คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อดีตหรือปัจจุบัน
บทที่2
ตอน:อดีตหรือปัจจุบัน
_____________________________________________________________________________________
ในคืนนั้น…
เด็กคนหนึ่งถูกอะไรบางอย่างพันไว้อย่างแน่นหนาเด็กผู้นั้นร้องไห้ไม่หยุดอายุของเด็กคนนั้น ประมาท 8 ขวบ แล้วทันใดนั้นมีผู้ชายสองคนเข้ามา เขาทั้งสองใส่ชุดสีขาว หน้านั้นหล่อเหลามากๆ เหมือนเทพบุตรมองมายังเด็กผู้นั้น เขานั้นขุกเข่าต่อหน้าเด็กคนนั้น
"ท่านอีฟฟีส กระหม่อนขออภัย" ชายคนนั้นพูดพลางน้ำตาไหลรินออกมาเป็นโลหิต ใบหน้าของเขาตอนนี้มีรอยมากมายจากการต่อสู้
"ท่านพ่อ กับ ท่านแม่อยู่ไหน ลอรด์ โชวาส" เด็กคนนั้นพูดพลางน้ำตาไหลไม่หยุด
"ท่านพ่อของท่าน.......เสียชีวิตแล้วกระหม่อน" เด็กคนนั้นแทบคลั่ง นัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าซีดขาว
"ท่านแม่ละ" เด็กผู้นั้นตะคอกถามอย่างรีบร้อน
"ท่านแม่ของท่าน......" ชายผู้นั้นหันหน้าหนีพลางลุกขึ้นพลางกอดเด็กคนนั้นไว้ เด็กคนนั้นก็รู้ทันทีว่าท่านแม่ของเขาเป็นอะไร กอด ชายผู้นั้นทันที พลางร้องว่า
"ท่านแม่!!!!!~~~" เด็กหนุ่มผู้หนึ่งตะโกนสุดเสียงเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว
ปัง!!! เสียงประตูเปิดอย่างแรง มีชายอีกคนหนึ่งวิ่งเข้ามา
"เอลนายเป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงดีฮาดร์นั้นเอง พลางจับตัวของเอลไว้
"มะ ไม่เป็นไร นายไปนอนเถอะ" เอลตอบกลับ จนดีฮาดร์สังเกตเห็นใบหน้าของเอลซีดขาวอย่างน่ากลัว
"ไม่เป็นไรแน่นะ" ดีฮาดร์ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ อีกครั้ง
"อืม" เอลตอบกลับ ดีฮาดร์นั้นก็เดินกลับห้องตัวเองไป 'เมื่อกี้มันอะไรกัน ทำไมเราฝันแบบนั้น อีฟฟีสคือใครกัน ลอรด์ โชวาสก็เหมือนกันหน้าเขามันคุ้นๆนะ'
***************************
ณ เมืองๆหนึ่ง ตอนเย็นที่อากาศดีมากมีเด็กหนุ่มอายุประมาณ 14-15 ปี คนหนี่งกำลังเดินเล่นอย่างสบายใจอยู่ เขาเป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาๆ คนหนึ่งที่ไม่รู้ซะตาตัวเองเลย
"ลา ลา ลา ลา ลา~ ~ ~ ~ วันนี้อากาศดีจังเลยนะเนี่ย" เด็กคนนั้นพูดอย่างยิ้มแย้ม
"มาโล หาตั้งนานนึกว่าหายไปไหนซะอีก" เด็กชายอีกคนหนึ่งที่หน้าตาไม่เหมือนกันเลย อายุพอๆกัน หน้าตาของเด็กผู้นี้หล่อยังกะ เทวดามาปั้นเลยทีเดี่ยว แต่มีรอยแผลเป็นยาวอยู่ที่ แก้มด้านซ้าย ลงไปถึงคอ
"ก็ไปเดินเล่นนะสิถามได้" มาโลกวนประสาทกลับไป "แล้วนายละ ลิโอ เย็นแล้วมาทำไร"
"ก็มะ......" ลิโอยังพูดไม่จบก็มีเสียงพูดแซกเข้ามา
"ขอโทษนะ หนุ่มน้อยทั้งสอง ถ้าเจ้าไม่ว่าอะไรข้าขอพูดอะไรด้วยหน่อยได้ไหม" คนๆนั้นพูดขึ้น เสียงนั้นก็เป็นเสียงที่น่าฟังมาก เด็กหนุ่มทั้งสองก็หันไปมองคนผู้นั้นหรือจะเรียกให้ถูก ชายผู้นั้น มากว่า
"ขอโทษษนะครับ คุณน้า แม่ของพวกเราสอนว่าไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้า" (ก็พูดอยู่เนี่ยไง - -") มาโลพูดกวนประสาทกลับไปจนชายผู้นั้น คิวเริ่มกระดุก แก็ก แก็ก
"ขอโทษแทนน้องผมด้วยนะครับ เขาเป็นแบบนี้ละครับ" ลิโอรีบพูดขึ้นก่อนที่มาโลจะโดนกระถีบจนเลอะ
"ไม่เป็นไรหรอก ~ ~ ~" ชายผู้นั้นตอบพลางมองไปทางมาโลอย่างอย้างถีบสุดขีด
"แล้วท่านต้องการอะไรละ ท่านแม่ทัพแห่งนครโอเอซีส จิม ทวีซ" ลิโอถามพลางจ้องเขม็งไปที่ชายผู้นั้นอย่างรู้ทัน
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมแล้วที่เป็นท่านที่รู้ ลิโอ ฉายา นัยต์ตาเหนือพิภพ" จิมพูดพลางเข้าหน้ากากรูปหมาป่าออก เผลอให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเอาการ (อยู่แล้ว ท่านผู้อ่านคงรู้อยู่แล้วนะครับ)
"โอ้ เป็นเกีตรติ์ ที่ท่านแม่ทัพรู้ฉายาของเรา แต่น้องชายของเราคงจะน้อยใจแย่แล้วละ ท่านคงจะไม่บอกว่าท่านไม่รู้ฉายาของน้องชายข้า มาโลหรอกนะ" ลิโอพูดพลางจ้องมองจิม ที่จะบอกว่าถ้าไม่รู้น่าดู *W*
"แหมของพวกนี้ข้ารู้หรอก เขาคือ มาโล เจ้าชองฉายา ปฏิพานเยี่งเทพ ใช่ไหมละ และพวกท่านก็คือ สองปราญ์แห่งแดนสวรรด์ใช่ไหมละ" จิมยิ้มพร้อมบอกเด็กหนุ่มทั้งสอง
"มิผิด" ลิโอเอ่ยพลางจ้องจิมเขม็งเช่นเดิม
"เอ่อ...แล้วท่านแม่ทัพมาทำอะไรที่ ฟรีเชียร์นี่ละครับ" มาโลถามอย่างสงสัย แล้วทันใดนั้นก็มีทรายมาจับร่างของมาโคพร้อมกับเคลื่อนร่างของเขามาใกล้ๆจิม
"ความจริงข้าก็ไม่อยากมาที่นี่หรอก แต่มันจำเป็นเพราะข้ามีอะไรอยากให้พวกท่านทั้งสองช่วยหน่อย..."
"นั้นคือ..." ลิโอถาม
"มาเป็นพวกกับข้านะ..." เด็กทั้งสองมองหน้ากันอยู่พักหนึ่งแล้วพยักหน้า
"ขอปฏิเสษ" คำพูดนั้นทำให้จิมเรืฃิ่มทำคิวเข้าหากัน
"ทำไมละ"
"มีเหตุผล5อย่าง " ลิโอบอกพลางสะกิกมาโค
"อืม รู้แล้วน้า~
1.ท่านไม่มีความอ่อนโยนอย่างที่พวกเราต้องการ
2.ท่านจน...(ตรงไหนฟะ :จิมคิด)
3.ท่านชอบเก๊ก
4.ท่านชอบใช้พลังของตัวเองทำในสิ่งที่ไร้สาละ นั้นทำให้พลังของท่านนั้นลดลงทำให้ง่ายขึ้นต่อการลอบสังหาร เพราะฉนั้นถ้าเรารับไปทำงานได้ไม่นานท่านก็ตายแล้ว (พอรับได้)
5. อย่างสุดท้ายที่สำคัญที่สุดท่านไม่มีความเป็นผู้นำซะเลย " มาโคพูดเสร็จก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเหนื่อยใจ
"หรอ แต่ข้อสี่นี่ ข้าว่ามันผิดไปหน่อยนะ" จิมพูดสายตานั้นตอนนี่กลับเย็นชาและไร้อารมณ์
"ยังไงหรือ" เด็กทั้งสองพูดพร้อมกัน
"ก็ถึงพลังของข้าจะลดลง แต่ๆไม่ถึงสามวินาทีมันก็เพิ่มขึ้นมาใหม่แล้ว" จิมพูด
"หรอ แล้วถ้ามีคนรอจังหวะที่ ท่านกำลังอ่อนพลัง แล้วลอบสังหารละ แล้วถ้าคนนั้นมีความเร็วสูงแล้วด้วย ท่านก็ตายอยู่ดี" มาโลพูด
"นั้นก็จริงนะ" จิมบอก
"งั้นเรามาลองกัน ชักตั้งไหม" ว่าแล้วจิมก็พุ้งสุดตัวไปยังเด็กทั้งสอง
------------------------------------------
ความคิดเห็น