ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    VoidWomb คลังเก็บของและห้องสมขยะส่วนตัว

    ลำดับตอนที่ #107 : เวอรรี่

    • อัปเดตล่าสุด 26 มี.ค. 62


    Special person

    สำหรับคนที่มีพลังพิเศษค่ะ 

    Application

     

    อยากรู้ไหมว่าผมซ่อนอะไรอยู่


     

     

    บทบาทที่สมัคร : Special Person อาจารย์

     

    ชื่อ/นามสกุล : เวอร์รี่ แอนเดอสัน [ Verry Anderson ] 

     

    ชื่อเล่น : เจ๊รี่ เรียกโดยนักเรียนหญิง

                 จารย์เวอร์รี่ นักเรียกชาย

                 อีรี่ เรียกโดยเพื่อนเพศหญิงและเพศที่สาม 

     

    สัญชาติ : แคนนาดา

     

    เชื้อชาติ : แคนนาดา

     

    สถานะก่อนขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : ศัลย์แพทย์ชื่อดังในโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง

     

    สถานะหลังขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : อาจารย์คณะแพทย์ศาสตร์ ในสถาบัน Throne war

     

    เพศ : หญิง (ใจชาย) [ อิอิอิอิอิอิอิอิ ] 

     

    ลักษณะภายนอก : ผมสีขาวตัดสั้นจัดทรงปัดข้าง คิวเข้มเรียวสวย ดวงตาสีฟ้าคมกริบ จมูกโด่ง ปากบางสีชมพูอวบอิ่ม ใบหน้ากระจ่างใส โครงหน้าเรียวได้รูป ไหล่กว้าง แขนขายาว ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ โดยเฉพาะกล้ามอกและซิคแพ็ค สูง 180 ซม. หนัก 70 กก.

     

    อายุ : 27 ปี

     

    นิสัย : ร่าน เอ้ย เฟรนลี่เขาถึงผู้คน โดยเฉพาะผู้ชาย อัธยาศัยดีชอบพูดคุย ต่อให้เป็นคนแปลกหน้านางก็ชวนคุยหมด ดังนั้นใครอยู๋ใกล้นาง จะหาความเงียบได้ยากมาก แถมจะมีเสียงพูดตลอดเวลา ส่วนหัวข้อการสนทนานางก็หยิบจับมาพูดได้หมด การแต่งตัวของคนอื่น การตกแต่งอาคาร อาหารขนม ประเด็นร้อนในช่วงนั้น นางจับมาคุยได้หมดและแสดงความเห็นเพื่อต่อบทสทนาเก่ง

              ค่อนข้างเข้มงวดกับเรื่องงาน ถึงแม้จะเป็นคนบ้าเอ้ยชื่นชอบผู้ชายอย่างมาก แต่หากเป็นเรื่องาน ต่อให้อีกฝ่ายที่หน้าหล่อลากระดับพระเอกมาแก้ผ้าตรงหน้าเพื่อขอใช้อภิสิทธิ์หรือให้นางโกงอะไร นางก็ไม่ทำ แม้ในใจจะกรีดร้องอยากจะจับขย่มให้รู้แล้วรู้รอดไปก็ตาม ดังนั้นไม่ต้องห่วงว่าฝากกงานให้นางทำแล้ว งานจะพัง

              แกล้งคนเก่ง ถนัดเหลือเกินกับการชอบหยอกล้อคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นการการแซวเสียงดังให้ได้ยินตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอย การชอบแอบลูบคล้ำร่างกายของเพศตรงข้าม(ผู้ชายนั่นแหละ) การแอบเข้าไปในหอพักชาย(อันนี้ไม่น่าใช่การแกล้งละ) นางก็ทำหมด

              กินเยอะ ออกำลังกายบ่อย ถึงแม้ใจนางจะสาวแต่นางก็ไม่คิดจะแปลงเพศ เพราะนางขี้เกียจตื่นมาแต่งหน้าตั้งแต่เช้า นางจึงเลือกจะทำให้ร่างกายที่เป็นผู้ชายของนางดูดีแทน นางก็กินของมีประโญชน์บ้าง กินตามปากบ้าง แต่การออกำลังกายนางทำเป้นกิจวัตรเลย ส่งผลให้นางเป็นคนมีวินัยในการออกกำลังนาย แต่เรื่องกินมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ 

              เข้ากันได้ดีกับเก่ง ถึงนางจะเสียงดังและพูดมากไปสะหน่อย แต่นางก็เป็นคนรักเด็ก นางมีบรรยากาศสบายๆเวลาอยู่กับเด็กรู้วิธีเข้าหา รู้วิธีหล่อกล่อให้เปิดใจ เพราะนางไม่สามารถมีลูกได้ นางจึงอยากสนิทกับเด็กตัวเล็กๆเอาไว้และพยายามดูแลให้เหมือนลูกที่สุด แต่ถ้าเป้นผู้ชายอายุ 15-20 ปี นางจะเอ็นดูเป็นพิเศษเลย

               ไม่ชอบอะไรธรรมดาๆ ทุกอย่างที่เขาทำต้องเปล่งประกาย โดดเด่นและไม่เหมือนใคร ทำให้เจ้าตัวมีพฤติกรรมที่มักทำอะไรเวอร์วังเกินเหตุ ทั้งท่าทางน้ำเสียง กิริยา กิจกรรมที่ลงมือทำ ยกเว้นเรื่องงานเขาจะลดลงมาในระดับพอดี เพราะมันสำคัญถึงชีวิตผู้อื่น  

     

    ประวัติ : ชายหนุ่มที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาตั้งแต่เกิด ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตาและนิสัยที่ค่อนข้างจะแหวกแนว และทำให้รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ใช่ชายแท้ เขาเกิดมาในครอบครัวของหมอ ทั้งพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ก็เป็นหมอหมด แล้วมีหรือที่เขาจะไม่เป็น แต่ถ้าจะเป็นแบบธรรมดาก็ไม่ใช่ตัวเขาเกินไป เขาจึงกลายเป็นศัลยแพทย์แนวหน้าของโลกไปเลย หลังจากนั้นเขาก็ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยในฐานะหมอมาโดยตลอด แต่ก็เกิดเบื่อขึ้นมา เนื่องจากทุกวันก็เจอแต่แคสผ่าตัดเดิมๆ แถมผู้ชายในโรงพยาบาลก็มีแต่หมอแก่ๆ ถึงจะมีบุรุษพยาบาลหล่อๆอยู่บ้างกับหมอหนุ่มบ้างคน แต่มันก็ไม่ยังพอสำหรับเขา เขาต้องการความสดใหม่แบบวัยรุ่นมากกว่านี้ เจ้าตัวจึงประกาศเลยว่าจะทำงานอีกแค่ไม่กี่วันแล้วจะขอลาไปลั้นลากับชีวิตที่เหลือ บนนครลอยฟ้าแล้วเขาก็สะบัดตูดหนีไปแบบโนสนโนแคร์ทุกสิ่ง

     

    ลักษณะการพูด : เรียกตัวเองว่า ดิฉัน เวลาคุยกับคนที่อายุหรือตำแหน่งเท่ากัน ส่วนเวลาคุยกับนักศึกษาชายจะแทนว่าเวอรี่จัง ส่วนหญิงจะแทนตัวเองว่า ฉัน เรียกผู้ชายว่าตัวเอง,ที่รัก,หนุ่มน้อย,พ่อหนุ่ม,สุดหล่อ ส่วนผู้หญิงจะเรียกรวมๆว่า หล่อน แต่หากเป็นคนใหญ่คนโตก็จะเรียกว่าคุณ ทั้งชายและหญิง ใช้นำเสียงอ่อนหวานเสียง 2 เสียง 3 กับผู้ชาย แต่กับผู้หญิงจะพูดจาด้วยเสียงแหลมแบบปกติ

    ตัวอย่างการสนทนากับผู้ชาย

    “ที่รัก จะไปไหนกันคะ ให้เวอรี่จังไปด้วยสิ”นักเรียน

    “ตายจริง ช่างรุนแรงอะไรอย่างนี้ ดิฉันกำลังอ่อนระทวยช่วยด้วยค่ะ”แกล้งล้มลง

    คุยกับผู้หญิง

    “มีอะไร ฉันกำลังยุ่งอยู่กับการส่องนักศึกษาชาย”

    “หล่อนว่ายังไงนะ จะให้ฉันลงไปเดินกับยัยนั่นอ่ะนะ ขอบาย”

    พลังพิเศษ : ควบคุมเส้นใยผ้าได้ตามใจนึก หากสัมผัสเส้นใยผ้าแล้วเขาจะสามารถควบคุมพวกได้ทั้งการเคลื่อนไหว รูปร่างและขนาด ทำให้สามารถปรับเปลี่ยนรูปการต่อสู้ได้หลากหลาย

     

    จุดอ่อนหรือขีดจำกัดของพลัง : ไม่สามารถใช้พลังได้เลยถ้าไม่มีผ้าอยู่แถวนั้น

     

    ความสามารถพิเศษ : ผ่าตัดร่างกายได้อย่างชำนาญและคล่องแคล่ว สามารถระบุโรคและทำการผ่าตัดได้อย่างรวดเร็ว จนได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในศัลย์แพทย์ชั้นนำของโลกเลยทีเดียว

     

    สิ่งที่ชอบ : ผู้ชาย ช็อคโกแล็ต ความสนุก

     

    สิ่งที่ไม่ชอบ : ผู้หญิงที่เกาะติดผู้ชาย อากาศร้อน กาแฟ

     

    สิ่งที่กลัว : แมลง

     

    เพิ่มเติม : ขอให้นางเป็นอาจารย์สอนวิชายศัลยแพทย์ประจำคณะแพทยศาสตร์ด้วย แล้วก็วิชาแรกที่เปิดตัวขอให้เป็นการแอ๊บแมนเข้ามาแล้วค่อยเปิดตัวสาวอย่างยิ่งใหญ๋ด้วยการชีนิ้วขึ้นฟ้าพร้อมบิดเอวและตะโกนว่าเวอรี่มาแล้วอะไรอย่างงี้

                   นางจะมีผ้าผืนยาวแบบผ้าคอที่ยาวมาก ใช้สำหรับเคลื่อนไหวแบบ 3 มิติ พวกไต่กำแพงหอยโหนขึ้นหลังคาอะไรอย่างงี้ เพื่อใช้ถ่ำมองนักเรียนชายในหอพัก

     

    บทสัมภาษณ์

     (ตอบทุกคนและขอให้สวมบทบาทเป็นตัวละครนั้นๆด้วยนะคะ คำพูดคำจาก็ขอให้ตรงกับนิสัยนางหน่อยเนอะ)

    ??? : โอ้สวัสดีครับ คุณมีชื่อว่าอะไรเหรอ

    เวอร์รี่ : ฟังให้ดีฉันมีชื่อว่าองค์หญิงอลิซาเบธ อานาตาเซีย ลีเบอร์ตัน โรมันที่ 15 หรือเรียกง่ายๆว่า เวอรี่

    ??? : ฮะๆงั้นเหรอครับ เป็นชื่อที่เพราะไม่เบาเลย ว่าแต่คุณรู้สักยังไงบ้างล่ะครับที่ถูกเลือกให้ขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า

    เวอรี่ : ดีมาก ฉันทิ้งการงานทุกอย่างเพื่อขึ้นมาบนนี้ จะได้มีชีวิตสุขสันต์กับการสอนวิชาที่นี้และส่องนักศึกษาชายได้ทั้งวัน

    ??? : งั้นเหรอครับ ถ้างั้นผมขอถามคำถามข้อต่อไปเลยนะ ว่าคุณต้องการจะเลือกอยู่ฝั่งไหนระหว่างสีขาวกับสีดำ ในส่วนของรายละเอียดนั้นคุณจะได้รับมันหลังจากการสัมภาษณ์เสร็จสิ้น

    เวอรี่ : แน่นอนคนสวยแบบฉันต้องสีดำเท่านั้น

    ??? : หืม? คุณแน่ใจแล้วเหรอ? เลือกครั้งเดียวและเปลี่ยนไม่ได้อีกเลยนะครับ

    เวอรี่ : แน่ใจสิ ถามอะไรเซ้าซี้จริง

    ??? : โอเคครับ ทีนี้คุณก็กลายเป็นหนึ่งในประชากรของฝั่งนั้นแล้วอ้ออีกอย่างผมอยากจะรู้ว่าในเมื่อคุณกลายเป็นบุคคลชั้นสูงที่ได้รับสิทธิพิเศษทุกอย่างซึ่งเป็นประกากรบนนครลอยฟ้าแล้วคุณคิดยังไงกับพวกที่ยังอยู่ด้านล่างเหรอ?

    เวอรี่ : ก็คนธรรมดา คนปกติที่ทำให้ชีวิตประจำวันน่าเบื่อ

    ??? : ….สมเป็นคุณดีนี่ เอาล่ะ การสัมภาษณ์ของคุณคงจบเพียงเท่านี้ ขอให้โชคดีนะครับ แล้วก็อย่าตายจากไปไหนซะล่ะ J

    เวอรี่ : เดี๋ยวหล่อนแช่งให้ฉันตายเรอะ กลับมานี่กลับมาให้ฉันตบก่อน!!

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×