คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Will you be my girl? [อ้วนเสีย]
Title : Will you be my girl?
Author : Sinnerdarker
Paring : นายอ้วน x อู๋เสีย
Rating : PG
Parody : DoamuBiji /บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
ดิฉันทำอะไรลงไป YlllY คู่หลักไม่แต่งมานั่งเขียนฟิคคู่ไม้จิ้มฟัน!?
พี่เทียร์! น้องเฟิร์น! สองคนนี้น่ะรับผิดชอบด้วย โฮรววววว
+++++++++++++++++++++++++++++++++
“เทียนเจิน สนใจเป็นเมียเสี่ยอ้วนไหม? รับรองเสี่ยอ้วนเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี”
นายอ้วนว่าพร้อมยกนิ้วโป้งให้ผม ยิ้มใส่ประหนึ่งว่าตัวเองหล่อชิบหาย ส่วนผมก็หันขวับไปมองหน้าคนพูด แล้วทำหน้าหลอนประสาทใส่ทันที
“นายอ้วน นายแม่งแดกจนเมาไม่รู้เรื่องแล้วเหรอวะ!? ไปล้างหน้าล้างตาเดี๋ยวนี้!”ผมตะโกนพร้อมชี้ไปทางอ่างล้างจานที่เคานต์เตอร์ห้องครัว ก่อนจะกวาดตามองขวดเหล้าบนโต๊ะ ผมว่ามันก็ไม่ได้เยอะอะไรนี่หว่า
“เทียนเจินอย่ามากล่าวหา เหล้าขวดสองขวดจะไปทำให้เสี่ยอ้วนเมาได้ไง เสี่ยอ้วนพูดความจริง!”นายอ้วนว่าพร้อมยกกำปั้นทุบอก ทำตาจริงจังชวนอ้วกแตกใส่ผม “เสี่ยอ้วนเป็นคนจริง พูดอะไรคำไหนคำนั้น ฉันบอกว่าจะขอนายเป็นเมียก็คือจะขอนายเป็นเมีย”
“พูดจริงบ้านนายเหอะนายอ้วน คิดบ้าอะไรอยู่มาขอผู้ชายแต่งงาน?” ผมว่าพร้อมซดเหล้าเข้าไปอีกแก้ว วันนี้ผมว่างตรงกับนายอ้วนก็เลยชวนหมอนี่มาดื่มที่บ้าน ไม่รู้ดื่มไปดื่มมาอีท่าไหนนายอ้วนเสือกมาขอผมแต่งงานซะฉิบ ทำเอาขนลุกไปหมด แม่งคิดอะไรอยู่วะเนี่ย?
“เทียนเจินอู๋เสีย นายคิดดูนะ เสี่ยอ้วนน่ะเป็นคนดีขนาดไหน เทียนเจินไปไหนเสี่ยอ้วนไปด้วย ขุดดินก็ไม่เคยทิ้งกัน แถมยังแข็งแกร่งไว้ใจได้ เรื่องปกป้องน่ะหายห่วง นายจะไปหาผู้ชายดีๆ แบบนี้จากที่ไหนได้อีก” เสี่ยอ้วนว่าพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ ฉีกริมฝีปากแย้มรอยยิ้มอย่างเคยๆ “ใช่มะ?”
“ ก่อนถามว่าจะหาผู้ชายดีๆที่ไหนได้ ถามหน่อยเถอะว่าผู้ชายดีๆ น่ะฉันจะเอาหรือเปล่า ถ้าจะแต่งก็แต่งแต่งกับสาวสวยน่ารักสิ!”ผมรีบประกาศจุดยืนตัวเอง ถึงนายอ้วนจะมีสรรพคุณดีขนาดไหนมันก็สำหรับผู้หญิง มันจะมามีประโยชน์อะไรกับผู้ชายอย่างผมวะ
แต่ที่นายอ้วนพูดก็จริง ผมว่าใครแต่งกับนายอ้วนอาจจะโชคดีอย่างที่หมอนี่ว่าก็ได้ เอาแค่ประสบการณ์ตรงของผม ในบรรดาคนที่ไปลงดินด้วย ไม่มีคนไหนเลยที่ผมอยู่ด้วยแล้วจะผ่อนคลายได้เท่านายอ้วน อีกอย่างนายอ้วนไม่เคยทิ้งผม เจออันตรายเท่าไหร่ก็ยังอยู่ข้างๆ ร่วมเป็นร่วมตายกันมา เมื่ออยู่กับเสี่ยวเกอ ผมรู้สึกว่ามีโอกาสรอด แต่เมื่ออยู่กับนายอ้วน ผมรู้สึกว่าความเครียดเป็นสิ่งที่อยู่ห่างไกลชีวิตที่สุด และสิ่งดีๆ ยังอยู่กับผมเสมอ
นายอ้วนเป็นประเภทที่ไม่รู้จักเครียด หรือถึงเครียดก็ไม่ทำให้คนอื่นเครียดตาม งานลงดินคว่ำกรวยงานไหนมีนายอ้วน ผมรู้สึกเสมอว่าตัวเองจะต้องรอดกลับมาได้
ลองคิดในแง่ที่เป็นคนรัก.. นายอ้วนจะไม่มีวันทิ้งคนรักของตัวเอง คอยรักคอยเอาใจใส่ ทำให้อารมณ์ดีได้เสมอ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข
…..แล้วผมเสือกคล้อยตามทำไมวะ!!
ผมรีบสะบัดหัวไล่ความคิดที่แทรกเข้ามาอย่างลื่นไหลออกทันที ในขณะที่นายอ้วนยิ้มเผล่แล้วว่าขึ้น
“ฮั่นแน่ กำลังคิดล่ะซี่ว่าเป็นเมียฉันก็อาจจะไม่เลว”
“ไม่ใช่โว้ย! นายอย่ามาเสือกพูดเองเออเอง” ผมตวาดกลับ ก่อนจะกระดกเหล้าดับความหงุดหงิดตัวเอง “พูดเล่นอะไรไม่เข้าท่า เอาคำพูดไปจีบสาวของตัวเองเถอะ”
นายอ้วนชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย ผมไม่อยากเอาคำพูดหมอนี่มาเป็นจริงเป็นจังเท่าไหร่ ถึงการกระทำของนายอ้วนจะไว้ใจได้ ก็ใช่ว่าคำพูดจะวางใจได้ ถ้าขืนเอาคำพูดนายอ้วนมาคิดเป็นจริงเป็นจัง ผมจะแย่ซะเอง
“เทียนเจิน” นายอ้วนปรับสีหน้า รอยยิ้มหายไปและแทนที่ด้วยสีหน้าขึงขัง “ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ ฉันพูดจริงจัง ถ้าคำว่าให้ป็นเมียมันแรงไป งั้นฉันจะพูดไหม แต่งงานกับฉันได้ไหม?”
“กฏหมายจีนยังไม่อนุญาติให้ผู้ชายแต่งงานกัน”ผมรีบพูดขัดออกไปทันที
“โอเคงั้นเอาใหม่ เป็นแฟนกันไหม”
“นายอ้วน นายแม่งจะต่อยกับฉันจริงๆใช่ไหม!” ผมกระแทกแก้วลงโต๊ะเสียงดังโครม ก่อนจะลุกขึ้นแล้วจ้องนายอ้วนด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อ “นายแม่ง..! อย่ามาทำหน้าจริงจังนะ! ล้อเล่นแบบนี้มันแรงไปแล้ว! พอซะที! หรือต้องให้ฉับบอกว่า ‘เออ แต่ง’ นายถึงจะหยุดแล้วหัวเราะฮ่าๆ บอกว่า ‘เฮ้ย เสี่ยอ้วนล้อเล่น เทียนเจินแม่งรับรักจริงด้วย’ ?”
“เทียนเจินอู๋เสีย เสี่ยอ้วนอยากเป็นแฟนกับนายจริงๆ คราวนี้ไม่ได้ล้อเล่น ฉันรักนายจริงๆ” นายอ้วนทำสายตาเคร่งขรึม เอ่ยชัดถ้อยชัดคำ “นายรับรักฉันหน่อยได้ไหม?”
“………..”พอเห็นสายตาจริงจังของนายอ้วน ผมก็เริ่มไปไม่ถูก นี่แม่งพูดจริงเรอะ?
ความเงียบโรยตัวลงระหว่างผมกับนายอ้วน ผมเงียบ นายอ้วนก็เงียบ วคามอึดอัดทำให้ผมเริ่มหายใจไม่ออก ผมแค่ชวนนายอ้วนมากินเหล้า แล้วทำไมแม่งถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นวะ?
ผมเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนจะกระแทกตัวกลับกับลงเก้าอี้ สูดลมหายใจลึกๆ และว่าขึ้น “นาย…เอาบ้าอะไรมารักฉันวะ? นายอ้วน”
ผมจ้องตานายอ้วน แล้วว่าต้ออีกนิดหน่อย “อย่าอะไรเลยนะ ฉันแม่งก็ไม่ได้หลงตัวเอง ก็เลยรู้ว่าไม่มีดีอะไรให้ใครมารัก แล้วนายเอาอะไรมารักฉันวะ?”
“เทียนเจินไม่มีอะไรดีเลยซักนิด”
“....นายอ้วน ตกลงนายจะชวนฉันต่อยกันใช่ไหม?”
“แต่ก็รักไปแล้ว”
“………….”
“ว่าไงดี..ไอ้ฉันก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน”นายอ้วนว่าพลางเกาแก้มแกรกๆ ดวงตาจริงจังเสมองไปทางอื่น “รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่าแม่งปล่อยนายคลาดสายตาไม่ได้ อยากให้อยู่ข้างๆ อยากเห็นหน้าซื่อๆ ของนายแม่งตลอดเวลา ตอนแรกเสี่ยอ้วนก็ไม่ได้คิดว่าไอ้ความรู้สึกนี้แม่งเป็นความรักห่าเหวอะไรหรอก แค่คิดว่าคงเป็นห่วง ปล่อยเทียนเจินไว้คนเดียวไม่ได้ ..ไม่รู้ดิ บางทีเสี่ยอ้วนก็ไม่อยากนายเสียความไร้เดียงสาไปกับงานคว่ำกรวย ถึงจะอยากให้ทำใจกับเตรียมใจระดับหนึ่ง แต่เสี่ยอ้วนชอบนายเวลาทำตัวเถรตรงมากกว่า”
พอได้ยินแบบนั้น ผมก็ชักรู้สึกว่าใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา โชคดีที่เราเปิดไฟครอบดวงเดียว ไม่งั้นนายอ้วนคงเห็นสีแดงๆ บนหน้าผมหมด
“ทีนี้ ช่วงที่เสี่ยอ้วนอยู่ปักกิ่ง ก็เกิดเป็นบ้าอะไรไม่รู้ เห็นอะไรก็คิดถึงเทียนเจินอู๋เสียไปหมด เห็นข้าวก็ เทียนเจินแดกข้าวยังวะ อยู่โน่นสบายดีไหม แล้วเวลา…แม่ง...เวลาเห็นใครเข้าใกล้นายก็เหมือนจะเป็นบ้าไปหมด”นายอ้วนพูดประโยคสุดท้ายด้วยใบหน้าแดงเถือก “..สรุป รู้สึกตัวอีกที ก็…นั่นล่ะ วันนี้ฉันเลยมาขอนายเป็นเม- แฮ่ม! เป็นแฟน”
ผมกะพริบตาปริบๆ มองนายอ้วนจดจ้องมาด้วยใบหน้าแดงเถือกน่าหัวเราะกับสีหน้าจริงจัง ผมแม่งโคตรไม่คุ้นกับนายอ้วนเวอร์ชั่นนี้เลย
แต่ประเด็นคือหัวใจผมก็ดันเต้นรัวขึ้นมาซะแล้ว แถมยังรู้สึกลิงโลดแปลกๆ ซะด้วย
นี่อย่าบอกนะว่าผมก็รักนายอ้วนด้วย อย่าบ้าน่า!
แต่จะว่าไป….มันจะเสียหายตรงไหนกัน นายอ้วนดูแลผมอย่างดีมาตลอด ผมว่าถ้าไม่มีนายอ้วน ผมคงตายตอนไปลงดินนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
แต่ผู้ชายคบกับผู้ชายมันแปลกๆ ชอบกล มันจะออกมาเป็นรูปไหนกัน ถ้าผมคบกับนายอ้วน..ความสัมพันธ์เราจะเปลี่ยนไปในรูปแบบไหน?
ผมทั้งกลัวทั้งประหลาดใจจริงๆ
“..เทียนเจิน ยังไม่ต้องตัดสินใจก็ได้ เสี่ยอ้วนแค่อยากบอกเฉยๆ”นายอ้วนบอกผม รอยยิ้มผ่อนคลายแสนเจ้าเล่กห์ผุดขึ้นบนใบหน้าอวบๆ ที่มีหนวดบางอีกครั้ง “นายอย่าคิดมาก แค่เก็บไปคิดก็พอ! อย่างน้อยคิดดีๆ ก่อน ถ้าจะปฏิเสธ..ก็ว่ากันอีกที”
ฉิบหาย พอเห็นหน้านายอ้วนหงอยไป ใจผมแม่งกระตุกเลย
ผมกุมหน้าอกตัวเอง มองนายอ้วนที่พยายามเปลี่ยนเรื่องคุย ทำเหมือนลืมว่าตะกี้เพิ่งสารภาพรักกับผม แต่ถึงปากจะยิ้มเอายิ้มเอา พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ผมก็ยังรุ้สึกว่าดวงตาของนายอ้วนไม่ได้ร่าเริงตามไปด้วย
นายอ้วนจริงจังจริงๆ
ผมเริ่มตกลงไปในห้วงความคิดของตน เรื่องที่นายอ้วนชวนคุยไม่ได้เข้าหัวซักนิด ผมกำลังใช้จินตนาการกับตัวเอง..
ถ้าคบกับนายอ้วนจะสนุกขนาดไหน? ถ้าอยู่ด้วยจะรู้สึกดีขนาดไหน? ถ้าฝากชีวิตไว้..จะทำให้มีความสุขขนาดไหน
ผมจินตนาการถึงช่วงเวลาที่อาจจะได้เดินเล่นด้วยกันสองคนบนถนน ซื้อของกลับมาทำอาหาร พูดคุยเล่นหัวเล่นมุกสัปดนอย่างที่นายอ้วนมักจะชอบพูด
จะดีแค่ไหนถ้ารู้สึกว่ามีใครซักคนอยู่ข้างๆ เสมอ?
ผมยังไม่กล้าคิดถึงเรื่องอย่าง..อืม..อะไรที่มันสเน่หามากกว่านั้น แต่ถ้าแค่คำถามเดียว..
คนคนนี้คือคนที่เขาอยู่ด้วยได้ทั้งชีวิตไหม?
ผมเงยหน้ามองนายอ้วน คำว่า ‘ได้’ เด้งเข้ามาในหัวทันที
มันจะเสียหายอะไร หากจะอยู่กับผู้ชายตรงหน้าไปทั้งชีวิต
“แล้วก็นะเทียนเจิน จากนั้นฉันก็….”
“คบก็ได้นะ”
“หา?”
ผมเกาหัวตัวเองแกร่กๆ รู้สึกได้ว่าใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา ดวงตาหลุบต่ำลงมองพื้น “ก็แบบ ลองคบก็ได้ ฉันว่าคงไม่เสียหายอะไร.. แต่แบบ แม่ง ฉันไม่เคยคบใครเป็นแฟนนี่หว่า จะผู้ชายผู้หยิงก็เหอะ”
“…นายไม่ได้โกหก? แกล้ง?”นายอ้วนกะพริบตาปริบๆ “ถ้าแค่สงสารล่ะก็ไม่เอานะเทียนเจิน ไปคิดมาดีๆ เสี่ยอ้วนทนรับความใจดีไม่ได้”
“ทีนายแม่งยังพูดจริงจังได้ทำไมฉันจะพูดจริงจังไม่ได้วะ!”ผมตวาดใส่ก่อนจะชะงัก ความตื่นเต้นที่กำลังระเบิดออกจากอกผมทำให้ผมเผลอไปหน่อย “โอเค ฉันคิดแล้ว และฉันคิดว่าฉันอยากคบกับนาย แต่ถ้าคบไม่ยาวไม่เอานะเว้ย”
“เทียนเจิน..นายแม่งเมา..”
“ไอ้เชี่ยอ้วน!! อย่าเสือกมาพูดคำเดียวกับฉันนะ!”ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะไปกระชากคอนายอ้วนทันที
“ถ้าต่อยฉันต่อยคืนนะเว้ย”นายอ้วนกัดฟันบอก
แต่แน่นอนผมไม่ได้ต่อย
ผมโน้มหน้าลงไปหานายอ้วน ประกบริมฝีปากของตัวเองกับนายอ้วนแรงๆหนึ่งที
“โอ๊ย!”
ผลที่ตามมาเลยเป็นไปอย่างคาด
“โอ๊ย…เจ๊บ…”ผมร้องโอดครวญ กุมปากตัวเองที่ตอนนี้มีรสเลือดจางๆ ไม่น่าเลยผม จูบไม่เปนยังริจะจูบ..
“ฮ่าฮ่า เทียนเจินอู๋เสียนี่เทียนเจินจริงๆ! จูบบ้าที่ไหนเขาทำกันแบบนี้!!”นายอ้วนหัวเราะลั่น ทุบโต๊ะประหนึ่งว่าขำซะเต็มประดา ทำเอาผมฉุกกึกอยากจะตะบันหน้าซะที
แต่ผมก็ชะงักเพราะเห็นน้ำตานายอ้วน
“..บอกตามตรงนะ ฉันไม่ได้คาดฝันว่านายจะรับรักว่ะ คือแม่ง โอ๊ย”นายอ้วนปาดน้ำตาออก ก่อนจะยิ้มเผล่ ลุกขึ้นยืน แล้วดึงใบหน้าของผมเข้าไป “จูบน่ะมันต้องทำแบบนี้”
ว่าจบ เจ้าตัวก็ขยับใบหน้าเข้ามา ผมหลับตาโดยอัติมัติ รับสัมผัสนุ่มนวลที่ค่อยๆแตะลงบนริมฝีปาก
รสชาติของเหล้าห่วยๆที่พวกเรารวมตังค์ซื้อมาติดอยู่ที่ริมฝีปาก นายอ้วนไม่ได้รุกล้ำมากกว่านั้น เพียงแค่…เบียดริมฝรปากลงมาเบาๆ เนิบช้า..แจ่มชัด แต่มากพอให้เรี่ยวแรงของผมแทบหายไป
ไม่นานนัก นายอ้วนก็ผละออก ก่อนจะรวบผมไปกอดแน่นๆ
“หวา! นายอ้วน…!”
“แฮ่ม ขอบใจมากที่รับรักเสี่ยอ้วน เสี่ยอ้วนจะดูแลนายอย่างดี ไม่ให้เสียใจภายหลังที่เลือกเสี่ยอ้วนเป็นสามีเชียว”เจ้าตัวว่าพลางฉีกยิ้มกว้างให้ผม ท่าทางจะมั่นใจเต็มแก่ว่าผมไม่ขอเลิกหรือทิ้งไปแน่
ผมหลุดขำออกมาเล็กน้อย ก่อนจะพูดแกล้งเจ้าตัวไป
“มั่นใจไปเถอะ อนาคตใครจะไปรู้ ฉันอาจจะทิ้งนายก็ได้”
“ทิ้งได้ทิ้งไป เสี่ยอ้วนรักใครรักจริง จะตามตื๊อจนกว่าจะได้คืนมานั่นแหละ มาอยู่ในมือเสี่ยอ้วนแล้วก็อย่าหวังว่าจะปล่อยไปเลย” นายอ้วนว่าพลางหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ทำเอาผมสบถลั่น เกือบจะตั๊นหน้าหมอนี่ไปที
แต่พอเห็นสีหน้าเปล่งปลั่งเปี่ยมสุข อารมณ์โมโหก็ดับมอด ไปต่อไม่เป็นเลยจริงๆ
….ยกผลประโยชน์ให้แล้วกัน
จากนี้ไปผมว่าชีวิต..เอิ่ม…รักของผมกับนายอ้วนคงไม่ราบรื่น แต่ผมรู้สึกว่าจะไม่เป็นไร
ก็เหมือนเวลาลงดิน มันไม่เคยราบรื่น แต่ขอแค่มีนายอ้วนอยู่ ผมรู้ว่ามันจะผ่านไปได้
ดังนั้น..ผมหวังว่าเราจะไปกันได้ดี
ผมมองหน้านายอ้วนอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหลับหูหลับตาหอมแก้มหมอนั่นกลับ
.
.
.
ลองเสี่ยงกันดูสักตั้งแล้วกัน!!
-END-
ความคิดเห็น