คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Final
วันสอบปลายภาค
…..
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก
เธอกำลังจะขึ้นปี 3
แล้ววว ตอนนี้ก็ผ่านมา 3 เดือนแล้ว ที่โชรงกับดูจุนเลิกกัน
ดูจุนคอยหลบหน้าเธอเสมอเวลาเดินผ่าน มีบางครั้งที่เดินสวนกัน
เธอก็ยังเผลอส่งยิ้มให้ ตอนนี้ความรู้สึกมันดีขึ้นมากกว่าเดิมแล้ว ยังดีที่มี
วีคอยมาปั่นป่วนอยู่ใกล้ ซึ่งมันทำให้เธอไม่เหงาเลยล่ะ เหมือนจะมีความรู้สึกดีๆเข้ามาแทน วีคอยเอาใจใส่เธอตลอด
คอยพาไปกินข้าว พาไปดูหนัง พาไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ตลอดเวลา จนโบมีเกือบจะเลิกคบเธอเลยล่ะ
แต่ดูเหมือนโบมีจะเป็นเพื่อนที่น่ารักมาก เธอรู้ว่าโชรงรู้สึกดีกับวี
แทนที่เธอจะโกรธที่ทำให้พี่ชายเธอเจ็บ แต่โบมีกลับเป็นคนเข้าใจเธอดีกว่าใคร เธอแค่บอกโชรงว่า ‘ใครๆก็รู้สึกดีกับคนที่มีเวลาให้เราเสมอแหละ’
“ย๊า!
… โชรงวันนี้ไปปาร์ตี้กันมั้ยวะ
รู้สึกอัดอั้นมากหลังจากที่จำศีลอยู่หอตั้งหลายเดือน”
โบมีนึกถึงโปรแกรมเที่ยวทันทีหลังสอบเสร็จ หลังจากที่ต้องทนทำรายงาน
ทั้งการบ้านที่อาจารย์แต่ละวิชาพร้อมใจกันสั่งพร้อมกันก่อนสอบไฟนอล
ทำให้เธอต้องอุดอู้ทำงานการบ้านอยู่หอ เธอเบื่อจะแย่อยู่แล้ว
อยากเที่ยวอยากเฮฮาปาร์ตี้ ตามฉบับผู้หญิงร่าเริง
“เอาสิ
ฉันก็เบื่อจะตายแล้วเนี่ย
แทบอ้วกออกมาเป็นข้อสอบ แม่งงง ดีนะที่งานส่งหมดแล้ว
ลองชวนไอ้บ้าจีมินด้วยสิ สอบเสร็จแล้วหายหัวไปไหนไม่รู้ สงสัยไปรับแฟน” โชรงตกปากรับคำทันที
เพราะเธอรู้สึกอยากระบายมานานแล้ว
“เดี๋ยวไลน์ชวนไอ้จีมินก่อน แล้วไอ้จีจะไปกับเราปะวะ” ไอ้จีที่นี้คือ อึนจีเพื่อนต่างคณะของพวกเธอเอง ขานี้ชอบเที่ยวเหมือนกัน
แต่ตั้งแต่คบกับจีมินก็โดนฝั่งชายสั่งห้ามทันที แต่ดูเหมือนจีมินจะไปบ่อยกว่านะ
“ไปอยู่แล้ว
ยังไงแฟนมันก็ไปนะเว้ย แต่ไอ้จีมินสิจะปล่อยไอ้จีมาป่ะ” ไอ้บ้าจีมินนี่ก็หวงแฟนเกินหน้าเกินตา
“เอออนั่นดิ….
ไอ้บ้านั่นเราก็อยากชวนเพื่อนตัวเองมาปาร์ตี้บ้าง ไม่ได้เจอไอ้จีนานล่ะ
ตั้งแต่คบกันเหมือนไอ้บ้านั่นไม่ให้เพื่อนเค้าพบปะกันเลย” โบมีบ่นออกมาอย่างหัวเสีย
“เอออน่า..มันก็คงหวงของมันแหละ แกก็ลองชวนมันมาทั้งสองเลย
บอกมันห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ไม่งั้นฉันเลิกคบ” โชรงพูดออกมาอย่างจริงจัง โบมีจึงส่งข้อความหาคู่นั้นทันที ก็เธออยากพบปะเพื่อนบ้าง เธอห่างหายจากการเที่ยวมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย
รู้ตัวอีกทีก็จะจบปี2 แล้ว
“เฮ้ยยย
ไอ้จีมันตกลงมาแล้วว่ะ มันบอก2ทุ่มเจอกันที่ E.L Bar มันจะไปพร้อมจีมิน”
“ดีเลยยยย
วันนี้ไอ้จีมินน่าร้ากกกกที่สุด”
เห็นทีทั้งสองสาวต้องกลับไปหาชุดสวยๆสำหรับปาร์ตี้คืนนี้สะหน่อย
20.00 น.
E.L. Bar
โชรงมาในชุดกระโปรงสั้นเอวสูงสีน้ำตาล
กับเสื้อแขนกุดตัวเล็กสีขาวรัดรูป เผยให้เห็นหุ่นที่พอดี
ถึงแม่เธอจะตัวเล็กขนาดไหน แต่เธอกลับมีส่วนเว้าส่วนโค้ง เอวเป็นเอว อกเป็นอก เธอแต่งหน้าไม่จัดมาก แต่กลับทาลิปสีแดงสด ที่ทำให้เธอดูเซ็กซี่ขึ้นทันใด
เธอลงรถมาพร้อมกับโบมีที่แต่งตัวสวยไม่แพ้กัน กางเกงขาสั้นขาดๆแนวๆ
สีดำกับเสื้อสายเดี่ยวหลวมๆสีแดงสด ทำให้ตอนนี้โบมีเซ็กซี่ขึ้นมาทันที
แถมเธอยังแต่งหน้าจัดสุดๆไปเลย แต่ทั้งสองกลับมี
เสน่ห์กันคนละแบบ
เมื่อทั้งสองเดินเข้ามาในผับก็เป็นที่สนใจของหนุ่มๆแถวนี้ขึ้นมาทันที
“จะสวยไปไหนนะ
พวกแกเนี่ย ไม่เจอตั้งนานทำไมยิ่งสวย” เมื่อมาถึงมุมที่นัดกันไว้
อึนจีที่นั่งกับแฟนหนุ่มของเธออยู่ก่อนแล้วก็ทักขึ้นมาทันที
“ไม่เห็นสวยเลย
ตะเองสวยกว่าเห็นๆ” จีมินขัดขึ้นมาทันใด ก่อนโดนฝ่ามือพิฆาตของแฟนสาว
กับสายตาอาฆาตจากเพื่อนสนิทอีกสองคน
“หุบปากไปเลยไอ้บ้าจีมิน แกไม่เข้าใจผู้หญิงโสดแบบพวกฉันหรอกย่ะ!”
ด้วยคำพูดนี้ทำให้อึนจีสงสัย โชรงโสดที่ไหน แฟนเธอก็ดูจุนโอป้าไม่ใช่หรอ
“ไอ้โช
แกไม่โสดนิ แล้วไหนดูจุนโอปป้าไม่มาหรอวะ”
เมื่อโชรงได้ยินก็ชะงักเบาๆ
จีมินจึงกระซิบบอกแฟนสาวข้างๆว่าทั้งสองเลิกกันแล้ว
“เฮ้ยยย
! จริงหรอไอ้โช
ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง แล้วทำไมตะเองไม่เล่าให้เค้าฟังบ้างล่ะจีมิน” เธอเอ็ดแฟนหนุ่มเบาๆ ไม่งั้นเธอคงไม่ถามออกไปหรอก
“เลิกแล้วว่ะ
นานแล้วล่ะ เลิกๆพูดเหอะแก มาสนุกกันดีกว่า จีมินสั่งเครื่องดื่มยัง” โชรงตัดปัญหาโดยการถามหาเครื่องดื่มที่ทำให้เธอสนุกดีกว่า
“สั่งแล้วเรียบร้อยๆ ตามสบายเลยนะ วันนี้ฉันเลี้ยงเอง” จีมินบอก
ทำให้โบมีและโชรงหันไปสั่งเครื่องดื่มไม่ยั้งเลย
“ทำไมวันนี้แกป๋าจังวะ
หล่อเลยทันที” โชรงบอก
เพราะปกติเวลาไปไหนพวกเธอจะออกกันเป็นประจำ แต่วันนี้ไอ้บ้าจีมินเลี้ยงแสดงว่าต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ
“ทำไมตะเองใจดีล่ะวันนี้” ขนาดแฟนสาวของเขายังต้องสงสัย
“ก็วันนี้นัดเลี้ยงน้องรหัสด้วยไง
ก็เลยขอเลี้ยงเพื่อนไปด้วยล่ะกัน แต่ตะเองห้ามกินเยอะนะ เค้าไม่พากลับห้องนะ ถ้าเมาอะ” จีมินบอกอึนจีโหดๆ สองคนนี้คบกันตั้งแต่ปี1แล้วล่ะ ซึ่งตอนนี้ก็อยู่ด้วยกันตามประสาคู่รักทั่วไปที่อยู่ด้วยกันอะแหละ
จากตอนแรกที่อึนจีอยู่คนเดียว พอคบไปนานๆก็กลายเป็นว่าจีมินย้ายมาอยู่กับเธอแล้ว
“น้องรหัสนาย
ไอ้เด็กขาวโอโม่น่ะนะ” โบมีถามทันทีที่รู้ว่าหมอนั่นจะมา
“ใช่แล้ว
วันนี้สอบเสร็จชวนมันมาเลี้ยงสะหน่อย”
เธอหน้าเหวอทันที
ก็ตั้งแต่เธอเปิดโอกาสให้หมอนั่นไปส่งที่หอ แถมยังหน้าด้านไลน์เธอ
หมอนั่นก็ไลน์มากวนเธอทุกวัน แต่ช่วงสอบอยู่ดีๆหมอนั่นก็หายหัวไปเลย
เธอก็ไม่อยากยอมรับหรอกว่า ‘คิดถึง’ และตั้งแต่วันนั้นเธอกับแบคฮยอนก็ไม่คุยกันอีกเลย
..
ถึงแม้เขาจะพยายามติดต่อเธอมาก็เหอะ แต่เธอขอบายดีกว่า
“ไอ้โชกลับเหอะ ไม่อยากเจอไอ้เด็กนั่นอะ” เธอหันไปชวนโชรงที่ตอนนี้ดื่มเอาดื่มเอา ไอ้นี่ก็กระหายจัง
อดอยากมาแต่ไหนวะ
“แกบ้าปะโบมี
เพิ่งมาไม่ถึง30นาทีเลยนะเว้ย แกเป็นคนชวนมาเองนะ” โชรงมองแรงไปที่โบมีทันที เธอกำลังสนุกแล้วนะ
“ก็ไอ้เด็กนั่นมันนิสัยไม่ดีอ่ะ อยู่ๆก็หายหัว” เธอเผลอหลุดความจริงออกมา ทำให้ตอนนี้โชรงยิ้มกริ่มทันที โดว่
ที่แท้ก็คิดถึงเขานั่นเอง
“แกคิดถึง
แกก็ความนั่งอยู่นี่แหละ” โชรงตัดบท
ก่อนจะยื่นแก้วเหล้าไปกลางวงเพื่อชนกับเพื่อนๆ
“เอ้า
…. ชนนนนนน!”
“ฮยองงงงง
โทษทีมาสาย กว่าจะหาที่จอดรถได้ วันนี้คนแม่งเยอะ” ชูก้าบ่นอย่างอารมณ์เสียสงสัยวันนี้นักศึกษาสอบเสร็จกัน
คนเลยเยอะเป็นพิเศษ ก่อนจะหันไปมองคนรอบโต๊ะที่ไม่ได้มีแต่จีมิน
เมื่อเห็นอึนจีและโชรงเขาก็โค้งหัวทักทายทันที
ก่อนจะไปยังโบมีที่ตอนนี้กำลังเชิดหน้าไปทางอื่นอยู่
“วันนี้ปิดเทอม
คนเยอะธรรมดาอยู่แล้วว่ะ แล้วนี่มึงมาคนเดียวหรอ มาๆนั่งๆ” ชูก้านั่งลงข้างโบมีทำให้เธอหันขวับมามองทันที
“มากับไอ้วีครับ
ตอนนี้โทรศัพท์อยู่ข้างนอก” เมื่อโชรงได้ยินชื่อวี ก็สะดุ้งทันที
วันนี้เธอยังไม่เจอไอ้เด็กนั่นเลย เห็นบอกว่าสอบเสร็จจะโทรหาเธออีกที
แต่เธอไม่ได้เปิดเสียงมือถือเลยตั้งแต่สอบเสร็จ หมอนั่นคงไม่โทรมาหรอก
“เออๆ
ตามสบายเลยแล้วกัน วันนี้กูเลี้ยงๆ”
จีมินบอกปัดก่อนจะหันไปซบไหล่แฟนสาวเพื่ออ้อน
เขาเริ่มเมาแล้วล่ะ
“ทำไมไม่ทักทายกันเลยนูน่า”
ชูก้าหันไปถามโบมีใกล้ๆหู
เสียงเพลงมันดังมากทำให้เขาต้องเขยิบเข้าไปหาเธอใกล้เพื่อให้เธอได้ยิน
“นี่อย่าเข้ามาใกล้ได้มั้ย ที่นั่งตั้งเยอะทำไมไม่ไปนั่ง” เธอตอบอย่างอารมณ์เสีย ถึงใจนึงจะรู้สึกดีก็เหอะที่เห็นหมอนั่น
“ก็เดี๋ยวไอ้วีมา
มันก็ไล่ผมนั่งตรงนี้อยู่ดี” ที่นั่งตอนนี้ที่ว่างก็มีแค่ข้างโชรงกับโบมีแค่นั้นแหละ
ถ้าเขานั่งข้างโชรงเดี๋ยวก็โดนไอ้วีว่าเอา
“แล้วแต่นายแล้วกัน” ชูก้าอมยิ้มทันทีที่คนข้างๆยอมง่ายๆ
ก่อนจะสังเกตว่าทั้งโบมีและโชรงตอนนี้คือแซบมาก ทำไมเซ็กซี่อย่างงี้
“เฮ้ยไอ้ก้า
กูกลับก่อนนะเว้ย เจ้แม่งไม่รับโทรศัพท์เลยเนี่ย” วีเดินเข้ามาอย่างหัวเสียโดยไม่สังเกตโชรงที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่
“อ้าวว
โบมีนูน่า จีมินฮยองสวัสดีครับ”
เขาโค้งหัวทักทายรุ่นพี่ทันทีที่สังเกตเห็น ก่อนจะโค้งให้อึนจีเบาๆ
ทั้งชูก้าและวีต่างก็เคยเจออึนจีบ้างบางครั้งที่มหาลัยเพราะเห็นมากับจีมินบ่อยๆ
คิดว่าคงเป็นแฟนของรุ่นพี่เขานั่นแหละ
“เอ่ออ
มึงไม่ต้องกลับหรอก โชรงนูน่าอยู่นี่แหละ”
วีมองคนที่กำลังหันหลังให้เขาทันที
ก่อนโชรงจะหันมายิ้มแหยๆ ให้ เขานั่งลงข้างโชรงทันที
ก่อนจะมองโชรงด้วยสายตาที่ยากจะอธิบาย
“เอ๊ะ
ไอ้วีมึงคบกับโชรงหรอ”
จีมินทักขึ้นหลังจากที่สังเกตมานานแล้ว แต่ไม่อยากถามเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อน
“ป่าวหรอกฮยอง
ผมจีบอยู่แต่คนนี้ยังไม่ใจอ่อน” เขาตอบตามจริง
สักพักแล้วล่ะที่เขาคอยดูแลโชรงและเธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจใดๆ
แถมเต็มใจให้เขาทำแบบนี้ แต่โชรงก็ยังไม่ยอมเปิดใจให้เขาเลย เธออาจจะยังไม่ลืมดูจุนฮยองก็ได้
“สู้ๆเว้ย
ไอ้โชมันคนขี้เหงา พาไปนู่น นี่ โทรหามันตลอดเวลามันก็ใจอ่อนแล้วล่ะ แต่อย่าติดเพื่อนล่ะ
มันไม่ปลื้มอย่างแรง” จีมินพอรู้เรื่องของโชรงและดูจุนอยู่บ้าง เขาชอบสังสรรค์กับพวกดูจุนบ่อยครั้งเลยได้ยินพวกกีกวังบอกเล่าให้ฟังว่าดูจุนติดเพื่อน
ติดบอล เกินไปจนโชรงทนไม่ได้เลยเลิกกันไป
“ไอ้จีมิน
หุบปากไปเลย กินเหล้าของแกไป” โชรงเอ็ดเบาๆ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ผม” วีถามคนข้างๆที่ตอนนี้เริ่มหน้าแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“ก็สอบเสร็จแล้วลืมเปิดเสียงอ่ะ ก็เจอฉันแล้วนี่ไง เลิกบ่นๆๆ ” ตอนนี้เธอเริ่มเมาแล้วล่ะ รู้สึกอยากออกไปเต้น
เมื่อหันไปมองโบมีที่ตอนนี้เริ่มโยกหัวให้กับเพลงแล้ว ก็สะกิดขาเพื่อนใต้โต๊ะทันที
ก่อนจะพยักหน้าให้กัน
“จัดไปเพื่อนนน” โบมีตอบ ก่อนที่ทั้งโต๊ะจะเรียกทัน ทั้งสองก็ออกไปเต้นใกล้เวที
ที่ตอนนี้วงดนตรีกำลังเล่นเพลงมันส์กันอยู่
“ตะเองเค้าอยากไปเต้นบ้าง”
อึนจีหันไปอ้อนแฟนหนุ่มที่ตอนนี้กำลังคุยกันกับวีและชูก้าตามประสาผู้ชาย
“ไม่
! เด็ดขาด”
จีมินตอบแบบไม่ให้อึนจีได้ขัดเลย
เธอจึงได้แต่นั่งหน้างอมองเพื่อนสาวทั้งสองที่ตอนนี้เริ่มมีหนุ่มมาเต้นใกล้ๆ
เธอเหลือบมองวีและชูก้าที่นั่งมองเพื่อนของเธอตั้งแต่ออกไปแล้ว
สงสัยเพื่อนเธอจะเลิกโสดก็คราวนี้ล่ะ
ความคิดเห็น