะโทรหากันก็ยังลำบากเลย เพราะแฟนของผมเป็นเด็กเรียน ตั้งใจเรียนมาก ขยันเรียนมาก และได้ที่หนึ่งของชั้นเรียนทุกปี ส่วนผมก็ติดอีแบคศรีนี่แหละ เสียดายที่ผมกับเขาอยู่กันคนละโรงเรียนไม่งั้นผมคงจะท่อไปโรงเรียนนานแล้วไม่ต้องมาทนยาอมให้อีแบคศรีมันลากอยู่แบบนี้หรอก
“ พี่ยอล พี่ว่าตุ๊กตาคิตตี้ตัวนี้น่ารักไหมอ่า แบคชอบตัวนี้มากเลยนะ ”
“ แล้วแต่มึงเหอะ จะเอาอะไรก็รีบเอากูรีบ ”
“ งั้นนน … แบคเอาพี่ยอลได้ป่ะ ? ”
“ นี่ขนาดมึงอยู่นอกบ้านมึงยังแรดได้ขนาดนี้ ถ้าอยู่บ้านมึงจะแรดใส่กูขนาดไหนเนี้ย กูอยากรู้จริงจริงเลยแม่มึงเป็นใคร = = ”
“ แม่แบคชื่อ สมสมรศรีเรือนการเมืองกินกบิลบาล แม่แบคโด่งดังมากเลยนะ เดินไปไหนมีแต่คนซุบซิบถึงแม่ใหญ่เลย ”
“ คนดีเป็นศรีแก่เมือง เดินไปไหนมีแต่คนนับหน้าถือตา ? ”
“ เปล่า แรดเป็นที่หนึ่งแย่งผัวชาวบ้านไม่เว้นแต่ละวัน ดังตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอย ”
“ เฮ้อออ กูคิดถูกไหมหวะเนี้ยที่มาเดินข้างมึง ”
“ แบคล้อเล่นนน ”
ผมถอนหายใจก่อนจะส่ายหัวไปมากับความกวนตีนของมัน จะเล่นมุกแต่ละทีทำผมเอือมระอาทุกทีเลยจริงจริง .. หลังจากที่พูดคุยกันอยู่สักพักแบคก็หันไปเลือกซื้อตุ๊กตาต่อ ส่วนผมก็ขอตัวออกมาข้างนอกร้านเพราะมันอึดอัดมาก คนเยอะมากเต็มร้านไปหมด พอออกมาแล้วผมก็เดินไปที่ตู้น้ำแถวนั้นว่าจะซื้อน้ำมะนาวมากินให้ชื่นใจสักหน่อย แต่สายตาผมดันไปสะดุดกับร่างเล็กร่างหนึ่งที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี .. ‘ ลู่ฮาน ’
“ เซฮุนพาเราออกมามีอะไรเหรอ เรารู้สึกไม่ค่อยดีเลยที่โดดเรียนออกมาแบบนี้ ”
“ ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก บ่ายวันนี้โรงเรียนฮานไม่มีเรียนนี่นาจะกังวลไปทำไม ”
“ ก็เราไม่เคยออกจากโรงเรียนก่อนเวลากำหนดนี่นา มันไม่ชินน่ะ ”
“ พรุ่งนี้จะจับฉลากปีใหม่แล้ว เราว่างพอดีก็เลยอยากชวนฮานออกมาซื้อของขวัญน่ะ ”
“ อ่อ .. อื้มเอาสิเราก็ว่าจะมาซื้อพอดี ”
ผมมองลู่ฮานสลับกับเซฮุนอย่างสงสัย สองคนนี้มาด้วยกันได้ยังไง แล้วรู้จักกันได้ยังไง ? เซฮุนอยู่ชั้นเรียนเดียวกันกับผมแต่คนละห้อง เราอยู่โรงเรียนเซนทริกวัง เป็นโรงเรียนรวมชายและหญิงที่มีชื่อเสียงประจำจังหวัด ส่วนลู่ฮานเขาอยู่โรงเรียนฮันรีเป็นโรงเรียนชายล้วนที่มีชื่อเสียงพอกันกับโรงเรียนของผมซึ่งอีศรีแบคก็อยู่โรงเรียนเดียวกันกับลู่ฮาน ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมผมถึงรู้จักลู่ฮาน .. เพราะเขาเป็น ‘ แฟนตัวจริง ’ ของผมน่ะสิ
“ ฮานหิวไหม ถ้าหิวบอกเรานะเดี๋ยวไปหาอะไรกินกัน ”
“ ฮาน ! ”
ผมเดินเข้าไปคว้าแขนลู่ฮานมาก่อนจะจ้องหน้าเซฮุนเขม็ง ลู่ฮานดูตกใจมากที่อยู่ๆผมก็ปรากฎตัวขึ้นแบบนี้ส่วนเซฮุนก็ดูตกใจไม่แพ้กัน
“ ชานยอล .. นายมาได้ยังไง ”
“ ฉันต้องถามนายมากกว่านะ ว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ..”
“ คือฉันมา ..”
“ ลู่ฮานมาซื้อของขวัญกับฉัน นายมีอะไรรึเปล่า ? ”
ไม่ทันที่ฮานจะตอบผม ไอ้เซฮุนก็ชิงตอบไปสะก่อน เหอะ !! ใครอยากให้แกตอบแทนแฟนฉันไม่ทราบ !!
“ ฉันจะคุยกับแฟนของฉัน แกอย่ามาสะเออะ !! ”
“ แฟน ? ”
“ ใช่ ! ลู่ฮานเป็นแฟนของฉัน แล้วต่อไปนี้นายก็ห้ามยุ่งกับลู่ฮานอีกเข้าใจไหม !! ”
“ นายเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าชานยอล ที่จริงแล้วลู่ฮานเขาเป็น ..”
“ หยุดพูดนะเซฮุน ! ”
ลู่ฮานเอ่ยขึ้นขัดเซฮุนก่อนจะหันมายิ้มให้ผมแล้วก็ลากผมเดินมาทางท้านั่งสีชมพูที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่านไปมานัก
“ ยอล ฮานขอโทษนะที่ไม่ได้ติดต่อหายอลเลย ขอโทษจริงจริงนะ ”
“ ไม่เป็นไร ยอลไม่โกรธฮานหรอก แต่ฮานช่วยตอบคำถามยอลหน่อยได้ไหม ”
“ อะ .. เอ่อ ได้ ได้สิ ”
ลู่ฮานพูดอย่างติดขัดเหมือนคนไม่มีความมั่นใจ นั้นมันยิ่งทำให้ผมสงสัยเข้าไปใหญ่เลยว่าฮานกับเซฮุนมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แล้วฮานมีอะไรที่ปิดบังผมไว้รึเปล่า
“ ฮานกับเซฮุน เป็นเพื่อนกันเหรอ ? ”
“ … ”
“ แล้วฮานมีอะไรปิดบังยอลรึเปล่า ..”
“ … ”
“ พูดอะไรหน่อยสิ ยอลอดทนไม่ไหวแล้วนะ ! ”
“ ฮึก .. ยอลฮานขอโทษ ขอโทษ ”
ใจผมเริ่มไม่ดีขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นน้ำตาของฮานพร้อมกับคำว่า ขอโทษ ในใจของผมได้แต่ภาวนาว่าสิ่งที่ฮานกำลังจะพูดออกมาจะไม่ใช่คำนั้นคำที่ผมกลัวที่สุด คำว่า ‘ เลิกกัน ’
“ ฮานร้องไห้ทำไม ทำไมต้องขอโทษยอลละ ไม่เอาละยอลไม่ถามดีกว่า ถ้าฮานจะไปซื้อของขวัญเดี๋ยวยอลพาไปนะ ”
ผมซ่อนสีหน้าที่เจ็บปวดไว้ภายใต้รอยยิ้มพร้อมกับกำลังจะเดินออกมาแต่ก็ถูกมือเล็กของอีกคนฉุดรั้งไว้ .. อย่าทำแบบนี้สิ นายรู้ไหมว่าฉันเจ็บ ..
“ ยอล .. ตลอดเวลาที่ผ่านมาเรามีความสุขมากนะที่อยู่กับยอล ยอลทำให้เรามีความสุขมากจริงจริงแต่ .. เราคบกับเซฮุนแล้ว ”
“ ถ้ามีความสุขจริง .. ฮานจะทิ้งยอลไปทำไม ..”
“ ยอล .. ฮึก ขอโทษนะ ขอโทษ ”
ลู่ฮานกอดผมจากด้านหลังก่อนจะทิ้งคำว่า ‘ ขอโทษ ’ ไว้แล้วเดินจากไป .. ทิ้งให้ผมยืนอยู่ที่เดิม .. ยืนร้องไห้อยู่ที่เดิม โดยที่ไม่มีใครยืนเคียงข้างกาย ผมคบกับฮานมาเกือบหนึ่งปี ผมรักฮานมากและไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่ฮานทิ้งผมไป ผมเข้าใจว่าฮานคงไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งผมแต่ทำไงได้ละความรักมันไม่เข้าใครออกใคร ในเมื่อเขาเจอคนที่ดีกว่าผม ผมก็ยอมปล่อยเขาไป .. แต่ถ้าวันไหนไอ้เซฮุนมันทำให้ฮานเสียใจละก็ ผมเอามันตายแน่ ..
“ มายืนร้องไห้อยู่คนเดียวแบบนี้ได้ยังไงกัน อย่างน้อยก็ให้แบคอยู่ด้วยคนสิ ”
“ อย่ามายุ่ง ! ”
ผมพูดก่อนจะปาดน้ำตาออกอย่างรวดเร็ว อีบ้านี่ก็มาจากไหนก็ไม่รู้ น่าอายจริงจริงเลยที่คนอย่างชานยอลจะต้องมาร้องไห้ต่อหน้าอีแบคศรีนี่ ..
“ โดนใครทิ้งมาเหรอ ถึงมายืนร้องไห้เหมือนเด็กสามขวบตรงนี้ ”
“ บอกว่าอย่ามายุ่งไงเล่า !! ”
“ งั้นเดี๋ยวแบคร้องเพลงให้ฟัง ”
“ … ”
“ ขอได้ไหมผู้ชายที่เธอทิ้ง เมื่อความจริงเธอไม่ได้รักเขา ..”
“ … ”
“ รักมันเปลี่ยนใช่รึเปล่า น่าจะปล่อยเขาไปป ..”
“ … ”
“ เพราะฉันรักผู้ชายที่เธอทิ้ง ไม่ต้องการให้เขาถูกทำร้ายย ..”
“ … ”
“ ถ้าไม่แคร์ ขอดูแลได้ม้ายยยยย ..”
“ … ”
“ ฉันจะปล้ำเองงงงงง ..”
“ อีเชี่ยยยยยย !!!! ”
To be continue …
*ขอบคุณเนื้อเพลง - ขอได้ไหมผู้ชายที่เธอทิ้ง ของเกอรี่เบอรี่ ที่อุปการะนำมาให้น้องแบคศรีร้องและดัดแปลงคะ ๔๔๔๔
#Happy New Year
สุขสันต์วันขึ้นปีใหม่น้าาา ลีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน กราบขอบพระคุณงามๆสำหรับลีดเดอร์ทุกคนที่ติดตามฟิคเรื่องนี้มาเป็นเวลานาน
และบ่นหาไรท์ว่าเมื่อไหร่จะอัพสักที สิบชาติผ่านไปไรท์ก็ยังไม่อัพเลย ขอโทษจริงๆน้าา เนื่องจากไรท์ติดภารกิจงานกีฬาสีโรงเรียน
แล้วก็บวกกับการเรียนแล้วก็ขี้เกรียจด้วยย ฮ่าาา แต่วันนี้ไรท์มาอัพให้หายคิดถึงกันแล้วนะ เป็นของขวัญเนื่องในโอกาสขึ้นปีใหม่
ให้กับลีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน ไรท์ขอบคุณอีกครั้งนะที่เข้ามาอ่าน เข้ามาโพสเม้นให้กำลังใจกัน ขอบคุณจริงๆคะ ต่อไปนี้ไรท์จะเข้า
มาอัพฟิคบ่อยขึ้นแล้วนะคะ แล้วเนื้อเรื่องของเราก็เริ่มดราม่าขึ้นเรื่อยๆละ ฮ่าาา ติดตามกันต่อไปน้าา ขอโทษที่บ่นเยอะ คิคิ <3
ความคิดเห็น