ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Little Happy [KundaxAllen]
Title: Little Happy
Author: sinnerdarker
Pairing: KundaxAllen
Rating: PG-13
Disclaimer: Hoshino
Author notes: เรียกร้องหาฟิคหวานๆกันมา....ทางนี้ก็ให้ได้แค่นี้ล่ะ.....ตอนนี้มีโครงการใหม่(อีกแล้ว) ชื่อเรื่อง sweet Promise เนื้อเรื่องจะเป็นจะใด... ตามหาอ่านเองครับ 555+(กระผมพึ่งแต่งไปได้ครึ่งหน้า...กรั่กๆๆๆๆ)
นับตั้งแต่วันนั้น....วันที่ผมได้พบคุณครั้งแรก...
วันที่ผมได้มองลึกลงไปในดวงตาสีนิลอันลึกล้ำ....
วันที่ผมได้เห็นคุณปรากฏกายท่ามกลางผืนฟ้าสีราตรี...
ในตอนนั้น....มันเป็นการพบกันที่ไม่น่ายินดีเอาเสียเลย...
แต่ดูเหมือนว่า...มันจะส่งผลให้หัวใจของผมเปลี่ยนไป…
มันเป็นไปอย่างเชื่องช้า....ราวกับหยดน้ำที่ตกลงกระทบหิน..
..กัดกร่อนไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ตัว..
ความรู้สึก...ที่ค่อยๆ...ครอบคลุมหัวใจ..
แม้ได้พบพานกันเพียงชั่วครู่...แม้เวลาที่เคยได้อยู่ด้วยกันนั้นช่างแสนสั้น..
แต่ทว่า....กลับเพียงพอที่จะ...ทำให้ความรู้สึกในหัวใจนั้นเปลี่ยนไป...
นับจากนั้น...หัวใจโหยหา...ที่จะพบกับคุณ...
บางครั้งบางคราว....ก็เหมือนกับ....จะเห็นภาพลวงตาของคุณ...
เหมือนจะแว่วเสียงของคุณ...
เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นนั้นทำให้นึกขำตัวเอง...
แต่ผมก็ไม่คิดว่า....มันเป็นเรื่องที่แย่หรอกนะ?
ทำไงได้ล่ะครับ...ก็ดูเหมือน...
ผมจะ[รัก]คุณเข้าแล้วนี่นา..
คันดะครับ...
ผมเคยบอกคุณว่า....ผมได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไปแล้ว...
อย่างที่ไม่อาจหวนกลับคืน...
แต่ว่า..ตอนนี้.....
สิ่งสำคัญของผม.....กลับมาแล้วครับ...
แม้จะไม่ใช่สิ่งเดิมที่เคยเสียไปก็ตาม..
...สิ่งสำคัญของผม...สิ่งที่ผมจะตั้งใจปกป้อง....นับแต่นี้เป็นต้นไป...
..คือคุณ….
และตอนนี้.....ณ เวลานี้...
สิ่งที่ทำให้ผมดีใจที่สุด...
คือการได้กลับมาพบคุณอีกครั้ง....
ได้มายืนอยู่ข้างๆคุณอีกครั้ง…
ได้มองแผ่นหลังของคุณ....ได้ยินเสียงอันราบเรียบที่ติดจะตวาดนิดๆของคุณ..
ได้เห็นดวงตาสีรัตติกาลที่สุดแสนจะโหยหา...ยามคุณหันมา...
ได้แอบสัมผัสเรือนผมนุ่มสีเดียวกับผืนฟ้ายามราตรี...เวลาที่คุณหลับใหล...
เรื่องแบบนี้....ถ้าคุณรู้คงต้องหัวเราะและไล่ฟันผมอย่างโมโหแน่ๆ..
ผลที่อาจจะตามมาดูเหมือนจะน่ากลัวนิดๆ..
แต่ผมก็มีความสุขครับ...ที่ได้ทำแบบนั้น...
ด้วยเหตุผลบางประการที่แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่เข้าใจ...
เอาเถอะ....เขาว่ากันว่าความรักไม่มีเหตุผลนี่ครับ?
เนอะ....?
“.....เจ้าถั่วงอก!!”เสียงเรียกทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้ง ก่อนจะขานรับไป
“ครับ??”
“ให้ตายสิ.....เดินยังไงให้หลง”เสียงเรียบๆดังมา ก่อนที่เจ้าของเสียงจะตวาดใส่อย่างเหลืออด
“เจ้าบ้า!! แถวนี้คนยิ่งพลุ่กพล่านอยู่ด้วย!! ถ้าพลัดหลงกันอีกรอบฉันไม่ไปเดินตามหานายในฝูงชนหรอกนะ!!”เสียงที่ตวาดใส่อย่างรุนแรงนั้นทำให้เจ้าของเรือนผมสีขาวนุ่มก้มหน้า ลงก่อนจะพึมพำเบาๆ
“ขอโทษครับ”
แต่ในใจกลับแอบยิ้มกับการกระทำของคนตรงหน้า...
ถึงอย่างนั้น...คุณก็อุตส่าห์...ตามหาผม..
คุณก็ยังเป็นห่วงผม...
“.....ชิ”สิ้นเสียงสบถ... มือใหญ่ก็ยื่นมาจับข้อมือบางไว้ “ถ้าขนาดนี้ยังหลงฉันก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วนะ”
“อ๊ะ?...คะ....ครับ....”เด็กหนุ่มขานรับ ก่อนจะรีบวิ่งกึ่งเดินตามแรงฉุด
ความอบอุ่นที่โอบรอบข้อมือบางนี้ทำให้หัวใจของผมพองโต....
ทำไมคนคนนี้ถึงน่ารักแบบนี้นะ...
ผมเผลอหัวเราะคิกคัก....จนคนที่แสนจะน่ารักของผมหันมาถามว่าเป็นบ้าอะไร...
โธ่.....อย่าหาว่าผมบ้าสิครับ.....ก็นี่น่ะ...
....เป็นความสุขเล็กๆของผมนี่นา...
ThE EnD
Author: sinnerdarker
Pairing: KundaxAllen
Rating: PG-13
Disclaimer: Hoshino
Author notes: เรียกร้องหาฟิคหวานๆกันมา....ทางนี้ก็ให้ได้แค่นี้ล่ะ.....ตอนนี้มีโครงการใหม่(อีกแล้ว) ชื่อเรื่อง sweet Promise เนื้อเรื่องจะเป็นจะใด... ตามหาอ่านเองครับ 555+(กระผมพึ่งแต่งไปได้ครึ่งหน้า...กรั่กๆๆๆๆ)
นับตั้งแต่วันนั้น....วันที่ผมได้พบคุณครั้งแรก...
วันที่ผมได้มองลึกลงไปในดวงตาสีนิลอันลึกล้ำ....
วันที่ผมได้เห็นคุณปรากฏกายท่ามกลางผืนฟ้าสีราตรี...
ในตอนนั้น....มันเป็นการพบกันที่ไม่น่ายินดีเอาเสียเลย...
แต่ดูเหมือนว่า...มันจะส่งผลให้หัวใจของผมเปลี่ยนไป…
มันเป็นไปอย่างเชื่องช้า....ราวกับหยดน้ำที่ตกลงกระทบหิน..
..กัดกร่อนไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ตัว..
ความรู้สึก...ที่ค่อยๆ...ครอบคลุมหัวใจ..
แม้ได้พบพานกันเพียงชั่วครู่...แม้เวลาที่เคยได้อยู่ด้วยกันนั้นช่างแสนสั้น..
แต่ทว่า....กลับเพียงพอที่จะ...ทำให้ความรู้สึกในหัวใจนั้นเปลี่ยนไป...
นับจากนั้น...หัวใจโหยหา...ที่จะพบกับคุณ...
บางครั้งบางคราว....ก็เหมือนกับ....จะเห็นภาพลวงตาของคุณ...
เหมือนจะแว่วเสียงของคุณ...
เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นนั้นทำให้นึกขำตัวเอง...
แต่ผมก็ไม่คิดว่า....มันเป็นเรื่องที่แย่หรอกนะ?
ทำไงได้ล่ะครับ...ก็ดูเหมือน...
ผมจะ[รัก]คุณเข้าแล้วนี่นา..
คันดะครับ...
ผมเคยบอกคุณว่า....ผมได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไปแล้ว...
อย่างที่ไม่อาจหวนกลับคืน...
แต่ว่า..ตอนนี้.....
สิ่งสำคัญของผม.....กลับมาแล้วครับ...
แม้จะไม่ใช่สิ่งเดิมที่เคยเสียไปก็ตาม..
...สิ่งสำคัญของผม...สิ่งที่ผมจะตั้งใจปกป้อง....นับแต่นี้เป็นต้นไป...
..คือคุณ….
และตอนนี้.....ณ เวลานี้...
สิ่งที่ทำให้ผมดีใจที่สุด...
คือการได้กลับมาพบคุณอีกครั้ง....
ได้มายืนอยู่ข้างๆคุณอีกครั้ง…
ได้มองแผ่นหลังของคุณ....ได้ยินเสียงอันราบเรียบที่ติดจะตวาดนิดๆของคุณ..
ได้เห็นดวงตาสีรัตติกาลที่สุดแสนจะโหยหา...ยามคุณหันมา...
ได้แอบสัมผัสเรือนผมนุ่มสีเดียวกับผืนฟ้ายามราตรี...เวลาที่คุณหลับใหล...
เรื่องแบบนี้....ถ้าคุณรู้คงต้องหัวเราะและไล่ฟันผมอย่างโมโหแน่ๆ..
ผลที่อาจจะตามมาดูเหมือนจะน่ากลัวนิดๆ..
แต่ผมก็มีความสุขครับ...ที่ได้ทำแบบนั้น...
ด้วยเหตุผลบางประการที่แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่เข้าใจ...
เอาเถอะ....เขาว่ากันว่าความรักไม่มีเหตุผลนี่ครับ?
เนอะ....?
“.....เจ้าถั่วงอก!!”เสียงเรียกทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้ง ก่อนจะขานรับไป
“ครับ??”
“ให้ตายสิ.....เดินยังไงให้หลง”เสียงเรียบๆดังมา ก่อนที่เจ้าของเสียงจะตวาดใส่อย่างเหลืออด
“เจ้าบ้า!! แถวนี้คนยิ่งพลุ่กพล่านอยู่ด้วย!! ถ้าพลัดหลงกันอีกรอบฉันไม่ไปเดินตามหานายในฝูงชนหรอกนะ!!”เสียงที่ตวาดใส่อย่างรุนแรงนั้นทำให้เจ้าของเรือนผมสีขาวนุ่มก้มหน้า ลงก่อนจะพึมพำเบาๆ
“ขอโทษครับ”
แต่ในใจกลับแอบยิ้มกับการกระทำของคนตรงหน้า...
ถึงอย่างนั้น...คุณก็อุตส่าห์...ตามหาผม..
คุณก็ยังเป็นห่วงผม...
“.....ชิ”สิ้นเสียงสบถ... มือใหญ่ก็ยื่นมาจับข้อมือบางไว้ “ถ้าขนาดนี้ยังหลงฉันก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วนะ”
“อ๊ะ?...คะ....ครับ....”เด็กหนุ่มขานรับ ก่อนจะรีบวิ่งกึ่งเดินตามแรงฉุด
ความอบอุ่นที่โอบรอบข้อมือบางนี้ทำให้หัวใจของผมพองโต....
ทำไมคนคนนี้ถึงน่ารักแบบนี้นะ...
ผมเผลอหัวเราะคิกคัก....จนคนที่แสนจะน่ารักของผมหันมาถามว่าเป็นบ้าอะไร...
โธ่.....อย่าหาว่าผมบ้าสิครับ.....ก็นี่น่ะ...
....เป็นความสุขเล็กๆของผมนี่นา...
ThE EnD
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น