ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น 1 (50%)
หลัาที่ผมไ้เรียนถึาบพัเที่ย พอหมเวลา ผมับีโอ็ลมาิน้าว้วยันามปิ แ่วันนี้ที่่าาวันอื่นๆ็ือ เ็ใหม่อย่าโอเฮุน ลมาิน้าวับพวผม้วย "นี้ๆแบฮยอน ันอิน้าวับพวนายสอนไ้ไหม" เฮุนถามผม แ่ทันทีที่ผมยัไม่ไ้อบ ีโอ็สวนอบลับทันทีว่า "ไ้สิเฮุน พวเราสอนไม่ว่าอะไรหรอ ใ่ไหมแบฮยอน" ีโอหันมาถามผม พลาแอบบีบไหล่ผมเบาๆ "ะๆ...ไ้สิ ทำไมะไม่ไ้ล่ะ" ผมอบลับและยิ้มเื่อนๆให้ เพราะถ้าืนผมร้อโวยวายออมา เฮุน็ะรู้ทันที ว่าผมโนบัับให้อบไปแบบนั้น "ิหรอ ันออบุพวนายสอนมาๆเลยนะ" เฮุนทำหน้าีใ และส่ร้อยยิ้มนิ ที่ทำให้ผมแอบหน้าแึ้นมาเล็น้อย ผมยืนนิ่เพราะวามเินอยู่นานมา แ่สัพั็มีเสีย ที่ทำให้ผมื่นาภวั์ "แบฮยอนๆๆ แบ!!! ไอ้้..." "หะๆ อะไรีโอ" ผมหันไปอบ "มึิน้าวไ้แล้ว ยืนเหม่ออยู่นั้นแหละ เฮุนมอมึนานล่ะ" ีโออบลับ้วยวามอารม์เสีย มันอารม์เสียริๆแหละ เรียผมะื่นเลย "เออๆ ูอโท อโทที่ทำให้ทุนรอนะ" ผมบออโทเสร็ ็มานั่้าๆีโอ อย่าหอยๆ "ว่ะ เฮุนแม่่ไปื้อ้าวั้แ่เมื่อไรว่ะ" ผมบ่นพึมพำ นไม่ไ้สัเ ว่านที่นั่อยู่ร้ามผม ำลัแอบมอและส่ยิ้มมาให้ผมแบบเียบๆ
หลัเลิเรียน
พอเลิเรียนเสร็ ผมับีโอ็ลมา้าล่า เพื่อรอลับบ้าน แ่พวผมสอนยัไม่ทันไ้ลบันไ ็ไ้ยินเสียทุ้มๆัึ้น "พวนายสอน ลับบ้านันยัไหรอ" ผมับีโอหยุเิน แล้วหันไปมอพร้อมัน "นี้นายเอหรอเฮุน" ีโออบ พร้อมส่ยิ้มให้ "ันลับบ้านเอน่ะ" ีโอพูเสริม "แล้วนายล่ะแบฮยอน" เาถามผม โยที่ไม่่อยสนใำอบอีโอมานั "ันรอให้พี่านยอลมารับน่ะ" ผมอบไปสั้นๆ "อ่ออ" เาอบผมพร้อมพยัหน้า "นายถามเสร็แล้วใ่ไหม ันะไ้ลไป้าล่า" ผมพู้วยวามหุหิเล็น้อย "ยั ันมีเรื่ออยาให้นาย่วย" เฮุนึแนผมไว้ เพื่อไม่ให้ไปไหน ผมถึับมอแล้วถอนหายใ "อะไรอีล่ะ ันรีบนะ" "เอออ ั้นเราไป่อนนะ" ีโอับท เพื่อไม่ให้ผมหุหิไปมาว่านี้ "ูไป่อนนะแบ โีล่ะ อย่าลับบ้าน้า เี๋ยวพี่มึบ่นอี" "เออๆ ูรู้น้าาา บายๆมึ" ีโอเินลไป้าล่า พอผมะหันลับมา ผมถึับผะเล็น้อย เพราะผมไ้นับหน้าอร่าสู อย่าเฮุน "โอ๊ยย!!! นายนี้มัน" ผมผลัเฮุน นทำให้ร่าสูเเล็น้อย "็นายเินมานัน่อนไม่ใ่หรอแบฮยอน เินไมู่าม้าาเรือ แล้วยัมาว่านอื่นอี" เฮุนพู พร้อมับยัิ้วแบบวนๆมาให้ผม "็นายมัน... อ่ะ!!" ผมใที่อยู่ๆแนหนาๆ ็ระาแนผม นเือบสุล้ม "อะ...โอ๊ยยย เบาๆหน่อยสิ ันเ็บนะ" ผมโอรว "ี้เียฟับ่น ไปเ้าห้อน้ำัน" เฮุนยัอบผมแบบวนๆ "็เบาๆไ้ไหมล่ะ" แนผมเริ่มแ "อืม" เาปล่อยแนผมแบบไม่ไยี นทำให้ผมเือบลื่น "ปล่อยีๆไม่ไ้หรือไ เห็นไหมว่าันเือบลื่นนะ!!!" ผมะอใส่เฮุน พลาลุบแนัวเอเบาๆ "็บอให้ปล่อย ัน็ปล่อยแล้วไ ันทำอะไรผิหรอ" เฮุนอบ พร้อมับำผมอี "นายหัวเราะาันหรอห้ะ!!!" แ่ผมยัไม่ทันไ้่ามือะ่อย เา็ผลัผม ให้ไปิับำแพ "เลิบ่นและพูมาไ้แล้ว ันรำา" เฮุนมอหน้าผม และแอบยยิม "็นาย... อ่ะ!!!" ร่าสูไ้ประบริมฝีปา นทำให้ผมอึ้เล็น้อย ร่าสูบยี้ปาผม เพื่อให้ผมเล่นับเา้วย "อะ...อื้ออ" ผมราเสียสั่น ร่าสูยัูบผมอยู่แบบนั้น "อ่ะๆๆ ยะ...อย่าาา" เมื่อร่าสูไ้้มลไร้อาวอผม "ันรู้ว่านายอยา" เาระิบ้าหูผม "ะ...แ่ัน...อื้อออ" ร่าสูประบริมฝีปาอีรั้ "พะๆ...พอ..อ..แล้ว ผมผละูบออ แล้วเสียโทรศัพท์็ัึ้น "ัน้อไปแล้วนะ" ผมรีบัารัวเอ แล้วเินออาห้อน้ำ้วยวามเร่รีบ "แบอยอน นายน่ารัีว่ะ ันรู้ว่านายยั้อารันอี" เฮุนพูพร้อมับยิ้มว้า
อัพแล้วน้าาาา NC ามามาย แบะรอไหม หรือแบะหลุมรัเฮุนเ้าแล้วริๆ
มาอมเม้นเยอะๆน้าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น