คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Sweet love 11
Sweet love 11
ผมเินเ้ามาในบ้านที่มีุนฮอยู่เพียนเียว .. วามรู้สึ ‘ รั ’ และวามรู้สึผิถาโถมเ้ามาหาผมในอนนี้เมื่อผมรู้วามริาุย่า .. ว่าทำไมุนฮถึไม่ยอมแ่านับผมสัที ไม่ใ่เพราะเาไม่รัผม เปล่าเลย .. ที่ริเารัผมมา รัผมมานยอมเสียสละให้ผมไ้มีวามสุแทนเา .. ผมเปิประูห้อทำานอุนฮ่อนะเห็นเ้าัวหันมา้วยวามใ
“ ไหนบอว่าะลับไปหาุย่า ทำไม ..”
“ ทำไมนาย้อโหัน้วย ..”
ไม่ทันทีุ่นฮะพูบผม็พูแทรึ้น้วยหัวใที่เ็บปว .. ทำไมนาย้อทำเหมือนว่านายไม่เป็นอะไร ..
“ นายพูเรื่ออะไรเหรอ ันไม่รู้เรื่อ ”
“ อย่ามาโหันนะ .. น้อสาวอนาย ฮึ ..”
ุนฮมอผม้วยสายาเ็บปวอย่าไม่ปิบั เาปล่อยให้น้ำใสไหลลมาาหาา่อนะเบือนหน้าหนีไปทาอื่น ..
“ ันอโทษยอแ .. แ่นายลับไปสะเถอะ ”
“ ไมุ่นฮ .. ันะอยู่ับนาย ลอเวลาที่ผ่านมาันโหใัวเอ ิเพียแ่ว่านายไม่อยาแ่านับันเพราะว่านายไม่รััน .. แ่อนนี้ันรู้แล้ว ว่านายรัันมาแ่ไหน ”
“ แล้วอูยอละ .. นายำลัะแ่านับเานะยอแ นายำลัะมีอนาที่ีับเา อย่าลับมาหาันเพียเพราะวามสสารเลยนะ ”
ผมเินเ้าไปอุนฮา้านหลั่อนะร้อไห้ออมา .. ผมะไม่มีวันปล่อยให้เาอยู่นเียว แ่นี้ัวอเา็โเี่ยวมาพอแล้ว
“ ไมุ่นฮ ันไม่ไ้สสารนาย ันรันาย ..”
“ แ่นาย็รัอูยอ้วยใ่ไหม ..”
“ อเวลาให้ันนะุนฮ .. ันะเลียร์เรื่อนี้เอ ลับมารัันเถอะนะ ันรันาย ”
ุนฮหันมาเผิหน้าับผม่อนะสวมอผมแน่น .. ในวันนี้ผมรู้แล้วว่าใรือนที่สำัับผมริๆ ว่าใรที่หมอบวามรัให้ผมไ้มามายนานี้ .. ผมรัเาริๆเรื่อนี้ ผมไม่สามารถโหใอัวเอไ้ ..
เ้าวัน่อมา …
เมื่อวานนี้อูยอโทรและส่้อวามมาหาผมเป้นร้อยสาย แ่ผม็ทิ้และไม่แม้ะหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูเลย้วย้ำว่าใรเป็นนโทรมา .. ็ผมั้ใะลืมเาให้ไ้ ผมะเริ่มใหม่อีรั้ ‘ ับุนฮ ’
“ ยอแอา มาทาน้าวเร็ว .. ันเรียมับ้าวอร่อยๆอนายไว้เยอะแยะเลยนะ ”
ุนฮร้อเรียผมา้านล่า .. ผมปิโทรศัพท์่อนะเินลไปยัห้อรัวที่อนนี้บนโ๊ะเ็มไป้วยอโปรอผมทั้นั้น ..
“ หูยยย น่าอร่อยั ฝีมือุนฮอันะยัอร่อยเหมือนเิมไหมนะ ”
“ ็ลอิมูสิ ิิ ”
ุนฮพู่อนะัอาหารมา่อที่ปาอผม .. ผมยิ้มให้เา่อนะอ้าปารับอาหาร
“ อืมม อร่อยเหมือนเิมริๆ้วย ไม่สิ… อร่อยว่าเิม่าหา ”
“ อย่ามาปาหวานนะ ”
“ ไม่ไ้ปาหวานสัหน่อย ..”
“ แหนะ ยัะเถียอีนะ ”
“ ั้น็ลอิมสิ ..”
ผมพู่อนะับอุนฮให้โน้มลมาประบริมฝีปาับผม … วามรัอผมับเาที่เริ่ม้นใหม่้วยวามเ้าใ ำลัำเนินไปไ้ี แล้วผม็ะทำใหุ้นฮมีวามสุเวลาที่ไ้อยู่ับผม นี่ใ่ไหม ที่เาเรียว่ารัแท้ .. ไม่รู้ว่าผมับุนฮูบันเนินนานเพียใแล้ว แ่ในที่สุุนฮ็ผละออาผม่อน เามอาผม่อนะ้มลูบหนาผาผมแผ่วเบา ..
“ แ่านันนะยอแ ..”
[ Wooyoung ]
ผมเบอร์โทรหายอแไปเป็นร้อยสาย แ่็ไม่มีท่าทีว่าปลายสายะรับเลย แถมอนนี้ยัปิเรื่อไปแล้วสะ้วย .. เป็นอะไรอเา เาโรธผมรึเปล่า หรือว่าเาไ้รับอุบัิเหุ เือนหน้าผมับยอแ็ะแ่านันแล้ว .. ผมเป็นห่วเา ยัไีวินี้ทั้ีวิผม็ะหมอบมันให้เา ..
“ ทำไมนายถึเป็นแบบนี้นะ ..”
ผมสบถเบาๆอย่าอารม์เสียับัวเอ ่อนะ้นหาเบอร์ุย่าอยอแที่ยอแเยให้ไว้ อย่าน้อยท่าน็พอะบออะไรผมไ้บ้า
ู๊ .. ู๊
( ฮัลโหล )
ถือสายรอไม่นานท่าน็รับสายผม ผมยิ้มว้าออมา่อนะรีบอบลับไปอย่ารวเร็ว ..
“ ุย่าอยอแใ่ไหมรับ .. ผมลีวูนะรับ แฟนอยอแน่ะรับ ”
( ายแล้วว แฟนยอแมันหรอเรอะ อยาุย้วยพอีเลย )
“ ือว่าอนนี้ยอแอยู่ับุย่ารึเปล่ารับ ”
( ไม่นี่พ่อหนุ่ม ันว่าะถามพ่อหนุ่มอยู่พอีเลย เพราะยอแมันเพิ่มาหาันเมื่อวาน แล้วู่ๆ็รีบลับไปเยเลย )
“ ุย่าพอะรู้ไหมรับว่ายอแไปที่ไหน ”
( อันนี้ย่าเอ็ไม่รู้นะ รู้แ่ว่าพอเล่าเรื่อารายอน้อสาวุนฮเพื่อนสนิทมันนะ มัน็ร้อไห้รีบลับไปเลย )
“ ะ … รับ อบุมานะรับ สวัสีรับ ”
ผมวาสายาุย่า่อนะเ็บโทรศัพท์มือถือไว้ในระเป๋าาเ ผมเินไปหยิบุแรถ่อนะเินออมาาอนโ ถ้าพูถึุนฮแล้ว ไม่้อบอ็รู้ว่ายอแะไปที่ไหน ็ะเป็นบ้านอพวเานั้นแหละ .. ยอแแ่เสียใเรื่อน้อสาวุนฮ เลยรีบลับมาูอาารุนฮละมั้ .. ยอแไม่ลับไป ‘ รั ’ ุนฮอีรั้หรอนะ .. เาำลัะแ่านับผม ในเือนหน้า ..
…………
………………………..
……………………………………
ผมอรถที่หน้าบ้านอุนฮ .. ไม่สิที่ริ้อเรียว่าหน้าบ้านอ ‘ ทั้สอน ’ ่าหา .. ผมเินเ้าไปในบ้านอย่าถือวิสาสะ ่อนะเปิประูบ้านเ้าไปหายอแอย่ารวเร็ว ยัไผม็ไม่มีวันปล่อยให้นที่ผมรัยิ่ว่าีวิไป่ายๆหรอนะ … ผมะไม่มีวันปล่อยยอแไป
“ ยอแ นายอยู่ไหน ! นายอยู่ที่นี่ใ่ไหม ออมาเี๋ยวนี้นะ ! ”
ผมะโนลั่นบ้าน่อนะเห็นุนฮเินออมาาห้อทำาน พร้อมยอแ .. เาอยู่ที่นี่ริๆ้วย เาิอะไรอเาันแน่นะ ..
“ อูยอ ..”
ยอแพูเสียบาเบา่อนะหันไปมอหน้าุนฮ .. อะไร ? ทำแบบนี้หมายวามว่ายัไ ..
“ ยอแ ลับบ้านอเราัน ..”
“ อูยอือัน …”
“ ยอแะอยู่ที่นี่ ..”
ุนฮพูึ้นทำให้ผมับยอแหันไปมอพร้อมันโยอัโนมัิ อยู่ที่นี่ั้นเหรอ ? ทั้ๆที่ำลัะแ่านับันเนี้ยนะ .. ไม่มีทา !
“ นายมาเี่ยวอะไร้วยุนฮ ยอแับันำลัะแ่านันในเือนหน้า ยอแ้อลับไปับัน ”
“ นายถามยอแแล้วเหรอ ว่าเาอยาลับไปับนาย ”
หลัาุนฮพูบผม็หันไปมอหน้ายอแทันที … นายะเลือใร ยอแ .. ไ้โปรเถอะ เลือัน ..
“ อูยอ .. อโทษนะ แ่ันิว่าันะแ่านับนายไม่ไ้แล้วละ ”
“ หมาย .. หมายามว่ายัไ .. แ่านับันไม่ไ้ั้นเหรอ ? ”
ผมพู้วยน้ำเสียสั่นเรือ .. ยอแพูแบบนี้ับผมเหมือนับว่าำลัะัวามสัมพันธ์แบบนรั ทั้ๆที่่อนหน้านี้เราสอนยัรัันีอยู่เลย เรายัสัาว่าะรัันลอไปอยู่เลย แล้วทำไมอนนี้ .. เพียเพราะแ่ผู้ายที่ื่อ ุนฮ นนี้ .. ทำไมยอแถึไ้เปลี่ยนไปไ้นานี้ ทำไมยอแ ไม่รัผมแล้ว ..
“ อูยอ ่อนหน้านี้ันรันาย รัมา แ่ัน็หนีวามรู้สึลึๆอัวเอไม่ไ้ ว่าันยัรัุนฮอยู่ .. แ่นายทำให้ันมีวามสุ ทำให้ทุๆวันอันสใสและทำให้ันยิ้มไ้ ันอบุนายมาริๆ แ่อนนี้ันรู้วามริบาอย่าแล้ว ันรู้แล้วว่าที่ผ่านมาุนฮ็รัันมาแ่ไหน ันลืมนที่ันรัและผูพันมาั้แ่เิไม่ไ้หรอนะ แล้วอนนี้ .. ันัสินใแล้วว่าันะอยู่ับุนฮ ันรัุนฮ …”
“ ยะ .. ยอแ ..”
“ อโทษนะ อูยอ .. แ่เรา บันเถอะ ”
ผมทรุัวลนั่ับพื้นเหมือนนหมแร … วามฝันอผม วามหวัอผม วามสุอผม วามรัอผม .. ทั้หมที่เป็นีวิอผม อยู่ที่ยอแหมแล้ว หัวใอผม็อยู่ที่ยอแ .. ถ้าไม่มียอแ ผมะอยู่ไ้ยัไ ผมรัเา ผมรัยอแ ..
“ ยอแ .. ให้โอาสันเถอะนะ นายแ่สับสน นายรัันนายไม่ไ้รัุนฮ นายแ่อาะสสารุนฮใ่ไหม .. ใ่ไหมยอแ ”
ผมพูพร้อมับ้มหน้า .. น้ำาที่น่าอับอายอผม ไม่อยาให้ใรเห็น โยเพาะยอแ .. ผมไม่อยาให้เาเห็นน้ำาอผมเลย ..
“ อูยอ ฮึ .. อโทษนะ แ่ันไ้ัสินใไปแล้ว แล้วัน็รัุนฮริๆ ันไม่ไ้หลอัวเอ นายลับไปเถอะนะ ”
ยอแพู้วยน้ำเสียสะอื้น ร้อไห้ .. เสียใเหรอ ถ้าเาเสียใ เาะเลิับผมทำไม … แ่ผมเ้าใ ไม่เป็นไร สัวันนึเาอาะ้นพบหัวใอัวเออีรั้็ไ้ ผมะรอเา ..
“ ันะรอนายนะ .. ยอแ ”
Writer.
อันยอ มาอัพให้แล้วเน้ออ ่วนี้รู้สึว่ารีเอร์หายไปไหนหม ิเรียนใ่ไหม บอไรท์ที ฮืออออออ T T
ลัวรีเอร์ไม่ิามันแล้ว ไรท์็พยายามหาเวลาว่ามาอัพให้นะ แ่่วนี้ไม่่อยว่าเลย ะสอบแล้ว
ยัไ็อย่าเพิ่ลืมไรท์นะะ ไรท์ิถึรีเอร์มานะะ ุ๊บบบ <3
______________________________________________________________________________.
ความคิดเห็น