คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ผลข้างเคียงอย่างสุดท้าย
“เอ....พี่เซร์หายไปไหนกันล่ะเนี่ย?”อเลนพูดอย่างสงสัย เมื่อตรงไปที่ห้องของพี่ชายแล้วไม่พบเจ้าของห้อง
“อ้าว!อเลนนี่นา...มาหาใครน่ะ?”
“เอ๊ะ…ง่ะ! คุณทีกี้ ทำมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ!”อเลนทักอย่างตกใจ เมื่อเห็นร่างของโนอาหนุ่มเดินทอดน่องอยู่ในศาสนจักรสาขาเอเชียนี่
“เผอิญมีคนรู้จักอยู่ที่นี่น่ะ แล้วกระต่ายน้อยมาด้วยหรือเปล่า?”
“หมายถึงราวี่หรือเปล่าครับ....ไม่ได้มาหรอก ผมมากับคันดะสองคนครับ” อเลนแจงให้ฟัง “แล้วเห็นคนที่ผมขาวๆเหมือนผมบ้างไหมครับ?”
“หมายถึงแม่แมวน้อยเหรอ ถ้านั่นน่ะ...อย่าไปขัดจังหวะเขาดีกว่าน่า...”ทีกี้พูดแบบมีเลศนัย ก่อนจะเดินผ่านกำแพงไป ทิ้งให้ร่างบางงกับคำพูดของทีกี้
“อะไรนะ? ขัดจังหวะ...หมายความว่าไง”อเลนใช้ความคิดซักพัก ก่อนจะเข้าใจ
“ง่ะ......แล้วทีกี้เขาไปรู้ได้ไงล่ะเนี่ย?”
*-*-*3 วันต่อมา*-*-*
ปัง!
“อ...อเลน?” ดาร์กและเซร์หันไปทางบุคคลที่เปิดประตูเข้ามา
“พี่เซร์ฮะ...ยูเขา..”
“เขาหอบหายใจ...มีอาการเหมือนเป็นไข้ เพ้อชื่อเธอ ใช่มะ?”
“อ้าว..แล้วพี่เซร์รู้ได้ไงฮะ?”อเลนถามอย่างงงๆ
อาการก่อนผลข้างเคียงที่แรงที่สุด....ทำไมจะไม่รู้
ฮึ่ม..ยิ่งคิดมันก็ยิ่ง.....
“คิก”
“อะไร!”เซร์หันหน้าไปตวาดใส่คนที่หัวเราะ ใบหน้าติดจะแดงหน่อยๆด้วยความอาย ก่อนจะเบือนหน้ามาทางน้องชายของตน
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หายแล้วล่ะ...ไปคอยดูแลคันดะเถอะ...เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หายแล้ว”
“แน่ใจเหรอครับ”อเลนถามอย่างไม่เชื่อเท่าไหร่ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เพิ่งสังเกตเห็น
ร่างของพี่สาวของเขาตอนนี้คือผู้หญิง ร่างบอบบางกับเสียงที่หวานยิ่งกว่าเดิม ผิวสีขาวนวลกระทบกับแสงจันทร์…
ทำไมพี่สาวของเขาสวยแบบนี้นะ?
ซักพักหนึ่งดูเหมือนเซร์จะรู้ตัว ก็เลยหยิบแหวนขึ้นมาสวม แล้วร่างกายก็กลายเป็นผู้ชาย
“สะดวกดีนะ? พี่ว่า โอ๊ย! คุยกันคนละเรื่องแล้ว เอาน่า! ยังไงซะกำหนดวันกลับก็อีกตั้งนาน คืนนี้ไปนอนเถอะ อย่าห่วงไปเลย คันดะเขาไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกน่า”เซร์ลุกขึ้นมาดันหลังอเลนให้กลับไปที่ห้อง ในใจภาวนาให้คันดะไม่ทำอะไรรุนแรงเกินไป
ก็....มันแรงน้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ ยานั่นน่ะ
“เอาล่ะ! ยังไงวันนี้ต้องเขียนสรรพคุณไอ้ยาบ้านั่นให้เสร็จ เฮ้ย! อย่ามาเกาะแกะสิ!”เซร์โวยวายเมื่อมือของดาร์กเริ่มมาสะกิดที่ต้นคอ
วันนี้จะเขียนสรรพคุณยาตัวนี้เสร็จไหมล่ะเนี่ย? เฮ่อ
เอาล่ะ...ข้อสาม..
จะเกิดอาการเป็นไข้..เพ้อชื่อคนรัก..และมีอาการของคนที่ถูกยาปลุกอารมณ์..แต่ซักพัก..จะหายเป็นปลิดทิ้ง
ส่วนคนที่มีอาการเหมือนโดนยานั้น..ดูจะเป็นฝ่ายที่ถูกดูดเลือดเสียเอง...
“อ...เลน...อเลน”
“ยูครับ...เป็นอะไรมากไหม..โธ่...ตอบผมหน่อยสิ!”อเลนพูดอย่างร้อนรน เมื่อร่างที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีทีท่าว่าจะตอบเขาเลย ได้แตเพ้อชื่อของตนออกมตลอดเวลา ในขณะที่มือเล็กก็พยายามเช็ดตัวเพื่อลดความร้อนของร่างสูง มือเรียวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก แล้วลูบผ้าขนหนูเบาๆตามแผ่นอกแกร่ง ใบหน้าติดจะแดงน้อยๆด้วยความอาย
“หือ? อเลน”เสียงแตกพร่าของร่างสูงดังขึ้นเบาๆ
“ยูครับ? เป็นอะไรมากไหมครับ?”
“อือ..มัน..ร้อน..”
“สงสัยจะเป็นไข้ อ๊ะ! ยู..อืม..”อเลนร้องอย่างตกใจก่อนจะครางเบาๆ เมื่อคันดะดึงตนขึ้นมานอนบนเตียงแล้วประกบจูบลงมาอย่างรุนแรง ลิ้นอุ่นชื้นแทรกเข้ามาในโพรงปากหวานอย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งปลดกระดุมเสื้อของร่างบางช้า ส่วนข้างที่เหลือก็ลูบไล้จากต้นคอขาวผ่องลงมาที่สาบเสื้อแล้วแยกออกอย่างอ้อยอิ่ง..
“อื้อ...ยูครับ..อ๊ะ...หยุด..สิ”ร่างบางร้องเรียกให้คนข้างบนหยุดด้วยห่วงว่าจะทำให้อาการแย่ลง แต่ดูเหมือนว่ากำลังของคนป่วยคนนี้จะมากกว่าเขา นิ้วเรียวสวยไล้ไปมาตามแผ่นอกบางอย่างอ้อยอิ่ง อีกข้างกำลังปลดกงเกงของร่างบางออกไป....จนถึงอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่ติดกายอยู่ ริมฝีปากก้มลงลิ้มรสเม็ดสีชมพูระเรื่ออย่างกะหาย เสียงครางหวานดังออกมาเบาๆ ก่อนจะร้องเสียงหลง เมื่อมือหนาเริ่มเข้ากอบกุมที่จุดอ่อนไหวของตน
“อา...ยู..อื้อ..เดี๋ยว...ไข้..อ๊า!”เสียงหวานครางออกมา เสียงหอบหายใจดังเบาๆ
แปลกจัง...ทำไมรู้สึก...
.....ว่า....ยิ่งกว่าปกติอีกล่ะ....
ร่างสูงลากลิ้นไปมาตามแผ่นอกบาง ในขณะที่มือข้างที่กอบกุมแก่นกายของร่างบางก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไป มือข้างหนึ่งที่เหลือไล้ตามแนวสันหลังลงมาช้าๆ เสียงครางกระเส่าหวานดังออกมาจากปากเล็กๆของร่างบาง ของเหลวขาวขุ่นพุ่งออกมาเปรอะเปื้อนมือ ลิ้นหนาไล้ชิมของน้ำสีขวขุ่นที่เปรอะเปื้อนมือของตน ก่อนจะกระซิบที่ข้างๆหูของร่างเล็ก
“วันนี้รู้สึกว่าตัวนายจะหวานกว่าปกตินะ? แปลกจัง อืม...พิสูจน์หน่อยดีกว่า”เสียงพร่าพูดอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เสียงครางหวานจะดังออกมาอีกรอบเมื่อร่างบางรู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนบางอย่างที่เข้าครอบครองแก่นกายของตน ลิ้นร้อนพันกระหวัดกับแก่นกาย ร่างบางบิดกายอย่างเสียวกระสัน ในขณะที่ดูเหมือนคนเป็นไข้จะหายเป็นปลิดทิ้งอย่างน่าสงสัย....
ส่วนเขานี่สิเหมือนจะเป็นไข้....ร้อน...ไปหมดทั้งตัว...
“อ๊ะ!”ร่างบางร้องอย่างตกใจ นิ้มเรียวสอดแทรกเข้ามาทางช่องทางด้าหลัง ทั้งๆที่ปากยังคงปรนเปรอแก่นกายของเขาอยู่ นิ้วเรียวเพิ่มจำนวนขึ้นทีละนิด...จากหนึ่ง...เป็นสอง..และเป็นสาม ก่อนจะเริ่มขยับช้าๆ แล้วค่อยๆทวีความเร็วขึ้น
“อ๊า...ฮ้า..ยู.....อ๊ะ! ตรงนั้นมัน...อย่า....อื้อ...”เสียงหวนๆร้องเบาๆเมื่อนิ้วเรียวสวยนั่นสะกิดที่จุดๆหนึ่งจนทำให้ขนลุกไปทั้งตัว แต่ดูเหมือนร่างสูงจะไม่ฟังคำทัดทาน นิ้วเรียวสะกิดที่จุดนั้นเบาๆ 2 -3 ที ร่างของคนที่อยู่ข้างล่างกระตุกดวยความเสียวซ่าน ก่อนที่ใบหน้าจะแดงระเรื่อน่ารักเมื่อรู้สึกได้ถึงแก่นกายของร่างสูงที่ดุนดันอยู่ที่ช่องทางด้านหลังของตน แล้วสอดใส่เข้ามาช้าๆ ในขณะที่ริมฝีปากหนาประกบอยู่กับริมฝีปากบาง ดวงตาสีรัตติกาลฉายแววที่เต็มไปด้วยแรงราคะ ก่อนที่แก่นกายนั้นจะเข้าไปทั้งหมด
“ฮ้า...ยู..อืม....ทำไมไม่..ขยับล่ะ?”อเลนถามอย่าแปลกใจ ในขณะที่ร่างสูงเองก็ดูจะแปลกใจกว่าที่ร่างบางเรียกร้องเสียเอง
“เดี๋ยวนี้ล่ะ ขอโทษที่ให้รอ”ร่างสูงเริ่มขยับกายเข้าออกช้าๆด้วยความคับแน่น ก่อนจะเริ่มเร็วขึ้น เสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ประสานกันดังเป็นท่วงทำนองอันไพเราะ จนกะทั้งของเหลวอุ่นร้อนถูกปลดปล่อยเข้ามาในร่างกายของอเลน ในขณะที่เรียวขางก็เปรอะเปื้อนด้วยน้ำสีขวขุ่นของตัวเองเช่นกัน
“อา....เฮ่อ..อ๊ะ...ยู! ทำอะไรนะครับ!”อเลนโวยวายอย่างตกใจ มือเรียวสวยของคันดะกอบกุมที่แกนกายของร่างบางทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอนกายออกริมฝีปากจูบที่เรือนผมสีขาวที่สยายเต็มแผ่นหลัง ในขณะที่มือข้างหนึ่งที่ยังว่างอยู่สะกิดที่เม็ดสีชมพูระเรื่อนแผ่นอก
“อือ...ยู....ฮ้า...อึ๊ก..อืม...”เสียงครางหวานเริ่มขึ้นอีกครา อารมณ์ที่เพิ่งจะดับไปเมื่อไม่ถึงนาทีถูกปลุกให้ลุกโหมอีกครั้ง ริมฝีปากหนาประกบจูบลงมา เรียวลิ้นเล็กพันกระหวัดกับเรียวลิ้นของคนที่รุกรานเข้ามาอย่างรู้หน้าที่ ในขะที่แก่นกายของร่างสูงเริ่มขยับอีกครั้ง เมื่อสัมผัสได้ว่าแก่กายของร่างบางเริ่มจะมีปฏิกิริยาดีดีแล้ว....
“อืม......อา...อย่าเพิ่ง...อืม...เพิ่งเสร็จ...ไป..เอง..อ....”ร่างบางร้องเสียงพร่า
“หือ?...ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ..แต่ตรงนี้ของนายมันไม่ได้บอกว่าเหนื่อยเลยนะ?” คันดะพูดล้อๆ พลางวางนิ้วเรียวลงนแก่นกายของร่างบาง แล้วไล้ลงมาช้าๆ ร่างของคนถูกกะทำสะดุ้งเบาๆ ก่อนจะพูดออกไป
“อา..บ้า..เหรอครับ...อ.อือม อ๊า~”อเลนร้องสุดเสียงเมื่อจังหวะเริ่มเร็วขึ้น มือเรียวบางคล้องคอคันดะอย่างเผลอไผล ก่อนที่เสียงกรีดร้องจะดังขึ้นอีกครั้ง....
“อือ....ยู..ผม..เหนื่อย...อ๊ะ!”
“แน่ใจเหรอ.......?”
“อือ....มะ...ไม่รู้..”ดวงตาของร่างบางเหม่อลอยด้วยความเหนื่อยอ่อน ก่อนที่ร่างสูงจะกริถามๆเบาๆที่ข้างหู
“อีกรอบ...ได้ไหมล่ะ?”
“จะ....ยังไงก็ได้ครับ.....แฮ่ก...”อเลนตอบด้วยอารมณ์ที่ปะปนด้วยความเหนื่อยกับแรงราคะ...
“งั้น..ต่อเลยละกันนะ?”
.................................................................................
..........................................................................................
.......................................................................................................
...................................................................................................................
“ป่านนี้เป็นยังบ้างน้า..อเลนน่ะ อ๊ะ!”เสียงครางหวานดังออกมาเบาๆ
“ช่างเขาเถอะน่า.......เซร์”
“เชอะ.......”
ตัวอย่างตอนต่อไป :
ตอนที่ 24 : เด็กแฝด(!?)
“นี่มันอะไรเนี่ย? ทำไมมีของพรรค์นี้อยู่ที่นี่ล่ะ”
“แม่จ๋า! พ่อจ๋า!”
“พวกเธอดูแลเด็กสองคนนี้ไปกันละกัน”
“ว่าไงนะ!/ว่าไงนะครับ!”
“สวัสดีครับ!คุณพ่อ คุณแม่”
.0.0.0.0.0.0.0.0.0.0.0.0.0.0.0.0.0.
จะเกิดอะไรขึ้นน้อ?
(ฉากยังคงเป็นสาขาเอเชียอยู่จ๊ะ)
ความคิดเห็น