คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Summer ghost :: Prologue
Prologue
“ห๊ะ !! O{}o อะ ออนนี่ ออนนี่หมายความว่ายังไง ฉันมีเวลาเหลืออีก.... 3 วันเท่านั้นเองหรอ"
"ถูกต้องแล้วล่ะบิวตี้ ว่าแต่เธอไม่ดีใจเหรอ เธอจะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมแล้วนะ ฉันรู้ว่าชีวิตที่ล่องลอยแบบนี้มันไม่สนุกเหมือนชีวิตที่เป็นอยู่ของเธอหรอก เตรียมตัวไว้ดีๆ ล่ะอีก 3 วันเท่านั้นนะ"
"ออนนี่ !! อย่าเพิ่งไปสิ !! เจสสิก้าออนนี่ !! ออนนี่ !!!!"
แม้ว่าหญิงสาวร่างบางเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำเข้มจะแผดเสียงดังลั่นเท่าไหร่ 'เจสสิก้าออนนี่' คนที่เธอเรียกหา กลับหายลับไป เธอทิ้งตัวลงอย่างเศร้าใจก่อนจะทุบกำปั้นเล็กๆ ลงบนฝ่ามืออีกข้างของตนเอง นัยต์ตาสีน้ำตาลเข้มเริ่มแดงกล่ำ ริมฝีปากบางขบเม้มด้วยความรู้สึกสุดแสนจะทรมานใจ T^T
ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง ......
ฉันต้องกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมแล้วสินะ ชีวิตที่มีพ่อ มีแม่ มีพี่ชาย มีเพื่อน
..... แต่ไม่มีนาย
"เธอกำลังเศร้าอยู่หรอบิวตี้"
"แล้วออนนี่เห็นว่าฉันมีความสุขงั้นหรอคะ"
" .... ฉันขอโทษ... "
ใช่ ! ออนนี่ควรขอโทษ .... เพราะความผิดพลาดของเจสสิก้าออนนี่ทำให้ฉันต้องมาทดลองใช้ชีวิตแบบผี ฟังดูไม่น่าเชื่อใช่ไหมล่ะ ?!? ยังไงก็ต้องเชื่อเพราะฉันเป็นผี เป็นผีจริงๆ !! T^T
เมื่อการทดลองเป็นผีของฉันเสร็จสมบูรณ์แล้ว ฉันก็ควรดีใจที่จะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบมนุษย์โลกทั่วไป แต่มันไม่ใช่เลย... เพราะก่อนที่วิญญาณของฉันจะกลับเข้าร่าง กฏข้อหนึ่งเขียนไว้ว่า 'มนุษย์ผู้ใดที่ถูกเชิญให้มาทดลองใช้ชีวิตแบบภูตผี ก่อนกลับเข้าร่างมนุษย์ผู้นั้นต้องถูกลบความทรงจำที่เกิดขึ้นตอนเป็นภูตผีให้หมดสิ้น' นั่นหมายความว่าเมื่อฉันกลับเข้าร่างและฟื้นขึ้นมาฉันจะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดและความทรงจำสุดท้ายที่จำได้คือเรื่องราวก่อนที่ฉันจะมาเป็นผี
แต่เอาเถอะ ยังไงฉันก็ไม่มีทางเลือกเพราะมันเจ็บทุกทางอยู่แล้ว
แต่ขอให้เป็นฉันที่ต้องเจ็บที่สุดได้มั้ย ?
ขอให้ฉันเจ็บแทนเขาได้มั้ย ?
ขอให้เขาเป็นคนลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้มั้ย ?
ฉันยอมให้ตัวเองเจ็บ ฉันยอมให้เขาจำฉันไม่ได้ ฉันยอม ฉันยอมทุกอย่าง
ขอเพียงแค่ฉันจำเขาได้ก็พอ ....
"ฉันต้องลืมทุกอย่างจริงๆ เหรอออนนี่"
"มันเป็นผลดีต่อตัวเธอนะบิวตี้... เธอเชื่อใจฉันเถอะฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำให้เธอและเขาเจ็บ เชื่อใจฉันนะ เชื่อในตัวออนนี่นะบิวตี้" เสียงของเจสสิก้าออนนี่เปี่ยมไปด้วยพลัง สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและมือเรียวยาวที่เอื้อมมากุมมือฉันไว้อย่างแน่น ทำให้ฉันเชื่อในตัวพี่สาวคนนี้ว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังอย่างแน่นอน
"ฉันเชื่อใจออนนี่นะ" :)
"โลกมนุษย์มันไม่โหดร้ายสำหรับความรักของเธอหรอก เพราะบนโลกมีแรงดึงดูด และกฏของแรงดึงดูดบอกไว้ว่า คนที่ใช่อยู่ไกลแค่ไหนก็หากันจนเจอ" ออนนี่ทิ้งประโยคสุดท้ายไว้อย่างสุดซึ้งก่อนจะหายลับไปในอากาศอีกครั้ง เหลือเพียงตัวฉันคนเดียวแล้วสินะ... ฉันควรจะไปเก็บกระเป๋ากลับหรือเปล่าน้า ?
'เฮ้ !! ยัยผีเอ๋อบิวตี้ฟลูเกิร์ล เธออยู่ไหนเนี่ยไม่ผุบๆ โผล่ๆ มาให้เห็นหน้าหน่อยเหรอ ฉันคิดถึงเธอสุดๆ เลยอ่ะ เธอหายไปไหนเนี่ยบิวตี้ฉันจะคลั่งตายเพราะไม่ได้เจอเธออยู่แล้วนะ'
เสียงของเขาที่ตะโกนเรียกฉันดังก้องในใจตลอดเวลา แต่ฉันไม่สามารถออกไปเจอเข้าได้อีกแล้ว ... ฉันทำได้เพียงเฝ้ามองเขาจากตรงนี้ .... :(
"ฉันขอโทษนะซีดี ขอโทษจริงๆ ขอโทษที่ฉันไม่ได้ลานาย ฉันรักนายนะ... ซีดี" ฉันกัดเม้มริมฝีปากจนรู้สึกได้ถึงความเจ็บก่อนที่น้ำใสๆ จะเอ่อล้นออกจากตาดวงนี้ที่กำลังเฝ้ามองเขา ฉันไม่สามารถห้ามน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างพรั่งพรูได้ ฉันห้ามมันไม่ได้จริงๆ
ฉันมีความสุขมากกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น และฉันก็เจ็บปวดกับสิ่งเหล่านั้นมากเหมือนกัน
ฉันหวังว่าเราจะได้เจอกันในวันที่ฉันจำนายได้ และนายยังคงเหมือนเดิม :)
.... ลาก่อนซีดี <3
ฮืออออออ T^T ดราม่ากระจายเลย เขียนดราม่าครั้งแรกเลย
อาจจะซึ้ง (รึป่าว?) ฟิคเรื่องนี้ไม่ดราม่าขนาดนั้นนะคะ
เศ้ราเคล้าน้ำตาแค่บทนำเท่านั้นนะจ๊ะรีดเดอร์
ติดตามติดตามนะ
ขอบคุณรูปงามๆ จน IG :cdbeauthestar10
และคำคมจากทวิตเตอร์นะคะ
ความคิดเห็น