คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Neighbor :: Our first love
กริ๊ก !
ประตูบานใหญ่ของบ้านถูกเปิดออก ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินเข้าไปในบ้าน
“แม่ครับผมกลับมาแล้วครับ” เสียงทักทายอันสดใสของเขาตรงกันข้ามกับบรรยากาศภายนอกโดยสิ้นเชิงเพราะมันทั้งมืดครึ้มอีกทั้งเม็ดฝนยังกระหน่ำลงมาอีกด้วย
"ออกไปข้างนอกไม่บอกแม่เลยนะ แอบออกไปขับรถเล่นอีกแล้วหรือไง" หญิงสาววัยสี่สิบปลายๆ ที่ขึ้นชื่อว่าแม่หย่อนตัวนั่งลงข้างๆ ลูกชายที่โซฟาตัวใหญ่กลางบ้าน
"ไม่เห็นต้องแอบเลยกั้งก็ขับออกไปแบบโจ่งแจ้งนะครับแม่" เขาตอบ
"แล้วไปเที่ยวไหนมาล่ะจ๊ะคุณลูกชาย ?" เธอถามเขาอย่างรู้ทัน แต่ผิดคาดซะแล้วเพราะเขาไม่ได้ออกไปเที่ยว แต่เขาตั้งใจออกไปพบหญิงสาวคนหนึ่งต่างหาก
"กั้งไปเจอน้องบิวน้องคนที่แม่เกือบจะขับรถชนเขา ไม่ได้ไปเที่ยวไหนสักหน่อย"
"อย่างนั้นหรอจ๊ะ ? โอเคแม่เชื่อก็ได้" เธอพูดพร้อมกับลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป ทว่าชายหนุ่มทำให้เธอต้องหยุดฝีเท้าแล้วเดินกลับมานั่งข้างๆ เขาดังเดิมด้วยประโยคคำถามที่ว่า .....
"แม่ครับ ! แม่จำเด็กผู้หญิงที่แม่เคยขับรถชนเขาเมื่อ10ปีที่แล้วได้มั้ย ? "
เธอถอนหายเฮือกใหญ่กับคำถามที่ลูกชายถามออกมา ก่อนจะตอบออกไปว่า
"ลูกยังไม่ลืมเรื่องนี้อีกเหรอ แม่ว่าลูกควรจะลืมมันไปได้แล้วนะมันผ่านมานามากแล้ว"
"กั้งลืมเรื่องนี้ไปแล้วครับแม่ลืมสนิท แต่เพราะหญิงสาวในวันนี้กับเด็กผู้หญิงเมื่อสิบปีที่แล้วเหมือนกันอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งหน้าตาท่าทาง ทุกๆ อย่างมันเหมือนกันมาก" ใช่แล้ว ! กั้ง วรากร เขากำลังหมายถึงหญิงสาวที่ชื่อ บิว ชนัญญา แต่แปลกนักเขากลับจำชื่อของเด็กผู้หญิงเมื่อสิบปีก่อนไม่ได้ แม้ว่าจะพยายามนึกเท่าไหร่ก็ตาม
"เพราะยัยหนูคนนั้นเป็นรักแรกของลูกไง แล้วลูกก็เคยบอกแม่ว่าอยากจะไปสารภาพรักกับเธอ แต่ลูกต้องย้ายไปญี่ปุ่นซะก่อนเลยไม่ได้สารภาพรักกับเธอ ใช่อย่างที่แม่พูดมั้ยล่ะ"
"ใช่ครับ แม่พูดถูกเพราะเขาเป็นรักแรกของกั้ง"
"แล้วตอนนั้นเธอก็อยู่บ้านใกล้พวกเราซะด้วยสิ ลูกเห็นหน้าเธอทุกวันจนเก็บเอาไปละเมอเลยล่ะ แม่จำได้ดี" ผู้เป็นแม่พูดถึงเรื่องราวในอดีตด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แม้ว่าหูของเขาจะได้ยินสิ่งที่แม่พูด แต่สายตาของเขากลับเหม่อมองออกไปที่บ้านหลังใหญ่ข้างๆ กัน
"ตอนนี้กั้งก็รู้สึกว่าเขายังอยู่ใกล้ๆ ... จริงๆ นะครับแม่" เขาละสายตาจากบ้านหลังใหญ่มาจ้องที่ใบหน้าของแม่แทน "อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ข้างบ้านเราด้วยครับ"
"ผู้หญิงคนไหนจ๊ะ ? "
"ผู้หญิงในวันนี้ที่เหมือนเด็กผู้หญิงเมื่อสิบปีก่อนไงครับ เอ่อ... กั้งหมายถึงน้องบิวอ่ะครับ" เขาส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ก่อนที่จะปรับคำพูดให้ผู้เป็นแม่ฟังได้เข้าใจมากขึ้น
"มันคงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้งลูก อย่าคิดเยอะเลยไปอาบน้ำ นอนหลับผ่อนให้สบายเถอะ วันนี้ลูกคงเหนื่อยมามากแล้ว" ชายหนุ่มพยักลงอย่างนอบน้อมและส่งรอยยิ้มบางๆ ให้กับแม่ จากนั้นเขาก็เดินขึ้นไปยังห้องนอนสีขาวสะอาดตา ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม
บ้านหลังใหญ่ใกล้ๆ กันสว่างจ้าด้วยแสงไฟ เมื่อมองผ่านกระจกบานใสเข้าไปจะเผยให้เห็นชายหนุ่มสองคนที่สนทนากันอยู่ เสียงบทสนทนาที่เกิดขึ้นทำให้รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงใคร ...
"ไม่อยากจะเชื่อเลยนะพี่ว่ายัยเด็กแสบนั่นก็อยู่บ้านข้างๆ เราด้วย" ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาทะเล้นพูดกับพี่ชาย(ไม่แท้)ของเขา
"ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะวะซีดี ! โ-ค-ร-ตจะบังเอิญเลยอ่ะ"
"นั่นดิ ผมก็ว่างั้นอ่ะ บังเอิญสุดๆ แถมยัยนั่นยังไม่ชอบขี้หน้าผมตั้งแต่เด็กซะด้วย !! บ้านใกล้กันขนาดนี้อยู่ไม่เป็นสุขแน่คงหาเรื่องกัดกันทุกวันอ่ะ" -/-
"ถ้าพี่จำไม่ผิดน้องบิวเป็น... รักแรกของแกป่ะวะซีดี ? "
รักแรก ชายหนุ่มผู้เป็นพี่กำลังพูดถึงรักแรกของ ซีดี กันต์ธีร์ และหญิงสาวที่เป็นรักแรกของเขาคือ บิว ชนัญญา หญิงสาวข้างบ้านของเขานั่นเอง
"โหยยยยยยย ! มันก็เป็นแค่เรื่องตอนเด็กอ่ะพี่ตั้ม ตอนนั้นผมชอบยัยเด็กนั่นเพราะผมเห็นกางเกงในลายหมีของเธอต่างหาก มันน่ารักจนผมอยากขโมยกลับบ้าน " เขาพูดติดตลกพร้อมกับทำหน้าทำตาทะเล้นๆ และฉีกยิ้มกว้างเผยให้เห็นฟันขาวสะอาดที่เรียงชิดติดกันอย่างสวยงาม (>_<) /^o^\
"แกนี่มันถลนจริงๆ เลยว่ะซีดี อย่าเผลอไปพูดอย่างนี้กับบิวเชียวนะไม่งั้นแกตายแหงๆ เห็นหน้าสวยๆ หวานๆ อย่างนั้นอ่ะข้างในบิวมันแมนมากนะเว้ย " พี่ชายของเขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่แฝงความกวนไว้นิดหน่อย เขามองน้องชายพร้อมกับยิ้มที่มุมปากแล้วตบไปที่ไหล่ของน้องชายก่อนจะพูดว่า "พี่ขึ้นนอนแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน"
"ครับพี่ ! ฝันดีครับผมมมมมมม " :D
ภายในบ้านยังคงสว่างจ้าด้วยแสงไฟ และภายใต้ความสว่างนั้นก็ยังมีความมืดมิดและหมองหม่นซ่อนอยู่เสมอ ร่างสูงค่อยๆ เอนหลังลงนอนบนโซฟาตัวเดิมแล้วจึงหยิบโทร์ศัพท์ไอโฟนสีดำในกระเป๋ากางเกงของเขาออกมา เขาเลื่อนหาเบอร์ของใครสักคนในบัญชีรายชื่อก่อนจะกดโทรออกไป ทว่าเขาผ่านไปไม่ถึงสามวินาทีร่างสูงรีบตัดสายทิ้งทันที เขาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะใกล้กับโซฟาแล้วยกแขนข้างหนึ่งขึ้นมาวางบนหน้าผากก่อนจะหลับตาลงอย่างช้า ๆ
ติ๊ง !
เสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้นสองสามครั้ง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งและเมื่อเปิดเข้าไปสู่ในโลกของไลน์ โลกที่เรียกว่ายิ่งไลน์ ยิ่งใกล้ เขายิ้มให้กับข้อความนั้น ก่อนจะพูดว่า
"สุดท้ายเธอก็ทนคิดถึงฉันไม่ไหวสินะ" (>////<)
'โรงเรียนใหม่เป็นไงบ้าง'
'เพื่อนใหม่นายน่ารักเหมือนฉันรึเปล่า'
'แล้วเขาดีกับเหมือนฉันมั้ย?'
เพราะข้อความเหล่านี้จากหญิงสาวเพื่อนสนิททำให้เขายิ้มออกมา เขาตอบข้อความนั้นกลับไปว่า
'โรงเรียนใหม่ดีกว่าเดิมเยอะ'
'แต่ฉันยังไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่'
'เท่าที่เห็นหน้าเพื่อนฉันมั่นใจว่าน่ารักกว่าเธอ
5555555555555'
'น่าเศร้านะ เพราะฉันคิดฉันน่ารักที่สุดแล้ว'
'น่าเศร้านะ เพราะไม่มีเพื่อนคนไหนดีเท่าฉันอีกแล้ว'
'น่าเศร้านะ เพราะนายคงไม่เพื่อนคบหรอก'
'น่าเศร้านะ เพราะไม่มีใครทนนายได้เท่าฉันหรอก'
'ยัยเพ้อเอ้ยยยยย ! เธอเศร้ามากรึไงห๊ะ ?
ไว้วันไหนว่างๆ เรานัดเจอกันดีมั้ยล่ะ
แล้วฉันจะเลี้ยงเธอเองสัญญา'
'คำสัญญาของนายเชื่อได้ใช่มั้ยซีดี ?'
'เธอจะเชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของเธอ
แต่ฉันไม่ผิดคำสัญญาหรอกน่า'
'โอเคฉันจะเชื่อ'
'^^'
'ไม่มีนายไม่มีใครมากวนฉันเลย'
'ฉันคิดถึงนายนะ'
'ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน รอยยิ้มของฉัน สมายล์ :)'
จบไปแล้วนะคะสำหรับตอนที่ 4 หุหุ
ตอนนี้แนะนำสมาชิกใหม่ของเรื่องอีกคน 'สมายล์'เพื่อนของซีดี
สนุกกันป้ะ ? ตอนต่อไปจะเป็นยังไงน้า ในเมื่อรักแรกของพี่กั้งกับพี่ซีดี
คือน้องบิวเหมือนกัน >////< อร้ายยยยยไรท์เตอร์ไม่อยากจะคิด
ติดตามด้วยนะคะ รีดเดอร์ที่รักจุ้บๆ เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ด้วยนะคะ
แอบบอกนิดหนึ่ง ไรท์เตอร์มีฟิคใหม่ที่กำลังจะลงเป็นฟิคซีดีบิว
แต่ฟิคนี้ ... ไรท์เตอร์ยังไม่แน่ใจตอนจบอ่า เพราะมันพัวพันธ์กันมว๊ากกกกก
ความคิดเห็น