คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Summer ghost :: oh! baby ยัยผีน่ารัก
กรี๊ด !
ฉันสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เพราะเสียงกรี๊ดของผู้ชายตรงหน้าบาดลึกเข้าไปถึงข้างในหูฉัน -_-‘เขาผละตัวเองขึ้นจากตักของฉันพร้อมกับโวยวายเสียงดัง สงสัยเมื่อคืนจะเมาจนจำอะไรไม่ได้แหงๆ
“เบาเสียงหน่อยสินาย เดี๋ยวคนอื่นก็ตื่นหมดหรอก” ฉันใช้นิ้วแตะปากเขาเพื่อให้เขาหยุดเสียงโวยวาย อันแสนน่ารำคาญนั้นซะ!! “เสียงดังทำไมเนี่ย” แล้วฉันก็ถามเขา...มันเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบแต่เขาก็ตอบ
“กะ ก็เธอ...มาอยู่ในห้องฉันได้ยังไงล่ะ”
“แน่ใจหรอว่านี่คือห้องของนาย” ฉันไม่ตอบแต่ยิงคำถามใส่เขาแทน
“ก็ใช่น่ะสิ!!” เขาตะคอกกลับมาทำฉันตกใจตั้งตัวไม่ทันแทบจะหงายหลังลงไป T^T แล้วจู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาประชิดตัวฉันจนฉันต้องถอยหลังเพื่อไม่ให้เขาทำอะไรฉันได้ อ๊ะ! ฉันถอยมาจนติดกับผนังโดยมีเขายืนค้ำหัวฉันอยู่ ฟังไม่ผิดหรอก เพราะตัวฉันเล็กนิดเดียวส่วนเขาก็สูงกว่าฉันมาก หัวของฉันจึงอยู่แค่ระดับอกของเขาเอง -_-‘
“O_o” ฉันได้แต่ยืนตาโต อ้าปากหวอ มองร่างสูงที่ยืนค้ำหัวฉันอยู่ เขาจะทำอะไรฉันเนี่ย ฉันเป็นผีนะเดี๋ยวก็หลอกซะหรอก >W<
“เธอเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง” เขาถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ แข็งๆ บวกกับท่าทางเขาตอนนี้ทำให้ดูน่ากลัวขึ้นไปอีกสองร้อยเท่าเลย ผู้ชายคนเมื่อคืนที่บ้าๆ หายไปไหนแล้วล่ะ ?!?
“เอ่อ... คือ...” ( ./////. )
“พูดออกมาสิ หรือว่าเธอเป็นขโมย -_- ?” ฉันไม่ใช่ขโมยสักหน่อย ฉันเป็นผีต่างหาก (-.<) แต่ถ้าขืนบอกไปตอนนี้เขาต้องเผ่นหนีไปแน่ๆ เลย “ว่าไง... เธอเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง”เขาเค้นฉันด้วยสายตาที่ดุเดือดราวกับจะฆ่าฉันอย่างนั้น
“ฉะ...ฉันคิดว่าห้องนี้ไม่ใช่ห้องของนายนะ”
“ว่าไงนะ O_-?” เขาขมวดคิ้วอย่างสงสัยพลางชายตาองไปรอบๆ ห้อง
“ฉันบอกว่าห้องนี้ไม่ใช่ของนายไม่ได้ยินหรือไง .... ห้องนี้เป็นของเพื่อนนายต่างหาก” ฉันพูดออกไปตามความจริง เพราะฉันไม่ยอมให้เขามาโวยวายใส่ฉันทั้งๆ ที่ฉันไม่ผิดหรอก -/-
“ห้อง..ไอ้ต่อ..หรอวะเนี่ย” เขาพึมพำกับตัวเองก่อนจะหันมาซักฉันต่อ “แล้วเธอเข้ามาอยู่ในห้องของเพื่อนฉันได้ไง หรือว่า...เธอเป็นเด็กใสสังกัดมันเหรอ” เขาหมายถึงอะไร ?!? เด็กในสังกัดงั้นเหรอไม่ใช่สักหน่อย เขาพูดพร้อมกับไล่สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาแบบนั้นมัน...
“อย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ!”
“ห้ามไม่ได้หรอก เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าฉันน่ารักจนละสายตาไปไม่ได้” เขามองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ราวกับเสือที่จ้องจะกลืนกินกระต่ายอย่างนั้นล่ะ (-/-) ฉันไม่ได้แต่งตัวโป๊สักหน่อยทำไมเขาต้องมองฉันแบบนั้นด้วยล่ะ เสื้อของฉันก็ไม่ได้ O_o ยะ เย้ยยยยยย !! สะเสื้อของฉันเป็นเสื้อเอวลอยนี่หน่า แถมหน้าท้องขาวเนียนของฉันก็ดันโผล่พ้นขอบกระโปรงออกมาได้ซะนี่ >,.<
“หยุดสายตาลามกของนายเดี๋ยวนี้นะ!!!”
“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ ก็เธออยากแต่งตัววับๆ แวมๆ ล่อเสือล่อตะเข้เอง แล้วอีกอย่างฉันเป็นผู้ชาย มีผู้หญิงน่ารักๆ อย่างเธอมาอยู่ในห้องจะให้ฉันอยู่เฉยๆ ได้ยังไงล่ะ” พูดจบเขาก็ฉีกยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วก้มหน้าลงมาใกล้ฉันจนตอนนี้หน้าของเราห่างกันแค่คืบ >_<
ตึกตัก... ตึกตัก... !!!
บ้าจริง ! หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว โอ๊ย ! ...ทำไมเขาถึงเข้ามาใกล้ฉันอย่างนี้นะ
“เธอยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะ ว่าเธอเข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง” เขากลับมาถามคำถามนั้นกับฉันอีกครั้ง
“เมื่อคืนฉันตามนายมาที่นี่” -_-‘
“หมายความว่าไง” ??
“นายเป็นคนเดียวที่เห็นฉัน ฉันก็เลยตามนายมา...”
“แล้วคนอื่นไม่เห็นเธอหรือไง พูดอย่างกับตัวเองไม่ใช่คนอย่างนั้นแหละ”
T_T กะ ก็ใช่น่ะสิ ฉันไม่ใช่คน...
“อะ..เอ่อ คือฉัน..”
“หรือว่าเธอไม่ใช่คนจริงๆ” เขาจ้องหน้าฉันเขม็ง
“ฉันไม่ใช่คน”
บ้าจริงยัยบิวตี้ ! เธอพูดออกไปได้ยังไงกันนะ ฉันหลบสายตาเขาทันทีที่พูดจบ
“-_- !! เธอจะบอกว่าตัวเองเป็นมนุษย์ต่างดาว เป็นน้องสาวโทมินจุนอย่างนั้นเหรอ ใครเชื่อเธอก็โง่แล้วล่ะ”
“ฉันเป็นผี !!”
“บ้าชิบ!” เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย “เธออย่ามาโกหกฉันหน่อยเลย ผีบ้าอะไรน่ารักขนาดนี้” คำก็น่ารัก สองคำก็น่ารักนี่เขาจะชมฉันบ่อยไปแล้วนะ -/-
“จริงๆ นะนายไม่เชื่อฉันหรอ”
“นี่... ฉันจะบอกอะไรเธออย่างหนึ่งเอามั้ย” น้ำเสียงที่เคยกวนๆ เปลี่ยนไป เขาพูดพลางจับตัวฉันให้นั่งลงบนเตียงก่อนที่เขาจะโน้มตัวลงมาจับบ่าฉันไว้ “ถ้าเธอคิดจะมาปอกลอกเพื่อนฉันก็หยุดซะเถอะ ไอ้ต่อมันโง่มันหลงผู้หญิงแต่ฉันไม่ได้โง่เหมือนมันนะ” เขาพูดเรื่องอะไรฉันไม่เข้าใจจริงๆ เลย ?!? นี่เขาคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงไม่ดีอย่างนั้นหรอ มันไม่ใช่อย่างที่เขาคิดสักหน่อย
“มะ มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะซีดี”
“อ๊ะ ! รู้ชื่อฉันซะด้วย...”
“ฉันไม่ได้รู้จักกับเพื่อนของนายแล้วฉันก็ไม่ผู้หญิงแบบนั้นด้วย ฉันก็แค่ตามนายมาเพราะคิดว่านายคงจะช่วยให้ฉันกลับไปเป็นคนได้เท่านั้นเอง” ฉันพูดออกไปโดยไม่กล้าแม้แต่ที่จะสบตาเขา ฉันกลัวว่าเขาจะวิ่งหนีฉันไปเหมือนกับหลายๆ คน
ที่ผ่านมาฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากมองดูพวกเขาวิ่งหนีออกจากฉันไป แต่ฉันก็ไม่สามารถใช้ชีวิตแบบผีได้อีกต่อไป มันทรมานมากนะที่ฉันสามารถมองเห็นพ่อ แม่ พี่ แต่ไม่มีใครมองเห็นฉันเลย T^T
“ออกไปซะ !” เสียงนิ่งเรียบของเขาทำให้ฉันอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้เหลือเกิน เขาไม่คิดจะช่วยฉันจริงๆ ใช่มั้ย
“นายไม่คิดจะช่วยฉัน...”
“ไม่ใช่ช่วยแต่ฉันไม่เชื่อเธอต่างหาก ถ้าเธอไม่ใช่คนฉันคงมองไม่เห็นเธอ ฉันคงแตะตัวเธอไม่ได้หรอก” เขาพูดพร้อมกับใช้มือสัมผัสจนเกือบจะทั่วร่างกายของฉัน “กลับบ้านไปซะ ป่านนี้พ่อกับแม่คงรอเธออยู่”
นายไม่เชื่อใช่มั้ยว่าฉันเป็นผี เพราะฉะนั้นฉันจะแสดงอิทธิฤทธิ์ให้นายดูเอง... คราวนี้อย่ามาตกใจจนเผ่นหนีไปแล้วกัน >________________< (ยิ้มอย่างมีเลศนัย)
วูบ !
ขณะที่เขายืนหันหลังให้ฉันอยู่นั้นฉันใช้ช่วงเวลานี้หายตัวเข้าไปในกลีบเมฆทันที แต่ฉันไม่ได้จะหายไปเลยหรอกนะ แค่อำพรางเฉยๆ
“หะ หายไปไหน O_O ?” เขาเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ก่อนจะขยี้ตาตัวเองซ้ำๆ อยู่หลายที >_< หึ ! เชื่อแล้วใช่มั้ยล่ะว่าฉันไม่ใช่คนจริงๆ “ยะ อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้ฉันคุยกับผีจริงๆ เวรแล้วมั้ยล่ะซีดี!!” เขาพุ่งตัวเดินออกไปจากห้องทันทีและฉันก็ทำให้เขาต้องตาโตอีกครั้ง เพราะฉันปรากฏตัวตรงหน้าเขาไงล่ะ -/-
“เชื่อฉันหรือยัง”
“oh! Baby ยัยผีน่ารัก” เขาอุทานออกมาไม่เป็นภาษาซะแล้ว ฉันเลิกคิ้วขึ้นเย้อหยั่นเขาหนึ่งครั้ง “เธอ...เธอมันไม่ใช่คน” ก็ใช่น่ะสิฉันก็บอกไปแล้วนะว่าฉันเป็นผี J เขาทำท่าทางจะโวยวายแต่โชคดีที่มือของฉันอุดปากเขาได้เสียก่อน ฉันวางมือลงบนปากเขาอย่างแรงพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตบอกเป็นนัยๆ ว่าขืนโวยวายฉันฆ่านายแน่!
“อย่า...”
“อ้าว! ตื่นแล้วหรอวะมึง เมื่อคืนหนักเลยสินะ” ฉันไม่ทันได้พูดอะไรออกไป ก็มีเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากบนหัวของฉัน
บนหัวของฉันจริงๆ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพวกเขาสองคนถึงได้สูงกันนักมันทำให้ฉันดูเตี้ยไปเลย -_-‘ ฉันปล่อยมือออกจาปากซีดีเพื่อให้เขาพูดอะไรกับเพื่อนของเขาบ้าง
“... หนักมากอ่ะมึง หนักจนกูคิดว่ากูต้องประสาทหลอนแหงๆ”
“ก็แน่สิ คออ่อนๆ อย่างมึงซัดไปแก้วเดี๋ยวก็เมาเหมือนหมาแล้ว ประสาทหลอนทุกทีที่ยกแก้วอ่ะครับไอ้คุณซีดี”
“แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่อย่างนั้นนะเว้ย”
“...”
“มึงเคยพาผู้หญิงมาบ้านป่ะวะต่อ” บทสนทนาชวนขนหัวลุกเริ่มขึ้น เมื่อซีดีถามเพื่อนของเขา ฉันได้แต่ยืนฟังนิ่งๆ คำตอบจากปากของต่อต้องทำให้เขาตกใจแน่นอน ^^
“ไม่เคยอ่ะ ขืนพามาแม่กูได้ตบกะบาลแตกแน่ ว่าแต่มึงถามทำไมวะ”
“กูเห็นผู้หญิงในห้องมึงอ่ะ... ไม่ใช่สิกูคุยกับผู้หญิงคนนั้นแล้วตอนนี้เธอก็ยืนอยู่ข้างๆ มึงอ่ะ” เขาค่อยๆเหลือบตามองมาทางฉัน
“O_O เวรละกู” ในขณะที่เขามองฉันเพื่อนของเขาได้เผ่นหนีไปเรียบร้อยแล้ว...
“นายไม่คิดจะวิ่งหนีฉัน...หรอ”
“ยะ อย่าถามเลย ฉันอยากวิ่งหนีเธอจะแย่อยู่แล้ว ตะ แต่ขอของฉันมันไม่สมัครใจวิ่งน่ะสิ” เขาพูดอย่างสั่นๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวเขาแตกพลั่กไปด้วยเหงื่อ ไม่รู้ว่าร้อนหรือว่ากลัวกันแน่แต่ฉันคิดว่าอย่างหลังมากกว่านะ
“นายกลัวฉันจริงๆ สินะ”
“ไม่กลัวก็บ้าแล้วล่ะก็เธอเป็นผี” T^T นายกลัวฉันเหมือนทุกคนที่ผ่านมา ฉันคงขอความช่วยเหลือจากนายไม่ได้แล้วสินะ นึกแล้วก็รู้สึกเสียใจจริงๆ เลย ฉันปาดน้ำตาที่ไหลออกมาหนึ่งหยดก่อนจะแว๊บตัวหายไป...
“หายไปไหนมาล่ะบิวตี้” ฉันเกลียดเสียงแหลมๆ ของเจสสิก้าออนนี่ที่สุดเลย T^T เพราะเธอทำให้ฉันต้องมาตกระกำลำบากอย่างนี้ไงล่ะ แม้ว่าเธอจะถามด้วยความเป็นห่วงก็ตาม
“ฉันก็ไปหาคนที่จะมาช่วยให้ฉันกลับไปเป็นคนได้ยังไงล่ะ”
“ไม่เห็นต้องหาเลย เพราะสุดท้ายเธอต้องกลับไปเป็นคนได้อย่างแน่นอน”
“แต่ถ้าฉันผูกพันกับมนุษย์ฉันก็จะกลับไปเป็นคนได้เร็วขึ้นไม่ใช่หรือไง”
“อาจจะใช่แต่ก็ไม่ทั้งหมดหรอก” การที่ฉันสร้างสัมพันธ์อันดีงามกับมนุษย์ไว้อาจจะทำให้ฉันกลับไปเป็นคนได้เร็วขึ้น เพราะฉะนั้นฉันจึงต้องพยายามตามหาคนที่มองเห็นฉัน... และที่สำคัญคนๆ นั้นต้องไม่กลัวฉัน ซึ่งแทบจะไม่มี TT
“ทำไมเขาต้องกลัวฉันด้วยล่ะออนนี่” ฉันไม่ได้อยากรู้คำตอบหรอก ฉันแค่ระบายเป็นคำถามก็เท่านั้นเอง
“เธอเจอคนที่มองเห็นเธอแล้วหรอ เขาชื่ออะไรล่ะ”
“อืม แต่เขาก็เหมือนคนอื่นนั่นแหละกลัวฉันแล้วก็วิ่งหนีฉันไป” ฉันก้มหน้าลงอย่างเศร้าใจ “ซีดีเขาชื่อซีดี” ฉันบอกชื่อของเขากับออนนี่
“ซีดีอย่างนั้นหรอ” เธอหันกลับมาถามฉันซ้ำอีกครั้ง “คนนี้เขาก็วิ่งหนีเธออย่างนั้นหรอ”
“เขาไม่ได้วิ่งหนีฉันหรอก แต่เขากลัวฉันจนวิ่งไม่ออกต่างหาก” (-.-)
“บางทีคนๆ นี้ที่เธอเจอเขาอาจจะไม่วิ่งหนีเธอเหมือนคนอื่นก็ได้นะ พรุ่งนี้เธอลองไปหาเขาอีกวันสิแต่อย่าผลีผลามล่ะ เดี๋ยวเขาจะตกใจ” เจสสิก้าออนนี่วางมือเบาๆ ลงบนไหล่ที่กำลังอ่อนไหวของฉันเชิงให้กำลังใจ เธอเป็นคนที่ฉันเกลียดมากแต่ในเวลาเดียวกันเธอก็ปลอบโยนฉันได้ดีเหลือเกิน
หุหุ ปล่อยให้รอนานเกินไป ยังติดตามเรื่องนี้อยู่หรือเปล่านะ
ไรท์เตอร์ขอเสียงหน่อยได้ม๊ายยยยยยยยยย ?!? >,<
มาแล้วยังดีกว่ามาช้า มาช้ายังดีกว่าไม่มา
ฟิคนี้เน้นซีดีบิว ย้ำซีดีบิวนะก๊ะ
ความคิดเห็น