เจ้ามนุษย์ผู้สิ้นหวังเอ๋ยจงกลายเป็นปีศาจในโลกแห่งใหม่ซะเถอะ!

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 กล่องแพนโดร่า

บทที่ 1 กล่องแพนโดร่า

「แฉ๊ะแฉ๊ะแฉ๊ะ!」

เสียงชัตเตอร์ของกล้องถ่ายรูปติดต่อกันรัวรัวอย่างไม่มีพักผ่อน

「เป็นยังไงบ้างชันสูตรศพเสร็จแล้วใช่ไหม?」

ตำรวจเอกเดินเข้าไปถามคนที่กำลังชันสูตรศพของชายหนุ่มสวมฮู้ดและมีโทรศัพท์ตกหล่นอยู่ข้างๆอยู่

ศพนั้นเป็นชายหนุ่มวัยประมาณ 19-20 ปีมีผมสีเทาและดวงตาสีมรกตสวมฮู้ดที่มีขนสัตว์ตามปกหมวก

『ครับชันสูตรเสร็จแล้วพบว่าเป็นโรคหัวใจกำเริบครับ』

「อายุแค่นี้เนี่ยนะเป็นโรคหัวใจกำเริบ?」

『ครับ』

แม้ตำรวจเอกจะดูไม่ค่อยเชื่อแต่ก็ยังคงไม่มีหลักฐานการฆาตกรรมเลยสักนิด

และในโทรศัพท์เองก็ไม่มีข้อมูลที่จะบ่งบอกเกี่ยวกับตัวคนร้ายได้เลยเพราะคนร้ายนั้นลบข้อมูลประวัติทั้งหมดภายในเครื่องไป

ตำรวจเอกสันนิษฐานเช่นนี้

แต่ความจริงนั้นช่างสิ้นหวังเพราะชายหนุ่มที่กลายเป็นศพนั้นไม่มีแม้แต่เพื่อนเลยต่างหาก

▼

『จึกจึกจึก』

สาวน้อยสวมชุดโกธิคโลลิต้าสีขาวใช้กิ่งไม้จิ้มแก้มของชายสวมฮู้ดอยู่

「อึก….」

ชายสวมฮู้ดได้สติขึ้นมาร่างกายของเขากระตุกเล็กน้อยก่อนจะลืมตาขึ้นมา

สาวน้อยสวมชุดโกธิคโลลิต้าร้องเรียก「สเฟียร์」ก่อนจะเดินเข้าไปหากล่องสี่เหลี่ยมกลางห้องหลังจากที่ชายสวมฮู้ดตื่น

ชายสวมฮู้ดเขย่าศรีษะเพื่อตั้งสติก่อนจะเปิดโทรศัพท์ในมือขวาเพื่อดูว่าตอนนี้เป็นเวลาอะไร

「16:44」

ชายสวมฮู้ดแปลกใจเล็กน้อยเพราะเวลาในโทรศัพท์นั้นเป็นเวลาเดียวกับที่กำลังโทรศัพท์กับผู้หญิงคนหนึ่งและเวลาก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเคลื่อนไหวสักนิด

แม้ว่าจะมองไปทางนาฬิกาข้อมือหรือนาฬิกาโทรศัพท์ก็ไม่มีวี่แววจะขยับจากที่เดิมสักวินาทีเดียว

ชายสวมฮู้ดเริ่มสงสัยว่ามันคงจะเสียแต่โทรศัพท์ก็ยังใช้งานได้ตามปกติและนาฬิกาข้อมือก็ไม่ได้เสียอะไรหรือถ่านหมด

「ที่นี่….ที่ไหน?....」

หลังจากที่ตรวจสอบทั้งหมดเสร็จชายสวมฮู้ดก็เริ่มสังเกตว่าที่นี่คือที่ไหน

ที่นี่คือห้องสีขาวมีกล่องกลมกลมที่มีรอยแตกเป็นทางทางจนกลายเป็นเขาวงกตกับเด็กสาวตัวเล็กเล็กสวมชุดโกธิคโลลิต้าคนหนึ่ง

ชายสวมฮู้ดขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจเพราะว่ามันไม่มีประตูทางเข้าหรือทางออกเลยจึงต้องลองสัมผัสผนังกำแพงพื้นและเพดาน

แต่ก็ไม่พบทางออกเลยสักแห่ง

สาวน้อยโกธิคโลลิต้ามองชายสวมฮู้ดด้วยความไม่เข้าใจก่อนจะเดินเข้าไปสะกิดชายสวมฮู้ดที่ดูเหมือนเริ่มหมดความอดทน

『เน่เน่…. พี่ชายทำอะไรอยู่เหรอ?....』

สาวน้อยโกธิคโลลิต้าถามชายสวมฮู้ด

มันทำให้เขาคิดว่าเธอคงจะอยู่ที่นี่มานานพร้อกับกล่องประหลาดประหลาดดูอันตรายที่อยู่กลางห้อง

เขาคิดว่าเธอคงเป็นลูกคุณหนูแล้วพ่อของเขาคงจะกลัวที่ลูกจะต้องไปพบเจออันตรายเลยต้องขังไว้ในห้องที่ไม่มีอะไรเลย

และน่าจะมีคนคอยรับส่งอาหารมาให้เธอคนนี้แน่แน่แต่ก็ยังไม่เข้าใจเหตุผลที่จะต้องจับชายสวมฮู้ดเข้ามาในห้องนี้ด้วย

「นี่เธอรู้ทางออกไปจากห้องนี้ไหม?」

คำถามของชายสวมฮู้ดนั้นทำให้เด็กสาวโกธิคโลลิต้าเอียงคอด้วยความงุนงงเล็กน้อย

ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายสวมฮู้ดถาม

ชายสวมฮู้ดไม่ได้คำตอบจากเด็กสาวโกธิคโลลิต้าก็ถอนหายใจออกมา

เขาหันมามองกล่องที่อยู่กลางห้องมันส่องแสงสว่างสีม่วงออกมาอย่างน่าประหลาด

แถมมันยังลอยขึ้นมาอีกด้วย

ด้วยการที่ไม่สามารถหาทางออกไปได้จึงลองเสี่ยงดู

ชายสวมฮู้ดจับกล่องที่กำลังลอยอยู่มาสำรวจมันมีน้ำหนักที่มากและเมื่อชายสวมฮู้ดจับกล่องนั้นมันก็เปล่งแสงจ้ากว่าเดิมจนทำให้แทบไม่สามารถสำรวจได้

เหมือนกับว่ามันกำลังเปิดระบบป้องกันตัวเองจากผู้บุกรุกก็ไม่ผิด

แต่หากเทียบกันแล้วชายสวมฮู้ดไม่ยอมแพ้กับเรื่องแค่นี้แน่นอน

หลังจากลูบคล้ำไปตามกล่องชายหนุ่มก็พบปุ่มปิดที่ดูแปลกแปลกแต่มันสามารถซ่อนได้แนบเนียนมาก

แสงสีม่วงส่องสว่างได้ลดลงก่อนจะหายไป

สิ่งที่ถืออยู่ในมือของชายหนุ่มคือกล่องปริศนาที่แปลกไปจากเดิม

มันปล่อยไอความรู้สึกที่อันตรายมากที่สุดออกมาถึงขั้นทำให้ชายสวมฮู้ดแทบหายใจไม่ออก

มันไม่ใช่ไอพิษชายสวมฮู้ดยังคงหายใจได้ตามปกติ

บนกล่องเริ่มมีอะไรบางอย่างเคลื่อนที่

『กล่องแพนโดร่า』

กล่องนี้ทำมาจากจิ๊กซอว์จำนวนมาก

จิ๊กซอว์พวกนั้นเริ่มขยับให้กลายเป็นตัวหนังสือโดยคงความเป็นกล่องสี่เหลี่ยมไว้อยู่

กล่องแพนโดร่าถูกรู้จักในชื่อของกล่องแห่งหายนะเมื่อเปิดออกจะนำมาซึ่งพาหะโรคจำนวนมาก

『ห้ามเปิดอันตราย』

มันเป็นเหมือนการยั่วยุเสียมากกว่าเมื่อตัวหนังสือหายไปก็เกิดรูกุญแจขึ้น

แม้จะบอกว่าห้ามเปิดแต่กลับโชว์รูกุญแจต่อหน้าต่อตา

มันน่าจะเป็นทางออกเดียวที่สามารถออกไปจากห้องนี้ได้

แต่ชายสวมฮู้ดกลับไม่มีกุญแจมันควรจะอยู่ที่ไหนสักแห่งในห้องนี้

แต่ชายสวมฮู้ดก็สำรวจจนหมดทุกซอกทุกมุมแล้วแต่ยังไม่เจอก็มีเพียงสิ่งหนึ่งที่ยังไม่ได้สำรวจ….

ชายสวมฮู้ดมองไปทางเด็กสาวโกธิคโลลิต้า

เด็กสาวโกธิคโลลิต้าเอียงคอด้วยความสงสัยพร้อมยิ้มอย่างสดใส

ตรงคอของเด็กสาวโกธิคโลลิต้านั้นมีสร้อยคออยู่

และที่สร้อยคอแห่งนั้นก็มีกุญแจสีทองอยู่

「นี่สาวน้อยพี่ขอกูยแจตรงสร้อยคอได้ไหม?」

ตอนนี้ชายสวมฮู้ดทำอย่างกับว่าเป็นโรคจิตใบหน้าของเขาประมาณว่า「แฮ่กแฮ่กแฮ่กพ-พี่ขอจับหน้าอกหน่อยได้ไหม?!」

แต่เจ้าตัวนั้นดูเหมือนว่าจะไม่ให้แต่โดยดีสร้อยคอที่อยู่ตรงคอของเด็กสาวโกธิคโลลิต้าดูท่าว่าจะสำคัญเป็นอย่างมาก

ชายสวมฮู้ดเดาะลิ้นด้วยความไม่เต็มใจก่อนจะเกาหลังหัว

「เอางี้ถ้าเธอให้กุญแจนั่นมาชั้นจะพาเธอออกไปจากที่นี่」

แม้จะน่ารำคาญนักที่จะต้องลักพาตัวลูกสาวของเศรษฐีเพื่อออกไปจากที่นี่แต่มันก็ไม่มีทางเลือกอื่นเลยเพราะเจ้าตัวก็ไม่อยากทำร้ายเด็กเหมือนกัน

ชายสวมฮู้ดคิดเพียงแค่นี้

『จริงเหรอ?』

「เออ」

『จริงนะ?』

「เออ」

『จริงนะจริงนะ?』

「เออ!」

『จริงจริงนะ?』

「เออพาไปด้วยอยู่แล้วไม่ต้องถามอีกด้วย!」

เด็กสาวโกธิคโลลิต้ายื่นกุญแจสีทองให้ชายสวมฮู้ด

เขารับมาด้วยความรำคาญเล็กน้อย「ทำไมเราต้องมาทำอะไรอย่างนี้ด้วย?」คือคำถามเดียวที่ตอนนี้ชายสวมฮู้ดมี

「กรึก….」

ชายสวมฮู้ดไขกล่องสี่เหลี่ยมเรียบร้อย

กล่องสี่เหลี่ยมเริ่มส่องแสงสว่างสีม่วงเข้มและจ้ายิ่งกว่าระบบป้องกันตัวก่อนหน้านี้

ไอสีดำทะมึนเริ่มไหลรั่วออกมาเหมือนท่อแก๊สรั่ว

แม้ชายสวมฮู้ดจะดูไม่เป็นอะไรก็ตาม….

「แค่ก!... แค่ก!...」

เด็กสาวโกธิคโลลิต้าไอออกมาเมื่อสูดดมไอสีดำทะมึนเข้าไป

ชายสวมฮู้ดรีบเข้าไปดูอาการของเด็กสาวโกธิคโลลิต้าทันที

เสื้อโกธิคโลลิต้าที่เป็นสีขาวสะอาดเริ่มถูกย้อมไปด้วยสีดำด้วยความไม่เข้าใจ

แต่ชายสวมฮู้ดคิดว่ามันคงเป็นเพราะว่าไอสีดำทะมึนนี้คือสเปรย์สีอันตรายแน่นอน

ชายสวมฮู้ดถอดฮู้ดออกมาแล้วฉีกเสื้อของตนเองมาปิดจมูกตนและของเด็กสาวโกธิคโลลิต้า

ชุดโกธิคโลลิต้าเริ่มถูกย้อมด้วยสีดำอาการของเด็กสาวก็ยังไม่ดีขึ้นไปจากเดิมแถมยังแย่ขึ้นไปอีก

ไอสีดำทะมึนก็ยังรั่วออกมาอย่างไม่หยุดไม่หย่อน

「ปัดโธ่เว้ยทำไมเรื่องพวกนี้ต้องเกิดขึ้นกับเราด้วยฟร่ะ!」

ชายหนุ่มอุ้มเด็กสาวโกธิคโลลิต้าขึ้นมาพร้อมกับจับเสื้อฮู้ด

เขาเดินเข้าไปหากล่องสี่เหลี่ยมแทนที่จะหาทางออกไปแทน

ชายสวมฮู้ดก็สงสัยมาตั้งแต่แรกแล้วในห้องปิดตายแบบนี้อากาศจะถ่ายเทได้อย่างไร

และอาหารที่เด็กสาวกินก็ด้วย

แต่ตอนนี้เขาคิดแค่ว่าต้องรอดไปด้วยกันเท่านั้น

เขาใช้เสื้อฮู้ดมัดกล่องเอาไว้แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลอะไรเลย

แก๊สยังรั่วออกมาโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดหย่อนลงชุดโกธิคโลลิต้าก็เริ่มจะถูกย้อมจนหมดแล้ว

『ดูดกลืนเข้าไปสิ』

สิ่งที่เห็นก็คือตัวหนังสือบนกล่องสี่เหลี่ยม

มันยังคงทำให้ชายหนุ่มสงสัยจะให้ดูดพวกแก๊สสีพวกนี้งั้นเหรอตายแน่นอน

แต่ชายหนุ่มก็ยังทำตามที่กล่องมันบอกอย่างดีเยี่ยมพร้อมดูดแก๊สสีดำพวกนั้นด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

ถ้าชายหนุ่มจะตายล่ะก็ก็คงตายตั้งแต่สูดดมแก๊สพวกนี้แล้วล่ะ

แก๊สทั้งหมดถูกชายหนุ่มดูดเข้าไปจนเต็มปอด

กล่องหยุดพ่นแก๊สออกมาแล้ว

『กลั้นหายใจ』

แม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่กล่องบอกแต่มันเป็นทางเดียวที่จะออกไปจากที่นี่ได้

แม้จะกลั้นหายใจไปนานสักเท่าไหร่แต่ก็ไม่รู้สึกว่าจะขาดอากาศเลย

แม้จะสูดแก๊สพวกนั้นไปมากเท่าใดก็ไม่รู้สึกอึดอัดเลย

แม้จะสูดไปจนหมดก็ยังไม่รู้สึกทรมาน

『กรึก… แอ๊ด….』

กล่องถูกเปิดขึ้น….

▼

「อึก!... ที่นี่มันที่ไหนอีกกันแน่ว่ะ!」

ชายหนุ่มได้สติหลังจากลืมตาตื่นขึ้นมาในที่ที่แปลกอีกเช่นเคย

เขาอยู่ใกล้หน้าผาที่มีคลื่นซัดเข้ามาจนได้ยินเสียงทะเล

ข้างข้างเขามีเสื้อฮู้ดที่ชำรุดเล็กน้อยกับเด็กสาวโกธิคโลลิต้าที่ชุดของเธอเป็นสีตัดกันระหว่างขาวกับดำ

ชายหนุ่มหยิบเสื้อฮู้ดมาใส่แม้จะชำรุดก็ตามก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา

「01:58」

นาฬิกาแสดงเวลาตอนตี 1 ของประเทศไทยแต่ที่นี่กลับยังสว่างอยู่

แสดงว่าเขาอยู่ที่ต่างประเทศ

พอเขาคิดว่าตนเองอยู่ต่างประเทศก็นึกถึงคำพูดประโยคหนึ่งของคนคนหนึ่งที่เคยคุยด้วยอยู่

『คุณถูกรางวัลที่ 1 คุณได้รับสิทธิ์ท่องเที่ยวค่ะ!』

「ชิไม่ได้อยากมาเลยเฟร้ย」

ชายสวมฮู้ดเกาหลังหัวด้วยความไม่พอใจเพราะเรื่องโดนขังในห้องปิดตายและกล่องประหลาดที่ส่องแสงได้ส่วนคราวนี้ก็โดนเอามาปล่อยเกาะอีก

ชายหนุ่มเริ่มสิ้นหวังกับโชคของตนเองที่ซวยแล้วซวยอีก

เขาเดินเข้าไปสำรวจป่าที่เป็นทางเดียวที่จะสามารถออกไปจากหน้าผาที่โดนคลื่นซัดอยู่

เขาไม่แม้แต่หันหลังไปมองเด็กสาวที่สวมชุดโกธิคโลลิต้าสีขาวสลับดำเลยแม้แต่น้อย

ก็เพราะว่าหมดธุระแล้วจึงไม่ได้สนใจ

แต่เพราะความรู้สึกไม่สบายบางอย่างชายหนุ่มจึงเหยียดตัวออกมา

『คว้าก!...』

กลางหลังเสื้อฮู้ดนั้นขาดออกมา

แล้วชายหนุ่มก็ต้องตกใจกับสิ่งที่อยู่บนหลังของเขา

กระดูกที่มีรูปร่างเหมือนปีกขนาดใหญ่งอกอยู่ที่กลางหลังของเขา

『พั่บพั่บพั่บพั่บ!』

มันสะบัดด้วยท่าทีสดชื่นทำให้เนื้อหนังหลุดออกจนหมด

「นี่มันอะไรกันฟร้าาาา!」

ชายหนุ่มตะโกนสุดเสียงด้วยความตกใจ