สาวซ่าส์กับนายบอดี้การ์ดหน้าหมี

ลำดับตอนที่ #1 : >OO

แสงแดดในยามเช้าส่องกระทบกับหยดน้ำค้างที่เกาะอยู่ที่หน้าต่าง  แสดงให้เห็นว่าเมื่อคืนมีฝนตก  ทำให้บรรยากาศเย็นสบาย  คงมีหลายคนยังมุดอยู่ใต้ผ้าห่ม  ชั้นก็เช่นกัน...

“ ซินนะลูกรัก...ตื่นได้แล้ววว ”  โอ้ว... แม่สุดที่รักปลุกแล้ว  นอนต่อเดี๋ยวนะ อิอิ

“ ... ”

“ ซินนะ...เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก ”

“ ... ”

“ ซินนะ ”

“ … ”

“ ซินนะ ”

“ ค่าาา...ตื่นแล้วค่า ”

“ ยัยซินนะ!!ชั้นรู้นะว่าแกยังไม่ตื่น ถ้าแกยังไม่ลงมาอาบน้ำ  ชั้นจะขึ้นไปลากแกลงมาเดี๋ยวนี้เลย!! ”

ตึก!!

อ๊าก!!แม่ชั้นปิศาจเข้าสิงแล้ว  อูย...เจ็บชะมัด  ตกเตียงเลยตู TT_TT

ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก

“ ค่า ค่า ค่า ”  ชั้นลุกขึ้นไปเปิดประตู  คงไม่ใช่แม่หรอกนะ  ถ้าเป็นแม่คงจะพังประตู  แล้วลากชั้นไปเรียบร้อยแล้ว

“ มีไรอ่ะ  -_- ” พอเปิดประตูชั้นก็พบกับผู้ชายอายุราวๆ 30 แต่หน้าตาดีมั่กมาก ใส่ผ้ากันเปื้อนสีชมพู  เค้าคือทามากิ  จุน  น้าชั้นเอง

“ คุณหนูครับ  ผมว่าลงไปอาบน้ำได้แล้วนะครับ ”

“ หนูง่วงอ่ะ  ก็เมื่อคืนน้าเล่นหนูหนักจะตาย  เมื่อยก็เมื่อย  ง่วงก็ง่วง ” ที่ชั้นว่านักอ่ะ ก็แม่ให้ชั้นซ้อมเทควันโดกับน้าอ่ะดิ  คิดงัยกันอ๊ะป่าวท่านผู้อ่าน ฮิฮิ

“ เป็นคำสั่งของนายท่านนี่ครับ ยังไงก็รีบลงไปดีกว่านะครับ ถ้านายท่านเดือนขึ้นมาจะแย่นะครับ-_-; ”

“ น้าจะพูดทำไมเนี้ย  หนูเสียวสันหลังวาบเลย  เดี๋ยวขอหนูเก็บที่นอนก่อน ” 

“ ครับ ครับ เดี๋ยวผมลงไปทำอาหารต่อแล้วกัน ” หลังจากชั้นเก็บที่นอนเสร็จ ก็รีบวิ่งแจ้นลงไปอาบน้ำทันที  แถมยังมีฝาหม้อบินตามมาอีก ดีนะเนี่ยที่ปิดประตูห้องน้ำทัน แม่นะแม่ -_-;

                นายท่านที่น้าชั้นเรียกก็คือทามากิ ซึนะ  แม่ของชั้นเองค่ะ  แม่ของชั้นเป็นคนญี่ปุ่น  แต่พอแต่งงานกับพ่อ ก็ย้ายมาอยู่ที่ไทยกับพ่อ ซึ่งน้าจุนก็ตามแม่มาด้วย  หลังจากที่แม่คลอดน้องของชั้นประมาณ 2 ปี  พ่อก็จากแม่ไปด้วยอุบัติเหตุ  แม่ไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวของแม่ให้ฟังเลย  และที่แปลกก็คือน้าจุนจะเรียกชั้นกับน้องว่าคุณหนู  และเรียกแม่ว่านายท่าน  มันน่าสงสัยใช่ม้า  เหอๆ ชั่งเหอะ ได้ยินจนชินแล้ว  อ้อ...อีกอย่างนึง เรื่องนี้ไม่บอกให้รู้ไม่ได้  แม่ชั้นหน้าตาดีมากๆๆ  ใบหน้ารูปไข่ที่ได้รูป ปากชมพู  และตาสีฟ้าที่เรียวสวย  ว้าว!!  สวยใช่ไหม  อิอิ

แต่ถ้าเมื่อไหร่แม่เดือดขึ้นมา  เฮือก! ไม่อยากจะพูด  วันนั้นแหละ  ปิศาจจุติ >O<

            หลังจากชั้นอาบน้ำเสร็จ  ชั้นก็แง้มประตูดูว่านอกจากฝาหม้อที่บินมาแล้ว  จะมีอย่างอื่นตามมารึป่าว 

“ อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอจ้ะ  ซินนะ...มาเร็วมากินข้าวกัน ^v^ ” แม่ชั้นเปลี่ยนโหมดแล้วแหะ เฮ้อ...นึกว่าจะได้ไปวัดแทนโรงเรียนซะแล้ว-_-;

“ เจ๊เนี่ยอืดอาดจริงๆ ”

“ นายว่าไงนะ!! เจ้าตัวแสบ ”

“ เ-จ๊  อื-ด  อ-า-ด ”

“ ตายซะเถอะ!!เจ้าตัวแสบ ย๊ากกก!! ”  ชั้นกำลังจะวิ่งเข้าไปฆ่าเจ้าตัวแสบ แต่...

โป๊ก!!

“ เจ็บนะแม่ T_T ” ชั้นลูบหัวตรงที่โดนแม่ลงหมัด 

“ จะนั่งกินข้าวได้หรือยัง ”  แม่พูดเสียงเรียบ

“ แต่...เจ้าตัวแสบมันว่าหนูก่อนอ่ะ-3- ”

“ พูดมากน่ะเจ๊ -_- ”  เจ้าตัวแสบนั่งลูบหัวตังเองปอยๆ  ฮิฮิ...สมน้ำหน้า  แต่ก็เจ็บนะเนี่ย

“ เออ...ผมว่าเรามาทานข้าวกันดีกว่านะครับ ” เป็นความคิดที่ดีมากเลยค่ะ น้าจุน  ไม่งั้นหัวหนูกับเจ้าตัวแสบได้แยกเป็นสองซีกแน่เลย  =0=

                เจ้าตัวแสบที่ชั้นอยากอัด คือ ทามากิ ซันนะ  อายุ 11 ปี  มีหลายคนทักว่าชั้นกับเจ้าตัวแสบ  เป็นฝาแฝดกัน เพราะทั้งส่วนสูงที่สูงเท่าๆกันประมาณ 165  ดวงตาสีฟ้าคม  ริมฝีปากเรียวบางสีชมพู  หน้าหวานเหมือนผู้หญิง  แล้วบังเอิญชั้นกับเจ้าตัวแสบใจตรงกัน ไปโกรกผมสีน้ำตาลทองมาทั้งหัว  ของชั้นยาวประมาณกลางหลัง ส่วนของเจ้าตัวแสบยาวระต้นคอ  ชั้น ทามากิ ซินนะ อายุ 17 ปี เป็นนางเอกที่น่ารักที่ซู้ดเลยค่ะ  โฮะ โฮะ ^0^ (แหวะ!! ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะเจ๊)             

“ นี่เจ๊ไม่เบื่อบ้างหรือไง-_- ” อยู่ดีๆเจ้าตัวแสบก็พูดขึ้นมาหลังจากที่เดินเข้าโรงเรียนมา

“ เบื่ออะไร ”

“ ก็สายตาหยาดเยิ้มของพวกสาวๆไงล่ะ ”

“ ชั้นอยู่โรงเรียนนี่มา 5 ปีแล้วนะ...ชิน ”

“ โด่...เจ๊ผมว่าน่าเบื่อจะตายไป ทำเหมือนกับว่าอยากจะเขมือบผมกับเจ๊ให้ได้ยังนั่นแหละ-_- ”

“ ก็พวกเทอสองคนอยากเกิดมาหน้าตาดีเองนี้นา  มันก็ต้องทำใจ ”  เสียงใสๆดังมาจากทางด้านหลัง

“ ยัยตูน!  คิดถึงจังเยยยย ” ชั้นอ้าแขนกว้าง  จะเข้าไปกอดยัยตูน

โป๊ก!!

“ เจ้าตัวแสบ แกแขกหัวชั้นทำไมเนี่ย >O< ”

“ เดี๋ยวพี่ตูนก็ได้มีรอยบาทาของพวกสาวๆของเจ๊ประทับลงบนหน้าหรอก ”  เจ้าตัวแสบกอดอก พูดหน้าตาขึงขัง

“ ฮิฮิ  น้องซันพูดถูก ชั้นยังไม่อยากมีรอยบาทาแทนรอยตีนกานะยะ ฮิฮิ  ^0^ ”

“ ช่าย ช่าย (-_-)  (_ _)  (-_-) ”

“ โอเค  โอเค  ชั้นผิด แต่...ซันนะน้องรัก ” ชั้นเยียดยิ้มกว้าง

“ มีรัยอ่ะเจ๊ ” เจ้าตัวแสบทำหน้าหมางง  ยังจะมางงอีก

“ แกกล้งแขกหัวชั้นเรอะ!!  อย่าหนีนะ!  ยัยตูนปล่อยชั้นซี่ ” ยัยตูนล็อคคอชั้นเอาไว้  อ๊าก!!ปล่อยชั้น

“ ไม่หนีก็โง่ดิเจ๊  แบร่ ไปล่ะน้าาา ”  เจ้าตัวแสบหายเข้าไปในอาคารหนึ่งเรียบร้อยแล้ว  ยังจะมาแล๊บลิ้นใส่ชั้นอีก  อยากจะอัดมันจริงๆ     

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เทอเนี่ยก็ไม่ใช่เด็กแล้ว  ยังจะหาเรื่องทะเลาะกับน้องอีก ไปๆ เข้าห้องกันได้แล้ว ”      

            ชั้นกับเจ้าตัวแสบอยู่โรงเรียนเดียวกันค่ะ โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนมัธยม  คงสงสัยใช่มั้ยว่าทำไมเจ้าตัวแสบถึงมาอยู่ที่นี่  ที่จริงน่ะเจ้าตัวแสบก็เป็นนักเรียนประถมธรรมดาเนี่ยแหละ  แต่สวรรค์ท่านชั่งใจดี๊ใจดี  มอบสมองอันชาดฉลาดให้  เมื่อปีที่แล้วเจ้าตัวแสบเลยสอบเทียบขึ้น ม. 1  แถมยังได้ที่ 1 อีก  อะไรจะปานนั้น  ชั้นน่ะขึ้นม.5 มาได้ก็ถือว่าบุญแล้ว 

“ ยัยซินตื่นได้แล้ว ”

“ อือออ ”

“ ยัยซินนน! โว้ยยย! ”

“ อ๊ากกก! ยัยตูนจะตะโกนทำไมเนี่ย ”

“ ก็ไม่ตื่นเองอ่ะ ” ยังจะมาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก  เล่นซะหูเกือบพัง -_-

“ เออรู้แล้ว รู้แล้ว ”

“ เมื่อไหร่เทอจะเลิกหลับในห้องเรียนซะทีน่า อาจารย์ก็ไม่กล้าทำไรเทอสักคน เฮ้อ~”  ยัยตูนกำลังง่วนกับการเก็บของตอนนี้แหละ  ไปแล้วนะกร๊าบบบ  เดี๋ยวจะยาว

“ ... ”

“ อ่ะได้แล้วยัยซิน  และนี่ของน้องซันจ้ะ ”  ยัยตูนวางชามก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าชั้น  และเจ้าตัวแสบ

“ thank you เพื่อนlove ^V^ ”

“ ขอบคุณครับ ”

“ ยัย ซิน  เมื่อกี้ทำไมรอชั้น ”

“ ขี้เกียจฟังเทอบ่นก็เลยชิ้งมาก่อน ฮิฮิ ”

“ เทอเนี่ย-_-  อ๊ะ!น้องซันไปทำรัยมาเนี่ย >O< ”  ยัยตูนกำลังจะเทศน์ชั้นต่อ แต่หันไปเห็นสภาพเจ้าตัวแสบผมยุ่งไปทั้งหัว

“ ฮ่าๆๆ ” 

“ อ๋อนี่ฝีมือเทอเหรอยัยซิน ”

“ ฮ่าๆๆ ”

“ เลิกหัวเราะได้แล้วเจ๊-_-”

“ ลูกเพ่คร้าบบบ  ลูกเพ่ ”  ไอ้พวกนี้อีกแล้ว -_- 

“ พอโรงเรียนเปิดก็มีเรื่องเลยนะ ”  รุ่นพี่ ม.6 2 คนมายืนหอบอยู่หน้าชั้น

“ ก็พวกโรงเรียนคู่อริมันจับ เจ เจี๊ยบ แจ๊ค  ไปน่ะครับ ”

“ ไอ้สามจ๋อน่ะเหรอ ”  ชั้นหันไปสนใจชามก๋วยเตี๋ยวต่อ

“ ครับ  ลูกพี่ต้องไปช่วยนะครับ ”

“ ไม่เอาอ่ะ ชั้นจะกิน ”

“  แต่ลูกพี่ครับ  พวกนั้นหาว่าเราก้มหัวให้กับผู้หญิงที่ไม่มีน้ำยานะครับ ”

ปึก!

“ ว่าไงนะ! ”  ชั้นวางตะเกียบลงบนโต๊ะอย่างแรง

“ มันยอมไม่ได้ใช่ไหมครับลูกพี่ ”

“ ใช่มันยอมไม่ได้   เจ้าตัวแสบ! ”

“ อะไร ”

“ ไป  ไปแทนชั้นหน่อย ”  ชั้นหันไปสนใจก๋วยเตี๋ยวต่อ  ทำไมต้องมาขัดตอนกินด้วยเนี้ย

“ ไม่เอาะอ่ะ ” เจ้าตัวแสบปฏิเสธทันที

“ ลูกพี่ต้องไปเองนะครับ T_T ”

“ เออๆ แล้วมันจับพวกสามจ๋อไปไว้ที่ไหน ”

“ ทีโกดังหลังโรงเรียนครับ ”

“ ไปเจ้าตัวแสบ ”

“ งั้นชั้นไปด้วย ”

“เทอไม่ต้องไปหรอกยัยตูน กลับไปเรียนเหอะ ”

“ อืมก็ได้ ”  

ถ้าชั้นไม่จัดการลูกพี่ของพวกนี้  รุ่นพี่พวกนี้ก็คงไม่มารังควานชั้นหรอก มันน่าจับพวกนี้ยัดส้วมจริงๆ วันๆหามาแต่เรื่อง

“ โกดังนี้ใช่ไหม ”

“ ใช่ครับ  ไปลุยมันเลยครับลูกพี่ ”

“ ไม่ต้องเดี๋ยวชั้นเข้าไปกับเจ้าตัวแสบเอง ”

“ ลุยมันเลยคร้าบลูกเพ่ ”  ชั้นเหล่ตาไปทางเจ้ารุ่นทั้งสอง  ยิ่งโมโหอยู่ เดี๋ยวจับกินซะเลย

“ ชะอูย  แหะๆๆ ”

ห้านาทีผ่านไป

“ ฝากไว้ก่อนเหอะ ”  ผู้ชาย 3 คนวิ่งเอ๋...หรือคลานหว่า  ออกมาจากโกดัง  ตามมาด้วยชั้น เจ้าตัวแสบ และเจ้าสามจ๋อ

“ เออ อย่าลืมมาเอาคืนนะเฟ้ย ”

“ ฮู้ ๆๆ สมน้ำหน้า เฮือก! ”  เจ้ารุ่นพี่ทั้ง 5 คนตะโกนไล่หลัง  แต่ก็เจอเข้ากับสายตาอำหิตของชั้น

โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก!

“ ไปเข้าโรงเรียนกันได้แล้ว ”

“ คร้าบบบ ”  เจ้ารุ่นพี่ทั้ง 5 คอตก

“ อยากจะไปขัดตอนเจ๊แกกินดีนัก -O- ”

ครืด...

“ ขออนุญาตค่า ” ชั้นเปิดประตูห้องเรียน แล้วขออนุญาตอาจารย์สาวิตรี ศรีสวาท  อารมณ์เสียจริงๆ  ทำไมต้องมาขัดตอนชั้นกินด้วยน้า มันน่าจริงๆ 

ตึก!  รู้สึกว่าชั้นจะเดินชนเข้ากับเสาไฟฟ้านะ  แต่ในห้องเนี่ยมีเสาไฟฟ้าด้วยเหรอ เออ  ชั่งเหอะ หิวจะตายอยู่แล้ว

เฮ้ย!  อยู่ดีๆ  ก็จับชั้นดันเข้ากับฝาผนัง >O<