VoidWomb คลังเก็บของและห้องสมขยะส่วนตัว

ลำดับตอนที่ #84 : เซฟฟอน

ใบสมัคร

" กระผมยินดีอย่างยิ่ง ที่ได้เฉือนคุณ"

"  Happy birthday to..... ME~~ "

ชื่อ : เซฟฟอน นอสลอร์ด

ชื่อเล่น : เซฟ

ฉายา : จักรกลสีเลือด

อายุ :   หยุดลงที่ 53 ปี      เพศ : ชาย

เผ่าพันธุ์ : ตุ๊กตาเวทย์มนต์(อดีตมนุษย์)

ธาตุ : ไม่มี

ความสามารถ : ชำนาญการซ่อมแซ่มและสร้างอุปกรณ์เวทย์ ยกของหนักได้เป็นตัน ไม่เหนื่อยล้า(ถ้าพลังงานไม่หมด) 

นิสัย : สุภาพบุรุษ เป็นคนดี ชอบช่วยเหลือ มีความเมตตาสูง ไม่ชอบการโกหก รักเพื่อน รักครอบครัว รักน้ำรักปลารักซากุร- ซึ่งนิสัยทั้งหมดที่กล่าวมานั้น เป็นนิสัยก่อนที่เซฟจะถูกเพื่อนของตัวเองหักหลังและย้ายวิญญาณมาใส่ตุ๊กตาในงานวันเกิดของเขา หลังจากเหตุการณ์นั้น เซฟได้เปลี่ยนไปเป็นคนที่ไม่เชื่อใจใคร ไม่เคยคิดว่าใครเป็นเพื่อนของเขา เขาเห็นมนุษย์ทุกคนเป็นเพียงแค่เค้กที่จะตัด ทุบ บดขยี้ยังไงก็ได้ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ไม่มีในตัวเขาอีกต่อไป เขาอยากทำอะไรก็ทำ เขารู้สึกเกลียดอย่างไรก็แสดงออกมาอย่างนั้น ไม่โกหก ไม่เสแสร้ง อยากฆ่าก็ฆ่า อยากเกลียดก็เกลียด เป็นคนตรงๆ ตรงไปฆ่า ตรงไปหั่นเลย  เพราะเขาไม่อยากจะให้คนพวกนี้มาทำร้ายเขาภายหลัง  เป็นคนที่ไร้เหตุผลขับเคลื่อนด้วยความรู้สึกเท่านั้น ไม่ต้องปิดบังอะไรเพราะตอนนี้เขาก็ปลอมหมดทั้งตัวอยู่แล้วมีเพียงแค่วิญญาณเท่านั้นที่ยังเป็นของจริง แต่ว่าเขายังคงพูดสุภาพและใช้คำทางการ เพราะติดมาจากตอนที่เป็นมนูษย์ ทำให้เขาดูเหมือนสิ่งมีชีวิตที่อยู่ระหว่างสัตว์ป่ากับปัญญาชน (ประมาณการกระทำป่าเถื่อน แต่กลับใช้คำพูดกับสุภาพอ่อนน้อมสะงั้น)

            หลังจากเข้าองค์กรมาแล้วก็ทำตัวดีขึ้นบ้าง ยอมฟังคนอื่นมากขึ้น พยายามย้ำนะว่าพยายามจะไม่ฆ่าคนในองค์กรแล้วเอามากิน แต่ก็ยังทำอะไรไร้เหตุผลเหมือนเดิม

เซฟไม่ค่อยชอบที่โล่งแจ้งมักอยู่ตามสถานที่ที่มืดชื้นและอับ เพราะมันทำให้เขารู้สึกสบายใจกว่าเหมือนได้อยู่ในโลกของเขาคนเดียว เขาไม่จำเป็นต้องกินอาหารทั่วไปเพราะตัวเขาไม่ต้องใช้สารอาหารมาหล่อเลี้ยงร่างกายแล้ว แต่เขาสามารถกินเนื้อมนุษย์หรืออะไรก็ตามที่มีพลังเวทย์ไหลเวียนอยู่ เพื่อนำมาเพิ่มพลังเวทย์ในตัวเขาให้สูงขึ้น แต่เนื่องจากเขาชอบการฆ่าฟันและสีหน้าของมนุษย์ตอนโดนกิน ทำให้เซฟชอบออกล่ามนุษย์เหมือนสัตว์ป่าในยามราตรีและเขาจะทานพวกมันแบบเป็นๆมากกว่า (The walking dead coming soon....)

สกิล/ท่าไม้ตาย : 

Self-weapon - เปลี่ยนร่างกายของตัวเองให้กลายเป็นอาวุธ เช่นมือเป็นดาบข้าง เลื่อยไฟฟ้าข้าง หรือเปลี่ยนขาทั้งสองเป็นใบมีด ทำได้แม้กระทั่งยิงปืนออกจากปาก

Body part - แยกร่างของตัวเองออกจากกัน สามารถบังคับชิ้นส่วนของร่างกายได้ตามใจนึก โดยมีส่วนหัวเป็นตัวควบคุมหลักด้วยด้ายเวทย์แบบบางที่เชื่อมต่อทุกส่วนเอาไว้และค่อยส่งพลังเวทย์ไปหล่อเลี้ยง

Toxic grave (ท่าไม้ตาย) - ใช้พลังงาน 50 %ในร่างกายเปลี่ยนเป็นของเหลวที่มีคุณสมบัติย่อยสลายวัตถุและปล่อยควันพิษที่เป็นอันตราย ออกมาตามส่วนต่างๆของร่างกาย ของเหลวจะขยับไปหาสิ่งมีชีวิตเหมือนกับสไลม์

ตำแหน่งในองค์กร : นักฆ่า

เป็นลูกน้องในสังกัดใคร : ทริคเนส

สนิทกับใครในองค์กร : ทริคเนส (เรียกสนิทได้ไหมนะ จ้องจะฆ่าตลอดเวลาเนี่ย)

สาเหตุที่มาอยู่ในองค์กร : โดนทริคเนสเก็บมา...... จริงๆนะ ไม่ใช่แบบตอนไล่ล่าผู้คนอยู่ในซอยเปลี่ยวๆแล้วดันไปเจอทริคเนสเข้า จึงเปลี่ยนเป้าหมายมากระโจนใส่แต่โดนตบสวนแล้วโดนพาตัวกลับมาหรอกนะุุ

จะเป็นสปาย์แฝงในนีซาพาเนียร์ไหม? : ไม่ครับ คนแบบหมอนี้เป็นสปายไม่ได้หรอก

คุยกับผู้ปกครองเล็กน้อย

M : บทผู้ร้ายถ้าส่งมาเยอะ เราจะคัด(จริงเรอะ)นะ //ส่งสายตาวิงวับไปให้

R : หืม มีคัดด้วยเหรอ (มองเหล่าตัวละครปริมาณมหาศาลในเรื่องด้วยแววตาสงสัยปนใสซื่อ)

M : มีสิทธิตายได้เสมอ ถ้าไม่ตายเพราะโดนกลุ่มตัวเอก ก็ตายเพราะเจ้านายเน้อ

R : ตายไปรอบนึงแล้วจะตายอีกรอบจะเป็นอะไรไป

M : มีอะไรอยากจะขอไรท์ไหมขอรับ? ...งั้นเหรอๆ โอเค งั้นเจอกันนะ

R : หาคนป้อนอาหาร(โยนเนื้อมนุษย์) ให้เซฟสักคน

คุยกับตัวละครของผปค. (จะมีการเปิดตัวของหัวหน้ากันเล็กน้อย) 

     ร่างของคุณคุกเขาอยู่เบื้องหน้าชายผมสีน้ำตาลสั้นที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ทองใจกลางปราสาทแห่งหนึ่ง คุณจำได้ว่าหลังจากคุณตกลงที่จะมาเจอชายผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดในองค์กร คุณก็ถูกคนที่มีชื่อว่า 'กาเฟียส' เปิดประตูวาร์ปพาคุณมาอยู่ที่นี่ 

     "เอาๆ ดูสิใครมา เด็กใหม่งั้นสินะ เจ้ามีชื่อว่าอะไรละ เจ้าหนูตัวน้อย" เขาม้วนผมตัวเองเล่นและพูดด้วยท่าทีสบายๆ

     : กระผมมีนามว่า เซฟฟอน นอสลอร์ด อ่า ทำไมกระผมมาอยู่ที่ อ่าทำไมต้องสงสัยนะ กระผมฆ่าคนที่นี้ให้หมดเลยดีกว่า// แล้วก็โดนตบกลับมา

     "โฮ้.. เป็นชื่อที่...น่าจดจำดีเสียนี่กระไร เจ้าเคยคิดไหม ว่าโลกที่เราอยู่เนี่ยไม่ค่อยจะยุติธรรมเลยสำหรับใครบางคน ในความดีก็ยังมีความเลว ท่ามกลางจิตใจที่สวยงามก็ยังมีความเห็นแก่ตัวอยู่ ทุกคนล้วนเป็นสีเทากันหมดเลยเนอะว่าไหม เจ้าคิดยังไงกับคำพูดเมื่อกี้นี้ละ?" เขาระบายยิ้มมองอีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อ

     : สีเทาเหรอ ไม่ยุติธรรมเหรอ ช่างเป็นคำพูดที่อะไรงี่เง่าเยี่ยงงี้ครับ โลกใบนี้มันไม่มีหรอก จิตใจที่เป็นสีขาว ดำหรือเทา มันก็มีแค่กฏกับพฤติกรรมที่มนุษย์เสี้ยมสอนกันเองว่าเป็นการกระทำที่ถูกหรือผิด บนโลกใบนี้ไม่มีพฤติกรรมใดที่ผิดหรือถูกหรอกนะ มีแต่คนส่วนมากรับได้หรือไม่แค่นั้นแหละ

     "งั้นรึ น่าสนใจ ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าเป้าหมายของเราคือการแสวงหาพลังเพื่อนำมาเปลี่ยนแปลงในสังคมที่น่าขยะแขยงนี่ ถ้าเจ้าคิดจะมาทำตัวเป็นสปายในองค์กรของข้าละก็.. อย่าหวังว่าจะได้เป็นโรบินฮูดไปตลอดกาลนะเจ้าหนูตัวน้อย" เขายิ้มบางดูเหมือนไม่มีผิดภัย

     "เอาละ เจ้ามีจุดประสงค์อะไรที่อยากจะบอกข้าหรือเปล่าละ หืม?" เขายิ้มยียวนพลางเท้าคางมอง

     : สปายเหรอ กระผมเกลียดอะไรอย่างนั้นสะยิ่งกว่าคุณสะอีก ส่วนจุดประสงค์งั้นเหรอ คงเป็นอยากฟันและกินเนื้อมนุษย์ละมั้ง

     "อย่างงั้นเหรอ ข้าเข้าใจแล้ว อ้อ...ข้าชื่ออีเรเซอร์ ยินดีที่รู้จัก หวังว่าจะเห็นเจ้าในครั้งต่อไปนะ ส่วนที่เหลือกาเฟียสจะเป็นคนจัดการต่อ แล้วเจอกันเจ้าหนูน้อย" อีเรเซอร์ผายมือไปทางชายผมสีดำแซมน้ำเงินซึ่งเป็นคนเดียวกันกับที่พาคุณเข้ามาที่นี่ เขาเดินมาตรงหน้าคุณและบอกว่า

     

     "จงจดจำคำพูดและปณิฐานของเจ้าเอาไว้ แล้วเจอกัน" และทุกอย่างก็มืดไปในที่สุด..