สร้างรัก [ มี Ebook ]

ปัถยา บัณฑิตใหม่ป้ายแดง ต้องการหนีจากความเจ้ากี้เจ้าการของผู้เป็นแม่ ที่ต้องการให้เธอลงเอยกับ พิรภพ เพื่อนสมัยเรียนที่แสนจะเจ้าชู้ของเธอ จึงตัดสินใจไปทำงานในเมืองหลวงแทนการทำงานแถวบ้านตามที่ตั้งใจไว้ ที่นั่นเขาได้รู้จักกับ ชวกร เพื่อนร่วมงานที่แสนจะเย็นชาและดูไร้หัวใจ เขาตั้งแง่และมีอคติกับเธอด้วยเรื่องที่เธอก็ไม่รู้ว่ามีต้นสายปลายเหตุมาจากอะไร และอคติที่ว่าก็นำพาไปสู่ปัญหาเรื่องงาน จนทำให้เธอเกือบโดนรีเจ็คต์ออกจากโครงการ แต่น่าแปลกแทนที่เขาจะยินดีกับเรื่องดังกล่าว แต่เขากลับเป็นคนยื่นมือเข้ามาช่วยให้เธอได้ทำงานที่นั่นต่อ ปัถยาไม่รู้เลยว่าจริงๆ แล้วเขาเป็นคนยังไงกันแน่ บางครั้งเขาก็ดูเป็นคนดีมีน้ำใจ แต่บางครั้งเขาก็ทำเหมือนโกรธเกลียดเธอมาแต่ชาติปางไหน ทั้งๆ ที่เขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบขี้หน้าเธอ แต่ไม่รู้ทำไมใจเจ้ากรรมถึงได้เต้นเป็นจังหวะแปลกๆ ทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับเขา

    

ตัวอย่างบางฉากบางตอน

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ” ปัถยากล่าวขอโทษขอโพย เพราะมัวแต่คิดโน่นคิดนี่จนไม่ได้มองทาง จึงชนเข้าอย่างจังกับชายคนหนึ่งที่เดินสวนออกมาจากฝั่งห้องน้ำชาย แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็เอ่ยทักทายเสียงใส

“อ้าวนายช่าง มากินข้าวร้านนี้เหมือนกันเหรอคะ”

สิ่งที่หญิงสาวได้กลับมามีเพียงความเงียบ ไม่มีคำทักทายใดๆ หลุดจากปากของอีกฝ่าย เขาทำเพียงปรายตามองคนตัวเล็กกว่าด้วยหางตาแล้วก็เดินหน้านิ่งกลับไปยังโต๊ะของตัวเอง ซึ่งสร้างความงุนงงให้กับคนถามเป็นอย่างมาก

ปัถยามองตามร่างสูงใหญ่ที่เดินจากไปด้วยความไม่เข้าใจ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจตอนไหน เขาถึงได้ทำเฉยเมยราวกับคนไม่รู้จักกันแบบนั้น  แถมยังมองเธอราวกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน

“เป็นอะไรของเขานะ พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย แถมยังมาตีหน้ายักษ์ใส่อีกต่างหาก” คนกำลังงงพึมพำกับตัวเองพลางเกาหัวแกรกๆ อย่างไม่เข้าใจในการกระทำของอีกฝ่าย

....................

‘สวยๆ แบบนี้จะมาทนทำงานคลุกฝุ่นแบบนี้ทำไมกัน ไปอยู่กับผมดีกว่า รับรองผมจะเลี้ยงดูปูเสื่อเป็นอย่างดี อยากได้อะไรผมจะบันดาลให้ทุกอย่าง ไม่ให้น้อยหน้าคนอื่นเลย’ ชายหน้าโหดเสนอ พร้อมยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างมีเลศนัย สายตาที่มองเซฟตีสาวนั้นแทะโลมราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

‘ไม่ดีกว่าค่ะ พอดีว่าฉันมีแฟนแล้วน่ะค่ะ แล้วเราก็รักกันมากด้วย’ ปัถยาปดออกไปเสียงดังฟังชัด หวังจะให้ชายคนนี้หยุดคิดอกุศลกับเธอ แต่ดูเหมือนศีลธรรมในใจของคนเหล่านี้จะมีอยู่น้อยนิดหรือไม่มีอยู่เลยเธอก็ไม่ทราบได้ เพราะประโยคต่อมาของเขาทำให้ปัถยาแทบพูดไม่ออก

‘ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ แฟนคุณก็อยู่ส่วนแฟนคุณสิ ผมไม่ถือเรื่องพวกนี้หรอก’

‘แต่ผมถือ’ เสียงห้าวที่ดังแทรกขึ้นมาเรียกรอยยิ้มของคนกำลังหวาดกลัวให้ปรากฏขึ้นได้อย่างง่ายดาย ปัถยาไม่รอช้ารีบเดินไปเกาะแขนคนตัวโตอย่างต้องการที่พึ่งทันทีที่สิ้นเสียงทรงพลังของเขา

‘ที่บอกว่ามีแฟนแล้ว หมายถึงช่างตรีงั้นสินะ’ หัวหน้าผู้รับเหมาถามพลางมองมือบางของหญิงสาวที่เกาะแขนกำยำของคนที่เพิ่งเดินเข้ามาไว้แน่น

ปัถยากำลังจะอ้าปากปฏิเสธ แต่ช้ากว่าชวกรที่โพล่งขึ้นมาเสียงดังฟังชัด ‘ใช่’

คนที่อยู่ๆ ก็มีแฟนโดยไม่รู้ตัวหันขวับไปมองคนพูดไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แล้วก็ต้องเบิกตาโพลงอ้าปากค้างเมื่อได้ยินประโยคถัดไปของเขา

‘แล้วผมก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับแฟนของผมด้วย’ เขาเน้นช้าๆ ชัดๆ ในส่วนท้ายประโยค เท่านั้นยังไม่พอวงแขนแกร่งยังตวัดโอบรอบเอวคอดกิ่วอย่างหวงแหน ส่งผลให้คนถูกโอบตัวแข็งทื่อราวถูกสาปให้กลายเป็นหิน

‘น่าอิจฉานะครับ มีแฟนสวยขนาดนี้’

‘ครับ’ ชวกรรับคำง่ายๆ เพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดให้มากความ ‘แล้วผมก็หวังว่าต่อไปพวกคุณคงจะไม่มายุ่งวุ่นวายหรือพูดจาจาบจ้วงแฟนผมแบบนี้อีกนะ’ เสียงที่เอ่ยออกมานั้นเรียบนิ่งแต่แฝงไว้ด้วยความดุดันและน่าเกรงขาม

....................

แวะเข้าไปพูดคุยและทักทายกันได้นะคะที่เพจ...คีตมินทร์

คีตมินทร์

S
N
A
P