คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจ้ ....
“กลับเร็วจัง แล้วเพื่อนละ?” โชรงถามวี ขณะที่นั่งในรถด้วยกันกับวี เพื่อไปส่งเธอที่ห้อง
“มันเจอพี่รหัสละ ผมง่วงแล้ว อยู่ไปก็เบื่อ” วีหันมาตอบยิ้มๆ ให้ผู้หญิงที่นั่งข้างๆ
“ว่าแต่ใครเป็นพี่รหัสชูก้าหรอ” โชรงถามอย่างสงสัยเพราะเธออาจจะรู้จักก็เป็นได้
“รู้สึกว่าจะชื่อ จีมิน นะ เห็นมันบอกหล่อๆ”
“อ่ออออออออ ไอ้บ้าจิมินนี่เอง” โชรงได้ฟังก็อ๋อขึ้นมาทันใด ไอ้บ้าจีมินที่เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเธอเองแหละ และสนิทกับโชรงและโบมีด้วย โคตรหลงตัวเองเลยแหละ
“คอนโดเจ้ อยู่ทางไหน” วีหันมาถามโชรง เพราะเขาก็ขับเลยร้านเหล้ามาสักพักละ จนจะถึงคอนโดของเขาแล้ว
“ซอยข้างหน้านี่แหละ ขับเข้าไปเลย” โชรงบอกพลางชี้มือไปด้วย พลางทำเสียงนอยด์ ไอ้เด็กบ้านี่บอกกี่ครั้งว่าอย่าเรียกเจ้ มันก็ยังเรียก
วีได้แต่พยักหน้าหงึกๆ แล้วขับเลี้ยวเข้าไป เอ่ นี่มันซอยเดียวกันนี่ วีคิด แล้วก็หยุดรถทันทีที่โชรงบอกว่าถึงแล้ว
“จอดตรงนี้ละ” โชรงบอก
“คอนโดเดียวกันเลยนี่เจ้ ผมก็อยู่นี่ เด่วขับเข้าไปที่จอดรถเลยแล้วกัน” วีบอกโชรงยิ้มๆ ดีจังอยู่ใกล้ดี
“จริงอะ อย่างนี้ก็ดีสิ เวลามีไร จะได้เรียกใช้ง่าย” โชรงพูดแล้วทำเสียงขี้เล่นไปด้วย
“แหมมม เป็นแค่น้องรหัสนะเจ้ ไม่ใช่ทาส”
“ไอ้เด็กนี่ เด่วเหอะ ก็เวลามีไรก็จะได้ปรึกษากันง่ายๆไง” โชรงพูดพลางทำเสียงงอนๆ
“คร้าบบบบๆ ลงกันเหอะ” วีพูดเมื่อจอดรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินเข้าคอนโดไป
พร้อมกับโชรง วีก็เพิ่งได้สังเกตว่าเวลาโชรงอยู่ใกล้ๆเขาแล้วตัวเล็กมาก แต่งตัวก็น่ารักเสื้อยืดเข้าข้างในกางเกงขาสั้นนิดๆ รองเท้าแตะรัดส้นธรรมดาแต่ดูดีเข้ากันสำหรับเธอมาก
“พักอยู่ชั้นไหน เราอะ” โชรงหันมาถามวีเมื่อเดินเข้าลิฟท์ไปด้วยกัน
“ชั้น 3 ห้อง 304 แวะมาได้ตลอดเลย ห้องผมว่าง5555”
“ไอ้บ้า // งั้นไปละ เชิญขึ้นห้องตัวเองไปเลย” โชรงพูดเขินๆ ก่อนจะเดินออกจากลิฟต์
เมื่อถึงชั้น2 ชั้นที่โชรงพักอยู่
“เด่วสิ ผมยังไม่รู้เลยว่าเจ้พักห้องไหน” วีเดินตามโชรงออกมาจนถึงหน้าห้อง 204 ห้องที่โชรงหยุดอยู่ตรงนั้น
“ห้องนี้ละ มีไรก็เรียกได้ แต่ต้องเรื่องสำคัญนะ แต่แนะนำให้โทรหาก่อนดีกว่า”
“อ่าหะ โอเคร ผมโทรหาเมื่อไหร่ก็ได้ใช่มั้ย” วีพูดตามความต้องการของตัวเอง จนโชรงที่กำลังจะเดินเข้าห้องต้องหันหน้ามาเผชิญกับน้องรหัสทันที
“นี่ จะจีบหรอ” โชรงพูดตามความคิดของตัวเอง
“แล้วถ้าจะจีบละ จะได้รึป่าว” วีพูดพลางเอามือค้ำประตู แล้วก้มหน้าลงใกล้โชรงจนใบหน้าเกือบติดกัน
โชรงตกใจจนรีบผลักวีออกทันที ไอ้เด็กบ้านี่ เล่นอะไรเนี่ย ทำไมใจต้องเต้นแรงด้วยวะ นี่เราไม่ได้ใจเต้นแรงมานานแค่ไหนแล้วนะ
“ฝันไปเหอะ ไอ้เด็กบ้า แบร่” โชรงพูดพลางแลบลิ้น ก่อนจะเปิดห้องเข้าไปแล้วปิดประตูใส่หน้าวีทันที
“หึ หึ” ผู้หญิงอะไร ทำอะไรก็น่ารักไปหมด วีคิดก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองไป เค้าคิดดีแล้ว ต่อให้ลำบากแค่ไหน ต่อให้ใครมองว่าเลว แต่เค้าต้องการผู้หญิงคนนี้จริงๆ
“ทำไมใจเต้นแรงจังเนี่ยยยย//” โชรงพูดพลางเอามือทาบหน้าอกตัวเองเบาๆ เธอไม่เคยใจเต้นแรงๆแบบนี้มาก่อนเลย แม้กระทั่งกับดูจุนเธอก็ไม่เคย แล้วไอ้เด็กบ้านี่ทำไมทำเธอใจเต้นแรงได้กันนะ หรืออาจจะเพราะไอ้บ้านั่นเอาหน้ามาใกล้เกินไปเลยทำให้เธอตกใจ อาจจะเพราะเหตุผลนั้นก็ได้ เนอะ//
‘ฝันดีค้าบบบ’
โชรงมองข้อความจากไอ้เด็กหน้ามึนคนนั้นก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ เธอไม่ได้ใจเต้นแรงให้ใครแบบนี้มาก่อนเลยนะ ความรักของเธอกับดูจุนมันไม่ได้หวือหวาอะไรขนาดที่จะทำให้ใจของเธอเต้นแรงได้ แต่ไอ้เด็กบ้านี่กลับทำให้เธอเป็นแบบนี้ มันชักจะไม่ดีแล้วสิ เธอกลัว กลัวว่าวันหนึ่งอาจจะเผลอใจ เพราะความเหงามันทำได้ทุกอย่าง
“ไอ่รงเมื่อคืนเฮียไม่กลับห้องอะ ได้ไปนอนกะแกปะ?” โบมีถามเพื่อนสาวที่เป็นแฟนพี่ตัวเองขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาในห้องของโชรง เพราะเมื่อคืนเฮียดู๋บอกว่าจะไปสังสรรค์และโชรงก็ไปด้วย แต่ไม่กลับห้องโบมีเลยถามเผื่อว่าอาจจะนอนห้องของโชรง วันนี้วันหยุดโบมีกับโชรงเลยนัดกันไปช๊อปปิ้งกัน แต่ต้องมาเสียอารมณ์แต่เช้าเพราะพี่ชายไม่รู้ไปอยู่ไหนนี่ล่ะ
“ไม่นะ เมื่อคืนฉันกลับก่อน น้องรหัสไปส่ง พี่แกหายไปนอนนนนหนาย” เมื่อคืนไหนบอกเดี๋ยวก็กลับไง ทำไมดูจุนไม่กลับห้องล่ะ หายไปนอนไหน ว่าละโชรงก็กดโทรศัพท์หาทันที
ตู๊ดดดดดด… ตู๊ดดดดดดด..
[คร่าบบบ]
ดูจุนกดรับโทรศัพท์เสียงเนือยๆ เสียงดูง่วงๆนะพ่อนักฟุตบอล
“อยู่ไหน เมื่อคืนทำไมไม่กลับห้อง ไปนอนไหน ไหนบอกว่าจะกลับแล้วไง” โชรงปล่อยอารมณ์ไปชุดใหญ่จนคนในสายถึงกับหายง่วงทันที
[นอนห้องไอ่จุนฮยองอะ เมามากเลยไม่ได้โทรบอก]
“จริงหรอ ไม่ได้ไปค้างที่ไหนหรอกนะ” โชรงทำเสียงงอนๆ เมื่อแฟนหนุ่มของเธอไม่แม้แต่ส่งข้อความมาบอกเลย ซึ่งปกติแล้วดูจุนไม่พลาดที่ทำเรื่องแบบนั้น
[ก็เรื่องจริงอะ โอปป้าจะโกหกทำไม จะโทรไปบอกมันก็ดึกแล้วไงกลัวรบกวนโช] เหมือนอีกฝ่ายจะพยายามพูดเหตุผลที่ดีที่สุดเพื่อไม่ให้แฟนสาวงอน เพราะเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีเวลาเจอหน้ากัน อาจจะพาลงอนกันยาว
‘แล้วข้อความส่งไม่ได้รึไง’ โชรงได้แต่คิดแต่ไม่พูดออกไป
“ค่ะ งั้นโชออกไปข้างนอกกับโบมีละนะ โอปป้าก็หาไรดื่มแก้แฮงก์ด้วยแล้วกัน ” โชรงพูดก่อนจะวางสายไปเลย ถ้าอีกฝ่ายฉุกคิดอาจจะรู้ว่าเธองอน แต่ไม่เห็นมีข้อความหรือสายเข้าแสดงว่าคงไม่ได้สนใจอะไรเลย
“เป็นไรวะ เฮียไปนอนที่ไหนอะ”
“ห้องจุนฮยองโอปป้า เห็นว่าเมามากเลยไม่อยากกลับ” โบมีพอจะฟังน้ำเสียงของเพื่อนสนิทออก ว่าน้อยใจพี่ชายของเธอมากแค่ไหน
“เอาน่า ยังไงเฮียก็ไม่ได้นอกใจแกนี่หว่า แกก็รู้” โบมีรู้ว่าโชรงคิดอะไรอยู่ เธอรู้ว่าโชรงชอบคนที่มีเวลาและโชรงก็เป็นแบบเธอ ผู้หญิงไม่ชอบผู้ชายที่ติดเพื่อนมากจนเกินไปหรอกนะ ซึ่งดูจุนเองก็เข้าข่ายติดเพื่อนจนเกินไป แถมยังบ้าเกม บ้าบอล มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย แต่ไม่ธรรมดาสำหรับผู้หญิงหรอกนะ บางครั้งความเอาใจใส่ที่ดูจุนมีให้โชรงมันมากเกินไปด้วยซ้ำ แต่ไม่ใช่ในสิ่งที่โชรงต้องการ แค่นั้นเอง
“แกก็น่าจะเข้าใจนิ บางครั้งแค่รักอย่างเดียวมันไม่พอ” โชรงพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“เอออ แม่คนขี้เหงา” โบมีบ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะวิ่งตามหลังโชรงไป
“กินไรดีวะ ไอ้วี” ชูก้าหันไปถามวีที่กำลังมองเข้าไปในร้านต่างๆแถวถนนฮงแด
“กินไรก็ได้ว่ะ หิวสุดๆแล้วมึงตอนนี้” เมื่อคืนกลับมาถึงห้องก็ดึกแล้ว แถมยังตื่นสายกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวแถมยังรอไอ้ชูก้าที่ไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืนไม่รู้ไปค้างที่ไหนโทรมาบอกให้รอไปกินข้าวด้วยกันอีก ก็ปาไปเกือบบ่ายกว่าๆแล้ว โคตรหิวเลย
“งั้นไปกินหมูสามชั้นย่างกันดีปะวะ” ชูก้าเสนอเมนูที่ตัวเองอยากกินที่สุดตอนนี้ เพราะเขาเองก็หิวมากเหมือนกัน
“โอเค กูกินไรได้หมดแหละตอนนี้” ก่อนที่ชูก้าและวีจะเดินเข้าร้านสามชั้นแถวๆฮงแด ก็เจอกับรุ่นพี่ในคณะหรือพี่รหัสของเขากับพี่ว้ากเสียงโหดอีกคน
“อ้าวว เจ้มาทำไรแถวนี้” วีทักโชรงขณะที่เธอกับโบมีกำลังจะเดินเข้าร้านนี้เหมือนกัน
“อ้าว วี ชูก้ามาเที่ยวหรอออ?”
“ป่าวครับนูน่า พวกเราหิวเลยมาหาไรทานแถวๆนี้ แล้วนูน่ามาทำไรครับ” ชูก้าเป็นคนตอบคำถามของโชรง
“มาช๊อปปิ้ง ว่าจะเข้าไปหาไรกินเหมือนกัน ไอ่โบมหิว”
“คนอ้วนก็หิวบ่อยเป็นธรรมดาครับ” ชูก้าพูดแขวะโบมีเบาๆ
“ย่าส์ ไอ้เด็กบ้าว่าใครอ้วน” โบมีเถียงชูก้าเสียงดังจนโชรงได้แต่ห้ามไว้ โบมีจึงได้แต่สบถงึมงำอยู่คนเดียว
“งั้นเข้าไปกินด้วยกันเลยมั้ยเจ้ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง” วีตัดปัญหาด้วยการขอเลี้ยง จึงไม่มีคำพูดใดๆนอกจากพากันเดินเข้าร้านไปพร้อมๆกัน
“ว้า อิ่มแปล้เลยยยย” โบมีพูดก่อนจะเอามือลูบท้องเบาๆ
“ผู้หญิงอะไรกินจุชะมัด” ชูก้าพูดไปตามความจริง โบมีเป็นผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวในสายตาเขา แต่เมื่อกี้กินเข้าไปอย่างกับไม่แคร์น้ำหนักตัวเองเลย
“เรื่องของฉันไอ้เด็กบ้า ก็เพื่อนนายเลี้ยงอะ ก็ต้องกินให้สมกับที่เลี้ยงรุ่นพี่สิ”
“ค้าบบๆ ผมยอมแล้วจริงๆ สงสารแฟนนูน่านะคงเลี้ยงไม่ไหว”
“แฟนไม่มีไง ก็ต้องให้รุ่นน้องแบบพวกนายนี่ละเลี้ยง โอเคนะ”
“เหหหห ไม่เอาอะเปลือง” ชูก้าพูด จนทำให้วีและโชรงหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“ย่าส์ ไอ้เด็กบ้า” โบมีเตรียมจะด่าชูก้ากลับแต่ก็โดนโชรงขัดไว้ก่อน
“พอเถอะน่าไอ่โบม จะทะเลาะกันทำไมเนี่ย แกจะไปไหนต่อรึป่าว” โชรงหยุดศึกครั้งนี้ ก่อนจะถามคำถามออกไปเพราะเห็นโบมีบ่นๆว่านัดใครไว้แถวๆนี้แหละ
“เออ เกือบลืมว่ะ แบคฮยอนโอปป้าชวนไปซื้อของพอดี แกกลับเองได้นะ” โบมีเกือบลืมนัดกับแบคฮยอนที่ว่าจะชวนไปซื้อชุดให้น้องสาวของเขาเห็นว่าโบมีเป็นผู้หญิงจึงอยากให้ไปช่วยเลือกให้
“เออกลับได้ นั่งรถเมล์แปปเดียว”
“โอเครแล้วเจอกันนะ ไปละวี ไปละไอ้เด็กบ้า” โบมีลาโชรงกับวีและชูก้าก่อนจะเดินออกไป
“เออไอ้วี เดี๋ยวกูไปหาจีมินฮยองก่อน พอดีไลน์มาชวนไปดื่มอีกละ มึงไปด้วยกันมั้ย” ชูก้าเอ่ยชวนวีไปสังสรรค์กับพี่รหัสตัวเอง เพราะเพิ่งไลน์มาชวนไปดื่มกับสายรหัสประมาณนั้น สงสัยคืนนี้ยาวอีกแน่ๆเลยกู
“มึงไปเหอะ เดี๋ยวกูเดินเล่นสักแปปก็กลับ” ดีนะที่เอารถมากันคนละคัน เพราะพวกเขาต่างรู้ว่าถ้าไปด้วยกันยังไงก็ไม่ได้กลับพร้อมกันแน่ๆ แถมเจ้ของเขายังไม่ได้กลับเลย จะปล่อยไปก็กะไรอยู่
“เออๆ ไปนะคับโชรงนูน่า ” ชูก้าพูดก่อนจะหันไปโค้งให้โชรง
“ไอ้จีมินชวนดื่มอีกละสิ บ้ายบายน้า”
“ครับบบบ” ชูก้าพูดก่อนจะเดินออกไปที่รถทันที
“เดี๋ยวผมไปส่ง” วีหันมาพูดกับโชรง เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินออกไป เธอนี่ยังไงกันนะ จะไม่ลาเลยรึไง
“ไม่เป็นไร นั่งรถเมล์แปปเดียวก็ถึง” โชรงบอกเบาๆ อยู่กับไอ้นี่สองคนทีไรใจเต้นแรงอีกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อกี้ไม่เห็นเป็น
“ก็บอกว่าจะไปส่งไง จะนั่งทำไมให้เปลืองตังค์ คอนโดก็ที่เดียวกัน” วีบ่นเบาๆ
“ก็ได้ งั้นกลับเหอะ” โชรงพูดเตีรยมจะเดินออกไป
“อยากดูหนัง ไปดูหนังกัน” วีดึงแขนโชรงไปทันทีที่พูดจบ เรื่องไรจะกลับละ วีรู้แค่ว่าอยากใช้เวลากับผู้หญิงคนนี้แค่นั้นเอง
“เห้ยยยย ไม่เอา จะกลับบบบบบ”
“โดว่ เจ้กลับไปก็น่าเบื่อ ดูหนังนี่แหละ นะ นะนะ” วีพูดพลางทำสายตาออดอ้อน จนโชรงเริ่มที่จะลังเล ไอ้เด็กนี่นิสัยไม่ดีเลย เพราะมันได้ผล และมันทำให้เธอใจอ่อน ง่ายไปมั้ยโชรงงงงงงง><
ความคิดเห็น