ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Day 6/3
เ้าแมวน้อยไม่ำเป็น้อไปโรเรียนหรือไปทำาน เาแ่้ออยู่บ้านและนอนบนเียอัน็พอ
—20XX｜04| 17 แอนนี่
•
•
•
ลอูสิว่าสิ่ที่เธอพูนั้นฟัูไร้สาระหรือเปล่า! ผมไม่อบไปโรเรียน แ่นั่นไม่ไ้ส่ผล่ออารม์อยาไปโรเรียนเลย!
เมื่อสัมผัสไ้ถึฝีเท้าอหิสาวที่ออาประูห้อนอน าร์ลีึหันลับมา้วยวามื่นระหน ระโลาเีย และเินามรอยเท้าอหิสาวออไป
[รอสัรู่! วันนี้ผมะไปโรเรียน้วย! ]
แอนนี่้มศีรษะลและเห็นแมวร้อเหมียวอย่าไม่อทนที่เท้าอเธอ เธอมวิ้วและิอยู่รู่หนึ่แล้วเธอ็เ้าใ
นายหิวสินะ..
เมื่อวานนี้าม้าวแมวพวนี้ไ้รับารทำวามสะอาเรียบร้อย และถูวาไว้ที่ปลายโ๊ะอาหาร หิสาวเทอาหารแมวและน้ำลในามแมว านั้นึยืนึ้นเพื่อรอให้ลูแมวทานเสร็
าร์ลีมอูเศษอาหารแมวที่ระัระายในาม้วยอารม์ที่ับ้อน
เธอให้อาหารแมวแ่นี้! ผมะอิ่ม้วยอาหารแมวำนวนเล็น้อยไ้อย่าไร
แ่...็นะ ูเหมือนอนนี้เาะเป็นแมวแล้ว
เมื่อิว่าะ้อออไป้านอ้วยัน ึไม่สามารถที่ะหิวไ้ ันั้นเาึ้มศีรษะลอย่าไม่เ็มใและเริ่มิน
หลัาที่แอนนี่ัอเสร็ เธอ็หวีผมที่แมวยี้อย่าไม่เ็มใ และเมื่อเธอเินออาห้อน้ำ เธอ็เห็นแมวสีำัวน้อยนั่อยู่ที่ประู้วยสีหน้าที่ "ี" บนใบหน้าและำลัรออยู่....
[พาผมออไป้วย! ]
“เหมียว!” าร์ลีะโนพร้อมอ้าปาว้า
แอนนี่้มหน้าลและเห็นามแมวที่ถูเลียสะอาแล้ว
อนแรแอนนี่ิว่า เธอไม่สามารถให้อาหารแมวไ้มาเินไป แ่เธอ็ิว่าอนลาวันเธอไม่ไ้ลับมาที่บ้าน ันั้นเธอึ้มลและเพิ่มอาหารให้เาอีนิ
[ไม่ินแล้ว! ผมอยาออไป้วย! ผมะไปโรเรียน! ]
อย่าไร็าม แมวมอเห็นารเลื่อนไหวอเธอและยันิ่อยู่ที่ประู ทำให้เิเสียร้อเหมียวนุ่ม ๆ ที่ยาะมอ้าม
“นายอยาออไป้านอไหม” แอนนี่เอียอแล้วถาม
“เหมียว!"
[ใ่!] าร์ลีอบโยไม่ลัเลใ
วามรู้สึที่ลูแมวัวนีู้เหมือนะเ้าใสิ่ที่เธอพูนั้นผุึ้นมาา้นบึ้อหัวใอีรั้
“แ่ัน้อไปโรเรียน” แอนนี่อธิบาย้วยอารม์ีที่หาไ้ยา “นาย็แ่แมว และแมว็ไม่ำเป็น้อไปโรเรียน”
[เธอไม่้อสนใว่าผมะเรียนหรือไม่เรียน! ผมแ่อยาไปโรเรียน! ]
แมวสีำเย่อหยิ่และรอำอบอย่าไร้วามปรานี
แล้วอนบ็ือ...
[แอนนี่! ผมเป็นแมวอเธอ!] าร์ลียื่นอุ้เท้าแมวนปุปุยอเาผ่านร [เธอไม่วรปล่อยผมออไป! ถ้าผมออไปไ้ เธอ้อไม่รอแน่!]
ใ่ หลัาร้อออย่าหนัและ่อเนื่อ เา็ถูส่เ้าไปในร
่อนที่แอนนี่ะออไป เธอมอูร้วยวามัวลเล็น้อย เพียแ่เห็นอุ้เท้าอแมวสีำที่ำลัิ้นรนที่ะโผล่ออมา โยมีรเล็บบนฝ่าเท้าโผล่ออมา ราวับว่าแทบรอไม่ไหวที่ะรมาหาเธอ วินาทีถัมา บนใบหน้าอแมวเ็มไป้วยำสาปแ่และำะโน่า
ราบใที่นายมีน้ำและอาหารเพียพอ็ไม่มีปัหา
แม้ว่าารเลี้ยแมวไว้ในรสัวันหนึ่นั้นไม่ีนั แ่อนนี้แมวยัเ็เินไปและป้ายื่อยัมาไม่ถึ ันั้นึอาหลไ้่ายหาออไป้านอ
ถ้ามันหายไปไอลีน้อโวยวายไม่หยุแน่ๆ ป้อันไว้่อนีว่า
แอนนี่สูลมหายใเบา ๆ ะที่เธอิถึเรื่อนี้
เธอะไม่พิาราไ้อย่าไรว่าเธอัวลว่าลูแมวะหลทาและลูพี่ลูน้ออเธอ ะ่อวนหรือัวเธอเอันแน่ที่ลัวะลับมาถึบ้านแล้วไม่เอแมว!
—20XX｜04| 17 แอนนี่
•
•
•
ลอูสิว่าสิ่ที่เธอพูนั้นฟัูไร้สาระหรือเปล่า! ผมไม่อบไปโรเรียน แ่นั่นไม่ไ้ส่ผล่ออารม์อยาไปโรเรียนเลย!
เมื่อสัมผัสไ้ถึฝีเท้าอหิสาวที่ออาประูห้อนอน าร์ลีึหันลับมา้วยวามื่นระหน ระโลาเีย และเินามรอยเท้าอหิสาวออไป
[รอสัรู่! วันนี้ผมะไปโรเรียน้วย! ]
แอนนี่้มศีรษะลและเห็นแมวร้อเหมียวอย่าไม่อทนที่เท้าอเธอ เธอมวิ้วและิอยู่รู่หนึ่แล้วเธอ็เ้าใ
นายหิวสินะ..
เมื่อวานนี้าม้าวแมวพวนี้ไ้รับารทำวามสะอาเรียบร้อย และถูวาไว้ที่ปลายโ๊ะอาหาร หิสาวเทอาหารแมวและน้ำลในามแมว านั้นึยืนึ้นเพื่อรอให้ลูแมวทานเสร็
าร์ลีมอูเศษอาหารแมวที่ระัระายในาม้วยอารม์ที่ับ้อน
เธอให้อาหารแมวแ่นี้! ผมะอิ่ม้วยอาหารแมวำนวนเล็น้อยไ้อย่าไร
แ่...็นะ ูเหมือนอนนี้เาะเป็นแมวแล้ว
เมื่อิว่าะ้อออไป้านอ้วยัน ึไม่สามารถที่ะหิวไ้ ันั้นเาึ้มศีรษะลอย่าไม่เ็มใและเริ่มิน
หลัาที่แอนนี่ัอเสร็ เธอ็หวีผมที่แมวยี้อย่าไม่เ็มใ และเมื่อเธอเินออาห้อน้ำ เธอ็เห็นแมวสีำัวน้อยนั่อยู่ที่ประู้วยสีหน้าที่ "ี" บนใบหน้าและำลัรออยู่....
[พาผมออไป้วย! ]
“เหมียว!” าร์ลีะโนพร้อมอ้าปาว้า
แอนนี่้มหน้าลและเห็นามแมวที่ถูเลียสะอาแล้ว
อนแรแอนนี่ิว่า เธอไม่สามารถให้อาหารแมวไ้มาเินไป แ่เธอ็ิว่าอนลาวันเธอไม่ไ้ลับมาที่บ้าน ันั้นเธอึ้มลและเพิ่มอาหารให้เาอีนิ
[ไม่ินแล้ว! ผมอยาออไป้วย! ผมะไปโรเรียน! ]
อย่าไร็าม แมวมอเห็นารเลื่อนไหวอเธอและยันิ่อยู่ที่ประู ทำให้เิเสียร้อเหมียวนุ่ม ๆ ที่ยาะมอ้าม
“นายอยาออไป้านอไหม” แอนนี่เอียอแล้วถาม
“เหมียว!"
[ใ่!] าร์ลีอบโยไม่ลัเลใ
วามรู้สึที่ลูแมวัวนีู้เหมือนะเ้าใสิ่ที่เธอพูนั้นผุึ้นมาา้นบึ้อหัวใอีรั้
“แ่ัน้อไปโรเรียน” แอนนี่อธิบาย้วยอารม์ีที่หาไ้ยา “นาย็แ่แมว และแมว็ไม่ำเป็น้อไปโรเรียน”
[เธอไม่้อสนใว่าผมะเรียนหรือไม่เรียน! ผมแ่อยาไปโรเรียน! ]
แมวสีำเย่อหยิ่และรอำอบอย่าไร้วามปรานี
แล้วอนบ็ือ...
[แอนนี่! ผมเป็นแมวอเธอ!] าร์ลียื่นอุ้เท้าแมวนปุปุยอเาผ่านร [เธอไม่วรปล่อยผมออไป! ถ้าผมออไปไ้ เธอ้อไม่รอแน่!]
ใ่ หลัาร้อออย่าหนัและ่อเนื่อ เา็ถูส่เ้าไปในร
่อนที่แอนนี่ะออไป เธอมอูร้วยวามัวลเล็น้อย เพียแ่เห็นอุ้เท้าอแมวสีำที่ำลัิ้นรนที่ะโผล่ออมา โยมีรเล็บบนฝ่าเท้าโผล่ออมา ราวับว่าแทบรอไม่ไหวที่ะรมาหาเธอ วินาทีถัมา บนใบหน้าอแมวเ็มไป้วยำสาปแ่และำะโน่า
ราบใที่นายมีน้ำและอาหารเพียพอ็ไม่มีปัหา
แม้ว่าารเลี้ยแมวไว้ในรสัวันหนึ่นั้นไม่ีนั แ่อนนี้แมวยัเ็เินไปและป้ายื่อยัมาไม่ถึ ันั้นึอาหลไ้่ายหาออไป้านอ
ถ้ามันหายไปไอลีน้อโวยวายไม่หยุแน่ๆ ป้อันไว้่อนีว่า
แอนนี่สูลมหายใเบา ๆ ะที่เธอิถึเรื่อนี้
เธอะไม่พิาราไ้อย่าไรว่าเธอัวลว่าลูแมวะหลทาและลูพี่ลูน้ออเธอ ะ่อวนหรือัวเธอเอันแน่ที่ลัวะลับมาถึบ้านแล้วไม่เอแมว!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น