คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ถ้าไม่ยอมหยุด...ผมจะจูบล่ะนะ!
ตอนที่ 3 : ถ้าไม่ยอมหยุด...ผมจะจูบล่ะนะ!
“พวกนายนี่เก่งชะมัดเลยแฮะ....”เฟรินเอ่ยอย่างทึ่งๆ พลางมองร่างของเอ๊กโซซิทส์หลงมิติทั้งสองคนที่กำลังนั่งหน้าบูดอยู่
“พวกนายทำป้อมพัง มีอะไรจะแก้ตัวไหม?”คาโลกล่าวเสียงเย็น คันดะหันไปทางคนพูด ก่อนจะแสยะยิ้ม
“มีอะไรที่ฉันต้องแก้ตัว? เจ้าป้อมน้ำแข็ง คนที่ผิดคือไอ้ปากหมานั่นต่างหาก”คันดะว่าพลางพาดพิงไปถึงคนปราสาทขุนนาง
“ผมขอโทษแทนคันดะก็แล้วกันครับ คุณคาโล ผมผิดเองที่ดันไปผสมโรงแทนที่จะช่วยห้าม ขอโทษนะครับ”อเลนกล่าวขอโทษ แล้วก้มหัวอย่างสำนึกผิด คันดะที่มองการกระทำนั้นมองด้วยแววตาหงุดหงิด
“นายจะขอโทษไปทำไม?เจ้าถั่วงอก นายไม่ใช่คนผิดซะหน่อย เจ้าบ้านั่นมันผิด” คันดะยืนขึ้นแล้วมองหน้าอเลน
“ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรทำที่นี่พังนะครับ เมื่อครู่ผมทราบมาว่าที่นี่ค่อนข้างจนเพราะทำพังบ่อยๆ ที่นี่ไม่มีเงินให้คุณใช้ล้างผลาญไปกับการซ่อมแซมเหมือนที่ศาสนจักรนะครับ”อเลนหันมาประจันหน้ากับคันดะ
“แล้วนายไม่ใช่หรือไงล่ะที่เข้ามาผสมโรงน่ะ!”
“แต่ผมขอโทษคุณคาโลไปแล้ว คันดะยังไม่ได้ขอโทษเลยนะครับ!
“คนที่ทำพังไม่ใช่แค่พวกเราซะหน่อย เจ้าหัวทองกับเจ้าแว่นก็ทำด้วย!”
ฉึก!
เสียงมีดปักเข้าที่ผนังผ่านใบหน้าของทั้งสองคนที่ทะเลาะกันอยู่...
“ไอ้หางม้าเอ๊ย...พูดงี้มาเจอกันดีกว่า!!”ลอเรนซ์ตะโกนพลางเดินตรงเข้ามา โดยที่ลูคัสไม่ยอมห้าม
“มาซี่...ไอ้หัวทองเอ๊ย!”คันดะเดินไปพลางชักมุเก็น เช่นเดียวกับลอเรนซ์ที่เตรียมชักมีดออกมา
“คันดะ!! หยุดนะครับ!!”อเลนตะโกนห้าม แต่ดูเหมือนว่า....เพื่อนของเขาคนนี้คงจะไม่ฟังอะไรแล้ว อเลนมองไปทางลูคัสที่ยืนรอดูการต่อสู้ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหา
“หยุดพวกเขาทีสิครับ”
“ทำไมอ่ะ? เอลี่ น่าสนุกออก~~”ลูคัสพูดอย่างรื่นรม อเลนอ้าปากค้างก่อนจะเดินตรงไปที่เฟรินละคาโล
“ไปห้ามสองคนนั้นกันเถอะครับ”
“แล้วจะห้ามยังไงอ่ะ....อเลน...ฉันไม่กล้าเสี่ยงชีวิตเข้าไปห้าม”เฟรินมองการต่อสู้พลางกลืนน้ำลายเอื๊อก...เมื่อมีดที่ซัดใส่คันดะเริ่มจะพลาดมาโดนผนังในหลายๆศ...รวมถึงพลังของมุเก็นที่คันดะซัดใส่ลอเรนซ์
“คะ..คุณคาโล.....ครั...”
“ฉันกับเฟรินจะไปตามพี่โรเวนนะ”
“หา!? ไม่เอา ฉันจะดูการต่อสู้”เฟรินร้อง แต่สายตาเย็นๆของคู่หมั้นทำให้ต้องตัดสินใจวิ่งตามไป
อเลนที่มองดุการต่อสู้ไป พลางหลบมีดกับพลังที่ทั้งสองคนซัดมารู้สึกลุกลี้ลุกลน มองการต่อสู้ที มองประตูที
จึ๊กๆ
“อ่ะ...มีอะไรครับ? คุณลูคัส?”อเลนหันไปถามเจ้าของฉายาซาตานที่มาอยู่ข้างๆเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รุ้
“ฉันมีวิธีหยุดสองคนนั้นนะ..แต่นายต้องเป็นคนทำเอง......อย่างนี้....................”ลูคัสกระซิบข้างๆหู วิธีที่ซาตานหนุ่มกล่าวออกมาทำให้ใบหน้าของผู้ที่รับฟังแดงเถือก
“น่ะ....นะ....แน่ใจเหรอครับ..ผมว่าจะทำให้คันดะยิ่งโมโหมากกว่านะครับ”อเลนกล่าวตะกุกตะกัก
“เอาน่า....เอลี่...ไม่ลองไม่รู้”
“เอ่อ.....ครับ.....”
…………………………..........................
......................................................
..........................................................................
..................................................
“ไม่เห็นทะเลาะกันเลยนี่? เฟริน คาโล”โรเวนที่ถูกตามมาขมวดคิ้วพลางพูดขึ้น เมื่อพบว่าไม่มีภาพการต่อสู้อยู่เบื้องหน้า…
“ลูคัส อธิบายหน่อย”
“ควาบลับๆ....บอกไม่ได้ แต่เอาเป็นว่าสองคนนี้เลิกทะเลาะกันแล้ว”ลูคัสว่าพลางมองไปหาเด็กหนุ่มผมขาวที่นั่งหน้าแดงอยู่โดยมีร่างเจ้าของเรือนผมสีรัตติกาลนอนตักอยู่ กับลอเรนซ์ที่หลับใหลเช่นเดียวกัน..
.......................................
..............................................................................
..............................................................................................................
'จะให้ผมทำแบบนั้นจริงๆหรือครับ?'อเลนถามเพื่อความแน่ใจ'
'แน่....ฉันมียานอนหลับอยู่สองเม็ดหนึ่ง ไอ้นี่เม็ดนึงฉันจะให้ลอรี่กิน อีกเม็ดให้คันดี้กิน...ใช้วิธีที่ฉันบอกไป.....โอเค?'
'คะ...ครับ'
'งั้น....ลุย'ลูคัสว่าพลางค่อยๆพรางตัวไปใกล้ๆกับลอเรนซ์..ส่วนอเลน..
'คันดะครับ...ถ้ายังไม่หยุด....ถ้ายังไม่หยุด....ผม...ผมจะ...'อเลนพูดตะกุกตะกัก ใบหน้าติดจะแดงเรื่อ
'จะทำอะไรวะไอ้ถั่วงอก! แกไปบอกเจ้าหัวทองสิวะ!' คนหูดีตะโกนมาด่า และนั่นทำให้อเลนฉุนกึก...เดินเข้าไปใกล้ๆทันที....
'ถ้าไม่ยอมหยุด...ผมจะจูบล่ะนะ!'
'หา?'
อเลนอาศัยจังหวะที่คันดะอึ้งจับเม็ดยานอนหลับเข้าปาก ก่อนจะวิ่งเข้าไป...ใกล้ๆ แล้วดึงร่างสูงลงมาประกบจูบ!
ลิ้นเล็กๆค่อยๆดันเม็ดยาในปากเข้าไป..คันดะที่ยังอึ้งอยุ่เผลอดอบกอดร่าบางโดยไม่รุ้ตัว ลิ้มร้อนผ่าวกระหวัดกับลิ้มเล็กก่อนจะเผลอกลืนยานอนหลับลงไป..หากกลับไม่สนใจแม้แต่น้อยว่ามีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างของตน...
สิ่งที่สนใจ...มีเพียงความหอมหวานตรงหน้าเท่านั้น...
ทางด้านของลอเรนซ์..ที่ดูเหมือนว่าจะใช้วิธีเดียวกันก็ดูจะได้ผลดี...ซักพักร่างของนักบวชก็ทรุดลง... พร้อมกับร่างของนักดาบหนุ่มที่ทรุดลงทับอเลน...
.................................................................
บ้าจัง!!
อเลนที่นั่งหน้าแดงด่าทอซาตานเจ้าของความคิดในใจ....ก่อนจะแตะริมฝีปากของตน...
หวาน....จังเลย....
แล้วซักพักใบหน้ากฌแดงกว่าเดิม เมื่อความคิดแปลกๆดันผุดขึ้นมาในหัว..
แย่จัง.....
ทำไงดี....
เรา....อยากจะ.....ให้คันดะ...
...จูบอีกครั้ง..
----------------------------------------------
ความคิดเห็น