คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พี่รหัส..ผม?
“ย่าส์! ไอ้วี มึงจะไปไหน ไปกินข้าวด้วยกันก่อนดิวะ เด่วเข้ารับน้องสายนะเว้ย” ชูก้าหนุ่มหน้าตี๋ คนตัวโคตรขาว เพื่อนสนิทคนเดียวของ คิมแทฮยอง หรือไอ้วีที่เค้าเรียกนั้นและ ไอ้หน้าหล่อ ดั้งโด่งที่กอดคอกันเข้ามาในโซลเพราะเบื่อบ้านเมืองตัวเอง ทั้งสองคนเข้ามาเรียนมหาลัยในโซล คณะวิศวะเหมือนกัน จบจาก ม ปลายที่เดียวกันเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน รู้ไส้รู้พุงกันหมด
“ไปเข้าห้องน้ำแปปดิวะ มึงไปกินเลยเด่วกูตามไป” วีบอกซูก้าเสียงเรียบๆ ทั้งสองคนเป็นนักศึกษาปี1 ที่เพิ่งมารียนได้แค่อาทิตย์ แต่วีเบื่อที่จะต้องไปรับน้องแล้ว จึงอยากไปงีบสักพัก เค้าเป็นเด็กปี1นะเว้ย เพิ่งเข้าใหม่ถึงจะเรียนไม่หนัก แต่ต้องตื่นเช้ามารับน้อง กลับดึกเพราะรับน้องอีก ไอ้วี เพลียยย
“เด่วมึงก็หนีไปอีกอะ วันนี้เค้าจับสายรหัสกันนะเว้ย ไปบ้าง” ชูก้าเอ่ยเสียงเบื่อๆ นี่ก็สามวันและที่วีไม่ไปรับน้องอะ เด่ะชูก้าโบกกก
“เออๆ ไปก็ได้ มึงนี้นะ แม่ ง ง ง ง ง บ่นเหมือนพ่อกูเลย หื้มมม!” วีบ่นเบาๆ แต่ก็ยอมเดินตามไป แม้จะเปิดเทอมได้ไม่กี่วันแต่วีกับชูก้าก็โดนทาบทามจากรุ่นพี่ในคณะให้ไปเป็นหลีด ประกวดนั่นนี่ แต่มีหรือที่ไอ้วีจะสน ผมเบื่อกิจกรรมครับบบ
มีแค่ไอ้ชูก้าที่ไปประกวดเดือนของคณะ ตามคำสั่งของรุ่นพี่ เพราะวีไม่ยอมไปเด็ดขาด จึงถูกรุ่นพี่ยื่นคำขาดให้ทำกิจกรรมช่วยคณะเมื่อมีกิจกรรมเข้ามา วีจึงปฏิเสธไม่ได้ รุ่นพี่อะไรโหดชิบบบ
“น้องวี น้องชูก้ามาแล้วหรอคะ มาๆ เลยค่ะ เข้าแถวทางงงงเน้” รุ่นพี่ปีสองเสียงแหลมปรี้ดด หน้าสวยเรียกวีและชูก้าให้เข้าจัดแถว
“วันนี้ เราจะจับสายรหัสกันนะคะ สำหรับใครที่ยังไม่มาก็ฝากเพื่อนไปเตือนนะคะ ว่าถ้าคุณอยากได้พี่รหัสก็ให้มา แต่ถ้าไม่อยากได้ก็ไม่ต้องมา และก็ไม่ผ่านกิจกรรมรับน้องนะคะ และเตรียมรับใหม่ปีหน้ากับน้องปีหนึ่งของพวกคุณนะคะ” โชรงพูดออกมาอย่างเด็ดขาดทำให้น้องๆปีหนึ่งกลัวคำพูดและตัวเธออยู่ไม่น้อย ผู้หญิงอะไรวะ ตัวเล็กๆโหดชิบ วีคิดในใจ
“เอาละคะ ออกมาจับกันทีละคนนะคะ” โบมีบอกน้องๆเสียงดังๆ ให้ออกมาจับสายรหัสของตัวเอง
“ใครที่จับแล้ว ก็ไปตามหาพี่รหัสตัวเองกันนะคะ แล้วก็มารับสมุดไปล่าลายเซ็นรุ่นพี่ด้วยนะคะ อาทิตย์เราจะทำกิจกรรมส่งท้ายการรับน้อง น้องๆช่วยให้ความร่วมมือด้วย” โชรงเอ่ยออกมาเสียงดัง วี อดแปลกใจไม่ได้ เพราะนี่เป็นคณะวิศวะซึ่งส่วนมากมีแต่ผู้ชาย แต่เจ้แกกับเพื่อนโหดกว่าผู้ชายแถวนี้อีก
ถึงตาที่วีต้องจับสายรหัสของตัวเองแล้ว ‘ สวย ตัวเล็ก สเปค นักฟุตบอล ‘ ใครวะ? ผู้หญิงด้วย หาง่ายละมั้ง ผู้หญิงไม่กี่คนเอง วีทำหน้าสงสัยสุดขีด
“มึงได้อะไรวะ” วีหันไปถามชูก้าบ้าง ที่จับก่อนเขาแล้ว
“ หล่อ เท่ เสียงขั้นเทพ มึงได้ผู้หญิงนิ น่าจะหาง่ายนะ ” ชูก้าเอ่ยออกมา พลางทำหน้าสงสัยเหมือนกัน
“ใครวะ มึงได้ผู้ชาย หายากหน่อยนะเพื่อน 5555” วีหัวเราะเบาๆ เพราะหนุ่มวิศวะก็หน้าตาดีกันทั้งนั้นนน จริงไหมคับบบ
“ระวังได้ เจ้โหดๆ สองคนนั่นนะ มึงอะ 55555” ขนาดชูก้ายังว่าโหดเลยยยย คนอื่นคงคิดเหมือนกัน
“สวยดีนะ ทั้งสองเลย แต่เสียดายโหดไปหน่อยว่ะ” วีพูดพลางเหลือบมองโชรงนิดหน่อย ก่อนจะเห็นสายตาที่โชรงมองมาซึ่งทำให้เค้าใจสั่นเบาๆ ผู้หญิงอะไรวะ หน้าโคตรเด็กน่ารักมาก แต่โหดเกินนนนน
“ไปหาพี่รหัสกันเหอะว่ะ เด่วกูต้องไปซ้อมเป็นเดือนคณะว่ะ” ชูก้าเอ่ยพลางเดินออกไปหาพี่รหัสตัวเอง วีจึงเดินออกไปหาบ้างโดยมุ่งไปที่โบมีก่อน เพราะเธอก็เข้าข่าย แต่วีรู้สึกว่าโชรงใช่ แค่ไม่กล้าเดินไป แค่นั้นเอง ..
“รุ่นพี่ครับ ใช่พี่รึป่าวครับ” วีเดินเข้าไปถามโบมี โดยเอากระดาษที่จับได้ให้ดู
“โอ๊ะ น้องจับได้หรอคะ ไม่ใช่พี่หรอกค่ะ แต่พี่คนนี้รับยากหน่อยนะ แต่ถ้าโดนรับแล้วรับรองไม่ผิดหวังค่ะ” โบมีบอกวียิ้มๆอย่างมีเลสนัย ต้องใช่ๆแน่ เห้ออออ เอาวะพี่แกจะโหดแค่ไหนเชียว ไอ้วี ไม่กลัวหญิงอยู่แล้ว เอาอยู่
“รุ่นพี่ครับ เอ่ออ นี่พี่รึป่าวครับ” วีเดินไปหาโชรงพร้อมชูกระดาษให้ดู
“อืมมม ชื่อวีงั้นหรอ ไม่ชอบเข้ารับน้องด้วยนิ” โชรงอ่านตามกระดาษแล้วเลื่อนสายตามาที่ป้ายชื่อของวี และพูดด้วยน้ำเสียงโหดๆ
“เอ่อครับบบ ผมไม่ค่อยสบายไงครับ เข้ามาโซลอากาศไม่เหมือนแถวบ้านครับ” วีบอกกวนๆ โชรงหัวเราะออกมานิดๆให้กับความกวนของน้องรหัสตัวเอง
“เอาสมุดมาสิ เด่วพี่เซ็นให้ พี่ไม่ใจร้ายกับน้องรหัสนะ ไอ่โบมต้องบอกว่าพี่ยากใช่มั้ยละ มันนั้นละ ระวังเวลาไปขอลายเซ็นละ มันยากนะ” ใครโบมวะ วีคิดในใจ แต่คงเป็นพี่คนนั้นละมั้ง เสียงโหดๆอะ โชรงยื่นมือมารับสมุดจากวีพร้อมเซ็นให้ แจกเบอร์ด้วยอะ
“โทรหาพี่ได้นะ ปรึกษาเรื่องไรโทรมาได้เลย แต่จีบไม่ได้นะ ไม่ชอบคนเจ้าชู้” โชรงเอ่ยยิ้มๆ จนทำให้วียิ้มตาม เจ๋งว่ะ มองคนออกด้วย ยังไม่ออกลายเลยนะเจ้ น่าสนใจซะแล้วพี่รหัสคนนี้ แต่..
“สเปคนักฟุตบอลนี่หมายความว่าไงครับ” วีถามงงๆ จนโชรงขำออกมาเบาๆ
“แฟนพี่เองและ นักฟุตบอลมหาลัย5555 พี่ไปละ รีบบบ” โชรงเฉลยพร้อมกับเดินออกไป วีมองตามไปเห็นผู้ชายที่น่าจะเป็นแฟนเธอ และคาดว่าน่าจะเป็นนักฟุตบอลที่ว่ามารับพร้อมกับเดินออกไปด้วยกัน น่าสนใจจริงๆด้วยว่ะ ยิ่งมีแฟนยิ่งน่าสนใจ
“ไอ้วี มึงกลับก่อนเลยนะ กูต้องไปซ้อมละ” ชูก้าเดินออกมาบอกวีแล้ววิ่งเข้าไปเลย ยังไม่ทันที่จะได้ตอบอะไรเลย ไอ้นี่ ..
วีเดินออกมาที่โรงรถของนักศึกษาเพื่อจะกลับคอนโดตัวเอง เห็นมาจากบ้านนอกมีรถขับเด้อครับบ วีพักอยู่กับชูก้า และไอ้นั่นก็มีรถเป็นของตัวเองจึงไม่ต้องลำบากกันและกันมากนัก
วีเปิดประตูคอนโดเข้าไปเพื่อจะพักผ่อน เหนื่อยมากให้ตายสิ ภายในห้องแบ่งออกเป็นสองห้อง มีห้องนั่งเล่น ห้องครัว และห้องน้ำที่อยู่ในห้องแต่ละคน มันสะดวกสบายทีเดียว ไม่อึดอัดกัน ถ้าต้องนอนเตียวกันคงอึดอัดน่าดู วีคิด
ว่าแล้วก็เอาโทรศัพท์มาบันทึกเบอร์พี่รหัสดีกว่า ชื่อไรนะ โชรง รึป่าวว วะ
‘เจ้โหด’
5555 พิมพ์ไปขำตัวเองไป ถ้าเค้ามาเห็นคงโดนด่าหูดับแน่เลยไอ้วีเอ๋ยยยย ว่าแล้วก้นอนสักแปปดีกว่าไอ้ชูก้ามาแล้วชวนมันไปดื่มสักหน่อย ไหนๆพรุ่งนี้ก็วันเสาร์ละ
22.00 คอนโด M
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ใครวะเคาะห้อง ไอ้ชูก้ามาแล้วมั้งง วีตื่นจากการหลับที่นานเลยที่เดียว เดินไปเปิดประตู
“มึงทำไรวะ กินข้าวยัง แม่งง มึงใส่ชุดนักศึกษานอนรึไง ไปกินข้าวปะวะกูหิวอะ” ชูก้าเอ่ยชวนวีเพราะซ้อมดึกดื่นว่าจะแวะหาไรกินก็ไม่อร่อย อยากจะหาไรให้หายเหนื่อยเลยต้องขับรถกลับคอนโดมาชวนเพื่อนรัก
“กูว่าจะชวนมึงไปดื่มแถวหลังมอพอดี ไหนๆพรุ่งนี้ก็ว่างอะ กูเพลีย” วี เอ่ยยิ้มๆอย่างรู้กันให้เพื่อนรัก
E.L. Bar
วีและชูก้าเดินเข้ามาในร้านเหล้ากึ่งร้านอาหาร ด้วยความหิว มาถึงก็สั่งอาหารก่อนเครื่องดื่มกันเลยทีเดียว พออาหารตกถึงท้องได้พออิ่มแล้วก็ดื่มกันสักหน่อย ให้หายเหนื่อยบ้าง หลังจากรับน้องต้องตื่นเช้ามาหลายวันละ ขอตื่นสายๆพรุ่งนี้แล้วกัน
“เฮ้ยย ไอ้วี มึงดูนุ้นนน เจ้โหดกะแฟนรึป่าววะ” ชูก้าถามวี และพยักเพยิดไปโต๊ะที่ไม่ไกล วีมองตามไปเห็นพี่รหัสตัวเองนั่งน่ารักอยุ่ไม่ไกล แต่ก็เห็นแฟนของเธอนั่งอยู่ข้างๆ
“อืออ เจ้แกบอกกูเองแหละ ว่ามีแฟนแล้ว คณะเรานิและว่ะ” วีเอ่ยเสียงเซ็งๆ
“มึงเซ็งไร อย่าบอกว่ามึงคิดจะจีบเจ้โหดอะ เล่นแรงนะมึง บึ๋ยยย น่ากลัว น่าจะโหดเหมือนกันกะยัยรุ่นพี่โบมีอะไรนั้นนอะ กูว่า” ชูก้าพูดออกมาพลางทำท่าขนลุกเมื่อคิดถึงโบมี รุ่นพี่จอมโหดที่ชอบตวาดใส่หูเขา เมื่อตอนไปขอลายเซ็นเมื่อเย็น
“กูไม่ได้คิดจะจีบ แค่น่าสนใจดี แต่คงยากกกกก หาเป้าหมายอื่นดีกว่าไม่ดีกว่าเหรอออ?” วีเอ่ยยเสียงทะเล้นพลางชำเลืองไปมองโชรงบ่อยๆ เจ้คนนี้นี่มันน่าสนใจจริงๆ
“เบื่อมั้ย กลับห้องมั้ย?” ดูจุนเอ่ยถามแฟนสาวที่นั่งๆข้างๆเขามาได้หลายชั่วโมงแล้ว ดูจุนรู้ว่าโชรงไม่ชอบให้เค้าออกมาดื่มบ่อยๆแบบนี้ แต่เค้าติดเพื่อน ชอบบอลเป็นชีวิตจิตใจ ถ้าไม่ทำชีวิตคงน่าเบื่อ ดูจุนคิดแบบนี้
“เด่วรงไปเข้าห้องน้ำก่อนก็ได้ แล้วเดี๋ยวโอปป้าไปส่งคอนโดด้วยแล้วกัน” โชรงว่าพลางเดินออกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะเจอน้องรหัสที่หน้าห้องน้ำพอดี
“อ้าวว เจ้โหด อ๊ะ โชรงนูน่า มาที่แบบนี้ด้วยหรอครับ” วีเผลอเรียกเจ้โหดออกไปจนต้องรีบกลับมาเรียกเหมือนเดิม
“อ้าววว ไอ้บ้านี่ มาเรียกเจ้ อะไร แล้วมาทำไร ยังเด็กอยู่เลยยนะ” โชรงพูดออกมาจนทำให้วีหัวเราะเบาๆ
“อายุเกินแล้วเจ้ ” วีพูดพลางหัวเราะเบาะๆ โชรงมองค้อนเบาๆ
“แล้วจะกลับยังครับ” วีถามโชรง เธอส่ายหัวเบาๆแล้วทำหน้าบูด น่ารักจัง
“แต่คงไม่นานหรอกมั้ง เด่วเค้าคงไปส่งพี่แหละ” โชรงบอกเสียงอ่อย
“เจ้ดูเหมือนไม่อยากมานะ”
“อย่ามาเรียกเจ้นะย่ะ ไปละ นายก็กลับได้ละ ดึกละ” โชรงบอกก่อนจะเดินออกไปหาแฟนหนุ่มของเธอที่โต๊ะ
วีมองไปที่โต๊ะของ โชรงผู้ที่ซึ่งบอกว่าจะกลับแล้ว แต่ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วยังนั่งทำหน้าบูดอยู่ตรงนั้นอยู่เลย ไอ้ชูก้าก็ทิ้งไว้ที่โต๊ะคนเดียว เพราะเจอพี่รหัสของตัวเองที่ร้านเหล้าพอดี
‘ให้ผมไปส่งมั้ย?’
วีส่งข้อความไปให้โชรงพลางมองตามไปด้วย ไม่รู้ทำไม เค้าถึงอยากพาเธอออกมาจากตรงนั้น วีรู้ว่ามันผิดที่คิดแบบนี้ แต่เจ้โหดทำให้เขาเป็นแบบนี้ เขาต้องการให้เธอยิ้มมากกว่าจะเห็นเธอนั่งบึ้งแบบนั้น วีคิดแบบนี้
เสียง ติ๊ดข้อความดังเข้ามาในตอนที่โชรงกำลังเล่นเกมส์แก้เบื่อพอดี
‘ให้ผมไปส่งมั้ย?’
ใครกัน โชรงคิดก่อนจะเหลือบมองไปเจอวีที่นั่งชูโทรศัพท์แล้วโบกให้เบาๆ
‘จริงมั้ย อยากกลับมากเลย ง่วงจะตายชัก’
โชรงตอบข้อความตามความจริง
“ใครส่งข้อความมา” ดูจันที่นั่งข้างโชรงหันมาถามเพราะเพิ่งสังเกตเห็น
“น้องรหัสอะ เจอกันหน้าห้องน้ำพอดีเลยถามว่าจะกลับด้วยมั้ย” โชรงตอบตามจริงเพราะเธอไม่มีอะไรปิดบังอยู่แล้ว
“จะกลับพร้อมน้องเค้าไหมละ โอปป้ากลัวจะดึก กลัวโชง่วง” ดูจุนถามอย่างเป็นห่วง โชรงแอบน้อยใจที่เข้าไม่คิดอยากจะกลับกับเธอเลย
“งั้นโชกลับนะ” โชรงบอกดูจุนพร้อมกับตอบข้อความกลับไป ก่อนจะ บอกลาเพื่อนๆของดูจุน
‘โอเค ไปส่งฉันให้ปลอดภัยนะไอ้เด็กบ้า’ วีอ่านข้อความยิ้มๆก่อนจะเดินออกมารอโชรงนอกร้าน
ความคิดเห็น