รักนี้เพื่อเธอยัยเพื่อเลิฟสุด(บ๊อง)ซ่าส์

บทนำ

~~~ใครกันที่ทำให้ฉันรัก      ใครกันที่มาอยู่ในความฝัน     คนที่ฉันคิดคิดถึงอยู่ทุกคน      และใครคนนั้นฉันเรียกว่าเธอ~~~~

แฮ่กๆๆ

ฉันกำลังอำเพลงรักฉันเรียกว่าเธอของกามิกาเซ่อย่างลึกซึ้ง   ความหมายมันเพราะนะว่าป่ะทุกๆคน   แต่ไอ้เสียงแฮ่กๆมันก็ทำให้ฉันหมดอารมณ์ร้องเพลงอย่างสุดขีด

โทษทีซี   แฮ่กๆ

ตื่นสายอีกล่ะสิ    นายนี่ประจำเลยนะเนี่ย   เมื่อว่าก็บอกแล้วว่าอย่าเล่นเกมให้มันดึกมาก  เนี่ยเห็นป่ะ   นายเลยต้องมารีบไอ้ตอนเช้าทุกที

ก็เกมมัน   มันส์อ่ะ

ทุกครั้งล่ะ   ป่ะไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวสาย

ฉันกระโดดขึ้นรถมอเตอร์ไซด์ของกอล์ฟ    แล้วกอล์ฟก็ขับออกไป   อ้อ!   โทษทีนะ   สวัสดีจ๊ะ   ฉันชื่อซีเรียหรือจะเรียกว่าซีก็ได้ไม่ว่ากัน   ฉันเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่2/2   ของโรงเรียนบ้านรถยนต์น่ะค่ะ   ส่วนคนที่นั่งขับมอไซด์หน้าสลอนเนี่นชื่อกอล์ฟ   กอล์ฟเรียนม.3น่ะแต่ฉันไม่ชอบเรียกว่าพี่เพราะอายุห่างกันแค่ปีเดียวเอง    บ้านของฉันกับกอล์ฟติดกันที่จริงก็มีอีกคนนึงที่เป็นเพื่อนสนิทพวกเรา   แต่ย้ายมาเรียนที่อเมริกา   อยากรู้ไหมทำไมฉันกับกอล์ฟถึงรู้จักกันได้   เพราะพ่อแม่ของฉันและกอล์ฟเป็นเพื่อนกันตอนสมัยเรียนไงล่ะ  ในเมื่อฉันก็เรียนที่เดียวกับกอล์ฟแล้วแถมบ้านใกล้กันอีก    พ่อกะแม่ฉันเลยขอให้กอล์ฟมารับ-ส่งฉันที่โรงเรียนทุกวัน   

เอี๊ยดดดดดดดดด

ตุบ   โอ๊ย!!!   >.<

ฉันร้องเสียงหลง  เมื่อรถเบรกกะทันหัน   ทำให้หน้าฉันชนกับหลังของกอล์ฟอย่างแรง

เบรกทำเมี้ยวอะไรของนายกันเนี่ย   เจ็บชะมัด

ฉันถามเธอตั้งนานแล้วนะว่าจะกินอะไรไหม    เดี๋ยวจอมเซ่เว่นให้

ฉัน-ไม่-กิน-อะไร-ทั้ง-นั้น-ฉัน-จะ-ไป-โรงเรียน-เข้า-ใจ-มั้ย   -_-^^^

โรงเรียนบ้านรถยนต์

            พอมาถึงโรงเรียนปุ๊ป   ฉันกับกอล์ฟวิ่งแข่งกันว่าใครจะถึงห้องก่อน   ฉันก็รีบวิ่งสู้ฟัดขึ้นบันได10ขั้น(เว่อร์ละ)ขึ้นไปยันชั้น2ของอาคารเรียน    ในขณะที่ฉันวิ่งอย่างไม่ลืมหูลืมตานั่นเอง   เสียงๆนึงก็ดังขึ้น

            ซี   ระวังข้างหน้า

            ตึก~~~โครม!!!

            ไม่ทันซะแล้วกอล์ฟ   มีนักเรียนคนนึงถือโต๊ะกำลังเดินอยู่   ทำให้ฉันที่วิ่งไม่ดูทางชนเข้าอย่างจัง    กอล์ฟพยายามจะจับตัวฉัน   แต่ก็จับไม่ทัน   ทำให้ตัวฉันถูกโต๊ะอันนั้นทับที่ขา  ตัวของฉันกระแทกกับพื้นอย่างแรง   กอล์ฟเอาโต๊ะที่ทับขาฉันออกก่อนจะช้อนหัวฉันขึ้นมาวางบนตักของตัวเอง

            อูย~เจ็บขาจัง   อะ   ปวดหัวจังอะไรมันเย็นๆที่หัวนะ

            ฉันรู้สึกเหมือนมีน้ำหรืออะไรซักอย่างเย็นที่หัว     ฉันเลยจับที่หัวดูมันเหมือนน้ำเหนียวๆ  พอฉันเอาลงมาดู   ปรากฏว่ามันคือ

            ละ.........เลือด๑_๑

        อย่ามองเซ่   ยัยเบ๊อะ        

ยังจะมาซ้ำเติมกันสอีกนะอีตาบ้า   ฉันเป็นโรคแพ้เลือดอย่างรุนแรง   แน่นอนกอล์ฟก็รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี   พอฉันเห็นเลือดปั๊ปฉันจะเป็นลมปุ๊ปเลยล่ะ   ภาพทำอย่างเริ่มค่อยๆเลือนราง     ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะดับลงไปในที่สุด  

            ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก   ก่อนจะค่อยๆชันตัวลุกขึ้นนั่ง ดีๆ   แต่นั่นก็ทำให้ฉันต้องหยุดชะงักทันที    ด้วยความเจ็บปวดที่เท้าข้างซ้าย

            โอ๊ย!

            อ้าวฟื้นแล้วเหรอ    มานี่เดี๋ยวฉันช่วยเอง

            ถ้าฉันยังไม่ฟื้นนายจะเห็นฉันลงขึ้นนั่งไง๊

            อูย~~~ตื่นมาก็ปากดีเลยนะ

            อะไรนะ-_-+++

            เปล่าๆ   นี่ซี่เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอน่ะสลบมากี่วัน( >.<     )

            ไม่รู้(มั่ง)

        ไม่รู้ก็บอกมาเหอะไม่ต้องมีมั่งหรอก   ห้าวันซีสลบมาห้าวันเต็มๆ

            ถึงว่าดิฉันรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย    แถมรู้สึกว่าหิวข้าวด้วยอ่ะ

            หิวข้าวv.v

            จะไม่ให้หิวได้ก็สลบซะนานขนาดนั้น

            กอล์ฟเลื่อนถาดอาหารมาวางพาดเตียงแล้วป้อนอาหารฉัน    ฉันทะเลาะกับกอล์ฟตลอดเวลาที่กินข้าว    ทำไมน่ะเหรอ    ฉันบอกว่าฉันจะกินข้าวเอง   แต่กอล์ฟก็ยังคงดื้อป้อนฉันจนหมดถาด-^-

            เออซี   ฉันมีอะไรจะบอกซีด้วยล่ะ

            อือ   ฉันก็มีบางอย่างอยากบอกนายเหมือนกันน่ะ   งั้นนายบอกก่อนเหอะ

            ฉันแอบชอบใครอยู่คนนึงอ่ะน่ารักมากเลยล่ะ   เป็นคนใกล้ตัวด้วยล่ะ-///-

        อ๊ายยยยย^///^    บรรยากาศแบบนี้หรือว่ากอล์ฟจะบอกรักเราน้า    คิกๆๆๆ   ฉันพยายามตั้งใจฟังอย่างไม่มีพิรุธ

            เธอ...

            ......(     >///<)

            ชื่อ......

            โอ๊ยหัวใจจะวายอยู่แล้ว

            แอนนี่

            เพล้ง

            หน้าแตกเลยเรา   แต่มันก็ผิดหวังนะที่คนที่เค้ารักคือคนอื่น

            เหรอ

            อืม   ซีช่วยฉันหน่อยนะ

            เออ  ก็ได้   ถ้าเป็นสิ่งที่นายต้องการฉันก็จะทำ

            ถึงแม้ว่ามันจะเสียใจก็ตาย    ฉันนั่งพูดคุยกับกอล์ฟได้ซักพักนึง    กอล์ฟก็ออกไปทำธุระข้างนอก   หลังจากที่กอล์ฟเดินออกไป   ฉันก็ปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจออกมาอย่างอดกลั้น   ทำไมนะ   ฉันทำเพื่อนายขนาดนี้นายยังไม่เข้าใจอีกว่าฉันชอบนาย...

สองสัปดาห์ผ่านไป

            ฉันก็หายจากอาการบาดเจ็บ   แต่บางส่วนก็ยังไม่ค่อยจะหายดี  ซักเท่าไรนักหรอกนะ    มันก็ยังมีส่วนที่เจ็บหนักอยู่   นั่นก็คือหัวใจของฉัน     ฉันนั่งเล่นอยู่ในห้องเรียนกับยัยเพื่อนตัวดีทั้งสี่ตัว

แม้ไม่ได้เจอกันแค่สองอาทิตย์มีเรื่องมาเล่าให้ฉันฟัง     เยอะแยะตาแป๊ะกินถั่ว(ครู่ไม่อยู่น่ะ)

            กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง

            เย้   ได้เวลากินข้าวแล้ว

            ดีใจล่ะสิยัยตัวกันบูด

            เค้าเรียกว่า   กินไม่เลือกที่ตั้งหาก

            มันก็ไม่ต่างกันหรอกน่า

            ระหว่างที่ฉันกับยัยคูก้ากำลังจะก่อสงครามน้ำลายขึ้น    อีตากอล์ฟก็พาฉันออกมาข้างนอกฮ่วย    กำลังจะชนะมันอยู่แล้วเชียว   ง่า   กอล์ฟพาฉันมากินข้าวที่สวนของโรงเรียน   เพราะฉันและกอล์ไม่ชอบกินอาหารที่โรงอาหาร   เพราะมันเสียงจะวุนวาย

                อ่ะ   สุขสันต์วันเกิด

            กอล์ฟยื่นกล่องขวัญใบขนาดเหมาะมือให้กับฉัน   กล่องของขวัญของกอล์ฟถูกห่อด้วยสีชมพูสดใส  ฉันไม่รอช้าเปิดกล่องของขวัญอย่างระมัดระวัง(มันสวยอ่ะ)   เมื่อฉันเปิดกล่องออกก็ต้องตกใจกับของที่อยู่ในกล่อง

            นี่นายให้ฉันหรือเนี่ย

            อืม

            ของที่อยู่ในมือฉันมันคือโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งลงขายได้ไม่ถึงอาทิตย์    กลับมาอยู่ในมือของฉัน    แถมมันยังเป็นระบบสัมผัสที่ฉันแสนจะชอบอีกด้วย   กรี๊ดดดดดดด     ดีใจจัง   ^-^

            ขอบใจนะกอล์ฟ   ฉันรักนายที่สุดเลย

            เฮ้ย   ตุบ!

            ฉันกระโดดกอดกอล์ฟอย่างทุลักทุเล(เพราะสังขานไม่เที่ยง)     ทำให้ทั้งฉันและกอล์ฟล้มลงไปนอนเล่นอยู่บนพื้นหญ้า   กอล์ฟดังกลิ้งมาทับฉันอีก...หนักชะมัด     หน้าของพวกเราอยู่ห่างกันแค่นิดเดียวเอง   จนฉันยังได้ยินถึงเสียงหัวใจ    และลมหายใจของเขาอีกด้วย

            กอล์ฟ    คือ....ว่า

            กอล์ฟเหมือนจะไม่ได้ยินในสิ่งที่ฉันพูด   หากแต่ค่อยๆเลื่อนหน้าที่แสนจะหล่อเข้ามาใกล้ฉันอีก   ใกล้ซะจนหน้าฉันกับกอล์ฟจะติดกันแล้ว   ถ้าไม่มีเสียงๆนึงดังขึ้น    ทำให้เรียกสติของฉันกลับมาได้หมด(หลังจากที่มันแตกกระจายไปไกล)

            อ้าวซี   ลงไปทำอะไรบนพื้นหญ้า   พี่กอล์ฟด้วย

            เอ่อคือ   ไม่มีอะไรหรอกน่าซูกัส   ว่าแต่เธอมาทำอะไรที่นี่กันไม่ไปทานข้าวเหรอ

            อ้อ~ฉันกินเสร็จแล้วนะ   พอดีเดินไปซุปเปอร์กับพวกอามีร่าน่ะ   ก็เลยซื้อน้ำส้มมาฝาก

           เหรอ   ขอบใจนะ   บาย

            พอซูกัสจากไป(ไม่ได้ตายนะ  แค่ไปเดินเล่นกับพวกเพื่อนๆ)  ฉันกับกอล์ฟก็นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา   จนกระทั่งกินข้าวเสร็จ   ฉันก็ได้ยินเสียงครืดๆๆ   ดังมาจากข้างล่างโต๊ะ    ฉันลงก้มลงไปมองก็เห็นกอล์ฟกำลังทำอะไรกับเฝือกของฉัน

ทำอะไรน่ะ   หรือว่า...นายแอบด้วยก.ก.น.ของฉัน  อีตาบ้าลาม.......!@#$%^
#$$%^&*(&%$!~@##%$&**

            อะไรกันแค่นิดเดียวเอง ทำเป็นงกไปได้  เฮ้ย!   ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ   คือฉันเขียนเบอร์โทรของฉันลงที่เฝือกของเธอเอง   ใจเย็นๆเด่

            ดีที่นายแก้ตัวทันไม่อย่างนั้น   หมัดที่ฉันง้างไว้อาจจะกระแทกหน้านายอย่างจังเลยล่ะ

            นี่นายถามจริงดิ   ฉันกอดนายตั้งหลายครั้งละ   นายยังไม่ชินอีกหรือไง

            ยัยบ้า   จะให้ฉันชินได้ยังไงกันล่ะ   เธอเป็นผู้หญิงนะ   ส่วนฉันเป็นผู้ชาย>///<

แค่นี้ก็ทำเป็นเขินไปได้   แต่จะว่าไปตอนเขินนายก็น่ารักดีน๊า

พอได้แล้ว   พูดมาอยู่ได้

โห   อารายกานอ่า   แค่นี้ทำเป็นเฮิร์ทไปได้   โกรธมากๆระวังหน้าจะแก่เร็วนะ