ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TS10] ★ Neighbor โชคชะตาร้ายกับพี่ชายข้างบ้าน ★

    ลำดับตอนที่ #2 : Neighbor :: ใกล้ 100% สมบูรณ์แล้วค่า

    • อัปเดตล่าสุด 7 มี.ค. 57


    :-Daisy ✿







               กริ๊ก !

               ประตูบ้านถูกเปิดออกโดยเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักสดใสวัยสิบหกปี และคำกล่าวทักทายจากคุณป้าขางบ้านทางด้านซ้ายที่เธอได้ยินทุกวัน



               “วันนี้ไปโรงเรียนแต่เช้าเลยนะหนูบิวคำทักทายจากคุณป้าข้างบ้าน :) ที่ท่านมักจะพูดทักทายฉันอยู่เสมอๆ ตลอดสามปีที่ผ่านมาฉันได้ยินเสียงคุณป้าทุกวันเลย


               "ค่ะ หนูมีสอบก็เลยไปโรงเรียนเช้าหน่อย " ฉันตอบพร้อมกับยิ้มเบาๆให้กับท่าน


               "รีบไปติวข้อสอบให้เพื่อนเหรอจ๊ะ ?
    หนูบิวนี่ขยันจังเลยนะ ไม่เหมือนหลานชายป้าไม่ขยันแถมยังขี้เกียจอีก สงสัยต้องให้หนูบิวติวให้หลายชายป้าบ้างแล้วล่ะ" ฉันว่าคุณป้ามองฉันเป็นเด็กดีเกินไปนะ เพราะฉันไม่ได้รีบไปติวข้อสอบให้เพื่อนหรอก ฉันรีบไปจดโพยต่างหาก อุ๊บ ! >''<


               "หนูก็ไม่ได้ขยันขนาดนั้นหรอกค่ะ ว่าแต่หลานชายคุณป้า.... " ฉันได้ยินคุณป้าพูดถึงหลานชายของท่านบ่อยพอๆกับที่ท่านทักทายฉันเลยล่ะ ฉันควรจะถามเรื่องหลานชายของท่านไว้บ้าง ^^


                "หลานชายป้าคงรุ่นราวคราวเดียวกับหนูบิวนี่แหละ แต่แสบซ่าส์กว่าเยอะ ไว้มีโอกาสป้าจะพามาแนะนำให้หนูบิวรู้จักนะ รีบไปสอบเถอะจ้ะ เดี๋ยวจะไม่ทัน " ฉันไหว้ลาคุณป้าก่อนจะเดินไปขึ้นรถเมล์ที่หน้าปากซอยเฉกเช่นทุกวันทว่าวันนี้กลับไม่เหมือนเดิมน่ะสิ.....

               
                กริ๊งงงงงงง !! 
                เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันกดรับสายนั้นทันทีพลางคิดในใจว่า 'นี่ฉันลืมปิดเสียงโทรศัพท์ได้ยังไงกันถ้าดังในห้องสอบล่ะก็... ซวยแน่นอน' -_____-'
                "ว่าไงมุก ??? " ฉันพูดกับเสียงปลายสายอย่างสนิทสนม เพราะยัยคนนั้นคือเพื่อนของฉันไงล่ะ 
              (บิวๆๆๆๆๆ แกถึงโรงเรียนหรือยัง ถ้ายังไม่ถึงแกรอฉันตรงป้ายรถเมล์นะ ฉันกำลังเดินไป)
                "ทำไมวันนี้ไปกับฉันล่ะ ? ไม่มีใครไปส่งหรือไงห้ะ"
              (เยสเซ่ออออออออออ รอด้วยนะเพื่อนรักจุ้บๆ)
                "เออๆ รู้แล้วน่า รีบๆแล้วกัน ไม่อยากรอนานนะเฟ้ยยยย"
              (เคค่าเพื่อนรัก)




                "แม่ครับ !! ระวังเด็กผู้.......... "


    ปริ๊นนนนนนนนนนนนน !!! 

    O____O

    แอ๊ดดดดดดดดดด !!!

    O[]O

    โครมมมมม !!!

    (. .)(O!O)(-o-)
                ชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนๆ กางเกงยีนส์ขายาว ผมซอยสั้นเป็นทรงเท่ห์ๆบวกกับจมูกโด่งเป็นสันที่เข้ากับรูปหน้าทำให้เขาดูดีมากๆ เปิดประตูรถลงมาเมื่อรู้ว่าแม่ของเขาขับรถชนคน !!!
                ทว่าเมื่อเขาเปิดประตูรถลงมากลับไม่พบร่างของเด็กผู้หญิงคนนั้นพบเพียงกระเป๋านักเรียนที่ตกอยู่ใต้ท้องรถของเขา
                 

                 "เธอโอเคใช่มั้ย ??"
                ฉันควรจะตอบว่าโอเคหรือเปล่านะ เหอะ ! ฉันกำลังจะโดนรถชนคงโอเคละมั้ง ฉันส่ายหน้าให้กับคำถามจากผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น ผู้ชายที่ดูเหมือนจะอายุมากกว่าฉันไม่มากนัก (แต่หน้าเขาแก่กว่าฉันเยอะเลย) นี่ถ้าเขาไม่ใส่ชุดนักเรียนฉันคงคิดว่าเขาอายุประมาณยี่สิบ (-.-)
                "ไม่โอเคงั้นเหรอ แล้วเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"


                "ก็เจ็บทั้งตัวเลยอ่ะ" T_T  ฉันไม่ได้เจ็บที่โดนรถชนหรอกนะแต่ฉันเจ็บเพราะโดนผู้ชายที่กำลังถามฉันตอนนี้เหวี่ยงออกมาต่างหาก  เฮือกกกกก ! ระบมไปทั้งตัวแล้ว


                "น้องครับเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ" เสียงของผู้ชายร่างสูงที่อยู่อีกฝากหนึ่งของถนนซึ่งไม่ไกลจากที่ฉันอยู่มากนักดังขึ้น ก่อนที่เขาจะวิ่งข้ามฝั่งมา


                "คู่กรณีเธอมาแล้ว เคลียร์เองแล้วกัน ฉันไปล่ะโชคดี" :) เขายักคิ้วหลิ่วตาให้ฉันอย่างกวนๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน ทว่าเขายังก้มมากระซิบข้างหูฉันอีก "อย่าลืมเรียกค่าเสียหายเยอะๆ ล่ะเรียกให้คุ้มกับที่เธอเจ็บหน่อย" พูดเสร็จเขาก็ยังไม่วายยักคิ้วให้ฉันอีกรอบ พร้อมกับเหวี่ยงกระเป๋านักเรียนใส่หลังอย่างเท่ห์เลย >__<


                "ลุกขึ้นยืนไหวหรือเปล่าครับน้อง ไปโรงพยาบาลมั้ย" ผู้ชายร่างสูงถามฉันและก็ค่อยๆ ประคองให้ฉันยืนขึ้นอีกด้วย


                "หนูก็เจ็บนะคะ แต่ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะหนูต้องรีบไปสอบแล้วนี่ก็....." พอพูดถึงเรื่องสอบฉันก็ยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู  O_o ต๊ายตายยยย ! ขุ่นพระ !!! นี่มันเจ็ดโมงครึ่งแล้วจะไปสอบทันมั้ยเนี่ยยยยย 


                "น้องไม่เป็นไรแน่ใช่มั้ย"


                 "แน่ค่ะหนูไม่เป็นไรจริงๆ ตอนนี้หนูรีบมากขอตัวก่อนนะคะ" ณ ตอนนี้ฉันลืมความเจ็บไปหมดทั้งสิ้นเพราะหน้าอาจารย์อรพินลอยเข้ามาในหัวขืนฉันไปสอบช้าติดศูนย์แน่นอน อาจาร์ยิ่งไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันซะด้วยสิ ฉันลุกพรวดขึ้นมาแล้วใส่วิญญาณเสือชีต้าวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์ทันที


                "เดี๋ยวก่อนสิ !! " 
               
    ฉันบอกว่าไม่เป็นไรไงเล่าจะตื้ออะไรมากมายเนี่ยพี่ชายยยยย !!! -___-' 
                "น้องเอานามบัตรพี่ไปแล้วกัน ถ้าเจ็บตัวจนต้องไปโรงพยาบาลพี่จะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้" เขาวิ่งตามตูดฉันมาติดๆเพื่อจะให้นามบัตรแค่ใบเดียวเนี่ยนะ



                "ขอบคุณนะคะ" ฉันยกมือไหว้เขาอย่างส่งๆ ก่อนจะวิ่งจู๊ดดดดดขึ้นรถเมล์ไป 


               
                 บนรถ
                "น้องเค้าไม่ได้เจ็บตรงไหนมากใช่มั้ยกั้ง ?" แม่ถามผมด้วยสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่ แต่คำตอบของผมก็พอทำให้ท่านสบายใจขึ้นมาบ้าง


                "ไม่เลยครับ น้องเค้าโอเค แม่ไม่ต้องห่วงหรอกกั้งให้นามบัตรน้องเค้าไว้แล้ว ถ้าต้องเข้าโรงพยาบาลน้องเค้าคงติดต่อมา"


                "โชคดีนะที่เด็กผู้ชายคนนั้นมาช่วยไว้ทันไม่งั้นแม่ขับรถชนยัยหนูคนนั้นแน่ !! "


                "กั้งบอกแม่แล้วว่าให้กั้งขับแม่ก็ไม่เชื่อ เป็นไงล่ะครับเกือบชนคนเลย ว่าแต่แม่เห็นเหรอครับว่าเด็กผู้ชายคนนั้นมาช่วยน้องผู้หญิงไว้"


                "เห็นสิ แม่เห็นชัดเลยล่ะว่าเขาเหวี่ยงยัยหนูนั่นกระเด็นไปอีกฝั่งหนึ่ง เจ้าเด็กผู้ชายคนนั้นก็คงเจ็บอยู่ไม่ใช่น้อยนะ เพราะเขารับแรงกระแทกเต็มๆโดนยัยหนูคนนั้นทับซะขนาดนั้น !!"


                "อย่างนั้นเหรอครับ แล้วทำไมแม่ไม่บอกกั้งล่ะ กั้งตบใจแท่แย่คิดว่าแม่ขับรถทับน้องเค้าแล้วนะเนี่ย"


                "แม่ก็ทำให้ลูกตกใจเล่นไงล่ะ ถึงบ้านแล้วครับลงไปได้แล้ว" :)


                "บ้านหลังนี้เหรอครับบ้านกั้ง ? สวยจังเลยครับแม่"



     

    ผ่านไปแล้วหนึ่งตอนเป็นยังไงกันบ้าง สนุกหรือเปล่า ??
    ไรท์เตอร์บอกเลยว่าพี่กั้งของน้องบิวสุภาพบุรุษมว๊ากกกก >,<
    ส่วนพี่ซีดีของน้องบิวก็ทะเล้นมว๊ากกกกเช่นเดียวกัน
    พี่กั้งและพี่ซีดีต่างกันสุดขั้วเลยนะ ^^
    รีดเดอร์ทั้งหลายลองคิดสิว่าน้องบิวของพวกเราจะชอบผู้ชายแบบไหน ??

     


     


     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×