ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักในมุมมืด1
....ฉันเดินมาที่มหลาลัยเอ๊ะทำไมวันนี้ไม่มีคนเลยน่ะ...วันหยุดก็ไม่ใช่หรือว่าเรามาเช้าเกินไป ฉันหมุนตัวเองไปรอบๆสายตาก็กวาดมองไปรอบๆมหาลัยเพื่อมองหาผู้คนว่ามีใครอยู่ที่มหาลัยบ้าง...สักครู่ฉันก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินมา ยิ่งเขาเดินมาใกล้โฉมหน้าของเขาก็เริ่มปรากฏขึ้นแล้วสุดท้ายเขาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน...ฉันอึ้งบวกกับดีใจเล็กน้อย ยิ่งได้ฟังเขาพูดว่า
\" ตา คับผมคิดถึงคุณ ผมเลยมาหาคุณคับ\" เขาเอ่ยขึ้นขณะที่ฉันกำลังอึ้งอยู่
\"ผมอยากให้วันนี้เพียงแค่เราน่ะคับตา\" เขาพูดต่อฉันก็ได้แต่ยืนฟังแล้วเขาก็โอบตัวฉันไว้ ฉันไม่พูดอะไรสักคำเพราะพูดไม่ออกได้แต่ซ่อนความดีใจเอาไว้ข้างใน....
\"กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง... เสียงโทรศัพดังขึ้น
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที แล้วรับโทรศัพที่ดังอยู่ไม่ขาดสาย
\"ฮัลโหล..ใครค่ะ \"
\"ตา..ตื่นยังเนี่ย มาเรียนเปล่า \" เสียงนำหวานพูดเชิงตะคอกใส่
\"ไปซิแป๊บน่ะ ยังไม่อาบนำเลย\" ฉันตอบด้วยนำเสียงมัวๆ
\"งั้นเดียวหวานไปรอที่มหาลัยเลยน่ะ\"
\"ได้จ๊ะหวาน งั้นรอ ตาทึ่ห้องเน็ตน่ะ \" ฉันพูดจบแล้ว รีบวางสายทันที
ฉันนั่งทบทวนเรื่องเมื่อคืนว่าบาสมาหาจริงๆหรือว่ามันเป็นเพียงความฝัน ฉันอยากให้มันเป็นเป็นเพียงควาสมฝันมากกว่า เพราะในความเป็นจริงบาสคงไม่มาหาเราและคงไม่ทำอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหรอก และฉันยินดีที่จะอยู่ในห้วงแห่งความฝันด้วย..../
\"ฉันรีบอาบนำแต่งตัวแล้ว...รอรถเมล์มามหาลัยอย่างทุกวัน...
แต่โชคดีที่วันนี้มีเรียนบ่ายฉันจึงไม่รีบร้อนสักเท่าไหร่เลยเดินเรื่อยๆเพราะว่ายังเช้าอยู่
\"เอ นำหวานอยู่ใหนน่ะเห็นบอกว่าแถวๆนี้นี่นา\" ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ
\"หวัดดี ตา หาใครอยู่เปล่าเนีย\" เสียงคุ้นหูฉันรีบหันไปทันที
\"อ๋อ บาส\" แนพูดพลางส่งยิ้มหวานๆก่อนจะพูดว่า \"หาเพื่อนอยู่เห็นบอกว่ารออยู่แถวๆนี้\"
\"ไม่เห็นมีใครนี่น่า เดินขึ้นตึกพร้อมกันไหม\" เขาชวนฉัน
\"ได้ไปก็ไปดีกว่าเดินคนเดียว\" ฉันรับคำชวนแล้วเดินขึ้นตึกพร้อมกัน
\"นี่ ตา ถามไรหน่อยดิ \"
\" ว่าไงบาส ถามดิ \" ฉันพยามเก็บอาการไว้และแสดงความเป็นกันเองที่สุด
\"แอบมาแชตกับเรา นึกว่าเราไม่รู้หรือ\"เขาพูดยิ้มพลาง
\"รู้ได้ไงเนี่ยว่าเป็นเรา\"
\"แม้เราก็ดูข้อมูลของ ตาไง ถึงได้รู้ว่าเป็นตา \"
\"ฮิฮิ แค่อยากแกล้งแค่นั้นแหล่ะ โกรธเราเปล่า\"
\"เปล่า..เปล่า ดีซะอีกจะได้มีเพื่อนคุย งั้นวันใหนที่เข้าห้องเน็ตเราแชตกันน่ะ\"
\"ได้ซิ...วันนี้เข้าเปล่าหล่ะ\"
\"วันนี้เรามีเรียนจนถึงคำ สงสัยคงไม่เข้า\"
\"งั้นไว้พรุ่งนี้แล้วกันน่ะ\"
\"ได้ๆ งั้นเราไปก่อน่ะ แล้วเจอกัน\" แล้วเขาเดินขึ้นตึกไปพร้อมๆกับอีกเสียงที่เรียกฉัน
\"ตา..ตา หวานอยู่นี่\"เสี่ยงนำหวานนั่นเอง
\"ตา นี่ไปสนิทกับอีตานี่ตั้งแต่ตอนใหน\" ความอยากรู้ของนำหวานทำเขาฉันเขินเลย
\"ก็เมื่อกี้ที่ ตาหาหวานไม่เจอไง เขาก็เดินมาพอดีเจอตาเข้าก็เลยทักแล้วชวนขึ้นตึกด้วยกัน ว่าแต่หวานไปใหนมา\" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
\"อั่นแน่เปลี่ยนเรื่องเลย เมื่อกี้หวานไปเข้าห้องนำมา\"
\"เออ หวานเข้าห้องเน็ตกันเถอะ นี่เพิ่ง เก้าโมงกว่าเอง อีกนานกว่าเข้าเรียน
แล้วฉันกับนำหวานก็เดินเข้าห้องเน็ตทันที.....
สานสัมพันธ์ที่ฉันเริ่มสนิทกับเขาก็ตอนนี้แหล่ะ ถึงได้รู้ว่า คนหน้าตาดีๆ มาดเท่ห์และโดดเด่นในสายตาใครๆความเป็นจริงแล้วเขาเป็นผู้ชายติดดินคนหนึ่งนี่เอง ความคิดของเขาก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดานี่เอง ที่สำคัญเขาออกจะบ้าๆบอๆเสียด้วยซำ...
\" ตา คับผมคิดถึงคุณ ผมเลยมาหาคุณคับ\" เขาเอ่ยขึ้นขณะที่ฉันกำลังอึ้งอยู่
\"ผมอยากให้วันนี้เพียงแค่เราน่ะคับตา\" เขาพูดต่อฉันก็ได้แต่ยืนฟังแล้วเขาก็โอบตัวฉันไว้ ฉันไม่พูดอะไรสักคำเพราะพูดไม่ออกได้แต่ซ่อนความดีใจเอาไว้ข้างใน....
\"กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง... เสียงโทรศัพดังขึ้น
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที แล้วรับโทรศัพที่ดังอยู่ไม่ขาดสาย
\"ฮัลโหล..ใครค่ะ \"
\"ตา..ตื่นยังเนี่ย มาเรียนเปล่า \" เสียงนำหวานพูดเชิงตะคอกใส่
\"ไปซิแป๊บน่ะ ยังไม่อาบนำเลย\" ฉันตอบด้วยนำเสียงมัวๆ
\"งั้นเดียวหวานไปรอที่มหาลัยเลยน่ะ\"
\"ได้จ๊ะหวาน งั้นรอ ตาทึ่ห้องเน็ตน่ะ \" ฉันพูดจบแล้ว รีบวางสายทันที
ฉันนั่งทบทวนเรื่องเมื่อคืนว่าบาสมาหาจริงๆหรือว่ามันเป็นเพียงความฝัน ฉันอยากให้มันเป็นเป็นเพียงควาสมฝันมากกว่า เพราะในความเป็นจริงบาสคงไม่มาหาเราและคงไม่ทำอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหรอก และฉันยินดีที่จะอยู่ในห้วงแห่งความฝันด้วย..../
\"ฉันรีบอาบนำแต่งตัวแล้ว...รอรถเมล์มามหาลัยอย่างทุกวัน...
แต่โชคดีที่วันนี้มีเรียนบ่ายฉันจึงไม่รีบร้อนสักเท่าไหร่เลยเดินเรื่อยๆเพราะว่ายังเช้าอยู่
\"เอ นำหวานอยู่ใหนน่ะเห็นบอกว่าแถวๆนี้นี่นา\" ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ
\"หวัดดี ตา หาใครอยู่เปล่าเนีย\" เสียงคุ้นหูฉันรีบหันไปทันที
\"อ๋อ บาส\" แนพูดพลางส่งยิ้มหวานๆก่อนจะพูดว่า \"หาเพื่อนอยู่เห็นบอกว่ารออยู่แถวๆนี้\"
\"ไม่เห็นมีใครนี่น่า เดินขึ้นตึกพร้อมกันไหม\" เขาชวนฉัน
\"ได้ไปก็ไปดีกว่าเดินคนเดียว\" ฉันรับคำชวนแล้วเดินขึ้นตึกพร้อมกัน
\"นี่ ตา ถามไรหน่อยดิ \"
\" ว่าไงบาส ถามดิ \" ฉันพยามเก็บอาการไว้และแสดงความเป็นกันเองที่สุด
\"แอบมาแชตกับเรา นึกว่าเราไม่รู้หรือ\"เขาพูดยิ้มพลาง
\"รู้ได้ไงเนี่ยว่าเป็นเรา\"
\"แม้เราก็ดูข้อมูลของ ตาไง ถึงได้รู้ว่าเป็นตา \"
\"ฮิฮิ แค่อยากแกล้งแค่นั้นแหล่ะ โกรธเราเปล่า\"
\"เปล่า..เปล่า ดีซะอีกจะได้มีเพื่อนคุย งั้นวันใหนที่เข้าห้องเน็ตเราแชตกันน่ะ\"
\"ได้ซิ...วันนี้เข้าเปล่าหล่ะ\"
\"วันนี้เรามีเรียนจนถึงคำ สงสัยคงไม่เข้า\"
\"งั้นไว้พรุ่งนี้แล้วกันน่ะ\"
\"ได้ๆ งั้นเราไปก่อน่ะ แล้วเจอกัน\" แล้วเขาเดินขึ้นตึกไปพร้อมๆกับอีกเสียงที่เรียกฉัน
\"ตา..ตา หวานอยู่นี่\"เสี่ยงนำหวานนั่นเอง
\"ตา นี่ไปสนิทกับอีตานี่ตั้งแต่ตอนใหน\" ความอยากรู้ของนำหวานทำเขาฉันเขินเลย
\"ก็เมื่อกี้ที่ ตาหาหวานไม่เจอไง เขาก็เดินมาพอดีเจอตาเข้าก็เลยทักแล้วชวนขึ้นตึกด้วยกัน ว่าแต่หวานไปใหนมา\" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
\"อั่นแน่เปลี่ยนเรื่องเลย เมื่อกี้หวานไปเข้าห้องนำมา\"
\"เออ หวานเข้าห้องเน็ตกันเถอะ นี่เพิ่ง เก้าโมงกว่าเอง อีกนานกว่าเข้าเรียน
แล้วฉันกับนำหวานก็เดินเข้าห้องเน็ตทันที.....
สานสัมพันธ์ที่ฉันเริ่มสนิทกับเขาก็ตอนนี้แหล่ะ ถึงได้รู้ว่า คนหน้าตาดีๆ มาดเท่ห์และโดดเด่นในสายตาใครๆความเป็นจริงแล้วเขาเป็นผู้ชายติดดินคนหนึ่งนี่เอง ความคิดของเขาก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดานี่เอง ที่สำคัญเขาออกจะบ้าๆบอๆเสียด้วยซำ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น