fic d-gray man: he is my master

เนื้อเรื่อง

เเมวดำตัวน้อยตัวหนึ่งรักอิสระชอบพเนจรเพราะหลีกหนีความสัมพันธ์ใกล้ชิด
ไม่อยากมีคนสำคัญ
ไม่อยากถูกทอดทิ้งเหมือนทุกที
ไม่อยากมีเจ้าของไม่อยากเจ็บอีกเเล้ว
เเเต่เมื่อเจอะเจอคนเดินผ่านมาเพียงคนหนึ่ง
คนที่มีผมสีขาวยาวประบ่าผิวสีขาวนวลเเต่มีตาสีขี้เถ้า
สัมผัสความรู้สึกลึกๆในใจว่า ช่างอ่อนโยนเเละบริสุทธิ์
เเต่จะเเปลกอะไรล่ะ
เมื่อเเรกนั้นคนเหล่านั้นก็จะใจดีกับตน
เเต่ต่อมาก็จะทำเหมือนทุกที
ถูกทอดทิ้งจนใจปวดร้าวเเละชินชากับความเจ็บปวด
จะไม่เชื่อเเล้ว ความรู้สึกนี้น่ะ
ทำไมนะ ร่างกายถึงได้เดินตามชายคนนั้นไป
เเละทำไมชายคนนั้นมีกลิ่นที่หอมจัง
กลิ่นที่ดีดีเกินไปสำหรับตน
เเละเมื่อชายดังกล่าวหันมาเห็นเเมวสีดำ
เเมวน้อยสะดุ้งเล็กน้อย
โดนเห็นเเล้ว ทำไงดี
ชายคนนั้นอุ้มเขาขึ้นมา
“ น่ารักดีนี่ลูกเเมวน้อยมาเล่นกันกันเหอะ ”
เเมวน้อยได้เเต่ขู่ฟ่อๆเเต่หากรู้ไม่ว่า(โคตรจะ)น่ารัก
“ ตัวเเค่นี้สู้จริงเชียว นะ” เด็กหนุ่มกล่าวยิ้มๆ
เเมวน้อยตะลึงในรอยยิ้มของเด็กหนุ่มในทันใด
เด็กหนุ่มเเย้มรอยยิ้มก่อนอุ้มมันขึ้นไปกอด
“ ชื่ออะไรดีล่ะ เอา คันดะ ดีไหม”
เเมวน้อยเงียบก่อนเลียมือเล็กๆที่อุ้มอยู่นั้นราวกับจะตกลง
เมื่อก่อนตอนมันมีเจ้าของ
เจ้าของเรียกมันว่า “ยู”
เเต่ตอนนี้ไม่จำเป็นเเล้วมันชอบชื่อคันดะ
ชอบชื่อที่คนคนนี้ตั้งให้
“ ฉัน อเลน วอคเกอร์นะ คันดะ”
อเลน ชื่อเพราะดี
นายใหม่เเละมันยังเชื่อว่านายคนนี้จะให้ความสุขกับมันได้เเน่ๆ
_Fin_
---------------------------------------------------------------
ปล.ไม่ทราบว่าใครจะให้เราเเต่งต่อบ้าง อันที่จริงฟิคเรื่องนี้เราได้ความคิดจากการ์ตูนของเนชั่นเรื่อง “ไวลด์ฮาลฟ์”นะค่ะมี17เล่มจบเเละหายากเเน่ๆเพราะมันหลายปีมาเเล้ว เป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหมากับคนค่าโดยที่หมานี้จะเเปลงร่างเป็นคนเเละอ่านความคิดในคนได้(จะเลนดะหรืดะเลนค่า 555+..)เเต่หมาจะมีหูกับขนโผล่มาให้รู้ว่าไม่ใช่คนค่า