คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : สู่ศาสนจักรสาขาย่อย
"โค-มุ-อิ!"โซฟีเลียลากเสียงเน้นอย่างน่ากลัว โคมุอิแทบจะกระโดดหนีไปถ้าไม่กลัวว่าตนจะโดนตามฆ่าทีหลัง..ซึ่งก็ไม่ต่างกันเท่าไรนัก "อธิบายเรื่องทั้งหมดมาเดี๋ยวนี้!"
"คือว่า....."
แล้วโคมุอิก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้โซฟีเลียฟัง
"......เฮ่อ...สรุปก็คือ นายจะเอายาที่ตัวเองปรุงจากตัวอย่างยาของฉันเทลงแก้ว แต่ดันหยิบผิดเป็นของฉันสินะ?"โซฟีเลียถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
"แล้ว....จะทำไงดีล่ะครับ?"โคมุอิถามอย่างจนปัญญา ตัวยาของเขาที่ดัดแปลงมยังไม่สมบูรณ์ แถมไม่รู้สรรพคุณมาก่อน เพราะเขาขอโซฟีเลียเพราะเห็นว่าเป็นของน่าสนใจ เลยศึกษาแค่สารประกอบ
"ยานี่น่ะ....ฉันกับเซร์ลองทำขึ้นมาเล่นๆ เลยยังไม่รู้ว่าเป็นยาแบบไหน แต่ว่า...คงต้องพาคันดะคุงไปที่สาขาย่อยก่อน จะได้ตรวจสอบว่าอันตรายไหม"
"ยาตัวนี้เซร์ก็ทำด้วยหรือครับ?"
"ของพวกนี้ฉันกับเซร์ก็ช่วยๆกันทำเสมอแหละ เพราะเขาเองก็มีมันสมองที่ฉลาด จะให้เป็นแค่เอ๊กโซซิทส์อย่างเดียวก็น่าเสียดายออก จริงไหม? ครอส"โซฟีเลียหันสายตาคมกริบไปมองครอสซึ่งนั่งจิบกาแฟอยู่
"ยังไงซะ...ไปเรียกสองคนนั้นมารับรุ้จะดีกว่านะ? โคมุอิ"
.
.
"ยาที่ยูดื่มเข้าไปเป็นของคุณโซฟีเลียหรือครับ!"อเลนตะโกนอย่างตกใจ ส่วนคันดะเริ่มกุมขมับอย่างหงุดหงิด
"ไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่เตรียมตัวออกเดินทางเป็นพอ เพราะฉันต้องพาคันดะคุงไปตรวจสอบร่างกาย อเลนด้วยนะ ฉันว่าเซร์ก็คงอยากเจอเธอ"
"แล้วจะให้ไปวันไหน"คันดะพูดเสียงห้วนๆ
โซฟีเลียยิ้มเย็น ก่อนจะกล่าวขึ้น
"วันนี้ เตรียมตัวได้เลย"
.
.
"อากาศดีจัง~"อเลนร้องอย่างสดชื่น พลางมองผืนน้ำสีครามงดงาม สายลมที่พัดมาทำให้เส้นผมสีขาวปลิวไสว แล้วมองขึ้นไปที่ท้องฟ้าสดใส ก่อนจะหันไปทางคันดะที่นั่งทำท่าหงุดหงิดอยู่บนเรือลำที่จะตรงไปที่สาขาย่อย
"ยูครับ...ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ"อเลนเดินไปถามคันดะ ใบหน้าหวานเงยหน้ามองอย่างสงสาร ใช่ว่าจะไม่เข้าใจความรู้สึก เขาเองก็กลัวเหมือนกัน....ว่ายานั่นจะทำให้คันดะเป็นอะไรหรือเปล่า.....
ถ้าเกิดเป็นแวมไพร์ขึ้นมาจริงๆจะทำยังไงนะ...
อเลนนั่งลงบนตักของคันดะ ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
"เดี๋ยวไปถึงโน่นก็จะรู้แล้วล่ะครับ..ว่ายูเป็นอะไรหรือเปล่า.... แล้วถึงยูจะเป็นแวมไพร์อะไรนั่นไป ผมก็ยังคงรักยูอยู่ดีแหละ...."ร่างบางพูดจบก็หอมแก้มคันดะเบาๆ รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคันดะ ก่อนจะโอบกอดอเลนไว้เบาๆ
ไม่น่าคิดมาก....
อันที่จริง....ถ้าเป็นแวมไพร์ไปจริงๆล่ะก็..ก็ไม่เห็นเป็นอะไร
ขอแค่....ร่างบางในอ้อมกอดของเขายังอยู่กับเขา...
ก็พอแล้ว..
"ว้าว!"อเลนร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า..
ปราสาทขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนผืนน้ำ บนพื้นที่เล็กๆราวกับเกาะที่ล่องลองอยู่บนมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ สถานที่แห่งนี้คล้ายๆกับศาสนจักรสาขาหลัก เพียงแต่แทนที่จะอยู่กลางอากาศกลับเป็นกลางผืนน้ำแทน
แต่ถ้าพูดถึงบรรยากาศแล้ว...สถานที่แห่งนี้.......ราวกับว่า
.....อยู่ในหนังสือเทพนิยายยังไงอย่างนั้นแหละ.....
"อย่ามัวแต่เหม่อสิ ทั้งสองคน เข้ามาได้แล้ว"โซฟีเลียเรียกไว้ ก่อนที่ทั้งสามคนจะเข้าไปในปราสาทนั้น
*-*ณ ห้องเอกสาร*-*
โครม!
"เอ่อ...คุณโซฟีเลยครับ เป็นอะไรหรือเปล่า"อเลนถามขึ้น กองเอกสารล้มโครมลงมาใส่โซฟีเลียเป็นรอบที่สาม หลังจากที่เจ้าตัวพยายามหาเอกสารเกี่ยวกับยานั้น
"ไม่เป็นไร..."โซฟีเลียพูดเสียงเรียบ
แอ๊ด....
"คุณโซฟีเลีย..เรื่องค่าใช้จ่าย..........กรี๊ด!!!!!!!!!!!ตายแล้ว เด็กคนนี้ใครกันฮ้า~~~."ผู้ชายรูปร่างบอบบางคนหนึ่งเข้ามากอดอเลนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสะดุ้งถอยหลังไป เมื่อเจอมุเก็นจ่ออยู่ที่คอ
"อุเคียว มาทำไมเนี่ย"โซฟีเลียทักเรียบๆ
"คือว่า..เรื่องค่าใช้จ่ายที่จะเพิ่มให้ว่าไงบ้างคะ?....ฉันจะได้จัดการถูก"อุเคียวผละออกมาแล้วพูดกับโซฟีเลีย
"เรื่องนั้นคงต้องคุยกับเรย์ เมื่อวานฉันเพิ่งเอาเอกสารเกี่ยวกับเรื่องนั้นไปให้เขาจัดการ"
"งั้นเหรอคะ? ว่าแต่ว่า..หนุ่มน้อยที่นั่งอยู่ตรงนี้คือใครกันคะ?"อุเคียวหันไปทางอเลน
"น้องชายของเซร์เขาน่ะ..."
"อ๋อ! เด็กคนที่เซร์พูดถึงบ่อยๆนี่เอง"อุเคียวพูดอย่างนึกได้ ก่อนจะดึงอเลนมากอด
ปึด!
"ทำบ้าอะไรฟะ!!!"คันดะพูดอย่างหัวเสีย ก่อนจะคว้ามุเก็นมาจ่อ
"อืม..ขนาดตัวพอๆกับเซร์เลยแฮะ....ยังนี้ค่อยตัดง่ายๆหน่อย"
"หา"
แอ๊ด...
"พี่โซฟีเลียครับ...ผมเอาเอกสาร...."เสียงหวานๆดังขึ้นพร้อมกับเสียงเปิดประตู ร่างบอบางภายใต้ชุดกระโปรงน่ารักเดินเข้ามา ตัวเสื้อเป็นสีดำแขนยาวเหมือนเสื้อยืดแล้วทับด้วยผ้าคลุมสีเทาตัดกับเส้นผมสีหิมะยาวยวง ดวงตาสีเงินขี้เถ้ามองอย่างตกใจ ก่อนที่ขาใต้กระโปรงสีเดียวกันที่พันไปด้วยริ้บบิ้นสีขาวจะออกวิ่ง แต่ก็ถูกอุเคียวจับไว้ซะก่อน...
"ตายแล้ว~~ในที่สุดก็ยอมใส่เสียทีนะคะ เซร์ เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าใส่แล้วน่ารักน่ะ"
"ใครเขาอยากใส่กันเล่า!!!ก็อุเคียวนั่นแหละที่เอาชุดไปซ่อนจนเหลือแค่ชุดนี้น่ะ" เซร์โวยวาย ก่อนจะหันไปทางอเลนกับคันดะที่กำลังอึ้งอยู่..
"งะ...ไง"เซร์ยิ้มแห้งๆ ก่อนจะนั่งลงอย่างหมดอาลัยตายอยาก
อุตส่าห์ไม่อยากให้เห็นแท้ๆ......
"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เซร์ ชุดน่ารักแต่คนใส่อารมณ์ไม่ดีก็ไม่สวยนะ ไม่สิ...เซร์เนี่ยจะอารมณ์ไหนก็น่าร้าก~~"อุเคียวพูดก่อนจะหยิบของอย่างหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋าใบโต
ชุดสีดำแบบเดียวกับเซร์ถูกหยิบออกมา ก่อนที่สายตาของเจ้าของจะตวัดไปที่อเลน ก่อนจะโยนชุดนั้นให้ร่างบาง ซึ่งเจ้าของเรือนผมสีขาวก็รับไว้อย่างงงๆ
"ลองใส่ดูสิ..น่ารักแน่ๆเลยจ๊ะ เอาล่ะ เซร์ ฉันไปก่อนนะ แล้วจะตัดชุดน่ารักๆให้อีกนะจ๊ะ~~"
"ไม่เอา!"เซร์ตะโกนไล่หลังไป ก่อนจะหันมาทางอเลนกับคันดะ แล้วพูดขึ้น
"ว่าแต่ทั้งสองคนมาทำไมเหรอ"
"คือ....ยูเขา..กินยาแวมไพร์โปรเจกต์ของคุณโซฟีเลียไปน่ะครับ ก็เลยมาที่นี่เพื่อตรวจสอบว่าร่างกายของคันดะเป็นอะไรหรือเปล่า"อเลนพูดตะกุกตะกัก
"อ๋อ..ถ้าเป็นไอ้นั่นล่ะก็...ซัก4-5วันก็หายแล้ว"
"หา!? จริงเหรอครับ" อเลนร้องอย่างตกใจแกมดีใจ
"อ่าฮะ...พี่เคยเอาไปทดลองแล้วล่ะ...เดี๋ยวก็หาย แล้วก็ผลข้างเคียง...."และแล้ว..อยู่ดีๆหน้าของเซร์ก็แดงขึ้นมาเฉยๆ ก่อนจะกระแอม "ไม่มีอะไรหรอก..."
" ยังไงก็อยู่ที่นี่ซักพักเถอะนะ..อุตส่าห์มาทั้งที ส่วนเรื่องตรวจสอบอะไรนั่นก็ไม่ต้องแล้วล่ะ ใช่ไหมครับ พี่โซฟีเลีย ไปพักให้สบายเถอะ"เซร์พูดยิ้มๆ ก่อนที่จะขอให้ฟินน์นำทางทั้งสองคนไปที่ห้อง
"เซร์? แล้วผลกระทบของยานั่นล่ะ"โซฟีเลียทัก เซร์หน้าแดงเรื่อ ก่อนจะหันไปทางโซฟีเลีย
"หะ...ห้ามบอกใครนะครับ...."
เซร์หันไปกระซิบกับหูของโซฟีเลีย และแล้วเสียงหัวเราะก็ดังออกมา
"ตายจริง....ถ้างั้นคนที่กินเข้าไปก็กำไรแย่สิ"
"กะ..ก็ใครจะรู้ล่ะว่ามัน....."เซร์พูดตะกุกตะกักเมื่อนึกไปถึง [ผลข้างเคียง]ที่เกิดกับดาร์ก....
เอาเถอะ...อย่างน้อยก็ไม่เป็นอันตราย
ทีนี้ก็ดูกันต่อไปว่า....
ผลข้างเคียงนั้นจะออกฤทธิ์เมื่อไหร่
.........................................................................................................................
เม้นไม่ถึงร้อยไม่ต่อนะเอ้า!
ความคิดเห็น