คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ภารกิจที่น่าสงสัย
ตอนที่ 12 : ภารกิจที่น่าสงสัย
เอ๊กโซซิทส์ทั้งสี่คนเดินตรงไปที่ห้องทำงานของโคมุอิ คันดะเปิดประตูออกพลางพูดขึ้น
"โคมุอิ มาแล้ว มีอะไรเรอะ?"
ครอก~
คันดะตบหน้าผากตัวเองดังป๊าบอย่างเบื่อหน่าย ก่อเดินเข้าไปใกล้ๆ
"โคมุอิ รินารี่จะจัดงานแต่งงานที่sssนะ"
"โฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!รินารี่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จะจัดงานแต่งทำไมไม่บอกพี่ซักค๊าม~~~~~~~~~~~~~ อ้าวพวกเธอมาทำไมเหรอ"
"นายเรียกมไม่ใช่เรอะ?"คันดะพูด รังสีความหงุดหงิดแผ่ออกมา
"เอ้อ! ใช่ๆ คืองี้นะ......เมื่อไม่นานมานี้ที่เมืองแห่งหนึ่งในอิตาลีเกิดเหตุประหลาดขึ้น อยู่ดีๆเด็กคนหนึ่งก็หลับใหลไปโดยไม่ยอมตื่นขึ้นมา.... แต่ต่อมาก็มีคนหลับใหลตามไปอีกเป็นจำนวนมาก ซึ่งไม่ใช่แค่เด็ก แต่เป็นผู้ใหญ่เสียอีกก็มาก คนที่เหลืออยู่คาดว่าจะเป็นพวกที่มีจิตแข็งพอควรเลยรอดมาได้... เราเลยจะไปตรวจสอบดู ว่าเกิดอะไรขึ้น ต้องรบกวนพวกเธอสี่คนหน่อยนะ"
"....เมืองนั้น..ใช้เมืองเฟรนเซียสหรือเปล่าครับ"เซร์ถาม
"ใช่ เธอรู้ได้ยังไงน่ะ เซร์คุง"
"ผมแค่ลองเดาๆดูน่ะครับ" สักพัก สีหน้าไม่สบายใจก็ทาบทับบนใบหน้าหวานของเด็กหนุ่มร่างง
ไม่มีทาง...
ก็.....
เด็กคนนั้น...ไม่ได้อยู่ที่นั้นแล้วนี่นา ไม่มีทางเป็นเด็กคนนั้นหรอก..........
........ไม่มีวัน......
ฉึกฉัก........... ฉึกฉัก………
เสียงรถไฟสายไปเมืองเฟรนเซียสดังขึ้น ดวงตาของเซร์ดูเหม่อลอยอย่างไรชอบกล ดวงตาสีมรกตของดาร์กมองหน้าคนรักอย่างเป็นห่วง ซึ่งรวมุกอีกสองคนที่นั่งอยู่ด้วย
"พี่ครับ....เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" อเลนเอ่ยถามในที่สุด เด็กหนุ่มสะดุ้งก่อนกล่าวตะกุกตะกัก
"ปะ...เปล่า..ไม่มีอะไรหรอก..ไม่มี"แล้วเด็กหนุ่มก็ถอนหายใจ แล้วเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเดิม
ทำไม...พี่เซร์ถึงรู้จักเมืองนั้นนะ?
อเลนคิด พี่สาวของเขาเคยไปทำภารกิจที่นั้นอย่างนั้นหรือ? ช่างน่า แปลกใจจริงๆ
"แล้ว..ข้อมูลโดยละเอียดล่ะ?"คันดะถาม อเลนที่นึกได้รีบหยิบสมุดรายางานที่โคมุอิให้มาขึ้นมาอ่าน
"รูสึกว่าที่นู่นจะเคยมีปัญหามาก่อน่ะครับ เอ่อ... เรื่องเกิดขึ้นในวันที่ xx เดือน xx ปี xxxx ซึ่งเป็นเรื่องราวๆเมื่อ 5-6 ปีก่อน ในตอนนั้นอู่ๆ คนในเมืองทั้งเมืองก็หลับไหลไปพร้อมกัน ซึ่งทราบจากเอ๊กโซซิทส์ของสาขาตะวันออกเฉียงใต้ สองคนที่กำลังเดินทางกลับขากการทำภารกิจ แล้เมื่อไปตรวจสอก็พบว่าเกิดขึ้นเพราะอินโนเซนต์ครับ ซึ่งเป็อิโนเซนต์ที่จะดึงผู้คนให้หลัไหลไปกัความฝัน คนที่มีจิตแข็งพอจะไม่เป็นไร.... หลังจากที่หน่วยสำรวจของทางสขาใหญ่ตรวจสอบดูแล้วคาดว่าเป็นอินโนเซต์จริง จึงมีคำสั่งให้เอ๊กโซซิทส์สองคไปทำการเก็บกู้มัน แต่พอไปถึง ชวเมืองทุกคนกลัเป็นปกติเสียแล้ว และหน่วยสำรวจทุกคนบอกว่า ระหว่างที่เฝ้าอินโนเซนต์ชิ้นนั้นอยู่ อยู่ดีๆก็หลับไป พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็กลายเป็นว่า ทุกคนได้ลืมเรื่องราวที่หลับใหลไปหมด และกลับำไปใช้ชีวิตแบบเดิมอีกครั้ง
แต่เมื่อไม่นานมานี้ ปรกฏการร์เดิมก็กลับมาอีกครั้ง ซึ่งคาดว่าอาจเป็นอินโนเซนต์ชิ้นเดิมครับ ซึ่งหน้าที่ของเคือต้องไปตรวจสอบและเก็บกู้มันกลับมา....." หลังจากที่อธิบายจบ อเลนก็ถอนหใจ พลางครุ่นคิด
เมื่อ 6 ปีก่อนเกิดอะไรขึ้น? ทำไมอยู่ๆอินโนเซนต์ถึงหายไป น่าสงสัยจริงๆ
"พี่เซร์..พอจะรู้อะไรบ้างไหมครับ"
"ไม่รู้เหมือนกัน"
เสียงทั้งหมดเงียบไป เซร์ยังคงเหม่อลอยอู่ ดาร์กก็ยังคงมองอย่างเป็นห่วงเช่นเดิม ส่วนคันดะและอเลนเงียบไปแพราะกำลังครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่าง.... ทั้งสองคนรู้สึกว่าแกโซซิทส์จากสาขาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สองคนนี้กำลังโกหก....ท่าทางนี้บอกได้ชัด
เขาจะต้องรู้ให้ได้..
.....ว่าเมื่อ 6 ปีก่อนเกิดอะไรขึ้น.....
'ฮือ....ฮือ..'เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยวัย 5 ขวบดังออกมา ช่างบาดใจคนทียืนอยู่ตรงหน้านัก ก่อนที่เด็กคนนั้นจะหันมาหาเขาและพูดขึ้น
'พี่ชายครับ ผมจะทำไงดี ผมอยากมีชีวิตแบบธรรมดาๆ ผมไม่ต้องการพลังนี่ ผม...ผม...ขอโทษที่ใช้พลังไปโดยพละการ แต่ๆๆ แต่ว่าผม..ฮึก.. พี่ชายครับ ผม..โฮ' เด็กน้อยกอดร่างเล็กของเด็กหนุ่มไว้ เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีขาววัยสิขวบไม่อาจทำอะไรได้...นอกจากให้เด็กน้อยยืมบ่าของตนร้องไห้
'….พี่ว่า'ร่างบางพูดขึ้น 'เธอ..หนีไปซะ'
'หนีไปไหนก็ได้..... ที่ๆจะไม่มีคนตามหาเธอเจอ..... ตอนนี้เธอมีสิ่งที่พวกเขาต้องการ ถ้าเธอบอกว่าอยากใช้ชีวิตอย่างเป็นสุข...ก็ใช้พลังที่ได้มาช่วยตัวเอง...แล้วหนีไปซะ เข้าใจนะ'หลังจากที่ได้ฟัง เด็กน้อยก็ปาดน้ำตาทิ้งแล้วพยักหน้าอย่างหนักแน่น
'ครับ! ผมจะพยายามครับ พี่เซร์'
………………………….
………………………………
"พี่เซร์ครับ พี่เซร์" เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือกใบหน้าหวานหันไปหาน้องชาย
"มีอะไรหรือ? อเลน"ร่างบางถามน้องชายของตน
"ถึงเฟรนเซียสแล้วครับ"
"อ๋อ...อืม"
พี่สาวของเขาเป็นอะไรไปนะ?
อเลนคิด พี่ของเขาดูท่kจะรู้เรื่องอะไรบางอย่าง..cต่เขาเดาไม่ออก ...ร่างบางหันไปหคันดะ ที่ดูเหมือนจะวุ่นกับกkรครุ่นคิดอะไรบางอย่าง คงจะเหมือนกัน....กำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่
เมืองเฟรนซิสเxHนเมืองที่ค่อนข้างหนาวเย็น อากศดูจะครึ้มๆอยู่ตลอดเวลา เมืองทั้งเมืองเงียบสงัดราวกับป่าช้า ไม่มีแม้แต่เงาของคนทำงน เมฆสีขาวปกคลุมไปทั่ว ราวกับเมืองทั้งเมืองตกอยู่ภายใต้หมอกเมฆสีดำที่นำพาความหลับใหลอันเป็นนิรันดร์มาให้
ช่างไม่น่าอภิรมย์เอาเสียเลย...
บ้าชิบ!
คันดะสบถอย่างหัวเสีย พลางหันไปหาอเลนที่ยืนหนาวอยู่ข้างๆ แล้วมองเลยไปถึงร่างบางของเอ๊กโซซิทส์สาขาตะวันออกเฉียง.9h แล้วมองลงไปในดวงตา ราวกับจะค้นหาอะไรบางอย่าง
ดวงตาคู่นั้น....
มีแววครุ่นคิด......โหยหา.......เป็นห่วง....... อาลัย ....หวาดหวั่น
ทั้งหมดผสมปนเปในตาสีขี้เถ้าคู่นั้น
เหมือน....
เหมือนเวลาเจ้าถั่วงอกเวลาคิดมากและปิดบังอะไรบางอย่าง......
เพียงแต่เขาไม่รู้....ว่าเซร์ปกปิดอะไร เท่านั้นเอง...
"พวกท่านทั้งสี่คนเป็นเอ๊กโซซิทส์สินะครับ…"ชายชราคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้น ผมสีขาว และผิวหนังที่เหี่ยวย่นเป็นหลักฐานของการร่วงโรยไปของอายุ
ทั้งสี่คนเดินตามชายชรามรที่บ้านหลังหนึ่ง ภายในดูอบอุ่นและสบายตา ทั้งสี่คนนั่งลงนเก้าอี้นวมสี่ตัวตามคำเชิญของชายชรา ก่อนที่ชายชรคนนั้จะแนะนำตัว
"ผมชื่อ ดริน เครวิส ครับ เรียกว่า ครินเฉยก็ได้ ผมได้ส่งจดหมายของความช่วยเหลือไปให้ทางศาสนจักรแห่งความมืดครับ แต่ว่า....ทำไมเอ๊กโซซิทส์ทุกท่านถึงได้ดู..เอ่อ..เด็กจังครับ
คันดะคิ้วกระตุกอย่างโมโห ก่อนที่เซร์จะกล่าวขึ้น
"ถึงจะเล็ก....แต่ก็เล็กพริกขี้หนูนะครับ"
ชายชราอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะร่วน
"ฮ่า.ๆ..ท่านเอ๊กโซซิทส์ทส์คนนี้ช่างรู้จักพูดเสียจริง.. เหมือนเอ๊กโซซิทส์น้อยคนหนึ่งเมื่อ 6 ปีก่อนจริงๆ"ชราชยยิ้มอย่างขำขัน ก่อนที่อเลนจะถามขึ้น
"แล้วเอ็กโซซิทส์คนนั้นชื่ออะไรเหรอครับ?"ถ้ารู้จักล่ะก็...อาจจะพอมีเบาะแสในการสืบหาก็ได้..
"เด็กคนนั้นอืม... ชื่ออะไรนะ จำไม่ได้แล้วด้วยสิ ขอโทษจริงๆนะ"
"งั้นก็ช่างมันเถอะครับ..."อเลนนั่งลงถอนหายใจ...นึกว่าจะได้เบาะแสอะไรบ้างแล้วแท้ๆ แย่จริง...
"พวกท่านคงเหนื่อยมมาก....พรุ่งนี้เชิญขึ้นไปพักเถอะครั...แล้วเดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องทุกอย่างที่ผมรู้ให้ฟัง เชิญข้างบนเลยครับ..สองห้องท้ายสุด " ชายชรากล่าว ก่อนที่อเลน คันดะ เซร์ และดาร์ก จะขึ้นไปเพื่อพักผ่อนข้างบน...
ในเวลาเช้า หลังจากที่ทั้งอเลนและคันดะอบน้ำเสร็จแล้ว อเลนก็ยังคงคิดเรื่องเดิมอยู่...
"......ยูครับ"อเลนเรียกคันดะ ร่างสูงจึงหันมาตามเสียงเรียก
"มีอะไร อเลน"
"ยูว่า...พี่เซร์ปิดอะไรไว้หรือเปล่าครับ?"อเลนถามออกไป
"....จริงๆฉันก็ว่างั้นแหละ เพราะเหมือนนายยังกะแกะ เวลาที่ปิดบังอะไรอยู่"อเลนสะดุ้งทันที
"ยู..ผมว่าพวกเราไปถามพี่เซร์กันเลยดีกว่าไหม?"
"เอางั้นก็ได้……"
……………………
…………………………
"นายคิดว่าไง? ดาร์ก" เสียงหวานราวสตรีของร่างบางเปล่งขึ้นอย่างแผ่วเบา เด็กหนุ่มร่างสูงในห้องขมวดคิ้วม่น ก่อนถอนหายใจ
"ฉันคิดว่าเป็นเด็กคนนั้น และคิดว่าไม่ใช่ เพราะเด็กคนนั้นไม่มีทางหวนคืนมา....อีกขณะหนึ่ง เวลามันผ่านมาหลายปีแล้ว.........." ดาร์กหยุดไปพักหนึ่งก่อนพูดต่อ
"เด็กคนนั้นอาจจะเปลี่ยนความคิดไปแล้วก็ได้..."
ได้ฟังดังนั้นเซร์ก็ถอนหายใจ......
แอ๊ด....
"พี่เซร์ครับ"อเลนพูดขึ้น หลังจากเปิดประตูเข้าไป
"มีอะไร อเลน"
"พี่....มีเรื่องปิดบังผมอยู่ใช่ไหมครับ" เซร์สะดั้งไปนิดหนึ่ง ก่อนช้อนสายตาขึ้มองน้องชายของตน ผ่านไปที่คนรักของน้องชาย......ว่าที่น้องเขย(เวลาอย่างนี้ยังเล่นมุขได้....)
ดวงตามุ่งมั่น.....
เธอแพ้มันทุกที....สิน่า.....
แต่ว่า......
"ขอโทษนะ...แต่พี่ยังบอกไม่ได้หรอก...."เซร์พูด โดยมีดาร์กที่ยืนอยู่ข้างหลังมองอย่างเป็นห่วง
คนรักของเขาตัดสินใจถูกหรือเปล่านะ?
"ทำไมถึงไม่บอกล่ะ เซร์" คันดะพูดขึ้น อารมณ์คุกรุ่นหงุดหงิดที่ไม่รู้เรื่องนี้ทำให้หงุดหงิด ก่อนที่อเลนจะพูดขึ้น
"พี่ครับ........."อเลนหยุดพูด "พี่ครับ.... ที่พี่บอกว่า ยังนั่น หมายถึง พี่จะบอกใช่ไหมครับ แต่ไม่ใช่เวลานี้
เซร์ยิ้มน้อยๆตามแบบฉบับของตน หก่อนจะพยักหน้า เป็นที่เข้าใจว่า...
อเลนจะต้องได้รู้แน่......."
ตูม!!!!!!!!!!!!!
เสียงดังกัมปนามดังขึ้น เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีขาวผู้พี่รีบวิ่งไปดูที่หน้าต่างทันที
"AKUMA….." เซร์พึมพำเบาๆ
"ระดับ 2!"เซร์ตะโกนอบ่างตกใจก่อนจะเปิดหน้างต่างแล้วปีนออกไปก่อนใคร
เด็กหนุ่มร่างบางกำจี้รูปเคียวสีดำไว้ ก่อนจะตะโกนขึ้น
"ยมทูตราตรี....สำแดงฤทธิ์!!!! "จี้รูปเคียวขยายใหญ่ขึ้นราวกับเคียวที่ใช้ฟดฟันวิญญาณของยมทูต เส้นแสงสีดำบริสุทธิ์ถูกผปล่อยออกจากเคียว ก่อนจะจับตัวกันเป็นชุดคลุมที่ดำเงาราวผ้าไหม ที่ทำให้เซร์ในยามนี้ดูราวกับยมทูต........
ยมทูต....ที่ฟาดฟันเอาวิญญาณของAKUMA ไป....
อเลนมองภาพตรงหน้าอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกระโดดตามไปบ้าง
"ยู ครับ ไปเถอะครับ อินโนเซนต์สำแดงฤทธิ์!!!!!"
หลังจากที่อเลนและคันดะกระโออกไปแล้ว ดาร์กก็กระโดดตามไป
"อัสนีนิรันดร์ สำแดงฤทธิ์!"สร้อยข้อมือรูปดาบแปรเปลี่ยนเป็นดาบญี่ปุ่นขนาดมือจับ ก่อนที่ดาร์กจะกระโดดไปเข้าวงรุม AKUMA หลายสิบตัวอีกคน
"การต่อสู้นี้เอ็กโซซิทส์ทั้ง 4 คนได้เปรียบ.... เพราะแม้จะเป็นระดับ 2 แทบจะทุกตัวก็ตาม แต่ทว่า ทั้ง 4 คนเองก็เรียกได้ว่าเก่งมาก...ถึงมากที่สุด ระดับสองจึงไม่ครณามือเท่าใดนัก แต่ทว่า.....
".............." เซร์ตะลึงจนพูดไม่ออก เมื่อได้เห็นบ้างอย่างเข้า คนที่เหลือขมวดคิ้วน้อยๆ ก่อนจะหันไปเห็น ระดับ 3 สองตน
"อ่า......."อเลนอ้าปกค้าง ด้วยความที่ไม่เคยสู้กับระดับสามมาก่อน...
ประมาณความสามารถไม่ถูกเลย....
"ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเสียหน่อย..."
เสียงหวานของวอคเกอร์ผู้พี่กล่าวขึ้น ก่อนยิ้มให้น้องชาย
"ระดับ 3 ก็ระดับสาม ถ้าจะสู้ซะอย่าง อะไรก็ฉุดไม่ได้หรอก ไปจัดการมันเหอะ เดี๋ยวพี่จัดการเจ้าตัวผอมๆเอง พวกเธอสองคนไปจัดการเจ้าตัวที่ที่สูงๆดำๆเหอะ" แล้วทั้งสองก็แบ่งหน้าที่กันไปสู้กับAKUMA
ด้านฝ่ายเซร์ เด็กหนุ่มร่างบางกระโดดขึ้นใช้เคียวฟัน AKUMA ตามด้วยดาบของดาร์ก ทัทีที่ฟันเข้าไป กระแสไฟฟ้าก็เข้าไปในตัวของ ระดับสาม เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น แต่เมื่อเป็นระดับสามย่อมต้องไม่ธรรมดา AKUMA ตนนั้นลุกขึ้นสู้อีกครั้ง เซร์กัดฟันอย่างหนักใจ ก่อนจะกระโดฃหลบอาวุธที่คล้ายๆอาวุธของพวกนินจา แต่ก็โดนไปเสียหนิดหนึ่ง... เลือดออกซิบๆที่ต้นแขนข้างซ้ายของเด็กหนุ่ม ดาร์กพยายามเข้าไปฟันใส่ผิวหนังของระดับสามตนนี้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเท่าไรนัก....
ทางด้านของอเลนนั้นดูจจะจัดการง่าย อเลนใช้แขนซ้ายที่แปรสภาพเป็นดาบฟันใส่ AKUMA ตนนั้น ตันดะใช้มุเก็นฟันใส่ ตมด้วยปืนของอเลนที่เล่นงานเข้าไป โยที่ทุกอย่างเป็นไป อย่างเป็นกระบวน ท่า จนในที่สุดก็ล้ม AKUMA ตนนั้นลงได้....
อเลนหันไปหาพี่ชายของตนที่กำลังสู้อยู่ ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปสู้ด้วย แต่ทว่า AKUMA ระดับล่างๆที่เหลืออยู่มกมายทำให้ทั้งอเลนและคันดะไปช่วยไม่ได้ เซร์ที่เห็นว่า[รูปแบบ]ที่ใช้อยู่ดูท่าจะรัมือไม่ไหว ก็เปลี่ยนรูปแบบของอินโนเซนต์ทันที
เคียวอันโหญ่สีดำสนิทแปรเป็น้เคียวสีเลือด ก่อนจะฟันลงไปอย่างรวดเร็ว เร็วขนาดที่ดวงตาของอเลนแทบตามไม่ทัน เพราะพอู้สึกตัวอีกที.....
………..AKUMA ตนนั้นก็ได้ถูกทำลายไปแล้ว........
ความคิดเห็น