คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Rhino 1
Rhino 1
ชายหนุ่มจอดรถในโรงรถของคอนโดแสนหรูด้วยความชำนาญก่อนจะลงจากรถด้วยความสบายใจ ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องมีความสุขเหมือนกัน แต่อาการแบบนี้มันเกิดขึ้นทุกครั้งที่เขาได้เจอกับ ‘ คยองซู ’ เขาสะบัดหัวไล่ความคิกเมื่อกี้ออกจากหัวสมองก่อนจะล็อกรถและเดินตรงเข้าไปภายในคอนโดสุดหรู จุดหมายของเขาก็คือ ดาดฟ้า .. เขาสามารถเข้าออกที่นี่ได้ตามใจชอบเพราะคอนโดแห่งนี้เป็นของพ่อเขา พ่อของไคเป็นนักธุรกิจชื่อดังที่ถ้าเอ่ยชื่อไปไม่มีใครไม่รู้จัก เป็นเพราะว่าพ่อของเขาต้องไปประชุมสมาคมเกี่ยวกับงานของคอนโดที่ต่างประเทศ พ่อของเขาจึงให้เขาย้ายเข้ามาพักที่คอนโดแห่งนี้แทน ไคยังเรียนอยู่มัธยมปลายปีสอง แต่เขาก็ไม่เคยสนใจที่จะไปเรียนหรอก ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นนักธุรกิจที่มีหน้ามีตาในสังคมแต่คนทั่วไปแทบจะไม่รู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ เพราะพ่อของเขาไม่เคยพาไปเปิดตัวหรือแนะนำให้กับสังคมได้รู้จัก เพราะงั้นเขาก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องตีหน้าเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนดี .. เมื่อถึงชั้นดาดฟ้าแล้ว ชายหนุ่มร่างสูงก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นมาอย่างพอใจก่อนจะก้าวเดินออกจากลิฟท์ และอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ คยองซูรออยู่ที่นี่แล้ว ..
“ มาสายเหมือนเดิมเลยนะ ไค ..”
ชายร่างเล็กเอ่ยขึ้นก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบ ..
“ หึ .. มึงเปลี่ยนไปเยอะมากนะ คยองซู ”
“ เหรอ .. กูก็เปลี่ยนไปตามสันดานมึงนะ ”
“ ปากดีจริง ..”
ไคเอ่ยจบก็เดินเข้าไปโอบรอบเอวของคนร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าไว้อย่างไม่ใส่ใจมากนัก ก่อนจะก้มลงซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนนั้นอย่างโหยหา .. ก็ไม่ใช่ว่าหลงเสน่ห์อะไรหรอกนะ ก็แค่ .. มี ‘ อารมณ์ ’
“ มึงก็อดไว้หน่อยเหอะ ของขึ้นมานานแล้วไง ? ”
คยองซูเขี่ยบุหรี่ในมือทิ้งก่อนจะผลักหัวไคออกไปอย่างเบื่อหน่าย .. เป็นแบบนี้ทุกที เจอไอ้นี่ทีไรถ้ามันไม่ชวนทำเรื่องไร้สาระก็ทำเรื่องอย่างว่า สมองคงคิดได้แค่เรื่องนี้จริงๆ ..
“ มึงก็ขัดกูตลอดอะ ”
ไคพูดอย่างขัดใจก่อนจะทำท่าทางฟึดฟัดไปมา .. คยองซูมองหน้าไคด้วยหางตาก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา .. สุดท้ายเขาก็ต้องยอมอยู่แล้ว ..
“ จะทำอะไรก็ไปทำที่ห้องมึงดิ กูยังไม่อยากโดนฟ้าผ่ากลางดาดฟ้านะ ”
ร่างเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมกับลากชายหนุ่มร่างสูงให้ออกไปจากดาดฟ้าเสียที ซึ่งมันก็เป็นแบบนี้เกือบประจำ แต่เป็นเพราะว่าคยองซูกำลังจะเข้ามหาลัยแล้วเพราะเขาอยู่มัธยมปีสามช่วงนี้เขาเลยไม่ค่อยได้เห็นหน้าไคสักเท่าไหร่ สถานะความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนจะเรียกว่าอะไรดีละ ? แฟน , เพื่อนสนิท หรือแค่ คู่นอน ก็อย่างที่เข้าใจกัน คยองซูเคยคบกับไคมาก่อนหน้านั้น และพอวันนั้นเขาดันไปกับผู้ชายคนอื่นไคก็เลยโกรธจัดและขอเลิกกับเขา แต่เขาก็ไม่ยอมเลิกเลยปริปากบอกไปว่า ‘ จะยอมทำให้ทุกอย่าง ’ ซึ่งถ้าย้อนอดีตกลับไปได้เขาจะไม่มีวันพูดแบบนั้นเด็ดขาด นี่มันนรกชัดๆ ! ไคเรียกเขาออกมาเกือบทุกวันเพราะมาทำเรื่องอย่างว่า แถมยังจิกหัวใช้เขาอย่างกับเป็นทาส ถ้าไคบอกเขาสักนิดว่ากำลังคิดอะไรอยู่ก็คงดี แต่นี่เขาเล่นไม่พูดอะไรออกมาเลย มันไม่ชัดเจนนะ ..
“ ห้องมึงยังรกเหมือนเดิมนะ ”
คยองซูพูดขึ้นทำลายบรรยากาศเงียบ ก่อนจะเดินสำรวจห้องที่เขาเคยมาเป็นประจำ ก็เปลี่ยนไปไม่เยอะมากหรอก .. แค่ของเยอะและรกขึ้นนิดหน่อยเอง ..
“ งั้นมึงก็เก็บให้กูดิ ”
“ กูไม่ใช่คนรับใช้มึง ”
“ เป็นเมียกูก็ทำไป ”
“ ส้นเหอะ ”
“ หึ ..”
ไคหัวเราะในลำคอก่อนจะดึงแขนคนตัวเล็กกว่าให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด .. ปากดีแบบนี้ ต้องชิมสักหน่อยแล้วมั้ง ..
“ จะทำอะไรก็รีบทำ กูมีเวลาไม่มาก ”
“ อยู่กับกูสามชั่วโมงอัพอยู่แล้ว มึงก็รู้นี่ ”
“ อ้าวเหรอ ? พักนี้เห็นมึงแค่สามสิบนาทีนะ ”
“ ปากดี ..”
ไม่รอช้าหลังจากที่ไคพูดจบเขาก็โน้มหน้าไปประทับริมฝีปากกับร่างเล็กทันที โดยที่ร่างเล็กยังไม่ทันตั้งตัว ..
จูบ ..
ที่ไม่ได้สัมผัสมานาน ..
รู้สึกดีจริงๆ ..
เมื่อชายหนุ่มร่างสูงได้ครอบครองริมฝีปากหวานนั้นอย่างหนำใจแล้ว ก็ค่อยถอนจูบออกมาอย่างเชื่องชา ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจอีกครั้ง ..
“ มึงนี่มันแรดจริงๆสินะ ”
“ เออ กูแรดก็ได้ ทำสักทีเหอะก่อนกูจะรุกมึงแทน ”
“ หึ .. วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน มึงรีบไม่ใช่เหรอ ? ”
คนร่างสูงผลักคนร่างเล็กที่อย่ตรงหน้าออกก่อนจะใช้มือปัดตามเนื้อตัวของตนเอง เหมือนกับกำลังจะบอกว่า ‘ รังเกรียจ ’
“ เชี่ยนี่ พอกูอยากทำเสือกไม่ทำ ”
คยองซูพูดขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าที่โซฟาสุดหรู เตรียมพร้อมจะเดินออกจากห้อง แต่กลับมีสิ่งนึงวิ่งแล่นเข้ามาในความคิด .. หึ ..
“ เงินกู ? ”
คยองซูเดินกลับมาเผชิญหน้ากับไคก่อนแบมือขอเงินตามที่ตกลงกันไว้ เขาอุสาห์เสียเวลานั่งรถมาเพื่อมาปรนนิบัติผู้ชายที่ชอบเอาแต่ใจตรงหน้า จะไล่ให้เขาไปง่ายๆโดยไม่จ่ายได้ยังไงกัน ..
“ กูยังไม่ได้ทำอะไรมึงเลยนะ ไม่มีเงินให้มึงหรอก ”
“ ได้ไงหวะ ? ก็มึงบอกกูเองนี่หว่าว่าจะจ่ายให้เป็นพิเศษ กูอยากได้เท่าไหร่ก็บอกมึง เดี๋ยวมึงจ่ายให้ ”
“ แต่กูยังไม่ได้ทำอะไรมึงเลยนะเว้ย ! ”
“ แล้วไง ? ยังไงมึงก็ต้องจ่าย ”
คยองซูเลิกคิ้วขึ้นอย่างท้าทายก่อนจะทำท่าทางกวนส้นไปให้อีกคน .. จะไปแบบง่ายๆไม่ได้หรอกนะ ถ้าไม่จ่ายให้มันจบๆ วันนี้ก็ต้องได้กวนส้นก่อนเหอะ !
“ หึ .. กูไม่จ่าย ! ”
“ ไม่จ่ายก็ไม่เป็นไร กูไปหานั่งซบป๋าแถวนี้ก็ได้ ไม่ง้อมึงหรอก ! ”
คยองซูแลบลิ้นใส่คนตรงหน้าอย่างสะใจที่ได้ทำร้ายคนตรงหน้าด้วยคำพูดของเขา เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเวลาพูดแบบนี้แล้วไคจะต้องยอมเขาและควักเงินให้เขาทุกที ทั้งๆที่ไคไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยในเมื่อเขาไม่เคยคิดที่จะไปนั่งซบป๋าแถวไหนอยู่แล้วนอกจากจะมานอนกกกับไค เชื่อเหอะนับถอยหลังหนึ่งถึงสามได้เลย ไคต้องเรียกเขากลับไปเอาเงินแน่นอน แล้วเขาก็จะพูดว่า ‘ ได้เงินไปแล้วก็กลับบ้านไปซะ ! อย่าไปนอนกกกับคนอื่นละ ! ’ ไม่เชื่อลองดู ..
3
…
2
…
1
…
“ เดี๋ยวก่อน ! ”
นั้นไงบอกแล้วว่าไคต้องเรียกให้เขากลับไปเอาเงิน เป็นแบบนี้ประจำ ชินแล้วละ ..
“ อะไร ? ”
“ มึงลืมใส่รองเท้า ! ”
คยองซูเบิกตาโตด้วยความตกใจก่อนจะก้มมองดูเท้าของตัวเอง เชี่ยยยย !! … เสียฟร์อมฉิบเลยหวะ !!
“ อะ .. เออ กูรู้แล้วกูกำลังจะใส่เนี้ย ! ”
ร่างเล็กรีบใส่รองเท้าของตัวเองอย่างลุกลี้ลุกลนก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความอาย ทิ้งให้ชายร่างสูงยืนหัวเราะอยู่กับตัวเอง ..
“ เฮ้อออ มีความสุขดีนะ การได้แกล้งคนเนี้ย ..”
To be continue …
ความคิดเห็น