รักในมุมมืด

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรกที่ได้เจอ

   ...8/5/43  เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มีโอกาสรู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นดาวเด่นของมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่เพราะความบังเอิญแท้ๆเลยวันนั้เขาเข้าแถวต่อท้ายฉันเพื่อรอรับเงินจากอาจารย์ฝ่ายการเงินเพราะเรายืมตังค์ของมหาลัยด้วยกันนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันและเขาได้พูดคุยกันและเริ่มรู้จักกันตั้งแต่นั้นมา...ฉันเองก็ไม่ได้หลงรักเขาซะเดียวหรอก......

       เช้าวันนี้ช่างเป็นวันที่สดใสเหลือเกินท้องฟ้าก็ดูสดใสปลอดโปล่งไม่มีสีขาวมาแทรกซ๊อนเลยชวนให้สบายตาได้แหงนหน้ามอง....เฮ้อ!นี่เป็นวันแรกของการเปิดเทอมแล้วหรือนี่เฟรชชี่ใหม่อย่างฉันต้องไปมหาลัยแล้ว ฉันนั่งอาลัยได้สักครู่ก็รีบจัดแจงแต่งตัวแล้วรีบมารอรถเมล์หน้าปากซอยพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน....ฉันและเพื่อนพอใจและภูมิใจมากกับการได้ใส่ชุดมหาลัยเพราะว่าต่อจากนี้เป็นต้นไปต้องเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เด็กแล้ว..../  ก้าวแรกที่เข้ามาที่มหาลัยได้พบเจอเพื่อนใหม่แล้วรู้สึกดีมากๆแต่ลึกๆแล้วก็กลัวอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน...

รอยยิม้ที่ฉันส่งให้เพื่อนใหม่ทุกคนก็ได้รับการตอบด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรเช่นกัน..ฉันหันไปพูดกับเพื่อนที่เดินมาด้วยกันว่า

             \"หวานมหาลัยนี้น่าอยู่จังเลยเนอะมีเพื่อนใหม่เยอะแยะเลย\"

             \"ใช่ๆดูซิเขายิ้มมาให้เราด้วยเห็นไหม ใยตา\"

ฉันมาหยุดอยู่ตรงหน้ามหาลัยแล้วเดินขึ้นบันไดเพื่อที่จะขึ้นไปชั้น2 เพื่อที่จะขึ้นไปลงทะเบียนเข้าเป็นนิสิตอย่างเต็มตัวเสียที แต่สิ่งที่น่าเบื่อคือการรอเข้าแถวเพื่อรอลงทะเบียนพร้อมๆกับเพื่อนๆอีกมากมาย

              \"สวัสดีจ๊ะ เรียนคณะอะไรจ๊ะ\"  เพื่อนใหม่ที่อยู่ข้างหน้าฉันเอ่ยถามขณะที่รอลงทะเบียนอยู่

              \"อยู่คณะ บริหาร  คอมฯจ๊ะ แล้วเธอหล่ะ\" ฉันถามพลางส่งยิ้มหวานเพื่อแสดงความเป็นมิตรตอบ

              \"อ๋อฝ้ายอยู่ บริหาร การจัดการจ๊ะ\" เสียงใสๆของเพื่อนใหม่ที่ตอบอย่างเรียบง่าย

แล้วก็มาถึงตอนที่ฉันต้องลงทะเบียนเข้าเป็นนิสิตนักศึกษากับเขาแล้ว ...  หลังจากที่ลงทะเบียนเสร็จฉันก็เดินเข้าไปอีกห้องหนึ่งเพื่อยืมเงินที่ทางมหาลัยจัดเตรียมสำหรับผู้กู้รายใหม่ ที่ห้องฝ่ายการเงิน พร้อมกับเพื่อนอีกคน

            \"นี่ ใยตา แกดูซิคนเยอะมากเลยเรานั่งที่เก้าอี้นั้นก่อนดีไหม\" เสียงเพื่อนบอกกล่าวเชิงขอร้อง

            \"ได้ไปสิเมื่อยเหมือนกัน\" แล้วฉันกับเพื่อนก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้

ขณะที่ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้เพื่อรอคิวนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาท่าทางบ่งบอกถึงความมั่นในพร้อมกับทุกสายตาที่จับจ้องมองเขาอย่างไม่กะพริบรวมถึงฉันและเพื่อนอีกคน...เขากลายเป็นคนเด่นไปเลย (เป็นผู้ชายที่ดูดีมากและมั่นใจมากเลย)แล้วเขาก็เข้ามานั่งใกล้ๆเก้าอี้ที่ว่างซึ่งอยู่ข้างฉันนี่เอง จากการสังเกตเมื่อชั่วครู่ของฉัน เขาเป็นผู้ชายที่เท่มากและเป็นผู้ชายที่ดูดี โดดเด่น โอ้ยอีกมากมาย.....

            \"โทษนะครับมารอคิวเพื่อรับเงินเหมือนกันหรือ\"เสียงนุ่มนวลที่เปล่งออกมาจากปากอันสวยงามของเขาพร้อมกับสายตาที่คมเข้มมองมาที่ฉันเพื่อต้องการคำตอบที่ถามไป

            \"ใช่ค่ะ แล้วคุณหล่ะ รอคิวเหมือนกันหรือ\" ฉันตอบแบบสั่นไม่คิดว่ามาดดีอย่างเขาจะถามฉันซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ

            \"ใช่แล้ว\"เขายิ้มก่อนจะพูดต่อไปว่า \"นี่อยู่คณะอะไรหล่ะ ชื่ออะไร เราบาสน่ะ อยู่ไอที ปี1ครับ\" เขาพูดจบแล้วก็ลงท้ายด้วยยิ้มหวานๆ

            \"เออเรา ศศิตาเรียกง่ายๆว่า ตาอยู่บริหาร คอมฯจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จัก\"ฉันพูดพลางส่งยิ้มตอบแสดงไมตรีเช่นเคย

ฉันนึกว่าคนที่น่าตาดี มาดดี โดดเด่นอย่างเขาจะ จะเย่อหยิ่งและทำตัวเด่นไปวันๆอย่างไร้สาระ ฉันพึ่งรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นเสมอไป คนเรามันไม่เหมือนกันไปซะทุกคนอย่างน้อยก็ผู้ชายชื่อ \"บาส\"  คนที่ฉันกำลังแอบรักเขาอยู่...../แล้วธุระแล้วฉันก็กลับบ้านพร้อมเพื่อนที่มาด้วยกันสองคนกลับบ้าน...ตอนนั้นฉันยังไม่สนเขาหรอกแต่เนครั้งแรกที่เราเจอกัน...อย่างน้อยมันก็มีความหมายกับคนหนึ่งถึงจะอยู่ในมุมมืดก็ตามที