คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Summer ghost :: จุดเริ่มต้น
3 เดือนก่อนหน้า
~ ตึกๆ ตึกๆ ~
ชายหนุ่มร่างสูงในเครื่องแบบนักเรียนสองคนวิ่งจนสุดฝีเท้าทันทีที่เครื่องบอกสัญญาณสุดท้ายของภาคเรียนดั้งขึ้น... เขาวิ่งเกือบจะพ้นประตูโรงเรียนไปเสียแล้วแต่ก็ไม่ลืมที่จะหยุดรอหญิงสาวร่างบางอีกคนซึ่งกำลังวิ่งตามมา
“ปิดเทอมแล้วไปฉลองกัน!” เสียงทุ้มของชายหนุ่มร่างสูงพูดชักชวนเพื่อนของเขา แต่ปฏิกิริยาการโต้ตอบกลับมาของหญิงสาวร่างบางไม่ค่อยจะสนใจการฉลองในครั้งนี้สักเท่าไหร่
“ฉันไม่อยากไปอ่ะ แกไปกับซีดีเถอะ” -.-
“จะไป Drink กับแฟนอ่ะสิ ก็งี้แหละมีแฟนแล้วลืมเพื่อนตลอด” ร่างสูงกลอกตาขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะวางมือลงบนไหล่ของร่างสูงอีกคนซึ่งเป็นเพื่อนเขาและพูดว่า “งั้นมึงไปกับกูนะซีดี” ร่างสูงที่พูดคือ ‘ต่อ’ ส่วนร่างสูงอีกคนที่ถูกชักชวนคือ ‘ซีดี’
“กูเคยปฏิเสธมึงมั้ยล่ะครับไอ้คุณต่อ” ซีดีพูดพร้อมกับยักคิ้วอย่างกวนๆ
“ไม่เคยเลยครับ มึงไปกับกูทุกครั้งเลยครับคุณซีดี” ต่อกวนกลับเช่นกัน เขาทั้งสองเป็นเพื่อนที่เข้ากันได้ดีจริงๆ เลย ^^’
“ไปด้วยกันก็ดีแล้วแต่อย่าฉลองจนมีเรื่องแบบคราวก่อนอีกล่ะ ฉันไม่อยากเคลียร์ให้พวกแกแล้วนะ เข้าใจมั้ย” ร่างบางเตือนด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอรู้ว่าเมื่อสองคนนี้อยู่กันต้องมีเรื่องทุกทีไป แม้ว่าภายนอกเธออาจจะดูเป็นผู้หญิงแรงแต่เธอเป็นคนจริงใจมากนะ
“โหๆ ! คุณเก้าครับสนใจพวกผมด้วยเหรอครับเนี่ย นึกว่าจะสนใจแต่แฟน”
“แกอย่ามากวนฉันนะไอ้ต่อเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย” ‘เก้า’ เพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งของซีดีและต่อพูด แล้วประทับมือลงบนแผ่นหลังของต่ออย่างแรงจนเขาร้องออกมา
“เจ็บนะเว้ยไอ้เก้า”
“สมน้ำหน้า!!” เธอเบ้ปากใส่ต่อก่อนจะบอกลาเพื่อนของเธอ “ฉันไปแล้วนะแล้วก็อย่าลืมเรื่องที่ฉันเตือนล่ะ ห้ามมีเรื่องเด็ดขาด”
“อย่า Drink จน Hang นะเว้ยเก้าไม่อยากไปแบกกลับเหมือนคราวก่อน” ซีดีตะโกนไล่หลังเพื่อนของเขา
“โอเค แกก็ด้วยนะซี บ๊ายบายไว้เจอกัน” เธอส่งเสียงจากที่ไกลๆ พร้อมกับโบกมือลาก่อนที่เธอจะเดินหายเข้าไปในฝูงชน
หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาหยุดอยู่หน้าร้าน Midnight ซึ่งเป็นร้านนั่งเล่นกึ่งผับนิดหน่อยหรือจะพูดง่ายๆ ว่าร้านนี้คือที่ประจำขอพวกท่องราตรีก็ว่าได้
แม้ว่าป้ายที่ติดอยู่หน้าร้านจะเขียนไว้ว่า ห้ามเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปีใช้บริการและเครื่องแบบนักเรียนของเขาก็สามารถบ่งบอกได้แล้วว่าอายุไม่ถึง แต่นั่นก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เพราะเจ้าของร้านนี้เป็นพ่อของต่อยังไงล่ะ
“จัดหนักเลยมั้ยมึง” ซีดีถามต่อเพื่อนของเขาทันทีที่นั่งลงบนโซฟาสีแดงมุมประจำอยู่ใกล้กับบาร์ เขามักจะชอบมานั่งตรงนี้เพราะว่ามันไม่อึดอัด ไม่วุ่นวาย แล้วคนไม่เยอะเหมือนส่วนอื่นของร้านและอีกหนึ่งเหตุผลคือเขาชอบมานั่งมองบาร์เทนเดอร์สาว J
“ไม่ไหวมั้งไอ้ซี เดี๋ยวมึงก็ knock แบบวันนั้นอีกหรอก” ต่อปฏิเสธความถามของซีดี “กูว่าเครื่องดื่มเบาๆ ก็พอมานั่งแบบชิวๆ อ่ะมึง”
“น้ำส้ม” ?!? (-.-)
“นั่นก็เบาไป ดื่มอะไรก็ได้ที่มึงไม่เมาแล้วกูไม่ต้องแบกมึงกลับบ้านอ่ะ”
“โอ้โห! ไอ้ต่อครับตอนนี้กูคอแข็งแล้วนะครับ อย่ามาดูถูกนะครับ” เขาพูดราวกับว่าการดื่มเครื่องดื่มมึนเมาเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาไปเสียแล้ว พวกเขาเพิ่งอายุสิบเจ็ดเท่านั้นเองแต่ท่าทางดูเชียวชาญเรื่องแบบนี้เหลือเกิน
“กูไม่เชื่อมึงเด็ดขาดซีดี !! คราวที่แล้วก็พูดแบบนี้ สุดท้ายเป็นไงเมาเหมือนหมา กูก็ต้องแบกมึงกลับบ้าน แล้วบ้านใครก็บ้านกูไม่ใช่บ้านมึงด้วย เพราะฉะนั้นรอบนี้ต้องไม่เมาเว้ย” ต่อบ่นยาวเหยียดจนทำให้ซีดีถึงกับส่ายหัวให้กับคำพูดจากปากเพื่อนของเขา
“โอเคไม่เมาก็ไม่เมางั้นมึงสั่งเหล้าปั่นมา”
“อย่างมึงอ่ะน้ำแดงโซดาก็พอ”
“ไอ้ต่อนี่มึงดูถูกกูมากไปแล้วนะเว้ย ! แค่เหล้าปั่นไม่เมาหรอกน่า” พูดจบซีดีก็หันไปสั่งเหล้าปั่นจากบาร์เทนเดอร์สาวทันที ผ่านไปไม่นานแก้วเหล้าปั่นก็วางลงตรงหน้าเขา
“ห้ามเมานะมึง !! กูขอย้ำ” ต่อพูดพรางยกแก้วน้ำแดงโซดามาดื่ม
10.00 PM
เมื่อหันไปมองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่ติดอยู่บนผนังร้านเข็มนาฬิกาบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มตรงและเมื่อหันกลับมามองชายหนุ่มสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาสีแดงจะพบว่าร่างสูงที่เพิ่งพูดว่าตัวเองคอแข็งนอนฟุบอยู่บนโต๊ะโดยที่เพื่อนของเขากำลังแบกร่างของร่างสูงขึ้นมา
“แค่เหล้าปั่นเจ็ดแก้วมึงยังเมาขนาดนี้” ต่อพึมพำกับร่างของซีดีที่เขากำลังแบกอยู่
“กูยังไม่เมาเลยมึงอย่ามาพูดมั่วน่าไอ้ต่อ” แม้ว่าเขาจะพูดว่าไม่เมาแต่มันก็ไม่น่าเชื่อ ทั้งน้ำเสียงและท่าทางของเขามันบ่งบอกว่าเขาเมาแล้วล่ะ =,=
ต่อแบกร่างของซีดีจนมาถึงรถเบนซ์สีดำเขาเปิดประตูด้านข้างคนขับแล้วโยนร่างของซีดีเข้าไปในรถก่อนจะเดินไปเปิดประตูด้านคนขับ ทว่าเขาลืมโทรศัพท์ไว้ในร้านเขาจึงเดินกลับเข้าไปในร้านเพื่อเอาโทรศัพท์โดยทิ้งเพื่อนคออ่อนของเขาไว้ในรถ
“ทำไมแกมาอยู่บนรถไอ้ต่อได้วะไหนบอกว่าไปกับแฟนไง”
O_O ผะ ผู้ชายคนนั้นกำลังพูดกับฉันอย่างนั้นหรอ ?!?
“นายคุยกับฉันเหรอ” ฉันถามเพราะฉันคิดว่าเขาเห็นฉัน... ฉันเป็นวิญญาณล่องลอยมานานพอสมควร แล้วจู่ๆ ฉันก็ทะลุเข้ามาในรถคนนี้เฉยเลย -/- แต่ว่าผู้ชายคนนั้นเขาพูดกับฉันจริงๆ ใช่มั้ย หรือเป็นเพียงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขาพูดคนเดียวได้
“ถ้าไม่ให้ฉันคุยกับเธอแล้วจะให้คุยกับผีที่ไหนล่ะ”
ก็นายกำลังคุยอยู่ผีไงเล่า -/-
“ฉันไม่ใช่คนนะ !” ฉันพูดไปตามความจริงที่เป็นอยู่ตอนนี้... แต่ผู้ชายคนนั้นไม่แสดงอาการใดใดเลย เขายิ้มหัวเราะออกมาแบบคนเมาทั่วๆ ไปที่หัวเราะแบบไม่สนใจโลกง่ะ ฉันพูดไม่ถูกแต่รู้ว่ามันเป็นเสียงหัวเราะที่ทำให้ฉันยิ้มได้ ^^
“แกอย่ามาเพ้อเจ้อน่ายัยเก้า ถ้าแกไม่ใช่คนแกก็ไม่ใช่เพื่อนฉันแล้วอีกอย่างถ้าแกไม่ใช่คนฉันก็ไม่ใช่คนเหมือนกัน ฉันคงเป็นเทพบุตรไปแล้วล่ะ” เก้าคือใครหรอ ? ไม่ใช่ฉันแน่นอนเพราะฉันชื่อบิวไม่ได้ชื่อเก้า -.-
“ฉันไม่ได้ชื่อเก้าสักหน่อยแล้วฉันก็ไม่ใช่เพื่อนของนายด้วย”
“ไอ้ต่อมึงไปไหนมาวะ ปล่อยให้กูอยู่กับเก้าได้ไงมึงก็รู้เวลามันเมามันบ้าแค่ไหน” ครั้งนี้เขาไม่ได้พูดกับฉัน แต่เขาพูดกับผู้มาใหม่ที่ชื่อต่อในขณะที่ต่อกำลังเปิดประตูเข้ามาในรถ
“พูดอะไรของมึงวะซีดี ยัยเก้ามันไปกับแฟนหรอก เมาแล้วเลอะเทอะนะมึงอ่ะนอนไปเลยนอนไป !!” ต่อพูดพร้อมกับผลักร่างของผู้ชายคนนั้นที่ชื่อซีดีให้นอนลงราบกับเบาะรถ
“แล้วผู้หญิงข้างหลังรถนั่นใครวะ เด็กมึงหรอ” เปลือกตาของเขาปิดสนิทแล้ว แต่ว่าปากของเขายังพูดพึมพำอยู่ ต่อเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหันมามองเบาะข้างหลังตรงที่ฉันนั่งอยู่ =O= เขาจะเห็นฉันมั้ยนะ ฉันพยายามโบกไม้โบกมือให้เขาเห็นแต่ว่าไม่มีปฏิกิริยาใดใดตอบโต้ทั้งสิ้น แววตาของเขามีเพียงความว่างเปล่าเท่านั้นที่นั่งอยู่ข้างหลัง เขาหันกลับไปพร้อมกับสตาร์รถและขับออกไปอย่างเร็ว
แสดงว่าเขาไม่เห็นฉันน่ะสิ !! -0-
“สุดท้ายกูก็ต้องแบกมึงกลับมาบ้านกูอีกเช่นเคย” ต่อบ่นพึมพำตลอดเวลาที่เขาแบกร่างของซีดีไว้ ส่วนฉันก็เดินตามเขาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่นั้น แปลกจังแฮะ ทำไมฉันเดินเข้าบ้านหลังนี้ได้โดยไม่มีใครมาจับตัวฉันไว้เหมือนบ้านหลังอื่นล่ะ ?!?
ตุบ !
เขาทิ้งร่างของนายซีดีอะไรนั่นลงบนเตียงนอนแล้วเดินออกไปจากห้อง ฉันจึงกระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงพร้อมกับเขย่าร่างสูงนั้นอย่างแรงอยู่นานจนเขาลืมตาขึ้นมา...
“อือออออออออ” เขาครางในลำคอเบาๆ พร้อมกับพลิกตัวไปมาจน... หะ หัวของเขาหนุนลงมาบนตักฉันยังไงล่ะ O[]o “หมอนนิ่มจัง” ให้ตายเถอะ ! นี่เขาไม่รู้หรือยังไงกันว่ามันไม่ใช่หมอนแต่มันเป็นตักของฉัน เดี๋ยวนะ... ทำไมเขาถึงสัมผัสตัวฉันได้ล่ะ ?!? O.o ไม่ใช่แค่สัมผัสซะด้วยสิเขานอนตักฉันเลยนะ
“เฮ้ ! นาย” ฉันเขย่าร่างของเขาอีกครั้งเพื่อให้เขาตื่นแล้วลุกออกจากตักฉัน ทว่าเขาดูไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลยแถมยังนอนยิ้มกริ่มใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขอีกต่างหาก เขาจะรู้มัยเนี่ยว่าขาฉันจะเป็นตะคริวอยู่แล้วนะ (-_-)(. .)(-_-)(. .) ฉันต้องปล่อยให้เขาหลับอยู่บนตักฉันอย่างนี้ไปถึงเช้าเลยหรือไง
เย้ๆ อัปตอนแรกต้อนรับสงกรานต์เลยจ้า
ติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ด้วยนะ
ฟิคเรื่องนี้ซีดีบิว ย้ำซีดีบิวนะคะ !! ซีดีบิวทั้งเรื่องอ่ะ
>///< ขอบคุณรูปภาพด้วยค่า
ความคิดเห็น